ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Πάμφιλος, Δανιήλ, Ἠλίας, Ἡσαΐας, Θεόδουλος, Ἱερεμίας, Ἰουλιανός, Οὐάλης, Παῦλος, Πορφύριος, Σαμουὴλ καὶ Σέλευκος οἱ Μάρτυρες

Εις τον Πάμφιλον

Ὑπὲρ τὸ πᾶν σε Πάμφιλος φιλῶν Λόγε,

Καὶ τὴν τομὴν ἡγεῖτο τῆς κάρας φίλην.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Λευτεριά στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης* 

Λευτεριά στον Κουρδικό  λαό, Λευτεριά στον 

Αμπντουλάχ Οτσαλάν !

Στη μνήμη του Θεόφιλου Γεωργιάδη

Συμπληρώθηκαν τις ώρες αυτές 25 χρόνια από τη διεθνή συνωμοσία και το οργανωμένο σχέδιο από κράτη και παρακρατικούς οργανισμούς εναντίον του Αμπντουλάχ Οτσαλάν  και του κουρδικού λαού, συνωμοσία που οδήγησε στη σύλληψη του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν από τις τουρκικές στρατιωτικές και μη υπηρεσίες.

Τότε ,στις 15 Φεβρουαρίου του 1999, όταν οι εγχώριοι,  αυτοαποκαλούμενοι πρωθυπουργοί, υπουργοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, θεσμικοί,  οι  υπάλληλοι  ξένων συμφερόντων , παρέδωσαν στην φασιστική Τουρκία , τον αρχηγό του απελευθερωτικού κινήματος του Κουρδικού έθνους.

Ανθρωπιστική τραγωδία στη Γάζα: Τα παιδιά μένουν νηστικά επί μέρες ή επιβιώνουν με ζωοτροφές

«Σοβαρός κίνδυνος λιμού»
 

Άνθρωποι που ζουν στο απομονωμένο βόρειο τμήμα της Γάζας είπαν στο BBC ότι τα παιδιά μένουν χωρίς φαγητό για μέρες, καθώς είναι όλο και πιο συχνό το φαινόμενο να μην λαμβάνουν άδεια εισόδου τα φορτηγά, που μεταφέρουν βοήθεια. Ορισμένοι έχουν καταφύγει στην άλεση ζωοτροφών σε αλεύρι για να ταΐσουν τα παιδιά τους, αλλά ακόμη και τα αποθέματα αυτών των σιτηρών μειώνονται τώρα, λένε.
 

Ο ΟΗΕ έχει προειδοποιήσει ότι ο οξύς υποσιτισμός μεταξύ των μικρών παιδιών στο βορρά έχει αυξηθεί απότομα και είναι πλέον πάνω από το κρίσιμο όριο του 15%.

Ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας στό «Ἀνατρεπτικό Δελτίο» γιά τό βδελυρό νομοσχέδιο.

Ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας γιὰ τὸ βδελυρὸ νομοσχέδιο, τὶς ἀναμενόμενες τραγικές του συνέπειες για τὴν πατρίδα μας, καθώς καὶ τὶς βαρύτατες εὐθύνες ὅσων τὸ προώθησαν, ἀλλὰ καὶ ἐκείνων ποὺ ἐνῷ μποροῦσαν νὰ τὸ ἀποτρέψουν, ἐπέλεξαν νὰ μὴν τὸ κάνουν. Στὸ «Ἀνατρεπτικὸ Δελτίο» (13-2-2024), λίγες ὧρες πρὶν ἀρχίσει μέσα στὴ Βουλὴ ἡ θλιβερὴ συζήτηση. 

Δεῖτε πιό κάτω τὸ 15λεπτο βίντεο...

Σάββας Ιακωβίδης: «Δεν υπάρχει ισχυρή, αξιόπιστη εξωτερική πολιτική αν δεν συνοδεύεται από ισχυρή αποτρεπτική ισχύ»

 Σάββας Ιακωβίδης

Ποιος Έλληνας, της Κύπρου ή της Ελλάδος, διαφωνεί με την πιο πάνω σοβαρή επισήμανση; Ανήκει στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδη. Μιλώντας σε χοροεσπερίδα του Συνδέσμου Αξιωματικών Κυπριακού Στρατού (30/1/2024), είπε: «Η ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι ένα θέμα στο οποίο υπάρχει η οποιαδήποτε διαφωνία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τα κόμματα, είναι ενδεχομένως το μόνο θέμα στο οποίο υπάρχουν κοινές θέσεις, κοινές προσεγγίσεις. Και αυτή είναι η ορθή προσέγγιση, διότι μιλάμε για ένα κράτος που βρίσκεται υπό κατοχή τα τελευταία 50 χρόνια». Ένα κυπριακό ευρωπαϊκό κράτος, που «επιδιώκει όχι με λόγια αλλά με πράξεις να βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, ο οποίος περνά μέσα από την ενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων της ΕΕ, κάτι που η Κυπριακή Δημοκρατία υποστηρίζει ένθερμα».

Άγιος Πορφύριος: να έχετε καλούς λογισμούς

Ένα χαρακτηριστικό του Αγίου Πορφυρίου – διηγείται ο π. Γεώργιος Καλαντζής, Εφημέριος Αγίου Γερασίμου Ιλισίων – ήταν οι θεραπείες ασθενειών, κυρίως δια της προσευχής, αλλ’ ακόμα και με δήθεν μάλωμα, ακόμα και με δήθεν ξυλοδαρμό. Χαρακτηριστικά είναι δύο παραδείγματα: Πήγε μία κοπέλλα που είχε πολλή ακμή στο πρόσωπό της, είχε σπυριά, και αισθανόταν πολύ άσχημα, ήταν απελπισμένη, οπότε ο Γέροντας της δίνει μία στο ένα μάγουλο και της λέει «άντε φύγε από εδώ που απελπίζεσαι· δεν ντρέπεσαι; με τα χαζά σπυριά σου απελπίζεσαι; άντε τώρα στο καλό…, στο καλό…». Την έδιωξε και φεύγοντας παρατήρησε η κοπέλλα ότι από εκεί που είχε φάει το σκαμπίλι είχαν φύγει τα σπυριά. Γυρίζει πίσω και λέει «Γέροντα, έτσι και έτσι…». «Βρε, φύγε από εδώ». Της δίνει μία και από την άλλη πλευρά και θεραπεύτηκε και από αυτήν.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος ὁ Ἀπόστολος μαθητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Ἥπλωσεν Ὀνήσιμος εἰς θλάσιν σκέλη,

Παύλου σκελῶν δραμόντα γενναίους δρόμους.

Πέμπτῃ Ὀνησίμου σκέλεα θραῦσαν δεκάτῃ τε.

Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, ἦταν δοῦλος στὸ σπίτι τοῦ Ρωμαίου ἄρχοντα Φιλήμονος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Φρυγία καὶ ἔγινε Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ Ὀνήσιμος ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸν κύριό του καὶ μετέβη στὴ Ρώμη σὲ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. 

Δημήτρης Δασκαλάκης: Είναι ο γάμος ιδιωτική υπόθεση;

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Στις 3-2-2024, δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Καθημερινή» άρθρο της Έφης Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη, ομότιμης καθηγήτριας του Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, που επιγραφόταν «Tο οικογενειακό δίκαιο και “τι ακριβώς είναι ο γάμος;”»1.

Η ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Στο εν λόγω άρθρο υποστηρίζεται η άποψη σύμφωνα με την οποία

«ο γάμος είναι μια συμβατική σχέση που αποβλέπει στην ικανοποίηση των ιδιωτικών προσδοκιών των μερών της και έχει κατά κύριο λόγο ιδιωτικό χαρακτήρα».

Η συγκεκριμένη θέση της αρθρογράφου στοιχίζεται με την συμβατική θεωρία σύμφωνα με την οποία ο γάμος αποτελεί σύμβαση του Αστικού Δικαίου, που παράγει για τους συζύγους έννομα αποτελέσματα, όπως κάθε άλλη αστική σύμβαση.

Έκκλησι- Ανοιχτή Επιστολή προς την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και τους Βουλευτές του Κοινοβουλίου!

Ποτέ στην μακραίωνη ιστορία τους, οι Έλληνες, δεν ήταν ρατσιστές, ούτε μισάνθρωποι!
 

Είτε λόγω της πανάρχαιης αρχής της φιλοξενίας εκ του "ξενίου Διός", είτε λόγω της μετέπειτα Ορθοδόξου Παραδόσεως, αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν τα ιδιαιτέρων αναγκών και πάσχοντα πρόσωπα, με αγάπη και κατανόησι, συμπάσχοντες στα σωματικά και ψυχικά άλγη τους.
 

Όσον αφορά την ιδιαιτερότητα της κοινωνικής, βιολογικής και ψυχικής αποκλίσεως των ομοφυλοφύλων, αλλά και όλων όσοι οδηγήθηκαν σε αποκλίνουσες συμπεριφορές λόγω των παθών, πάντοτε οι Έλληνες απαντούσαν με αγάπη προς το πρόσωπο, αλλά με αυστηρότητα όσον αφορά τα πάθη, που οδηγούν στην εσωτερική σκλαβιά του ανθρώπου.

Χρῆστος Κελαϊδώνης: Ὁ ἀντινομισμός τοῦ Βαλεντινισμοῦ πίσω ἀπό τήν γιορτή τοῦ «Ἁγίου» Βαλεντίνου

 

Γράφει ὁ Χρῆστος Κελαϊδώνης

 

Στὶς μέρες μας βλέπουμε νὰ γιορτάζεται ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὶς 14 Φεβρουαρίου κάθε ἔτους ἡ μνήμη ἑνὸς ὑποτιθέμενου Ἁγίου τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ τὸ ὄνομα Βαλεντῖνος ἢ Οὐαλεντῖνος, τὸν ὁποῖον θεωροῦν ὡς τὸν Ἅγιο τοῦ ἔρωτα καὶ τὸν προστάτη τῶν ἐρωτευμένων.
 

Ὁρισμένοι, μάλιστα, ἰσχυρίζονται ὅτι ὅλο αὐτὸ σχετίζεται ἄμεσα μὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς δυὸ ὁμώνυμους Ἁγίους ποὺ γιορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τὴν συγκεκριμένη ἡμέρα, ἐνῶ ἄλλοι ἀναφέρουν ὅτι αὐτὸ ἔχει νὰ κάνει μὲ μιὰ κάποια παράδοση γιὰ ἕναν ἄλλο ὑποτιθέμενο Ἅγιο ποὺ τιμᾶ ἡ λεγόμενη Καθολικὴ Ἐκκλησία, μὴ δίνοντας, ὅμως, ἰδιαίτερη σημασία στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ περίοδος ποὺ τὸν τοποθετοῦν βρίσκεται πολὺ πρὶν τὸ Σχίσμα γιὰ νὰ ἔχουμε ξεχωριστὴ ἁγιοκατάταξη καὶ τιμή του.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Ὑπονομευτές τῆς ἀντίστασης κατά τοῦ βδελύγματος: μέ ποιά λογική καί μέ ποιό δικαίωμα;

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ἱστορίας 

      Καὶ συνεχίζοντας ὅσα ἔγραφα τὶς προηγούμενες μέρες γιὰ ρασοφόρους ὑπονομευτὲς κάθε πραγματικῆς ἀντίστασης, δὲν ὑπάρχουν μόνο ἐκεῖνοι οἱ μητροπολῖτες ποὺ ἐπεχείρησαν οὐσιαστικὰ νά τὴν ἀκυρώσουν, ἐμφανιζόμενοι μὲν τυπικὰ νὰ ἀντιδροῦν, ἀλλὰ μὲ προσχηματικοὺς καὶ τελείως ἀνούσιους καὶ ἀναποτελεσματικοὺς τρόπους (ψηφίσματα, κείμενα θεολογικῶν ἀναλύσεων, ἀνώδυνες γιὰ τὸ καθεστὼς νανουριστικὲς συνάξεις σὲ ἐσωτερικοὺς χώρους καὶ καπελωμένες ἀπὸ τοὺς ἴδιους κλπ). Ὑπάρχουν ὡστόσο καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ ἀπειροελάχιστα ἀποπειράθηκαν νά τὰ ἀποτρέψουν, εἴτε προβοκάροντάς τα, εἴτε συνιστῶντας μόνο προσευχὴ καὶ ὑπονοῶντας (ἢ καὶ λέγοντας εὐθέως) ὅτι κάθε ἄλλη δράση εἶναι μάταιη καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτρέψει τὴν ὑπερψήφιση τοῦ σοδομιτικοῦ βδελύγματος. Τὸ πόσο ἀπαράδεκτη εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ στάση (ποὺ βεβαίως θυμίζει ἔντονα καὶ τὴ σύγχρονη «ρεαλιστικὴ» ἐξωτερική μας πολιτική - ἤτοι, στὴν πραγματικότητα, τὴν ἄκρως...δυναμική συμπεριφορὰ ψοφοδεοῦς ραγιᾶ) εἶναι, νομίζω, προφανές - καὶ μάλιστα γιὰ δύο λόγους.

Ἅγιος Παΐσιος: Ὅσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει

– Γέροντα, ποῦ ὀφείλεται ἡ γκρίνια καὶ πῶς μπορεῖς νὰ τὴν ἀποφύγης;

– Στὴν κακομοιριὰ ὀφείλεται καὶ μὲ τὴν δοξολογία τὴν κάνει κανεὶς πέρα. Ἡ γκρίνια γεννᾶ γκρίνια καὶ ἡ δοξολογία γεννᾶ δοξολογία. Ὅταν δὲν γκρινιάζη κανεὶς γιὰ μιὰ δυσκολία ποὺ τὸν βρίσκει, ἀλλὰ δοξάζη τὸν Θεό, τότε σκάζει ὁ διάβολος καὶ πάει σὲ ἄλλον ποὺ γκρινιάζει, γιὰ νὰ τοῦ τὰ φέρη ὅλα πιὸ ἀνάποδα. Γιατί, ὅσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.

Μερικὲς φορὲς μᾶς κλέβει τὸ ταγκαλάκι καὶ μᾶς κάνει νὰ μὴ μᾶς εὐχαριστῆ τίποτε, ἐνῶ μπορεῖ κανεὶς ὅλα νὰ τὰ γλεντάη πνευματικὰ μὲ δοξολογία καὶ νὰ ἔχη τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Νά, ξέρω κάποιον ἐκεῖ στὸ Ὄρος πού, ἂν βρέξη καὶ τοῦ πῆς «πάλι βρέχει», ἀρχίζει: «Ναί, ὅλο βρέχει, θὰ σαπίσουμε ἀπὸ τὴν πολλὴ ὑγρασία». Ἂν μετὰ ἀπὸ λίγο σταματήση ἡ βροχὴ καὶ τοῦ πῆς «ἔ, δὲν ἔβρεξε καὶ πολύ», λέει: «Ναί, βροχὴ ἦταν αὐτή; θὰ ξεραθῆ ὁ τόπος...». Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ πῆ κανεὶς ὅτι δὲν εἶναι καλὰ στὸ μυαλό, ἀλλὰ συνήθισε νὰ γκρινιάζη. Νὰ εἶναι λογικὸς καὶ νὰ σκέφτεται παράλογα!

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος ὁ ἐν τῷ Ὄρει

Ὁ Βουνός, ὡς Κάρμηλος, ἦν Αὐξεντίω,

Φανέντι τἄλλα πλὴν τελευτῆς Ἠλία.

Λεῖψε βίον δεκάτῃ Αὐξέντιος ἠδέ τετάρτῃ.

Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία. Ἔζησε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.) καὶ κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ σχολαρίου τοῦ στρατηλάτου.

Γνωστικές σέκτες: Βαλεντινισμός και Βαλεντινιστές (η γνωστική ρίζα της δυτικόφερτης ημέρας του "Αγίου" Βαλεντίνου)

Στην κατηγορία αυτή υπάγονται οι σέκτες που προέκυψαν από την διδασκαλία Βαλεντίνου, εμπνευστή του συστήματος. Κοινά χαρακτηριστικά στην διδασκαλία τους είχαν:

(1) την αποδοχή ενός Πληρώματος από 30 Αιώνες

(2) την απόδοση σε αυτούς ονομάτων ελληνικών αρετών

(3) την προσθήκη της ενδιάμεσης τάξης των ψυχικών

(4) την πτώση ενός Αιώνος

Ο δυισμός τους εμφανίζεται με την αποδοχή του κόσμου, ως δημιουργήματος του κατώτερου Αιώνα και συνεπαγωγικά ως κακού.

Από σέκτα σε σέκτα έχουμε παραλλαγή της διδασκαλίας για την πτώση του Αιώνα και την επακόλουθη δημιουργία του κόσμου.

Γεώργιος Τζανάκης: Τζάμπα χριστιανοί.

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Τελευταία ἀκούγονται πολλὲς φορὲς δημοσίως δηλώσεις πίστεως στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία.

Ἀκόμη καὶ ὁ κύριος πρωθυπουργὸς δηλώνει «πιστός», ὅπως καὶ ὁ κύριος Κασελάκης, γιὰ νὰ ἀναφέρομε μερικοὺς «γνωστούς». Ὅμως, θὰ ἔλεγε σὲ κάθε ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς ἡ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης, [1] ποὺ πρόσφατα ἑόρταζε: «Λαμπρὲ κύριε, τὴν πίστι πρέπει νὰ τὴν ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα καὶ ὄχι τὰ λόγια».

«Τὴν πίστιν, ὧ θαυμάσιε, τὰ ἕργα μᾶλλον ἤ οἱ λόγοι κηρύττειν ὀφείλουσι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG78.853

Βουλγαρία: Διαμαρτυρία με αίτημα δημοψήφισμα κατά του Ευρώ. (Δεν ροχαλίζουν όλοι φαίνεται.... κάποιοι παραδειγματίζονται από τα παθήματά μας...)

Μέλη του κόμματος της «Αναγέννησης» [Възраждане] διαδήλωσαν μπροστά στο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο αναμένεται να συνεδριάσει επί της προσφυγής του κόμματος για το δημοψήφισμα που απέρριψε η Εθνοσυνέλευση για τη διατήρηση του βουλγαρικού εθνικού νομίσματος, λεβ.

 

Σύμφωνα με τους διαδηλωτές, οι βουλευτές της συνέλευσης παραβίασαν κατάφωρα το νόμο και αρνήθηκαν να προγραμματίσουν την ψηφοφορία. 

 

Στην ανοιχτή του επιστολή, ο πρόεδρος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος για τη διατήρηση του βουλγαρικού εθνικού νομίσματος, Βίκτορ Παπαζόφ, τονίζει ότι «αν χάσουμε το βουλγαρικό λεβ χάνουμε την ελευθερία και την κυριαρχία μας».

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΩΝ ΑΚΥΛΑ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑΣ ΟΜΙΛΙΑ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ με θέμα το εδάφιο «Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν» [Ρωμ. 16,3]

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΩΝ ΑΚΥΛΑ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑΣ

                   ΟΜΙΛΙΑ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

   με θέμα το εδάφιο  «Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν»[Ρωμ.16,3]

       Σκέπτομαι πως πολλοί από σας απορείτε για την περικοπή αυτού του αποστολικού αναγνώσματος, ή καλύτερα θεωρείτε ασήμαντο και περιττό αυτό το μέρος της επιστολής, γιατί έχει μόνο χαιρετισμούς συνέχεια και μάλιστα τον ένα ύστερα από τον άλλο. Γι΄αυτό λοιπόν κι εγώ, ξεκινώντας από αλλού σήμερα, άφησα εκείνο το θέμα και ετοιμάζομαι να ασχοληθώ με αυτό, για να μάθετε ότι από τις θείες Γραφές τίποτε δεν είναι περιττό ούτε ασήμαντο, έστω και αν είναι ένα γιώτα ή μία οξεία αλλά και ένας απλός χαιρετισμός μας ανοίγει μεγάλο πέλαγος νοημάτων.

Λάμπρος Σκόντζος: Τό ἱερό ζευγάρι Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα - Οἱ προστάτες τῶν ἀγαπημένων συζύγων

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Στὶς 13 Φεβρουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν ἱερὴ μνήμη δύο σημαντικῶν ἁγίων τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς, τοῦ Ἀκύλα καὶ τῆς Πρίσκιλλας. Οἱ δύο αὐτοὶ ἱεροὶ σύζυγοι ἀποτελοῦν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τὴν ἀληθινὴ ἐκδοχὴ τοῦ ἀνύπαρκτου καὶ ἐμπορικοῦ «ἁγίου Βαλεντίνου». Ὁ μακαριστὸς ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εἶχε προτείνει νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ αὐτὴ ἡ φερμένη ἀπὸ τὴν κακόδοξη «χριστιανικὴ» Δύση «ἑορτὴ τῶν ἐρωτευμένων».
 

Τὸ ἱερὸ αὐτὸ ζευγάρι ἀναφέρεται πολλὲς φορὲς στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὸ ὁποῖο συνέβαλλε τὰ μέγιστα στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν. Ἦταν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς καὶ ζοῦσαν ἀρχικὰ στὴ Ρώμη. Ἀσκοῦσαν τὸ ἐπάγγελμα τοῦ σκηνοποιοῦ, κατασκευάζοντας εἰδικὰ ὑφάσματα γιὰ σκηνές. Ὅμως τὸ 49 μ. Χ. ὁ αὐτοκράτορας Κλαύδιος (41-54 μ. Χ.) ἐξεδίωξε τοὺς Ἑβραίους ἀπὸ τὴ Ρώμη μὲ τὴν αἰτιολογία ὅτι φιλονικοῦσαν γιὰ κάποιον «Χριστό». Ἀπὸ αὐτὴ τὴ μαρτυρία, ἡ ὁποία εἶναι σημαντικὴ γιὰ τὴν πρώτη Ἐκκλησία, φαίνεται καθαρὰ ὁ διωγμὸς ποὺ εἶχε κηρύξει οἱ Ἰουδαῖοι στοὺς Χριστιανούς. Ἐπίσης φαίνεται πὼς ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα εἶχαν ἀκούσει γιὰ τὴ νέα πίστη, τὴν ὁποία συμπαθοῦσαν. Ἀπὸ τὴ Ρώμη βρέθηκαν στὴν Κόρινθο, τὴ μεγάλη πολυεθνικὴ πόλη τῆς Ἀχαΐας, ἡ ὁποία συναγωνίζονταν τὴ Ρώμη στὴν ἠθικὴ διαφθορά, ἐξασκῶντας τὸ ἐπικερδὲς ἐπάγγελμα τοῦ σκηνοποιοῦ.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Μαρτινιανός

Μαρτινιανός, σαρκικὴν σβέσας φλόγα,

Φεύγει τελευτῶν μὴ τελευτῶσαν φλόγα.

Ἐν τριτάτῃ δεκάτῃ δέμας ἐξέδυ Μαρτινιανός.

Ὁ Ἅγιος Μαρτινιανὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.). Ἀπὸ μικρὸς ποθοῦσε τὸν βίο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ἡσυχίας. Σὲ ἡλικία 18 ἐτῶν ἀποσύρθηκε στὸ ὄρος τοῦ Κιβωτοῦ καὶ ζοῦσε ἐκεῖ ἀσκούμενος στὴν προσευχὴ καὶ τὴν νηστεία.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος ὁ κηπουρός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ Νεομάρτυρες ἀποτελοῦν τὴν ξεχωριστὴ χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ καὶ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν σώζουσα ὀρθόδοξη πίστη, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν μαύρων χρόνων τῆς τουρκοκρατίας. Ἀνάμεσά τους ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος ὁ Κηπουρός.
 

Δυστυχῶς δὲν μᾶς ἔχουν διασωθεῖ πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴ ζωή του, ὡς τὰ σαράντα του χρόνια. Γεννήθηκε περὶ τὸ 1707 στὴ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, στὰ μέρη κοντὰ στὸν ποταμὸ Γενοῦσο καὶ γι᾿ αὐτὸ μᾶς εἶναι γνωστὸς ὡς «Ἀρβανίτης». Στὰ σαράντα του χρόνια ἀποφάσισε νὰ μεταναστεύσει ἀπὸ τὴ φτωχὴ πατρίδα του, γιὰ τὴν ἀναζήτηση καλλίτερης ζωῆς. Προορισμός του ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ καρδιὰ τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ὅπου ὑπῆρχαν προϋποθέσεις γιὰ νὰ ζήσει ἀνετότερα. Ἀποφάσισε νὰ ἐργαστεῖ ὡς κηπουρός. Κάθε μέρα κατέβαινε στὴν ἀγορὰ καὶ πωλοῦσε τὰ προϊόντα του. Κάποια μέρα τοῦ χειμῶνα τοῦ 1748 πῆγε νὰ πουλήσει μῆλα. Προθυμοποιήθηκε κάποιος τοῦρκος μουσουλμᾶνος νὰ τὰ ἀγοράσει, ἀλλὰ σὲ πολλὴ χαμηλὴ τιμή. Ὅταν ὁ Χρῆστος ἀρνήθηκε, ἐκεῖνος τὸν ἔβρισε καὶ οἱ δύο ἄνδρες λογομάχησαν. Ὁ χριστιανὸς κηπουρὸς ἔφυγε, χωρὶς νά τοῦ τὰ πωλήσει.

Νώντας Σκοπετέας: Ἐγώ θά μέ δικάσω...

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Πόσο ἀδικοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀδελφοί μου, ἂν δὲν προσπαθοῦμε κάθε μέρα αὐτοῦ τοῦ προσκαίρου, νὰ μᾶς προσθέτῃ γνώση τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Ὄχι ἁπλὰ μιὰ στεῖρα, σχεδὸν ἐγκυκλοπαιδικὴ γνώση. Μιὰ εἰλικρινὴς καὶ καρδιακὴ πορεία ἐπιγνώσεως, νὰ εἶναι ὁ σκοπὸς καὶ ἡ ἀποστολή μας! Ἡ Ἁγιότητα, ἡ ἀπόκτηση καὶ διατήρηση θερμουργοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, στὸ μέτρο ποὺ δὲν ὑπερέχει τὸ ἀκατάληπτο καὶ ἄρα ἐδῶ γίνεται ἡ ἀδίστακτη πίστη τὸ ἀσφαλὲς μέσο πρὸς τὸν Θεοδίδακτο τοῦτον προορισμό. 

«Ὑμεῖς ἀεί τῷ Πνεύματι τῷ Ἀγίῳ ἀντιπίπτετε» - (Πράξ. ζ΄, 51) (Ὁ σύγχρονος κοινοβουλευτισμός - οἰκονομική ὀλιγαρχία - στήν Ἑλλάδα στή δίνη τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ντροπῆς – shamecultures)

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

 

Μετὰ τὸ 1821, ἡ πολιτικὴ ποὺ ἀναδύθηκε στὴν πατρίδα μας ἄρχισε νὰ παίρνῃ σχῆμα «εὐρωπαϊκό», ὡς ἰδεολογία ὑπέρβασης τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂς μὴ σπεύσει, ὅμως, κάποιος νὰ μᾶς κατηγορήσῃ ὅτι ἀπορρίπτουμε συνολικὰ τὸν Εὐρωπαϊκὸ πολιτισμό. Ὅταν ἐκτιμᾶμε τὶς διαφορὲς μὲ τὴν Εὐρώπη τὸ κάνουμε στὰ πλαίσια τῆς Ὀρθοδοξίας, στὰ ὅρια τῶν παραδόσεων τοῦ Ἑλληνισμοῦ. 

Ἀποκλίνουμε ὡς κράτος, σιγά – σιγά, ἀφήνοντας τὸ Ἑλληνορθόδοξο ἦθος, σὲ πολιτικὲς προτάσεις – ἐπιλογὲς τῆς Ἀστικῆς – Μαρξιστικῆς κοσμοθεωρίας καὶ βιοθεωρίας· ἔτσι ἡ λειτουργία τῆς ἐξουσίας, τῆς οἰκονομικῆς κυρίως, προσδέθηκε στὸ ἅρμα τοῦ Καπιταλισμοῦ, στὸ χῶρο τῶν «διαπλεκομένων συμφερόντων». 

Σχολιασμός για την συγκέντρωση της 11/2/2024 στο Βελίδειο στη Θεσσαλονίκη (ΕΝΑΝΤΙΑ στον γάμο ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών)

Όχι, ΔΕΝ έχουμε προφητικό χάρισμα. 

Απλά έχουμε «πατήσει» τόσες φορές στο παρελθόν την «μπανανόφλουδα»

προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας ότι πρέπει «να κάνουμε υπακοή» στους δεσποτάδες.

«Μια του κλέφτη» όμως, «δυο του κλέφτη» όπως λέει κι ο λαός.

Θέλοντας και μη κάποια στιγμή συνειδητοποιείς την πικρή αλήθεια.

Προβλέψαμε λοιπόν ότι τα κροκοδείλια δάκρυα της Ιεραρχίας και των σικέ εκδηλώσεων διαμαρτυρίας  σε λιγοστά μέρη (Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Κατερίνη κλπ), ενάντια στο νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφυλόφιλων, συνήθως μάλιστα όχι ως συλλαλητήρια αλλά ως «συνάξεις προσευχής» 

Τι υποστηρίζουν οι κατευθυνόμενες, παραπλανητικές μελέτες υπέρ της ανατροφής παιδιών από «γονείς» του ίδιου φύλου

Όταν διορθωθούν τα λάθη στην ερμηνεία τους, τότε αποκαλύπτεται η τραγική αλήθεια.

Διατυπώνεται η άποψη εκ μέρους της πολιτείας πως η ομοφυλόφιλη γονεϊκότητα είναι ισότιμη με την ετερόφυλη.⁽¹⁾ Προς υποστήριξη αυτής της θέσης παρατίθενται και επιστημονικές εργασίες. Πόσο αντικειμενικές είναι; Είναι σωστή η ερμηνεία τους; Ποιος έδωσε τα στοιχεία  που αφορούσαν τις ομόφυλες «οικογένειες» και ποιες παράμετροι αξιολογήθηκαν στη ψυχική υγεία και την προσωπικότητα των παιδιών; Είναι δυνατόν ένα φαινόμενο ελάχιστων ετών να αξιολογείται τόσο πρώιμα από την εφαρμογή του, ενώ είναι γνωστό πως μεταβολές ή διαταραχές στην οικογένεια εκτιμώνται ως συνέπειες μετά από δεκαετίες ή το ορθότερο μετά από γενεές; Η πανανθρώπινη εμπειρία μέχρι σήμερα θεωρείται ξεπερασμένη;

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Μελέτιος - Ὁ Ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ 4ος μ. Χ. αἰῶνας ὑπῆρξε ἡ πιὸ κρίσιμη ἐποχὴ τόσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὅσο καὶ γιὰ τὴν παγκόσμια ἱστορία. Κι᾿ αὐτὸ διότι οἱ χρόνοι ἐκεῖνοι ἦταν ἡ μεταβατικὴ περίοδος ἀπὸ τὸν παλιὸ προχριστιανικὸ κόσμο, στὸν καινούριο, τὸν χριστιανικό. Σὲ αὐτὴ τὴν μετάβαση, ἡ ὁποία δὲν ἦταν πάντα ἤρεμη, συνέβαλλαν τὰ μέγιστα οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Μελέτιος Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας.
 

Γεννήθηκε στὴν πόλη Μελιτηνὴ τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας τὸ 310. Δὲν γνωρίζουμε σχεδὸν τίποτε γιὰ τὴν παιδικὴ καὶ νεανική του ζωή. Γιὰ πρώτη φορὰ ἀναφέρεται τὸ ἔτος 357, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται ὡς ἀντίπαλος τῶν αἱρετικῶν Ὁμοιουσιανῶν, μιᾶς ἀρειανικῆς παρατάξεως, καὶ ὀπαδὸς τοῦ Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης Ἀκακίου. Μὲ εἰσήγηση τοῦ Ἀκακίου, ὁ Μελέτιος ἐξελέγῃ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ 358, Ἐπίσκοπος Σεβαστείας. Ἀπ᾿ ὅτι φαίνεται, δὲν ἔμελλε νὰ στερεώσει στὸ θρόνο του, διότι, οἱ φανατικοὶ ὀπαδοὶ τοῦ προηγουμένου Ἐπισκόπου Σεβαστείας Εὐσταθίου, τοῦ εἶχαν κηρύξει τὸν πόλεμο καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ σὲ λίγο καιρὸ καὶ νὰ μεταβεῖ στὴ Βέροια τῆς Συρίας.