Γράφει ὁ Πορφυρίτης
Ὁ μακαριστός θεολόγος πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης, ἔλεγε ὅτι «ἀπὸ δῶ καὶ πέρα τὸ πρόβλημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θὰ εἶναι οἱ Ἐπίσκοποί της, τί πίστη ἔχουν»[1]. Ἀυτή είναι καί ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος, τῆς βαθιᾶς κρίσης σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, πού σήμερα βιώνουμε: ἡ πίστη τῶν ἐπισκόπων, ἡ ὁποία δέν ταυτίζεται μέ ὅ,τι ἡ Ἐκκλησία πιστεύει καί διδάσκει. Στήν καλύτερη περίπτωση, ἄλλα διδάσκουν τά χείλη τους καί ἄλλα εἶναι γραμμένα στήν καρδιά τους, ἐπαληθεύοντας τόν λόγο τοῦ προφήτη Ἠσαΐα: «Καὶ εἶπε Κύριος· ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσι με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας» (Ἠσ. 29, 13)[2]. Γι’αὐτό, συνεχίζει παρακάτω, θά προσθέσω ἄλλη τιμωρία, θά ὁδηγήσω τόν λαό αὐτόν σέ αἰχμαλωσία ἀπομακρύνοντας αὐτόν ἀπό τή χώρα του καί ἔτσι θά καταστρέψω τή σοφία τῶν σοφῶν ἀνθρώπων του καί τή σύνεση τῶν συνετῶν του θά ἐξαφανίσω. (Ἠσ. 29, 14).
Τά ἀνωτέρω ἐνθυμεῖται κανείς, ἀναγιγνώσκοντας ὅσα δηλώνει ὁ μητροπολίτης Δράμας, παλαιότερα, ἀλλά καί στήν χριστουγεννιάτικη ἐγκύκλιό του. Δηλώνει μέ τόν ἀπαραίτητο πόνο ψυχῆς: «... Τα Ιερατικά μας καθήκοντα τα επιτελούμε ως εκπρόσωποι του λαού, χωρίς τον λαό είναι κολοβωμένη η Θεία Λατρεία», «Η σχέση του Ορθόδοξου πιστού με τον Θεό δεν είναι προτεσταντικού τύπου, ζούμε εν Χριστώ μέσα στην Εκκλησία τρώμε και πίνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού, όταν το καταργούμε αυτό φέρνουμε το θάνατο», «Το Σώμα της Διοικούσας Ιεραρχίας έχουμε την μεγαλύτερη ευθύνη γιατί τους παραδίδουμε τα κλειδιά επί του δίσκου», «...εμείς ως ποιμένες πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας με την μεταφυσική διάσταση του κορωνοϊού επειδή πολεμάει και τον Χριστό προσπαθώντας να Τον αποκλείσει από τη ζωή του πιστού. Είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε τρόπο ο Χριστός να είναι στη ζωή των πιστών που θέλουν να τον έχουν ως πρωταρχικό ρόλο στη ζωή τους. Δεν πρέπει να εορτάσουμε όπως την Ανάσταση τα φετινά Χριστούγεννα». [3]
