ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Στὶς 13 Φεβρουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν ἱερὴ μνήμη δύο σημαντικῶν ἁγίων τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς, τοῦ Ἀκύλα καὶ τῆς Πρίσκιλλας. Οἱ δύο αὐτοὶ ἱεροὶ σύζυγοι ἀποτελοῦν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τὴν ἀληθινὴ ἐκδοχὴ τοῦ ἀνύπαρκτου καὶ ἐμπορικοῦ «ἁγίου Βαλεντίνου». Ὁ μακαριστὸς ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εἶχε προτείνει νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ αὐτὴ ἡ φερμένη ἀπὸ τὴν κακόδοξη «χριστιανικὴ» Δύση «ἑορτὴ τῶν ἐρωτευμένων».
Τὸ ἱερὸ αὐτὸ ζευγάρι ἀναφέρεται πολλὲς φορὲς στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὸ ὁποῖο συνέβαλλε τὰ μέγιστα στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν. Ἦταν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς καὶ ζοῦσαν ἀρχικὰ στὴ Ρώμη. Ἀσκοῦσαν τὸ ἐπάγγελμα τοῦ σκηνοποιοῦ, κατασκευάζοντας εἰδικὰ ὑφάσματα γιὰ σκηνές. Ὅμως τὸ 49 μ. Χ. ὁ αὐτοκράτορας Κλαύδιος (41-54 μ. Χ.) ἐξεδίωξε τοὺς Ἑβραίους ἀπὸ τὴ Ρώμη μὲ τὴν αἰτιολογία ὅτι φιλονικοῦσαν γιὰ κάποιον «Χριστό». Ἀπὸ αὐτὴ τὴ μαρτυρία, ἡ ὁποία εἶναι σημαντικὴ γιὰ τὴν πρώτη Ἐκκλησία, φαίνεται καθαρὰ ὁ διωγμὸς ποὺ εἶχε κηρύξει οἱ Ἰουδαῖοι στοὺς Χριστιανούς. Ἐπίσης φαίνεται πὼς ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα εἶχαν ἀκούσει γιὰ τὴ νέα πίστη, τὴν ὁποία συμπαθοῦσαν. Ἀπὸ τὴ Ρώμη βρέθηκαν στὴν Κόρινθο, τὴ μεγάλη πολυεθνικὴ πόλη τῆς Ἀχαΐας, ἡ ὁποία συναγωνίζονταν τὴ Ρώμη στὴν ἠθικὴ διαφθορά, ἐξασκῶντας τὸ ἐπικερδὲς ἐπάγγελμα τοῦ σκηνοποιοῦ.
Τὸ 51 μ. Χ. ἦρθε στὴν Κόρινθο ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κατὰ τὴ 2η ἀποστολική του περιοδεία, ὅπου συνάντησε τὸ εὐσεβὲς ζευγάρι στὴ συναγωγή. Στὸ 18ο κεφάλαιο τῶν «Πράξεων τῶν Ἀποστόλων» ἀναφέρεται ἡ συνάντηση αὐτή. Ὑπῆρξαν προφανῶς οἱ πρῶτοι ποὺ πίστεψαν καὶ βαπτίστηκαν ἀπὸ τὸν Παῦλο, τὸν ὁποῖο φιλοξενοῦσαν γιὰ 18 μῆνες στὸ σπίτι τους, Μαζί τους ἐργαζόταν καὶ ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἦταν, ὅπως εἶναι γνωστό, καὶ αὐτὸς σκηνοποιός. Ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα ἔγιναν οἱ πολύτιμοι συνεργάτες τοῦ Παύλου στὴν Κόρινθο. Μέσῳ αὐτῶν γνωρίστηκε καὶ κατήχησε τοὺς Ἰουδαίους τῆς Πόλεως, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἐθνικούς, δημιουργῶντας μιὰ ἀπὸ τίς πιὸ ἰσχυρὲς ἐκκλησίες τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς.
Μετὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ Παύλου, ἀποφάσισαν νὰ μεταναστεύσουν στὴν Ἔφεσο, τὴν πιὸ φημισμένη πόλη τῆς Μ. Ἀσίας, ἡ ὁποία ἦταν κέντρο τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν, ἀλλὰ καὶ βουτηγμένη στὴν παχυλὴ εἰδωλολατρία, λόγῳ τῆς λατρείας τῆς Ἀρτέμιδος, στὸ ἐκεῖ μεγαλόπρεπο «ἱερό». Θεώρησαν καθῆκον τους νὰ γίνουν κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως τὸ διδάχτηκαν ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Ἀλλὰ τὰ ἐμπόδια ἦταν μεγάλα στὴν «κατείδωλον» πόλη, ὅπου οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς ἀντιδροῦσαν μὲ ἰδιαίτερη σφοδρότητα κατὰ τῆς νέας πίστεως, ἡ ὁποία τοὺς στεροῦσε ἔσοδα ἀπό τὸ ναὸ τῆς Ἀρτέμιδος. Παρακινοῦσαν τίς δεισιδαίμονες μᾶζες νὰ ἐπιτίθενται κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ ἰδίως τῶν κηρύκων καὶ διδασκάλων. Ἀπὸ μιὰ μαρτυρία τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Ρωμ. 16,3) φαίνεται πὼς στὴν Ἔφεσο κακοπάθησε τὸ ἱερὸ ζευγάρι ἀπὸ τὴ μανία τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων. Στὴν Ἔφεσο συνάντησαν καὶ τὸν φλογερὸ κήρυκα ἀπό τὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸν φιλόσοφο Ἀπολλώ, ὁ ὁποῖος εἶχε στρεβλωμένη ἀντίληψη γιά το Χριστιανισμό. Τὸ ἱερὸ ζευγάρι γνώρισε στὸν Ἀπολλὼ τὴν ἀληθινὴ πίστη.
Τὸ 68 μ. Χ. ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα γύρισαν στὴ Ρώμη, ὅπου ἐντάχθηκαν στὴν Ἐκκλησία νὰ τὴ διακονήσουν. Δὲν ἔπαυαν νὰ κηρύττουν μὲ θέρμη καὶ ζῆλο, ὅπου βρισκόταν. Πλῆθος Ἰουδαίων καὶ ἐθνικῶν πίστεψαν στὸ Χριστὸ καὶ προστέθηκαν στὴν Ἐκκλησία. Τὸ πρωτοχριστιανικὸ κείμενο «Ἀποστολικαὶ Διαταγαὶ» ἀναφέρει
πὼς ὁ Ἀκύλας χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν Παῦλο ἐπίσκοπος «τῶν παροικιῶν τῆς Ἀσίας», χωρὶς νὰ διευκρινίζεται ἡ ἀκριβὴς πόλη. Ἀρχαία παράδοση ἀναφέρει πὼς τόσο ὁ Ἀκύλας, ὅσο καὶ ἡ Πρίσκιλλα βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο καὶ προστέθηκαν στοὺς μυριάδες Μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Μὲ τὸ τίμιο αἷμα τους ἐπισφράγισαν τὴν ἀφοσίωσή τους στὸ Χριστὸ καὶ τὴν προσήλωσή τους στὴν ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιὰ τοῦτο κατατάχτηκαν στὸ ἁγιολόγιό Της, νὰ τιμῶνται ἐσαεὶ γιὰ τὴν ἁγία ζωή τους καὶ τὸ πολύτιμο ἔργο ποὺ προσέφεραν τὴν δύσκολη ἐκείνη ἐποχὴ γιὰ τὴ διάδοση καὶ ἑδραίωση τῆς νέας πίστεως.
πὼς ὁ Ἀκύλας χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν Παῦλο ἐπίσκοπος «τῶν παροικιῶν τῆς Ἀσίας», χωρὶς νὰ διευκρινίζεται ἡ ἀκριβὴς πόλη. Ἀρχαία παράδοση ἀναφέρει πὼς τόσο ὁ Ἀκύλας, ὅσο καὶ ἡ Πρίσκιλλα βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο καὶ προστέθηκαν στοὺς μυριάδες Μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Μὲ τὸ τίμιο αἷμα τους ἐπισφράγισαν τὴν ἀφοσίωσή τους στὸ Χριστὸ καὶ τὴν προσήλωσή τους στὴν ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιὰ τοῦτο κατατάχτηκαν στὸ ἁγιολόγιό Της, νὰ τιμῶνται ἐσαεὶ γιὰ τὴν ἁγία ζωή τους καὶ τὸ πολύτιμο ἔργο ποὺ προσέφεραν τὴν δύσκολη ἐκείνη ἐποχὴ γιὰ τὴ διάδοση καὶ ἑδραίωση τῆς νέας πίστεως.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ στὶς ἐπιστολές του μὲ πολλὴ τρυφερότητα καὶ ἀγάπη γιὰ τὸ ἱερὸ αὐτὸ ζευγάρι. Αὐτὸ φανερώνει ὅτι ἦταν δύο ὑπέροχοι καὶ ἀγαπημένοι σύζυγοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀπόλυτη συναίσθηση τῆς συζυγικῆς πίστης καὶ ἀγάπης. Παρακαλεῖ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ρώμης νὰ χαιρετίσουν ἰδιαιτέρως τὸ ἱερὸ ζευγάρι: «Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν» (Ρωμ.16,3-4). Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας διέκρινε στὰ πρόσωπά τους, τοὺς ἰδανικοὺς συζύγους. Τὸ ἱερὸ ζευγάρι Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα ἀποτελοῦν πρότυπο ἰδανικῆς καὶ εὐλογημένης γαμικῆς ἕνωσης, πρὸς τοὺς ὁποίους μποροῦν νὰ προσβλέπουν οἱ σύγχρονοι σύζυγοι.
Ὁ δυτικόφερτος «ἅγιος τῶν ἐρωτευμένων» Βαλεντίνος εἶναι μιὰ καρικατούρα τῆς ἐμπορικῆς κατανάλωσης, ἕνας ἀνύπαρκτος ἅγιος, κατασκεύασμα τῶν ἀδίστακτων ἐμπόρων, γιὰ τὴν παραπλάνηση τῶν ἀφελῶν ρομαντικῶν. Ἀντίθετα ὁ ἅγιος Ἀκύλας καὶ ἡ ἁγία Πρίσκιλλα εἶναι ὑπαρκτοὶ καὶ ζωντανοὶ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι προστατεύουν τοὺς εὐσεβεῖς, τίμιους, ἀφοσιωμένους καὶ τρυφεροὺς συζύγους. Αὐτοὺς πρέπει νὰ τιμᾶμε ὡς ὀρθόδοξοι καὶ ὄχι τὸν γελοῖο Βαλεντίνο, τὸν ὑποτιθέμενο προστάτη τοῦ ἐρωτικοῦ σεξισμοῦ καὶ τῆς ὑποκρισίας, χωρὶς ἀνούσια ὑλικὰ δῶρα καὶ ἄνθη, ποὺ γρήγορα μαραίνονται, στοὺς ἀγαπημένους μας, ἀλλὰ μὲ ἔμπρακτη καὶ ἄδολη ἀγάπη, ἡ ὁποία δὲ μαραίνεται ποτέ!
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου