*Μία από τις πιο συγκινητικές και συγκλονιστικές ιστορίες μετανοίας (που συνέβη στην εποχή μας) που έχουμε διαβάσει! Αφιερώστε λίγα λεπτά από τον χρόνο σας – αξίζει να την διαβάσετε. Στο τέλος δύσκολα θα κρατήσετε τα δάκρυά σας…
~ Kυριακή πρωί, ώρα εφτάμιση.
Η ειδοποίηση από το κινητό τού θύμισε ότι έπρεπε να σηκωθεί. Η
ζεστασιά της κουβέρτας δεν τον βοηθούσε. Πάτησε την αναβολή και γύρισε
πλευρό. Δεν κατάλαβε πότε πέρασαν δέκα λεπτά. Το κινητό ξαναχτύπησε.
Σηκώθηκε εκνευρισμένος. Οι γονείς έλειπαν, είχαν πάει στο χωριό τους.
Τους υποσχέθηκε ότι θα πήγαινε σήμερα στο μνημόσυνο ενός γείτονα,
εκπροσωπώντας όλη την οικογένεια. Τα βαριέται αυτά τα τυπικά, τα δήθεν,
τα «είναι υποχρέωσή μας να πάμε», αλλά τώρα δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.