Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
....Στίβος ἀσκήσεως οἱ Καρυές! Ἔρωτι τὴν ψυχὴν τρωθέντες οἱ οἰκιστὲς τους, στὸ πέρασμα τόσων αἰώνων! Ἄγρυπνοι φύλακες τῶν προσταγμάτων τοῦ Χριστοῦ μας! Σὲ μέρη ποτισμένα μὲ αἷμα καὶ ἱδρῶτα ἀγωνιστῶν τῆς πίστης βρισκόμαστε καὶ πάλι. Ὁ Γέροντας στὸ κελλί –σύννεφο καθισμένος μὲ ἀρκετοὺς προσκυνητὲς στὸ ὑπαίθριο φτωχό του ἀρχονταρίκι. Ἐπίγονος Καρεωτῶν Ἁγίων, μὲ τὴν ὑψοῦσαν ταπείνωση, σὲ κάθε λόγο καὶ παραμικρὴ κίνησή του!
Παίρνουμε θέση σὲ κάτι κουτσουράκια! Ἕνας ἀδελφός μας Αἰτωλὸς ἀγωνιᾷ γιὰ τὸ σημερινὸ σύντριμμα τῆς Ἑλλάδας-Γέροντα μᾶς πιάνει θλίψη μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ βλέπουμε γύρω μας! Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀφύσικα καὶ ἄθεα ποὺ νομοθετοῦνται, μὲ τὴν παιδεία μας! Πῶς νὰ ἀντιδράσουμε σὲ ὅλο αὐτό; Κοιμόμαστε βαθιὰ καὶ αὐτοί μας διαλύουν στὴν κυριολεξία! Ὁ Γέροντας σκέφτεται γιὰ λίγο καὶ ἔπειτα λέει κάτι ποὺ ὅλους μας ἀφήνει ἄναυδους!
-Ξέρετε παιδιά μου ἂν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ νομοθετοῦν αὐτὰ τὰ ἀνίερα ποὺ τόσο πληγώνουν τὸν Χριστό μας, δὲν μετανοήσουν δημόσια δὲν θὰ σωθοῦν! Ἀκόμα καὶ ἂν κατ᾿ ἰδίαν ἐξομολογηθοῦν, δὲν πρόκειται νὰ βροῦν ἔλεος. Γιατί ὅσο τὸ νομοθέτημα παραμένει σὲ ἰσχύ, θὰ πέφτῃ καὶ θὰ τοὺς πλακώνει! Πρέπει νὰ νομοθετήσουν ξανὰ καὶ νὰ τὸ διορθώσουν! Ἀλλιῶς... Ἂς βγοῦν ἔστω δημόσια καὶ νὰ ὁμολογήσουν σὲ ὅλους τὰ ἐγκλήματα ποὺ φτιάχνουν καθημερινά! Γιὰ θυμηθεῖτε τὸν Ἅγιο Ἀμβρόσιο τῶν Μεδιολάνων ὅταν ὁ μέγας Θεοδόσιος σκότωσε στὴν Θεσσαλονίκη 7000 ἀνθρώπους. Πῆγε νὰ ἐκκλησιαστῇ στὴν Μητρόπολη. Ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος ποὺ ἔμαθε τὴν ἄφιξη τοῦ αὐτοκράτορα, πῆρε τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸν περίμενε στὴν θύρα τοῦ ναοῦ. Ὅταν ἐκεῖνος ἔφτασε, τὸν ἤλεγξε δριμύτατα γιὰ τὸ φριχτό του ἔγκλημα καὶ δὲν τοῦ ἐπέτρεψε τὴν εἴσοδο! Τὸν κάλεσε νὰ μετανοήσῃ εἰλικρινὰ καὶ νὰ ζητήσῃ δημόσια συγγνώμη! Τοῦ ἐπέβαλε ἐπιτίμιο ὀχτὼ μῆνες νὰ ἀπέχῃ ἀπὸ τὴ Θεία Εὐχαριστία.
Ὁ Αὐτοκράτορας συνειδητοποίησε τὸ ἀνουσιούργημά του καὶ τρέμοντας καὶ κλαίγοντας μὲ λυγμοὺς σὲ δημόσια θέα τὸ ἐξομολογήθηκε καὶ ζήτησε συγχώρηση ἀπὸ Θεὸ καὶ ἀνθρώπους! Καὶ ἔτσι ὁ Ἅγιος τὸν κοινώνησε τὰ ἑπόμενα Χριστούγεννα! Τώρα γιὰ τὴν παιδεία ποὺ εἴπατε καὶ γιὰ τὰ νέα βιβλία... Παιδιά, τὰ βιβλία ἔχουν γραμμένα αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς ζοῦμε! Καὶ ἐμεῖς εἶναι ἀλήθεια πὼς ζοῦμε μὲ λίγο ἀπὸ ὅλα! Κάποτε τὰ ἀναγνωστικὰ τῆς πρώτης δημοτικοῦ τί εἶχαν; Ὅ,τι ζοῦσε ὁ ἄνθρωπος! Πάπιες, κότες, πά-πὰ κό-κό! Ἐκκλησίες, καμπάνες, ἑορτές, οἰκογενειακὴ ζωὴ μὲ πατέρα, μάνα, παπποῦ, γιαγιά, παραμύθια, τραγούδια δημοτικὰ βγαλμένα ἀπὸ τὴν ἱστορία τοῦ τόπου καὶ ἀπὸ τὰ ἀνδραγαθήματα ἡρώων!
Τώρα ποῦ νὰ βρεθοῦν ὅλα αὐτά; Σύγχυση παντοῦ! Καὶ ἐμεῖς ζοῦμε ὅπως γράφουν τὰ βιβλία! Τὰ βιβλία παιδιὰ ἐμᾶς ἀντέγραψαν! Καὶ ἐμεῖς ὕστερα ἀναρωτιόμαστε τί φταίει! Φταίει ὅτι δὲν διδάσκουμε τὰ παιδιά μας μὲ βίωμα! Πῆγε, μᾶς ἔλεγαν οἱ Γέροντες στὴν Παναγούδα, ἕνας πατέρας μὲ τὸ παιδάκι του καὶ παραπονιόταν ὁ πατέρας ὅτι ἐκεῖνο ἔβλεπε πολὺ τηλεόραση. Καὶ τοῦ λέει τὸ παιδί: Ἐσὺ γιατί βλέπεις; -Κοκκίνισε ὁ πατέρας! Ἐγὼ βλέπω τὸ ἀπόγευμα καὶ τὸ Σαββατοκύριακο του ἀπαντᾷ. Ναί, τοῦ λέει ὁ μικρός, ὅποτε σὲ φωνάζω γιὰ νὰ παίξουμε ἢ νὰ μὲ πᾶς μιὰ βόλτα, μοῦ λὲς συνέχεια ὅτι εἶσαι κουρασμένος καὶ κοιτᾶς τηλεόραση! Σώπασε ὁ πατέρας, δὲν ἤξερε τί νὰ πῇ ὕστερα! Ἔτσι εἶναι παιδιά, ἔχουμε τὴν μόνη ἀληθινὴ καὶ τόσο ὄμορφη πίστη καὶ δὲν τὴν ζοῦμε!
Ποιά ἡ δική μας προσπάθεια; Νὰ ἀλλάξουμε λοιπὸν πρῶτα τοὺς ἑαυτούς μας! Γιατί μόνο ξερὴ διδασκαλία καὶ φωνὲς καὶ ἀντίδραση χωρὶς βίωμα, φέρνουν μόνο σύγχυση! Καὶ στὰ παιδιὰ κυρίως! Ξέρετε, στὴν Ρωσία οἱ διωγμοὶ τῆς Ἐκκλησίας εἶχαν πρωτεργάτες τους τὰ παιδιὰ τῶν Ἱερέων! Καὶ νὰ ἀντιδράσῃς, ἔστω καὶ δυναμικά, χωρὶς ν᾿ ἀλλάξῃς τὸν ἑαυτό σου πρῶτα, δὲν ἔκανες τίποτα ἀπολύτως! Ἐμεῖς ἀντιδροῦμε δυστυχῶς μόνο ὅταν πᾶνε νὰ μᾶς κλέψουν τὸ πορτοφόλι! Μὰ δὲν κάνουμε τίποτα ὅταν πᾶνε νὰ μᾶς κλέψουν τὴν ψυχή! Τὸ κυριότερο χαρακτηριστικὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου παιδιά –δὲν γνωρίζουμε χρόνους –ὅταν ἔλθει θὰ εἶναι ἡ σύγχυση τῶν γνωμῶν καὶ ἡ ἀποστασία!
Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς πατὴρ Ἀντώνιος ὁ Ἀλεβιζόπουλος νὰ μὴν μᾶς φοβίζει ἂν ἀδειάζει ἡ Ἐκκλησία. Νὰ φοβόμαστε ἂν γεμίζει μὲ λάθος φρόνημα! -Γέροντα μεγάλος ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν !
-Ἕναν λογισμὸ νὰ ἔχουμε παιδιά. Πῶς θὰ σώσουμε τὴν ψυχή μας. Τὸ τελειότερο, ἡ τελεία τῶν τελείων ἀτέλεστος τελειότης, ὅπως γράφει στὴν Κλίμακα ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, εἶναι νὰ μὴν ἔχουμε καθόλου λογισμούς, νὰ ἔχουμε ἀπάθεια. Μόνη ἔννοια ὁ Χριστός μας! Ἂν δὲν τὰ καταφέρνουμε, ἔστω νὰ ἔχουμε μόνο καλούς ἂν ὄχι καὶ αὐτὸ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερους κακούς! Καὶ νὰ μὴν παραπονιόμαστε συνεχῶς στὸν Θεό! Νὰ τὸν δοξολογοῦμε μονάχα! Εἶχα λάβῃ πρὶν λίγο καιρὸ δυὸ γράμματα ἀπὸ δυὸ κοπέλες νέες σὲ ἡλικία! Ἡ πρώτη μου ἔγραφε γιὰ τὴν φτώχεια ποὺ ἔδερνε καὶ ἐκείνη καὶ τὸν σύζυγό της. Ὑγιεῖς μὲν ἀλλὰ μὲ δάνεια, μὲ οἰκονομικὰ προβλήματα μὲ ἀνεργία. Ἀπελπισία σκέτη!
Ἡ δεύτερη μοῦ ἔγραφε ὅτι εἶχε καρκίνο ἡ καημένη, ἀλλὰ δόξαζε τὸν Θεὸ ποὺ τὴν δυνάμωνε καὶ ἔκανε τὸν ἀγῶνα της. Ἔ πῆρα καὶ ἐγὼ τὸ γράμμα τῆς δεύτερης καὶ τὸ ἔστειλα σὰν ἀπάντηση στὴν πρώτη! Μιὰ φορὰ βγῆκα ἔξω, κάπου μὲ κάλεσαν νὰ μιλήσω δυὸ λόγους τοῦ Θεοῦ νὰ πῶ καὶ ἐγὼ ὅ,τι μὲ φωτίσει. Τὴν ἄλλη μέρα ἔβλεπα κόσμο ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ! Δὲν ἦρθε οὔτε ἕνας χαρούμενος ἄνθρωπος ὅλη μέρα! Δὲν ἄκουσα ἕνα Δόξα Σοι ὁ Θεός! Σὰν νύχτωσε μόνο, φέρανε μιὰ γυναῖκα σὲ ἕνα καροτσάκι ἀναπηρικὸ μὲ σκλήρυνση. Ὅλο χαρὰ ἐκείνη! Πῶς τὰ καταφέρνεις, τὴν ρωτῶ καὶ συνέχεια γελᾷς; Πάτερ, μοῦ λέει, ἔχω μάτια, αὐτιά, μιλάω, ἔχω χέρια! Δὲν ἔχω πόδια τώρα, μὰ καὶ τότε ποὺ εἶχα ποὺ μὲ πήγαιναν καὶ τί καταλάβαινα! Ἐνῶ τώρα! πανηγύρι στὴν ψυχή της! Ὅλο νὰ δοξολογεῖ! Καὶ νὰ ὑπομένει!
Μεγάλο ἐφόδιο ἡ ὑπομονή, ἰδίως μέσα στὸν γάμο! Νὰ βρίσκουμε τρόπο πάντα νὰ ξεφεύγουμε στὶς δυσκολίες διὰ τῆς ὑπομονῆς! Θυμηθεῖτε τί ὑπομονὴ ἔκανε ὁ Σωκράτης μὲ τὴν Ξανθίππη! Ἂν βρεῖς ἔλεγε μιὰ καλὴ σύζυγο θὰ εἶσαι εὐτυχισμένος. Ἂν ὄχι, θὰ γίνεις φιλόσοφος! Ἐμεῖς ἐδῶ στὸ Ὅρος δίνουμε σὰν εὐχὴ τὸ καλὲς ὑπομονές! Πολλὲς δηλαδή, ἀτέλειωτες! Ζήτησαν κάποτε ἀπὸ τὸν Ρουμάνο Γέροντα τὸν Κλεόπα κάποιοι προσκυνητές, νὰ τοὺς νουθετήσει καὶ ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ τοὺς λέει: Λοιπὸν παιδιά μου θὰ πρέπει στὴ ζωή σας νὰ κάνετε ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονὴ ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονή, μισὴ ὥρα ἔκπληκτοι τὸν ἄκουγαν νὰ ἐπαναλαμβάνει μόνο αὐτὴν τὴ λέξη ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονή... Κάποια στιγμὴ ἔκανε μιὰ παύση ὁ Γέροντας, νόμιζαν ἐκεῖνοι πὼς κάτι ἄλλο τότε θὰ τοὺς ἔλεγε... Καὶ συνεχίζει ἐκεῖνος λοιπόν: Ἔτσι παιδιά μου, ἂν κάποια στιγμή σας τελειώσει ἡ ὑπομονή, τότε θὰ κάνετε πάλι ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονή, ὑπομονή....!
-Γέροντα τί γνώμη ἔχετε γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους;
Νὰ σᾶς πῶ παιδιά... Εἶναι κάτι ποὺ δὲν ἀγαπᾷ ὁ Θεός! Τοὺς ἀνθρώπους ὅλους τοὺς ἀγαπᾷ! Δὲν κάνει διάκριση! Τὰ πάθη αὐτὰ τὸν πληγώνουν! Βέβαια εἶναι καὶ κάποιοι ποὺ λένε οἱ καημένοι, πὼς δὲν μποροῦν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ πάθος αὐτὸ παρ᾿ ὅτι θέλουν. Εἶχε πάει μιὰ φορὰ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ποὺ ἤθελε νὰ ἀλλάξει, μὰ δὲν τὰ κατάφερνε... Τὸν ἀγκάλιασε μὲ ἀγάπη ὁ Ἅγιος. Παιδί μου τοῦ λέει. Μπορεῖς νὰ νηστεύῃς Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ καὶ ἀπὸ τὸ λάδι ἀκόμα; Βέβαια Γέροντα, μπορῶ! Μπορεῖς νὰ κάνῃς καὶ λίγες μετάνοιες κάθε μέρα; Μπορῶ Γέροντα! Μπορεῖς νὰ πηγαίνῃς κάθε Κυριακὴ Ἐκκλησία; Μπορῶ! Νὰ δίνῃς ἀπὸ τὸν μισθό σου τὰ μισὰ γιὰ ἐλεημοσύνη; Κι αὐτὸ νομίζω πὼς θὰ τὸ καταφέρω εἶπε ὁ νέος! Τοῦ εἶπε λοιπὸν ὁ Γέροντας περίπου 30 μπορεῖς καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε σὲ ὅλα καταφατικά! Ἔ τότε παιδάκι μου τοῦ λέει κάμε ὅλα αὐτὰ ποὺ μπορεῖς καὶ ἐκεῖνο ποὺ λὲς πὼς δὲν μπορεῖς ἄσε το νὰ τὸ κάνει ὁ Κύριός μας! Θὰ σὲ βοηθήσῃ Αὐτὸς σὲ ὅ,τι δὲν μπορεῖς!
Πεῖτε μας κάτι τελευταῖο γιὰ τὰ παιδιά μας Γέροντα ποὺ εἶναι στὴν ἐφηβεία!
-Ὅσο μεγαλώνουν νὰ τοὺς ἀφήνετε προοδευτικὰ μιὰ μεγαλύτερη ἐλευθερία. Νὰ τοὺς ἐξηγεῖτε τὴν ἄρνησή σας σὲ κάποιες ἐπιθυμίες τους, Νὰ μὴν εἶναι στεῖρα αὐτὴ καὶ ὅπως εἴπαμε χωρὶς βίωμα! Νὰ τοὺς δείχνετε ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ τοὺς δίνετε καὶ εὐθύνες. Νὰ μάθουν τὴν ἐπιλογή, τὴν ὑπομονή, τὴν διάκριση. Γιατί θὰ μείνουν μόνα κάποτε καὶ τότε... Παρατηροῦσα προχθὲς ἕνα γαϊδουράκι ποὺ ἔχουμε ἐδῶ καὶ τὸ ἔβλεπα νὰ τρώει. Εἶχε ξεριζώσῃ τὸ ζωντανὸ ἕναν ζοχὸ καὶ προσπαθοῦσε νὰ τὸ φάει. Καὶ τὸ εἶχε πάρει στὸ στόμα καὶ τὸ τίναζε νὰ φύγουν τὰ χώματα πρὶν τὸ καταπιεῖ! Ἀκοῦτε παιδιά; Μὲ δίδαξε ἐκείνη τὴν ὥρα ὁ γαϊδαράκος! Τὴν ἐπιλογή, τὴν ὑπομονή, τὴν διάκριση!
Πάντα τὰ λόγια τοῦ Γέροντα γράφονται μέσα μας, ἐκεῖ στὸ εὐωδιαστὸ κελλάκι του! Ἀπὸ τὸν ἀκένωτο θησαυρὸ τῆς δεομένης καρδιᾶς του, ἀναπαύουν τὴν πενία καὶ τὸ σκοτάδι τῆς δικῆς μας, τραβῶντας την πρὸς τὸ Φῶς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θελητῆ τοῦ ἐλέους. Ἐκεῖ στὸ Καρεώτικο σύννεφό του, κρυμμένος καὶ ταπεινός, συνεχῶς πασχίζει νὰ διαλύσῃ τὴν ἀχλὺν τῆς σύγχυσής μας! Καὶ εὔχεται ὁ Γέροντας στὴν ἀνέκφραστη χαρὰ ὅλοι κάποτε νὰ ὁδηγηθοῦμε, μετὰ τὴν Θεία δικαιοκρισία....
Νώντας Σκοπετέας
2017
Δάκρυα σταλάζει ὁ Ἄθωνας. Ἡμερολόγιο Ὅρους (Ἀπόσπασμα)
2017
Δάκρυα σταλάζει ὁ Ἄθωνας. Ἡμερολόγιο Ὅρους (Ἀπόσπασμα)
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου