Βλέπεις τον εαυτό σου
ευτυχισμένο και ακόμα βεβαιώνεις πως την ευτυχία σου την έφτιαξες μόνος σου ,
χωρίς τον Θεό και τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό απωθείς την άποψη που πρεσβεύουμε,
ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος χρωστά προσευχή στον Θεό και ελεημοσύνη στον πλησίον
του. «Ούτε προσευχές στον Θεό ούτε ελεημοσύνη στον πλησίον», λες και μ’ αυτό
τείνεις να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχισμένο.
Για μένα πράγματι
είναι αδύνατον να σκεφθώ την ευτυχία έξω από τον Θεό και τους ανθρώπους. Νομίζω
ότι ούτε καν άγγιξες την ευτυχία αλλά συγχέεις τα φαινόμενα και αποκαλείς
ευτυχία την ανέμελη επιβίωση.
Μάζεψες πολλά από εκείνα που μπορεί να δώσει η
γη, χόρτασες και ήπιες και νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται κανείς από τον
περίγυρο.