.jpg)
«Ἡ πόλις ἐάλω» (σὲ ρόζ φόντο)
ὁ ἐν ὁμοφυλοφιλία γηράσας Γρηγόρης Βαλιανάτος.
Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Ἔχουμε καταλάβει τί συνέβη; Σίγουρα; Καὶ καθόμαστε, καὶ κόβουμε πίττες μαζί μὲ τοὺς ἐλεεινοὺς σοδομολάγνους βουλευτές καὶ πολιτικούς;
Ἄς κάνουμε μιὰ ἐπὶ τροχάδην περίληψι.
Ἡ φύσις ἔχει τὴν νόμιμη μίξι, τὴν κατὰ φύσιν συνεύρεσι ἄντρα καὶ γυναίκας. Μετὰ ἤρθε ἡ πορνεία καὶ ἀνακάλυψε τὴν δόλια λύσσα (δόλια λόγῳ τῆς καταλήξεως ποὺ θὰ εἶχε τὸ πρᾶγμα). Αὐτοὶ ποὺ λύσσαξαν ἐναντίον τῶν ὅρων τῆς φύσεως διδάχτηκαν νὰ σωφρονοῦν ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ νόμου. Τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ κατόπιν τῶν ἀνθρώπων.
«Ἡ φύσις ἔχει τὴν ἔννομον μίξιν· ἡ πορνεία ἐφεῦρεν τὴν ἐπίβουλον λύτταν. Οἱ τοίνυν ἀνόμως τῶν τῆς φύσεως ὅρων καταλυττήσαντες, τῷ φόβῳ τοῦ νόμου σωφρονεῖν ἐπαιδεύθησαν». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.356
Ἡ μοιχεία εἶναι χειρότερη γιατὶ ἀφορᾶ τὸν ἴδιο τὸν γάμο καὶ τὰ παιδιὰ, διαλύει τὴν οἰκογένεια καὶ ἀνατρέπει τὸν ἀνθρώπινο βίο.
«Ἡ δὲ μοιχεία εἰς τὰς τοῦ γάμου συνθήκας ὁρᾷ, καὶ τὴν τῶν παίδων καθυβρίζει εὐγένειαν, καὶ τὰς συγγενείας διασπᾷ, καὶ πάντα τὸν βίον ἀνατρέπει τὸν ἀνθρώπινον». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG78.784-5
Εἴμαστε ἀκόμα στὴ ... μοιχεία, ποὺ «ἀνατρέπει ὅλο τὸν ἀνθρώπινο βίο». «Νὰ δῇς τί σοὔχω γιὰ μετά», ποὺ λέει καὶ τὸ τραγούδι.
Ὅλες αὐτὲς οἱ ἁμαρτίες, πορνεία καὶ μοιχεία, εἶναι ἐκτὸς ὁρίων ἡδονὲς ἀλλὰ ἐντὸς τῶν ὁρίων τοῦ φυσικοῦ. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ αὐτοὶ ποὺ τέρπονται μὲ ἡδονὲς ἐκτὸς τῶν φυσικῶν ὁρίων. Καὶ οἱ μὲν πόρνοι καὶ μοιχοὶ ἔχουν μεθύσει ἐναντίον τῆς ἐννόμου φύσεως, οἱ δὲ κίναιδοι, ἐκτὸς κάθε ὁρίου εὑρισκόμενοι, - ὑπερόριες ἡδονὲς- ἀκόμη καὶ τὴν ἐδραστήριον φύσιν ὑβρίζουν, ἀτιμάζουν. Δηλαδὴ ἀτιμάζουν τὴν φυσιολογικὴ λειτουργία τοῦ πρωκτοῦ, τοῦ κώλου. (ἐδραστήριος = ὁ ἀναφερόμενος εἰς τὴν ἕδραν, ἤτοι τὸν πρωκτόν. ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ. τ.Ε΄, σελ.2244)
«Πόσοι λάγνοι ! ἀλλ' οὐ πάντες τοῖς αὐτοῖς ἑάλωσαν. Εἰ δὲ καὶ τοῖς αὐτοῖς ἁλοῖεν, ἀλλ' οὐ πάντες ὁμοίως διάκεινται· ἀλλὰ οἱ μὲν ταῖς κατὰ φύσιν, οἱ δὲ ταῖς ὑπερορίαις τέρπονται ἡδοναῖς· οἱ μὲν εἰς τὴν ἔννομον φύσιν παροινοῦσιν· οἱ δὲ καὶ τὴν ἑδραστήριον ὑβρίζουσιν». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1188
Στὸν καιρό μας –πρὸ ἐτῶν δηλαδή- ἡ μοιχεία ἀποποινικοποιήθηκε νομικῶς καὶ μαζὶ μὲ τὴν πορνεία ἐμφανίστηκαν ὡς ἐλεύθερες νόμιμες ἐπιλογές. Ἀφοῦ ἡ κοινωνία μας συνήθισε σ᾿ αὐτὴ τὴν κατάστασι, τώρα ἔρχεται καὶ ἡ νομιμοποίησις τοῦ κιναιδισμοῦ. Δηλαδὴ νὰ καταργηθοῦν ὅσα εἶχαν ἐκ Θεοῦ νομοθετηθῇ -καὶ ἀκολούθως ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους- ὥστε οἱ κίναιδοι νὰ μὴν φαίνεται ὅτι ἀνατρέπουν τοὺς θεσμοὺς τῆς φύσεως, καὶ ὅτι ἔχουν μανιώδη ἔρωτα στοὺς ἀρσενικοὺς καὶ ὅτι διακατέχονται ἀπὸ ἄκαρπη λύσσα. (Τότε, ποὺ μιλοῦσε ὁ ἅγιος, δὲν εἶχε πολὺ μεγάλη διάδοσι ὁ λεσβιασμός)
«περὶ τοῦ μὴ τοὺς τῆς φύσεως ἀνατρέπειν θεσμούς, καὶ ἄῤῥεσιν ἐπιμαίνεσθαι, (=ἐμβάλλω τινὶ μανιώδη ἔρωτα) καὶ ἄκαρπα λυττᾷν»· ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.740
Καὶ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ φύσις, ἐπειδὴ εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ἔχει μέσα της ὅλα ὅσα ὑπηρετοῦν τὸν Θεό καὶ μᾶς βοηθοῦν στὴν γνῶσι τοῦ Θεοῦ, ἐκτὸς καὶ ἄν εἴμαστε ἐκτὸς ἑαυτοῦ καὶ ἔχουμε ξεχάσει τὸν Θεό.
«Εἰ οὖν μὴ παντελῶς ἐξῆλθες σαυτοῦ, καὶ ἐπιλέλυσαι Θεοῦ, ὑπόστρεψον εἰς τὴν φύσιν πάντα ἔχουσαν ἐν ἑαυτῇ τὰ Θεὸν θεραπεύοντα, καὶ γνῶθι τὸν κτισάμενον». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.229
Αὐτὰ τὰ γνωστά, ἐν συντομίᾳ, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πλήρως ποὺ βρισκόμαστε, τεκμηριωμένα ἀπὸ τὸν ἅγιο, μιὰ ποὺ ἀρκετοὶ σημερινοὶ διάδοχοι τῶν θρόνων, ἄλλα λένε καὶ διδάσκουν καὶ πράττουν καὶ οἱ πολλοὶ τοὺς πιστεύουν καὶ τοὺς ἀκολουθοῦν καὶ τοὺς μιμοῦνται.
Ἐνῶ βλέπουμε αὐτὸ τὸ κατρακύλισμα, αὐτὸ τὸν χαμό, αὐτὴ τὴν ἀποστασία καὶ ἀπὸ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὸν νόμο τῆς φύσεως, τί κάνουμε; Οἱ πολιτικοί μας ἡγέτες βλέπετε τί κάνουν. Θέλουν καὶ ψηφίζουν αὐτοὺς τοὺς μιαρούς σατανονόμους. Ὁ ἱερεύς, ὅμως, καὶ μάλιστα ὁ ἀρχιερεῦς, εἶναι κυριώτερος θεματοφύλακας τῶν γηΐνων πραγμάτων ἀπὸ τὸν ἄρχοντα. Αὐτὸς ἡγεῖται τῶν ψυχῶν, ὁ δὲ ἄρχοντας τῶν σωμάτων. Ἄν (ὁ ἱερεύς) ἀγνοήσει τὴν ἀξία του, ἤ μᾶλλον τὴν λειτουργία του μέσα στὴν κοινωνία, καὶ δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὶς ψυχὲς παρὰ μόνο μὲ τὰ ὑλικὰ πράγματα καὶ τὴν καλοπέρασι του καὶ τὰ χρήματα, τότε ὑβρίζει, ἐξευτελίζει τὸν ἑαυτὸ του, ὄχι τὴν ἱερωσύνη.
«Κυριώτερος μὲν ἐπίτροπος τῶν ἐπὶ γῆς, ὁ τὴν ἱερωσύνην ἐστεμμένος, τοῦ τὴν ἀλουργίδα περικειμένου. Ὁ μὲν γὰρ ψυχῶν, ὁ δὲ σωμάτων ἡγεῖται. Εἰ δ᾿ ἀγνοήσας ἑαυτοῦ τὴν ἀξίαν, μᾶλλον δὲ τὴν λειτουργίαν, ψυχῶν μὲν μηδένα λόγον ποιεῖται, τοίχων δὲ καὶ κιόνων ἐπιμελεῖτο, καὶ τρυφῇ προσέχοι, καὶ χρημάτων ἀντιποιεῖτο, ἑαυτὸν, οὐ γὰρ τὴν ἱερωσύνην, ὑβρίζει». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.645
Ὁ πολὺς λαὸς ὅμως, -ἐπειδὴ ἔτσι κι᾿ ἀλλιῶς δὲν σέβεται οὔτε ἐκτιμᾶ τοὺς τέτοιους κληρικοὺς καὶ λόγῳ τῆς ἄθεης προπαγάνδας καὶ λόγῳ τῆς δικῆς τους κατάντιας, καὶ λόγῳ τῆς δικῆς του πονηρίας – γενικεύοντας θεωρεῖ ὅτι ἡ ἱερωσύνη καὶ ἡ πίστις εἶναι ἄξιες ὕβρεως. Ὅσοι πονοῦν τὴν πίστι καὶ τὴν ἐκκλησία βλέπουν ἔκπληκτοι τὴν φοβερὴ αὐτὴ κατάστασι τῶν τοιούτων διδασκάλων τῆς πίστεως, νὰ θεωροῦν ὅτι δὲν συμβαίνει τίποτα καὶ ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ φοβερὰ δὲν τοὺς φαίνονται φοβερά. Ὅταν ὅμως κάποιος ἔχει τὴν παρρησία καὶ φωνάξει δυνατὰ διαμαρτυρόμενος, τότε τοὺς φαίνεται (στοὺς τοιούτους κληρικούς) φοβερώτατο καὶ ἀσυγχώρητο.
«Μὴ λίαν ἐκπλήττου, ὧ θαυμάσιε, εἰ τὸ μὲν εἶναὶ τινας τοιούτους τῶν τὸν διδασκαλικὸν ἐμπεπιστευμένων θρόνον, δεινὸν ὅν, οὐ δεινὸν εἶναι δοκεῖ· τὸ δὲ ῥῆξαι τινα φωνὴν παῤῥησίας ἕνεκεν, δεινότατον εἶναι δοκεῖ καὶ συγνώμης μεῖζον». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.676
Καὶ ἔτσι βλέπουμε αὐτὸ ποὺ ζοῦμε. Ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται σὲ ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο νὰ βαπτίζει «τέκνα» κιναίδων καὶ νὰ φωτογραφίζεται χαμογελῶντας μαζί τους, καὶ αὐτὸ νὰ προσπερνᾶται ὡς κάτι σχεδὸν ἀσήμαντο, μὲ διάφορες ἀνακοινώσεις, «δὲν τὸ ξέραμε, δὲν μᾶς ἐνημέρωσαν κλπ». Ἀνακοινώνει ὁ Πρωθυπουργὸς μῆνες πρὶν ὅλα αὐτὰ ποὺ θέλει νὰ νομοθετήσῃ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς μασᾶνε τὰ λόγια τους ψελλίζοντας ὅτι περιμένουν νὰ δοῦν τὸν νόμο, ὅτι τοὺς ἀγαπᾶνε ὅλους, ὅτι ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ὅτι δὲν κρίνουμε κανέναν, ὅτι ὁ κάθε ἕνας ἔχει τὸν δικό του σεξουαλικὸ προσανατολισμό, ὅτι ἡ πολιτεία νομοθετεῖ καὶ τὰ τόσα ἄλλα ἀπίθανα καὶ ἀντίχριστα ποὺ λένε. Καὶ ὅποιος διαμαρτυρηθῇ ἤ ἀγανακτήσει παρουσιάζεται ὡς ἀσεβῆς, ὡς ὑβριστὴς τῆς ἱεροσύνης, ὡς ἐπηρμένος, ὡς διασπαστὴς τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας. Καὶ τὰ λένε ποιοί; Αὐτοὶ ποὺ ἐνῷ στὰ λόγια παρουσιάζονται ὅτι ὑπερασπίζονται τὴν πίστι καὶ τὴν κηρύττουν, ἡ πίστις κινδυνεύει νὰ ἀνατραπῇ ἀπὸ τοὺς ἴδιους. Γιατί; Διότι μὲ τὸ νὰ κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅσα λένε, πείσανε τοὺς πολλοὺς νὰ θεωροῦν παραμύθια τὰ λεγόμενά τους, δηλαδὴ τὴν πίστι στὸν Χριστό ποὺ κηρύττουν.
«Κινδυνεύει τὸ θεῖον κήρυγμα ὑπ᾿ αὐτῶν τῶν δοκούντων αὐτῷ συνηγορεῖν (=ὑπερασπίζονται) ἀνατετράφθαι.(=νὰ ἀνατραπῇ). Τανάντία γὰρ ὧν φράζουσι δρῶντες, πολλοὺς , ὡς μύθοις, τοῖς λεγομένοις προσχεῖν ἀνέπεισαν». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.584-5
Γιατὶ τὸ κάνουν αὐτό; Γιατὶ θεωροῦν ἀσήμαντη τὴν δική τους ἀποστασία ἀπὸ τὴν πίστι, ἐνῷ θεωροῦν φοβερώτατο καὶ ἀσυγχώρητο τὸ νὰ τοὺς καταγγείλει κανεὶς μετὰ παρρησίας; «Ἐπειδὴ σὲ λίγους ὑπάρχουν ἴχνη ἀρετῆς ἐνῷ στοὺς περισσότερους κακία ποὺ δὲν φαίνεται, ἐπειδὴ φοβοῦνται μὴν παρουσιαστεῖ κανεὶς καὶ τοὺς ἐπιτιμήσει γιὰ τὰ ἔργα τους, φροντίζουν νὰ ἐξαφανίσουν ὅλα τα καλά, περισσότερο δὲ ἀπὸ ὅλα τὴν παρρησία, γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ ἁμαρτάνουν ἄφοβα».
«Ἐπειδὴ γὰρ ἀρετῆς ἴχνη ἐν ὀλίγοις εὑρίσκεται· κακία δὲ παρὰ τοῖς πλείστοις ἀχορεύτως χορεύει, δεδιότες μὴ ὀφθείη τις ὁ τοῖς δρωμένοις ἐπιτιμήσων, πάντα μὲν τὰ καλὰ ἐξοστρακίσαι σπουδάζουσι, μάλιστα δὲ πάντων τὴν παῤῥησίαν, ἵν᾿ ἀδεῶς ἁμαρτάνειεν τοῦ λοιποῦ». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.676
Ἐδῶ καταντήσαμε. Ἀποφασίζουν οἱ ἄρχοντες καὶ ἐνεργοῦν ἐγκλήματα κατὰ τοῦ λαοῦ καὶ οἱ ποιμένες ὡς ὑπάκουοι ὑπάλληλοί τους κάνουν ὅ,τι τοὺς διατάζουν οἱ πολιτικοί. Κλείνουν ἐκκλησίες, ὑβρίζουν τὰ μυστήρια καὶ τὶς ἅγιες εἰκόνες, κάναν τοὺς ναοὺς τσίρκα ἐντρόμων μασκοφορεμένουν σαρκολατρῶν, τοὺς βλέπουν νὰ κηρύττουν καὶ νὰ ἐνεργοῦν τὸν κιναιδισμὸ καὶ τοὺς ἀποκαλοῦν ἐξοχωτάτους, -τοὺς πράγματι βδελυρότατους- διότι, λένε, σέβονται τοὺς θεσμοὺς τοῦ κράτους. Τοὺς Θείους θεσμοὺς γιατί δὲν τοὺς σέβονται; Ἄν αὐτοὶ, οἱ διάδοχοι τῶν ἀποστόλων, συμπεριφέρονται ἔτσι, ποιός θὰ διορθώσῃ καὶ θὰ σωφρονίσῃ τοὺς ἄρχοντες; Ὁ Σβάμπ ἤ ὁ Χαράρι ἤ οἱ ΛΟΑΤΚΙσμένοι σύμβουλοί τους; Δὲν πρόλαβε νὰ στεγνώσῃ τὸ μελάνι τῆς ὕβρεως ἀπὸ τὴν ψήφισι τοῦ νόμου τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς αἰσχύνης καὶ πάει ἱερεύς καὶ εὐλογεῖ τὸ κόψιμο τῆς πίττας καὶ συμμετέχει σὲ κομματικὴ γιορτὴ ὅπου πρωτοστατοῦν οἱ ἴδιοι οἱ βουλευτὲς ποὺ ψήφισαν αὐτὸ τὸ ἀνοσιούργημα!!! [1]
Ποιά συναίσθησις ὑπάρχει; Καταλαβαίνουν τί κάνουν; Αἰσθάνονται τί συμβαίνει γύρω τους; Καὶ ὅμως περιφέρουν τὸ ἱερὸ σχῆμα τῆς ἱερωσύνης, τὸ τίμιο ράσο, καὶ συμφύρονται μὲ τοὺς ὑβριστάς τῶν ἱερῶν σὰν νὰ μὴν τρέχει τίποτα.
Παλιά, ὅταν ἔφταιγε ἡ ἐξουσία, ἡ ἱερωσύνη τὴν διόρθωνε καὶ τὴν σωφρόνιζε. Τώρα (ἡ ἱερωσύνη) βρίσκεται κάτω ἀπ᾿αὐτήν (τὴν ἐξουσία). Ὄχι ὅτι ἔχασε ἡ ἱερωσύνη τὴν ἀξία της, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ τὴν ἔχουν στὰ χέρια τους δὲν εἶναι ὅμοιοι μὲ τοὺς προγόνους μας.
«Πάλαι μὲν ἡ ἱερωσύνη πταίουσαν τὴν βασιλείαν διωρθοῦτο καὶ ἐσωφρόνιζε, νῦν δὲ ὑπ ̓ ἐκείνην γέγονεν, οὐ τὸ οἰκεῖον ἀξίωμα ἀπολέσασα, ἀλλὰ τοὺς ἐγχειρισθέντας οὐχ ὁμοίους τοῖς ἐπὶ τῶν ἡμετέρων προγόνων ἔχουσα». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1492
Ποιός δὲν τὸ βλέπει; Ἀπορῶ. Ἐκπλήσσομαι βλέποντας ἀνθρώπους ποὺ μεγάλωσαν ἐντὸς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου καὶ γνώρισαν γίγαντες τοῦ πνεύματος -διότι δόξα τῷ Θεῷ ὑπῆρχαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν- καὶ τιμήθηκαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μὲ τὸ μεγαλύτερο ἐπὶ γῆς ἀξίωμα, τῆς ἱερωσύνης, νὰ μὴν μοιάζουν μὲ τοὺς ἄξιους αὐτοὺς προγόνους, ἀλλὰ νὰ συναπαρτίζουν τὸ ἀλλόκοτο αὐτὸ ἱεροφορεμένο γκαργκατσουλιό. Συμβαίνουν αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν καὶ ὅχι μόνο δὲν ἀντιδροῦν, ἀλλὰ μεθοδεύουν καὶ ἀποτρέπουν καὶ ὅσους ἐπηρεάζουν ἀπὸ τὸ νὰ ἀντιδράσουν. Τὰ εἴδαμε στὸ συλλαλητήριο ἐναντίον τῆς ψηφίσεως τοῦ νομοσχεδίου.
Γιατὶ τόση διαφορὰ ἀπὸ τοὺς παλαιούς ποιμένες; τόση ἀλλαγὴ πρὸς τὸ κακό; Γιατί τέτοιος ξεπεσμός; Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος , γιατὶ αὐτὸς εἶναι ὁ πνευματικὸς ἑστιάτωρ, δίνει τὴν ἀπάντησί του: «Τότε μὲν στὴν ἱερωσύνη προεβιβάζοντο οἱ φιλάρετοι, τώρα ὅμως οἱ φιλάργυροι. Τότε αὐτοὶ ποὺ ἀπέφευγαν τὴν ἱερωσύνη γιὰ τὸ μέγεθός της, τώρα αὐτοὶ ποὺ ἐπιπηδοῦν σ᾿αὐτὴν γιὰ τὴν μεγάλη ἀπόλαυσι. Τότε αὐτοὶ ποὺ ἐσεμνύνοντο γιὰ τὴν ἐκούσια ἀκτημοσύνη τους, τώρα αὐτοὶ ποὺ χρηματίζονται ἀπὸ ἑκούσια πλεονεξία. Τότε αὐτοὶ ποὺ εἶχαν πρὸ ὀφθαλμῶν τὸ Θεῖο δικαστήριο, τώρα αὐτοὶ ποὺ οὔτε κἄν τὸ ἔχουν στὸ μυαλό τους. Τότε αὐτοὶ ποὺ ἦταν προετοιμασμένοι γιὰ νὰ χτυπηθοῦν, τώρα αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἐπιτεθοῦν στοὺς ἄλλους».
«Τότε μὲν οἱ φιλάρετοι εἰς ἱερωσύνην προήγοντο, νυνὶ δὲ οἱ φιλάργυροι. Τότε οἱ φεύγοντες τὸ πρᾶγμα διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς, νῦν δὲ οἱ ἐπιπηδῶντες τῷ πράγματι διὰ τὸ μέγεθος τῆς τρυφῆς. Τότε οἱ ἀκτημοσύνῃ ἑκουσίῳ ἐναβρυνόμενοι, νυνὶ δὲ οἱ πλεονεξίᾳ ἑκουσίῳ χρηματιζόμενοι. Τότε οἱ πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες τὸ θεῖον δικαστήριον, νυνὶ δὲ οἱ μηδὲ ἔννοιαν τούτου ἔχοντες. Τότε οἱ τύπτεσθαι, νῦν δὲ οἱ τύπτειν ἕτοιμοι». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1337
Καλά τὰ λέει ὁ ἅγιος; Εἶναι ὑβριστὴς, ἱεροκατήγορος, διασπαστὴς τῆς ἑνότητος; Λέει ἀλήθεια ἤ ψέματα; Ἀπειθεῖ, καταφρονεῖ, ἐξυβρίζει ἐπισκόπους καὶ σκανδαλίζει πιστοὺς ὁ ἅγιος; Ἄν ζοῦσε τότε ὁ Πατρῶν θὰ τοῦ ζητοῦσε νὰ ἀπολογηθῇ γιὰ ἀπείθεια, καταφρόνησι καὶ ἐξύβρισι ἐπισκόπων καὶ σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν, ὅπως κάνει τώρα στὸν π. Ἀναστάσιο Γκοτσόπουλο; [2] Τὸν τιμᾶ στὴν Μητρόπολή του τὸν ἅγιο; Ἄν τὸν τιμᾶ γιατὶ δὲν τὸν μιμεῖται;
Δὲν συνεχίζει ἀναλυτικῶς ὁ ἅγιος τὴν ἀναφορά του στοὺς ποιμένες τοῦ καιροῦ. Σὲ ἄλλα σημεῖα λέει καὶ ἀναλύει καὶ ἄπειρα ἄλλα –φεῦ! – χαρακτηριστικὰ τῶν συγχρόνων ποιμένων. «Καὶ τί χρειάζεται νὰ λέω πολλά; Θεωροῦν ὅτι τὸ ἀξίωμα ἐξέπεσε ἀπὸ ἱερωσύνη σὲ τυραννία, ἀπὸ ταπεινοφροσύνη σὲ ὑπερηφάνεια, ἀπὸ νηστεία σὲ ἀπόλαυσι, ἀπὸ οἰκονομία σὲ ἐξουσία ἀφέντη πάνω σὲ δούλους. Δὲν θέλουν νὰ διοικοῦν σὰν οἰκονόμοι, ἀλλὰ νὰ σφετερίζονται σὰν ἀφέντες δεσπότες».
«Καὶ τί δεῖ πολλὰ λέγειν; Μεταπτωκέναι λοιπὸν τὸ ἀξίωμα ἔδοξαν ἀπὸ ἱερωσύνης εἰς τυραννίδα, ἀπὸ ταπεινοφροσύνης εἰς ὑπερηφανίαν, ἀπὸ νηστείας εἰς τρυφὴν, ἀπὸ οἰκονομίας εἰς δεσποτείαν. Οὐ γὰρ ὡς οἰκονόμοι ἀξιοῦσι διοικεῖν, ἀλλ᾿ ὡς δεσπόται σφετερίζεσθαι». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1337
Πάντα τὸ πρῶτο ποὺ ἀκούει κανεὶς ὅταν διατυπώνει τὶς θλιβερὲς αὐτὲς διαπιστώσεις εἶναι «Τί εἶναι αὐτά, ἰσοπεδώνεις τὰ πάντα, δὲν σέβεσαι καὶ κατηγορεῖς τὴν ἱερωσύνη κτλ». Καὶ ποιοί τὰ λένε αὐτά; Τὸ εἶπε παραπάνω ὁ ἅγιος. Αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ἐξαφανίσουν τὴν παρρησία, κατηγορῶντας ὅποιον μιλάει, γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ ἁμαρτάνουν ἄφοβα. Καὶ γι᾿ αὐτὸ, ἀλλὰ καὶ χάριν τῆς ἀληθείας, ἐπειδὴ πάντα ὑπάρχουν καὶ αὐτοὶ ποὺ διασώζουν τὸν ἀποστολικὸ χαρακτῆρα, συνεχίζει ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος: «Αὐτὰ δὲν λέγονται κατὰ πάντων, ἀλλὰ κατὰ τῶν ἐνόχων. Διότι ὑπάρχουν καὶ αὐτοὶ ποὺ ζοῦν μὲν κατὰ τὶς ἀποστολικὲς ἐντολὲς, ἀλλὰ δὲν τολμοῦν νὰ φωνάξουν. Καὶ εἶναι μόνο στὸ σημεῖο αὐτὸ πολὺ μεμπτοί, διότι ἐπειδὴ φοβοῦνται τὸ πλῆθος τῶν ἀκολάστων, ἀμελοῦν γιὰ τὴν διόρθωσι αὐτῶν τῶν καταστάσεων, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτούς».
«Ταῦτα δὲ οὐ κατὰ πάντων εἴρηται, ἀλλὰ κατὰ τῶν ἐνόχων. Εἰσὶ γάρ, εἰσὶν οἱ κατὰ τὸν ἀποστολικὸν μὲν ζῶσι χαρακτῆρα, ῥῆξαι δὲ φωνὴν μὴ τολμῶντες. Εἰ καὶ λίαν εἰσὶ κατὰ τοῦτο μόνον μεμπτοί, ὅτι δεδοικότες τῶν ἀκολάστων τὸ πλῆθος, τό γε εἰς αὐτοὺς ἧκον, τῆς τηλικαύτης διορθώσεως ἀμελοῦσιν. ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1337
Ἐδῶ εἶναι τὸ ἄλλο δρᾶμα. Φοβοῦνται τὸ πλῆθος τῶν ἀκολάστων καὶ δὲν μιλοῦν. Κυρίως τῶν ἀκολάστων ποιμένων τὸ πλῆθος, ἐννοεῖ ὁ ἅγιος. Πῶς λαμβάνονται οἱ ἀποφάσεις στὶς συνόδους τῶν ἱεραρχιῶν; Πῶς δέχονται «χάριν τῆς ἑνότητος», τὶς ἀποφάσεις τῆς ἡγετικῆς ὁμάδας; Ἐντάξει οἱ ἄχρηστοι καὶ ἀνίκανοι, ποὺ «ποτὲ δὲν θὰ γινόταν ἐπίσκοποι ἄν δὲν τοὺς προωθοῦσαν αὐτοὶ ποὺ κάνουν κουμάντο», ὅπως οἱ ἴδιοι λένε, ἔχουν κάθε λόγο νὰ μὴν μιλοῦν.
Αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν τώρα, ἡ διὰ νόμου θεσμοθέτησις τῶν αἰσχρουργιῶν καὶ ἀνωμαλιῶν καὶ ὁ ὑποβιβασμὸς στὸ ἐπίπεδό τους, τοῦ γάμου, τῆς οἰκογενείας καὶ τῆς παιδοποιίας, εἶναι πράξεις ἐναντίον τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει δοθῇ γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος κατὰ φύσιν καὶ, ἄν θέλει, νὰ προχωρήσῃ στὰ ὑπὲρ φύσιν, γιὰ τὰ ὁποία εἶναι πλασμένος. Καὶ βλέπουμε μιὰ ἀκατανόητη ἀδράνεια, μιὰ πλαδαρότητα, μιὰ νερόβραστη στάσι, -δηλαδὴ μιὰ εὐτρεπισμένη προδοσία- ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ποιμένων οἱ ὁποῖοι ὄφειλαν μὲ λόγια καὶ ἔργα, μὲ δυναμισμό καὶ παρρησία, στοὺς ναοὺς καὶ στοὺς δρόμους, νὰ ἐλέγξουν τοὺς ἄφρονες ἄρχοντες ποὺ πρωτοστατοῦν στὸ γκρέμισμα. Γιατὶ δὲν μιλοῦν οἱ πολλοί; Γιατὶ ὑπακούουν στὴν γραμμὴ τῶν ἀρχηγῶν, ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται ἔχουν προσυνεννοηθῇ μὲ τοὺς ἀδιστάκτους ἄρχοντες; (Κρυφὲς συναντήσεις-συνεννοήσεις Ἱερωνύμου-Μητσοτάκη) Ἐπειδὴ εἶναι ἀναγκασμένοι νὰ ὑπακούουν σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἔδωσαν τὴν τιμημένη ἱερωσύνη ἐνῷ δὲν τὴν ἄξιζαν, ἀκόμη καὶ ὅταν ἐνεργοῦν (αὐτοὶ ποὺ τοὺς ἔδωσαν τὴν ἱερωσύνη) ἐναντίον τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ.
«Τους παρ᾿ ἀξίαν τυχόντας ἱερατικῆς τιμῆς ὑπακούειν ἀνάγκη τοῖς οὐ δεόντως δεδωκόσι, κἂν εἰς αὐτὸ τὸ Θεῖον τὰ δρώμενα βλέπει·» ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1629
Ὁπότε οἱ κακῶς χειροτονήσαντες ἀχρήστους καὶ οἱ παρ᾿ ἀξίαν χειροτονηθέντες ἀναπτύσουν μεταξύ τους μιὰ ἄδικη συναλλαγὴ, συνασπίζονται καὶ ὁπλίζονται μὲ μεγάλη δύναμι ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ζοῦν σωστά. Τῶν εὖ βιούντων. Καὶ ὅποιος μιλήσει ἐναντίον τῶν πράξεων ἤ τῶν μὲν ἤ τῶν δὲ, τοὺς βρίσκει ὅλους συνασπισμένους ἐναντίον του. Καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτοὶ εἶναι ἡ ἐκκλησία καὶ οἱ ἄλλοι εἶναι ἱεροκατήγοροι κτλ ποὺ ἀναφέραμε. Καὶ τὸ χειρότερο ἀπὸ τὶς πράξεις τους καὶ εἰρωνικό; Λένε, καταψευδόμενοι, ὅτι ἀφοῦ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς καὶ γίνονται αὐτά, τὰ θέλει.
«Διὸ καὶ ἀλλήλοις τὴν ἄδικον ταύτην ἀντίδοσιν παρέχοντες, δύναμιν οὐ μικρὰν εἰς τὸ κατὰ τῶν εὖ βιούντων ὁπλίζεσθαι προσλαμβάνουσιν. Εἰ δέ τις ἢ τούτους, ἢ ἐκείνους αἰτιάσοιτο, παρακινῶσι τοῖς δρωμένοις καὶ εἰρωνείαν, ὅ τῶν δρωμένων ἀλγεινότερον, τῷ συγχωρεῖν γίγνεσθαι, ταῦτα βούλεσθαι τὸ Θεῖον καταψευδόμενοι». ΑΓIΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.1629
Τὸ βλέπουμε συνέχεια μὲ τὰ τελευταῖα γεγονότα, τὰ ἀνώμαλα ρήματα καὶ νομοθετήματα. «Ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας», ἀκούω ἀπὸ διαφόρους πνευματικούς. Τὸ λένε καὶ δὲν κάνουν ἀπολύτως τίποτα πέραν ἀπὸ τὸ νὰ λένε ὅτι εἶναι τραγικὸ καὶ ὅτι θὰ ἐπισύρῃ τὴν ὀργή τοῦ Θεοῦ καὶ χρειάζεται προσευχή. Ποιός ἀμφιβάλει γι᾿ αὐτά; Εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ δέουσα στάσις; Ναὶ! Λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Ποιῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀπὸ τὶς πολλές; Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε ἄπειρες ἁμαρτίες. Ποιές εἶναι αὐτὲς ποὺ προκάλεσαν τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ καὶ παρεχώρησε στὸν διάβολο νὰ μᾶς κοσκινίσῃ σὰν τὸ στάρι; Δὲν εἶναι οἱ φόνοι τῶν χιλιάδων ἀγέννητων παιδιῶν; Δὲν τοὺς νομιμοποίησε κι᾿ αὐτοὺς ἡ ἴδια χορεία τῶν πουλημένων στὰ ὄργανα τοῦ διαόλου ἀρχόντων μας, ποὺ ἐμεῖς τοὺς ἐκλέγουμε; Καὶ τί κάναν γι᾿αὐτό οἱ ποιμένες αὐτοί; Τεμενάδες καὶ χαμόγελα καὶ φιλοφρονήσεις καὶ γεύματα. Καὶ ὁ λαός; Ἀντὶ νὰ λιγοστεύῃ τοὺς φόνους τοὺς αὐξάνει. Βοηθάει καὶ ὁ νόμος βλέπεις. Καὶ τοὺς ψηφίζει καὶ συμμετέχει στὶς κομματικὲς φιέστες καὶ πίττες τῶν νομοθετησάντων. Κάνω πολύ λάθος;
Λένε οἱ πατέρες ὅτι ἐκεῖ ποὺ ἡττᾶσαι ἐκεῖ θὰ παλέψεις. Πάσχεις ἀπὸ περηφάνεια χρειάζεται ἔμπρακτη ταπείνωση . Δὲν φτάνει νὰ πῆς προσεύχομαι. Ἔμπρακτη ταπείνωσις. Πάσχεις ἀπὸ φιλαργυρία; Χρειάζεται ἐλεημοσύνη καὶ σκορπισμὸς τοῦ πλούτου μὲ ἐλεημοσύνες κλπ. Δὲν φτάνει νὰ λές προσεύχομαι. Οἱ νεομάρτυρες ἀρνήθηκαν τὴν πίστι καὶ τούρκεψαν. Χρειάστηκε ὁμολογία μέχρι μαρτυρίου. Σὲ ὅλα αὐτὰ ἡ προσευχή εἶναι τὸ προαπαιτούμενο, ἐξ ἄλλου εἶναι τὸ μόνιμο καὶ ἀδιάλειπτο στὴ ζωὴ τοῦ ὀρθοδόξου γιὰ νὰ ἔχῃ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πράξῃ τὰ δέοντα, ὅταν ἔρθη ἡ δύσκολη στιγμή. Ἐδῶ, τώρα ποὺ ἦρθε ἡ δύσκολη στιγμή, λείπει ἡ πρᾶξις καὶ προβάλεται ἡ δικαιολογία ὅτι γίνονται ἔτσι γιατὶ ἔτσι θέλει ὁ Θεός. Καὶ ἐπειδὴ λείπει ἡ πρᾶξις προβάλλονται ὡς κάλυμμα τῆς ἀδράνειας τὰ λόγια, (ποὺ χρειάζονται καὶ αὐτά) καὶ ἡ (ἐν κρυπτῷ ἤ ἐπιδεικτική -συνήθως) προσευχή.
Ποιός δὲν τὰ ξέρει καὶ δὲν τὰ καταλαβαίνει αὐτά; Λέμε τίποτα καινούργιο ἤ ἀποκαλύπτουμε κάτι μυστικὸ καὶ ἄγνωστο; Ποιός δὲν ξέρει ὅτι οἱ ἀνωμαλίες ποὺ κάνουμε ἐντὸς καὶ ἐκτὸς γάμου ἔχουν ἐπισύρει τὴν ὀργή τοῦ Θεοῦ; Δὲν τὰ ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ἀπὸ τὴν Ἀριζόνα; Δὲν τὰ παρουσίασε ἡ μακαριστὴ Ἀθηνᾶ Σιδέρη;
«...Οἱ ἀσέλγειες, οἱ παρὰ φύσιν ἀσέλγειες, τὶς ὁποῖες κατονόμασε (ὁ γέροντας Ἐφραίμ) μὲ τὸν ποιὸ χονδροειδῆ τρόπο, μάλιστα μοῦ εἶπε «Δὲν θὰ τὶς ἐπικαλύπτῃς. Θὰ τὶς λές: Ὁ στοματικὸς ἔρωτας, ὁ πρωκτικὸς ἔρωτας, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἀπαγορεύεται. Ἔχουν ἀνοίξει οἱ πόρτες τῆς κολάσεως καὶ μπαίνουν οἱ νέοι μας μέσα κατ᾿ εὐθείαν». Ἀθηνᾶ Σιδέρη [3]
Δὲν τὰ φώναζε ἡ ἁγία γερόντισα Γαλακτία;
«Ὁ σατανᾶς βλέπει πῶς ὁ Χριστὸς ἀνέβασε τὸ ἀνθρώπινο σῶμα στὸν οὐρανὸ καὶ τρελαίνεται... Καὶ βρῆκε τέχνη νὰ ἐμποδίσῃ τοὺς ἀνθρώπους νὰ βγαίνουνε ἐκεῖ. Τοὺς βάζει καὶ μαγαρίζουνε τὰ σώματά τους πολλῶν λογιῶν ... Αὐτὸς ἀνωμαλίστηκε καὶ ἄλλαξε. Ἀπὸ ἄγγελος ἐγίνηκε διάβολος. Βάνει λοιπὸν τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀνωμαλίζουνται. Καὶ ἀλλάζουνε καὶ αὐτοὶ καὶ ἀπὸ φωτεινοὶ γίνουνται βρομιάρηδες. Σκοτεινοί. Καὶ μοιάζουνε μὲ τὸν διάβολο καὶ κάθουνται πάντοτε καὶ παντοτινὰ μαζί του. Δὲν ἀνεβαίνουν ἐκεὶ ποὺ μᾶς ἀνέβασε ὁ Χριστός». Ἡ ὁσία Γερόντισσα ΓΑΛΑΚΤΙΑ τῆς Κρήτης. σελ. 138-9 [4]
«Ἀνώμαλα, ἀνώμαλα, ἀνώμαλα. Παντρεμένοι, νεαροὶ καὶ ἱερατικά. Πολλὰ κακὰ εἴδανε τὰ μάτια μου. Μεγάλο κακὸ θὰ ἔρθῃ». (ὅ.π.) 149
Δὲν τὰ εἶπε ὁ ἅγιος Πορφύριος; Δὲν τὰ εἶπε ὁ ἅγιος Παΐσιος; Δὲν τὰ λέει παραπάνω ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος; Δὲν τὰ λένε ὅλοι οἱ ἅγιοι; Δὲν τὰ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Δὲν τὰ λέει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος; Θὰ γίνει τραῖνο ἄν τὰ παραθέσουμε ὅλα. Ἀλλὰ γιατί νὰ χρειάζεται κάτι τέτοιο; Τί ἔχουμε πάθει; (Τὸ ἐξηγεῖ παραπάνω ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος).
Οἱ πραγματικοὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ τὰ ξέρουν καὶ τὰ λένε. ( Μὴν παρεξηγηθοῦμε, δὲν τοποθετῶ τὸν ἑαυτό μου ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ὄχι γιατὶ δὲν θὰ τὸ ἤθελα, ἀλλὰ ἐπειδὴ γνώρισα μερικοὺς, γνωρίζω ἐπίσης ὅτι δὲν εἶμαι τέτοιος. Ἐγὼ ἁπλῶς παραθέτω ὅτι εἶδα καὶ ὅτι ἄκουσα, καὶ αὐτὸ καταχρηστικῶς· ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ σιωπήσω μὲ αὐτὰ ποὺ γίνονται- νομίζω ὅτι ὁ κάθε ἕνας τὸ καταλαβαίνει) Οἱ θεατρίνοι τῆς πίστεως λένε καὶ κάνουν ἄλλα. Αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε καὶ βλέπουμε. Ὁ κάθε ἕνας ἄς ἀναλάβει τὴν εὐθύνη του καὶ ἄς ἀκολουθήσει ὅποιον προτιμᾶ. Μόνος του θὰ κριθῇ ὁ κάθε ἕνας μας. Αὐτεξούσιοι καὶ ὑπεύθυνοι θὰ δώσουμε λόγο τὴν ὥρα τῆς μεγάλης κρίσεως γιὰ τὶς πράξεις καὶ τὶς ἐπιλογές μας. Ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος:
«Θὰ ἔρθῃ ἐποχὴ ποὺ ἕνα ἐκκλησιαστικὸ κομμάτι θὰ ἀγκαλιάσῃ τὸ παρὰ φύσιν! Τότε νὰ ἀντισταθεῖτε. Ὅταν ἡ Ἐκκλησία συμβιβάζεται μὲ παρὰ φύσιν καταστάσεις χάνει τὸν προορισμό της! Δὲν λειτουργεῖ σὰν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ [5]
Τὸ βλέπουμε αὐτὸ τὸ κομμάτι. Βγάζει μάτι. Ἡ ἀντίστασις λείπει.
Αὐτὰ ποὺ γράφουμε, ἄν κάνει τὸν κόπο νὰ τὰ διαβάσῃ κανείς, ἄν βοηθήσουν ἔστω καὶ ἕναν ἄνθρωπο νὰ συναισθανθῇ λιγάκι τὴν κατάστασί μας ὡς χριστιανῶν καὶ ὡς ἑλλήνων, (τρομάρα μας, ἡ πρώτη ὀρθόδοξος χώρα ποὺ ψήφισε τοὺς σοδομονόμους) καὶ νὰ ἀποφασίσῃ ἐμπράκτως νὰ ἀντισταθῇ, ἵσως βοηθήσουν νὰ συγχωρεθῇ καμμιὰ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας. Εἴμαστε ἀσυγχώρητοι νὰ εἴμαστε τόσο δειλοί, τόσο βολεμένοι, τόσο κάλπικοι. Βέβαια ὁ Δίκαιος κριτὴς ποὺ γινώσκει τὰ βαθέα, αὐτὸς ξέρει τί συμβαίνει στὸν κάθε ἕναν μας καὶ αὐτὸς ἔχει τὸν τελικὸ λόγο καὶ τὴν κρίσι, ἀλλὰ ἐμεῖς, μιλῶντας γενικῶς, λέμε αὐτὰ ποὺ καταλαβαίνουμε, ὄχι θέλοντας νὰ ἁρπάξουμε τὴν κρίσι τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ προσπαθῶντας νὰ σταματήσουμε τὴν θραῦσι, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, σὰν τὸν Φινεές παλιά, ποὺ τοῦ ἐλογίσθη εἰς δικαιοσύνην.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 20 φεβρουαρίου 2024.
[2] Δεῖτε πῶς παρουσιάζεται τὸ θέμα ἀπὸ τοὺς ἰστοτόπους τῶν στρατευμένων οἰκουμενιστῶν:
https://www.ekklisiaonline.gr/nea/apilite-me-katheresi-o-p-anastasios-gkotsopoulos/
[3] Ἀπομαγνητοφώνησις ἀπὸ ὁμιλία τῆς μακαριστὴς Ἀθηνᾶς Σιδέρη στὸ https://www.youtube.com/watch?v=uzN_DjZoISQ&t=638s
[4] Ἡ ὁσία γερόντισσα ΓΑΛΑΚΤΙΑ τῆς Κρήτης. Ἐκδόσεις Θεομόρφου. Λευκωσία 2023. Α΄ Ἐκδοσις
[5] Ἀπὸ τὸ προσωπικὸ ἀρχεῖο τῆς κ. Εὔας Τορνεσάκη. Τὴν μαρτυρία κατέθεσε ἡ μακαριστὴ Ἀθηνὰ Σιδέρη. Βρίσκεται στὸ βιβλίο «Ἡ ὁσία γερόντισσα ΓΑΛΑΚΤΙΑ τῆς Κρήτης» σελ. 165
«θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τετεπεινωμένην ὁ Θεός, οὐκ έξουδενώσει»
ΑπάντησηΔιαγραφή