Ὁ πάντα λαμπρὸς Ἀρτέμιος ἐν βίῳ,
Τμηθεὶς ἀπῆλθεν εἰς ὑπέρτατον κλέος.
Εἰκάδι Ἀρτέμιος πυκινόφρων αὐχένα τμήθη.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά 8,26-39]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 20-10-1996]
(Β346)
Μας καταλαμβάνει φόβος, αγαπητοί μου, κάθε φορά που έχομε ευαγγελική περικοπή, που αναφέρεται εις τους δαίμονες και τους δαιμονισμένους ανθρώπους, δηλαδή θύματα των δαιμόνων.
Ο Κύριος είχε περάσει στην ανατολική όχθη της λίμνης Γενησαρέτ, ακριβώς για να συναντήσει αυτόν τον περιγραφόμενον δαιμονισμένον άνδρα, που ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή. Και τον ελευθέρωσε. Και όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου». Γι'αυτό φανερώθηκε. Για να λύσει τα έργα του διαβόλου. Και έργο του διαβόλου είναι να κατέχει την κτίσιν και τον άνθρωπο. Και να εμποδίζει την επέμβαση του Θεού. Και η άλογος κτίσις δαιμονίζεται πάντοτε για καταστροφή. Και πρόχειρο παράδειγμα, ο δαιμονισμός των δύο χιλιάδων χοίρων που απεπνίγησαν εις την λίμνην.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,27-39]
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ
«Ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει (:Εκείνος που κατάγεται από τον Θεό και απέκτησε με την άσκηση της αρετής πραγματική συγγένεια με τον Θεό, ακούει με προσοχή και ενδιαφέρον τους λόγους του Θεού και τους εγκολπώνεται)»[Ιω.8,47], λέγει ο Κύριος. Δηλαδή υπακούει στις εντολές του Θεού και μετατρέπει τους λόγους σε έργα, ζει και πολιτεύεται κατά Χριστόν, εκτελεί το θέλημα του ουρανίου Πατρός, και γίνεται « κληρονόμος μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμος δὲ Χριστοῦ»[βλ. Ρωμ.8,17: «Εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν(:αφού λοιπόν είμαστε παιδιά, είναι φυσικό να είμαστε και κληρονόμοι του Θεού ως πατέρα μας και συγκληρονόμοι του Χριστού ως αδελφού μα. Και γινόμαστε συγκληρονόμοι του Χριστού εάν βεβαίως πάσχουμε μαζί με Αυτόν, έτσι ώστε και να δοξαστούμε μαζί Του)»].
Ας προχωρήσω τώρα στη γενική εικόνα και στην πραγματικότητα:
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8,26-39]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ
[:Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ. 8,28-34]
«Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;(:και όταν ο Κύριος ήλθε στην απέναντι όχθη, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έβγαιναν από τα μνήματα που υπήρχαν εκεί, στα οποία ευχαριστιούνταν να κατοικούν. Ήταν και οι δύο επιθετικοί και πολύ επικίνδυνοι˙ τόσο, ώστε να μην μπορεί κανείς να περάσει απ’ τον δρόμο εκείνο. Και ξαφνικά απ’ τον φόβο τους κραύγασαν δυνατά και είπαν: “Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μας και σε σένα, Ιησού, υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ πρόωρα, πριν από τον καιρό της παγκόσμιας κρίσεως, για να μας βασανίσεις;”)»[Ματθ.8,28-29].
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ [:Β΄ Κορ. 6,16-7,1]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Β΄ Κορ. 6,14-7,1]
«Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότός; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; (:Μὴ συνάπτετε στενὸ σύνδεσμο πρὸς τοὺς ἀπίστους, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν μπορεῖτε νὰ ἀποτελέσετε ταιριαστὸ ζευγάρι, ὥστε νὰ μπαίνετε στὸν ἴδιο ζυγὸ μαζί τους· διότι ποιά συνάφεια καὶ ἀνάμειξη μπορεῖ νὰ ὑπάρχει μεταξὺ τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς παρανομίας; Καὶ ποιά ἐπικοινωνία μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους; Καὶ ποιά συμφωνία μπορεῖ νὰ γίνει μεταξὺ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Σατανᾶ; Ἢ ποιό μερίδιο δύναται νὰ ἔχει ἕνας πιστὸς μὲ ἕναν ἄπιστο;)» [Β΄ Κορ. 16,14-15].
ΜΝΗΜΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 10,17-21]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου (:Επέστρεψαν από την περιοδεία τους οι εβδομήντα μαθητές με χαρά και έλεγαν: “Κύριε, ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε μας με την επίκληση του ονόματός Σου”)»[Λουκά 10,17].
Για να μη νομίζουν δηλαδή ότι με δική τους θέληση προσήλθαν στο κήρυγμα, το επιβεβαίωνε η χάρη του Πνεύματος που δόθηκε σε αυτούς. Γιατί όταν ακολουθούσε τον λόγο το θαύμα, δεν μπορούσε να ισχύσει εναντίον τους κανένας τρόπος συκοφαντίας. Χαίρονταν επειδή αξιώνονταν να κάνουν θαύμα και να υποτάσσουν τα δαιμόνια.
ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ[:Κολ.4,5-11]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι(: Να συμπεριφέρεστε με σύνεση στους ανθρώπους που είναι έξω απ’ την Εκκλησία, αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται για να κάνετε το καλό. Ο λόγος σας να είναι πάντοτε χαριτωμένος, αρτυμένος με το αλάτι της συνέσεως, ώστε να είναι βέβαια ευχάριστος, όχι όμως και βρώμικος˙ να ξέρετε πώς πρέπει να αποκρίνεστε στον καθένα)»[Κολ.4,5-6].
– Τὸ σινάπι σὰν σπόρος εἶναι πολὺ μικρός, ἀλλά, ὅταν σπαρῆ, γίνεται ὁλόκληρος θάμνος. Ἀκόμη καὶ τὰ πουλάκια πηγαίνουν καὶ κάθονται στὰ κλαδιά του. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ παρομοιάζεται μὲ τὸν σπόρο του, γιατὶ ἀπὸ ἕναν μικρὸ εὐαγγελικὸ λόγο ὁ ἄνθρωπος ἀναπτύσσεται καὶ καταλαβαίνει τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
– Γέροντα, πῶς νιώθει κανεὶς αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἁγία Γραφή: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν»[2];
Αρκετοί ορθόδοξοι, κοινωνικοί κ πολιτιστικοί Σύλλογοι (Γονέων, εκπαιδευτικών, Προστασίας του Αγέννητου Παιδιού κλπ) έδωσαν το παρόν για να εκφράσουν την αντίδρασή τους, με πλήθος κόσμου να τους συνοδεύει.
Μας ενίσχυσε κατόπιν υπενθυμίζοντας το χωρίον «τα πετεινά του ουρανού ούτε σπείρουν ούτε θερίζουν…», και μας δυνάμωσε με τέτοιο τρόπο που ούτε το ξανασυζητήσαμε αυτό το θέμα. Ευλογία είδαμε από την υπακοή στην συμβουλή του. Δι’ ευχών του τα παιδιά έμαθαν και στις ευλογημένες στερήσεις και στα ευλογημένα θαύματα που συνοδεύουν κάθε προσπάθεια ευλογημένης υπακοής.
Ἐν Κυθήροις τῇ 14ῃ Σεπτεμβρίου 2024
ΕΟΡΤΗ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ἀριθ. Πρωτ.: 341
Σεβασμιώτατε ἅγιε Περιστερίου,
Εὐλογεῖτε·
Ἔλαβον πρό καιροῦ τήν ὑπό τόν τίτλον «Ἡ λανθασμένη θεολογική καί αὐθαίρετα μόνιμη τοποθέτηση τοῦ «Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς» μέσα στό Ἱερό Βῆμα καί πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα» πραγματείαν σας καί εἶδον τάς τοποθετήσεις σας, δι’ αὐτό τό φλέγον θεολογικόν ζήτημα.
Μέ πόνον ψυχῆς καί φιλάδελφον εἰλικρινῆ διάθεσιν, καί ὄχι μέ ἐπικριτικήν προαίρεσιν, σημειώνονται τά ἀκόλουθα, ἅγιε Ἀδελφέ.
Ὅπως διεπίστωσα κινεῖσθε εἰς τό ἀκόλουθον σχῆμα:
Γράφει ο Καππαδόκης
Ελλείψει πολιτικών αντιπαραθέσεων στην πατρίδα μας, μιας και
ιδεολογικά συμπλέουν όλα τα μεγάλα κόμματα προς την έλευση της Νέας Τάξης
Πραγμάτων και για το μόνο που ερίζουν είναι ποιος άφησε «μαξιλαράκι» σε ποιόν,
βρήκαμε στην Eκκλησία
αιτία αντιπαραθέσεων και δημιουργίας παρατάξεων: Ποιο άραγε είναι σημαντικότερο
γεγονός για τη σωτηρία μας; Η σταύρωση ή η ανάσταση;
Μάλιστα, λένε, ότι οι καθολικοί έχουν ως σημαντικότερη την σταύρωση, γιατί γι’ αυτούς η σωτηρία είναι νομικό ζήτημα, οπότε αφού με την σταύρωση ο Κύριος πλήρωσε για τις αμαρτίες μας και ξεχρέωσε, τελείωσε εκεί το θέμα της σωτηρίας μας και άρα η σταύρωση είναι το σημαντικότερο γεγονός. Ενώ εμείς οι ορθόδοξοι έχουμε ως σημαντικότερο γεγονός την Ανάσταση, διότι για εμάς η σωτηρία δεν είναι νομικό ζήτημα αλλά οντολογικό, οπότε η σωτηρία μας συνίσταται στην νίκη απέναντι στον θάνατο η οποία επετεύχθη με την Ανάσταση του Κυρίου.
[:Λουκά 8, 5-15]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΟΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΙ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-10-2000]
[Β423]
Βεβαίως ο Κύριος, αγαπητοί μου, είχε πάντοτε ένα πυκνό ακροατήριο. Όλοι εκρέμοντο από τα χείλη Του. Κάποιοι, όμως, απεσταλμένοι των Φαρισαίων που θέλησαν να Τον συλλάβουν, όταν Τον άκουσαν -κι αυτό είναι ένα δείγμα- γύρισαν και είπαν στους άρχοντές των, τους Φαρισαίους: «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος». «Ποτέ», λέγει, «δεν λάλησε άνθρωπος, σαν κι αυτόν τον άνθρωπον».