Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Πόσο ἀδικοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀδελφοί μου, ἂν δὲν προσπαθοῦμε κάθε μέρα αὐτοῦ τοῦ προσκαίρου, νὰ μᾶς προσθέτῃ γνώση τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Ὄχι ἁπλὰ μιὰ στεῖρα, σχεδὸν ἐγκυκλοπαιδικὴ γνώση. Μιὰ εἰλικρινὴς καὶ καρδιακὴ πορεία ἐπιγνώσεως, νὰ εἶναι ὁ σκοπὸς καὶ ἡ ἀποστολή μας! Ἡ Ἁγιότητα, ἡ ἀπόκτηση καὶ διατήρηση θερμουργοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, στὸ μέτρο ποὺ δὲν ὑπερέχει τὸ ἀκατάληπτο καὶ ἄρα ἐδῶ γίνεται ἡ ἀδίστακτη πίστη τὸ ἀσφαλὲς μέσο πρὸς τὸν Θεοδίδακτο τοῦτον προορισμό.
Ἡ διαρκὴς αὐτὴ διαδρομή, ἔχει τὴν γνώση τῶν Γραφῶν καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, φωτοδόχο ὁδοδείκτη καὶ τὴν ἄγνοιά τους, ἀπροσπέλαστο ἐμπόδιο καὶ πρόξενο ὀλέθρου γιὰ τὴν ψυχή! ...τοῦτο καὶ αἱρέσεις ἔτεκε, τοῦτο καὶ βίον διεφθαρμένον εἰσήγαγε, τοῦτο τὰ ἄνω κάτω πεποίηκεν... ὅπως ὁ Θεορρήμων Χρυσόστομος, προοδοποιῶν μᾶς προειδοποιεῖ...
Πόσο ἀδικοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας, ὅταν δὲν φροντίζουμε νὰ μελετᾶμε τὸν Θεῖο Λόγο. Ὅταν ἀποσπασματοποιοῦμε τὰ αἰώνια ρήματα καὶ τὰ προσαρμόζουμε στὸ ἐγὼ καὶ στὸ θέλω μας. Ὑπάρχει ἐκεῖνο τὸ ἀλήστου μνήμης, ποὺ κάποτε ξεστομίστηκε! Τὸ ξέρεις ὅτι μέσα στὴν γραφὴ ὑπάρχει ἡ φράση: Οὐκ ἔστι Θεός; Κλασσικὴ περίπτωση αἱρετικῆς διδασκαλίας! Ἂν κοιτάξουμε ἐλάχιστα μόλις πιὸ πάνω, στὸν ἴδιο ψαλμὸ τὸν 52ο θὰ διαβάσουμε: «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ οὐκ ἔστι Θεὸς» Ὁ ἄφρων μόνο, ὁ ἄνους, ὁ ἀνόητος μπορεῖ νὰ ἰσχυριστῇ κάτι τέτοιο. Ὑπάρχουν ἀμέτρητα παραδείγματα, ποὺ μαρτυροῦν αὐτὴ τὴν δολιότατη παγίδα, ποὺ πάντοτε στήνει ὁ πονηρός, σὲ ὅσους μὲ πνεῦμα ἐπηρμένης αὐθεντίας, χωρὶς τὴν ταπείνωση ποὺ χαρίζει ἡ ἄδολη καὶ ὁλοκληρωτικὴ πίστη, ἀνοίγουν νὰ ἀναγνώσουν τὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἑτεροδιδασκαλοῦντες, ποὺ ἐν εἴδῃ ψευδοπροφητῶν ἑρμηνεύουν κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ παραχαράσσουν σφόδρα τὸ Ζωοποιὸ καὶ Ἀθάνατο πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελικοῦ Λόγου.
Πᾶμε στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο καὶ στὸ 12ο κεφάλαιο. Ἕνα αἰώνιο ρῆμα, ποὺ πολὺ ἀγαπᾶμε καὶ συχνὰ προλογίζει, ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια, αὐτὴν τὴν ραδιοφωνική μας συμπόρευση.
...ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτὶᾳ μὴ μείνῃ. καὶ ἐάν τίς μου ἀκοὺσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σώσω τὸν κόσμον. (Ἰω. 12,46-47) Τί παρατηροῦμε ἀδελφοί μου; Τί θὰ προέτασσε ἀποκλειστικὰ ὁ ἑτεροδιδάσκων; Τὸ ὅτι ὁ Κύριος, ὅπως ὁ ἴδιος λέει, δὲν ἦρθε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο γιὰ νὰ τὸν κρίνει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν σώσει... καὶ ἄρα μὴ φοβᾶστε... θὰ σωθοῦμε ὅλοι ἀπὸ τὴν ἀγάπη του καί... νάνι-νάνι...!!!
Ἀκριβῶς στὸν ἑπόμενο στίχο, δίνεται ὅμως ἡ ἀπάντηση, ποὺ κατατροπώνει αὐτά τα ἀγαπητικὰ φληναφήματα, ὁ λόγος περὶ τοῦ αὐτεξουσίου, ποὺ ὁ Κύριος ἀπόλυτα σέβεται καὶ τὸ αὐτοκατάκριτο, γιὰ τὸ ὁποῖο συχνὰ γίνεται λόγος μέσα στὸ Εὐαγγέλιο: ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμὲρᾳ· (Ἰω. 12,48)
Πόσο ἀδικοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας, ὅταν δὲν φροντίζουμε νὰ μελετᾶμε τὸν Θεῖο Λόγο. Ὅταν ἀποσπασματοποιοῦμε τὰ αἰώνια ρήματα καὶ τὰ προσαρμόζουμε στὸ ἐγὼ καὶ στὸ θέλω μας. Ὑπάρχει ἐκεῖνο τὸ ἀλήστου μνήμης, ποὺ κάποτε ξεστομίστηκε! Τὸ ξέρεις ὅτι μέσα στὴν γραφὴ ὑπάρχει ἡ φράση: Οὐκ ἔστι Θεός; Κλασσικὴ περίπτωση αἱρετικῆς διδασκαλίας! Ἂν κοιτάξουμε ἐλάχιστα μόλις πιὸ πάνω, στὸν ἴδιο ψαλμὸ τὸν 52ο θὰ διαβάσουμε: «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ οὐκ ἔστι Θεὸς» Ὁ ἄφρων μόνο, ὁ ἄνους, ὁ ἀνόητος μπορεῖ νὰ ἰσχυριστῇ κάτι τέτοιο. Ὑπάρχουν ἀμέτρητα παραδείγματα, ποὺ μαρτυροῦν αὐτὴ τὴν δολιότατη παγίδα, ποὺ πάντοτε στήνει ὁ πονηρός, σὲ ὅσους μὲ πνεῦμα ἐπηρμένης αὐθεντίας, χωρὶς τὴν ταπείνωση ποὺ χαρίζει ἡ ἄδολη καὶ ὁλοκληρωτικὴ πίστη, ἀνοίγουν νὰ ἀναγνώσουν τὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἑτεροδιδασκαλοῦντες, ποὺ ἐν εἴδῃ ψευδοπροφητῶν ἑρμηνεύουν κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ παραχαράσσουν σφόδρα τὸ Ζωοποιὸ καὶ Ἀθάνατο πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελικοῦ Λόγου.
Πᾶμε στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο καὶ στὸ 12ο κεφάλαιο. Ἕνα αἰώνιο ρῆμα, ποὺ πολὺ ἀγαπᾶμε καὶ συχνὰ προλογίζει, ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια, αὐτὴν τὴν ραδιοφωνική μας συμπόρευση.
...ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτὶᾳ μὴ μείνῃ. καὶ ἐάν τίς μου ἀκοὺσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σώσω τὸν κόσμον. (Ἰω. 12,46-47) Τί παρατηροῦμε ἀδελφοί μου; Τί θὰ προέτασσε ἀποκλειστικὰ ὁ ἑτεροδιδάσκων; Τὸ ὅτι ὁ Κύριος, ὅπως ὁ ἴδιος λέει, δὲν ἦρθε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο γιὰ νὰ τὸν κρίνει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν σώσει... καὶ ἄρα μὴ φοβᾶστε... θὰ σωθοῦμε ὅλοι ἀπὸ τὴν ἀγάπη του καί... νάνι-νάνι...!!!
Ἀκριβῶς στὸν ἑπόμενο στίχο, δίνεται ὅμως ἡ ἀπάντηση, ποὺ κατατροπώνει αὐτά τα ἀγαπητικὰ φληναφήματα, ὁ λόγος περὶ τοῦ αὐτεξουσίου, ποὺ ὁ Κύριος ἀπόλυτα σέβεται καὶ τὸ αὐτοκατάκριτο, γιὰ τὸ ὁποῖο συχνὰ γίνεται λόγος μέσα στὸ Εὐαγγέλιο: ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμὲρᾳ· (Ἰω. 12,48)
Ἔχει φτιάξει ἀποκλειστικὰ μόνος του ὁ καθένας μας, ποὺ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ ἀντιστρατεύεται καὶ ἀθετεῖ, ἐκεῖνον ποὺ θὰ τὸν κρίνει καὶ θὰ τὸν δικάσει ἐν τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Δικαίου Κριτῆ... τὸν ἴδιο τὸν ἀποστατοῦντα ἑαυτό του! Διαστρέφει τὰ ὅσα ἑρμήνευσαν μὲ Πνεῦμα Ἀληθείας οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ δημιουργεῖ σκάνδαλα καὶ διαιρέσεις, ὅπως μαρτυρᾷ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ Θεῖος Παῦλος: αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. (Τίτ. 3, 10-11) Εὐχὴ νὰ γίνουν τοῦτες οἱ φτωχὲς σκέψεις, νουθεσία γιὰ ὅσους (μακάρι ἀνεπιγνώστως) σπέρνουν ζιζάνια καὶ ἀσθένειες ποὺ προσβάλλουν τὴν ὑγιᾶ Ἁγία μας πίστη...
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου