(σ.σ. Στὸ τέλος τοῦ ἄρθρου, ἀκολουθεῖ ἐκτενὲς σχόλιο)
καταθέσαμε ήδη τον παρακάτω προβληματισμό μας (ως σχόλιο εδώ) :
Είναι απορίας άξιο γιατί στην συγκεκριμένη συλλογή υπογραφών απουσιάζει κάθε σχετική επιχειρηματολογία.
Ένα ξερό : «Τάσσομαι, ΚΑΤΑ» που δεν βοηθάει να επιτευχθεί ο στόχος: να πείσει κάποιον να υπογράψει.
Μήπως για να αποφύγουν αναφορές στην πνευματική διάσταση του θέματος;
Εύγε στον π.Γαβριήλ που έλαβε άμεσα θέση.
ΥΓ. Ο λόγος που αντίστοιχα δεν κάναμε τα «μπόλια» τους, δεν ήταν πρώτιστα υγειονομικός αλλά πνευματικός.
1. Θυμίζουμε ότι αντίστοιχη προσπάθεια με μεγάλη μάλιστα επιτυχία (5550 υπογραφές μέχρι 22/12/2022) έχει δημοσιευθεί εδώ.
Γιατί δεν συνέχισαν αυτή την προσπάθεια (την οποία υπέγραψαν πλήθος Μονών, αρχιμανδριτών, ιερέων κλπ;)
2. Γιατί δεν γράφουν ΟΥΤΕ ΕΝΑ επιχείρημα για να προωθήσουν το εγχείρημα;
3. Κι επειδή είναι γνωστή η σχέση προσώπων του Σωματείου με το κόμμα ΝΙΚΗ,
κι επειδή πολλοί που μπήκαν στο κόμμα αυτό για να βοηθήσουν μαθαίνουμε
ότι απογοητεύθηκαν, δεν είναι κακό να κρατάμε «μικρό καλάθι».
Η εμπειρία μας, μας λέει ότι πολλοί ξεκίνησαν με καλές προθέσεις, αλλά αργότερα ξέπεσαν.
4. Δεν απαξιώνουμε την σημαντική κ υπεύθυνη αρθρογραφία του
Σωματείου αναφορικά με τον κορονοϊό και τα πρωτοφανή μέτρα που
επιβλήθηκαν στα χρόνια της «υγειονομικής δικτατορίας», αλλά δεν μπορούμε
να μην εκφράσουμε τον προβληματισμό μας για την απόφαση αυτή.
5. Προς το παρόν παραθέτουμε την εξαιρετική επιστολή του γνωστού γέροντα Γαβριήλ από το Άγιο Όρος που ελέγχει την πρωτοβουλία αυτή για την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σε θρησκευτικούς λόγους άρνησης παραλαβής του προσωπικού αριθμού.
Γέρων Γαβριὴλ Ἁγιορείτης
Συμμονάζοντες Αδελφοί και Πατέρες, συναγωνιστές λαϊκοί Αδελφοί.
Προσφιλείς Αγιορείτες μοναχοί με πληροφόρησαν ότι, το σωματείο
Ενωμένη Ρωμιοσύνη, σε συνεργασία με το σωματείο των υγειονομικών
Θεσσαλονίκης, προχώρησαν σε μια κίνηση συλλογής υπογραφών, κατά της
υποχρεωτικότητας του Προσωπικού Αριθμού και της νέας ηλεκτρονικής
ταυτότητας.
Στους λόγους που εξηγούν γιατί έκαναν την κίνηση αυτήν, εναντίον του νόμου της Ελληνικής κυβέρνησης, αποφεύγεται εσκεμμένα, από τους προαναφερθέντες Χριστιανικούς κύκλους, να αναφερθεί έστω και μια λέξη, η οποία συνδέει την κίνηση αυτήν, με την Ορθόδοξη Πίστη.
Αυτό αποφασίστηκε να γίνει σκόπιμα, για να μη δυσαρεστηθούν οι άπιστοι,
άθεοι, αλλόπιστοι, αλλόθρησκοι και γενικώς οι αρνητικά προσκείμενοι
στην Ορθοδοξία Έλληνες πολίτες, οι οποίοι ενδεχομένως, δεν θέλουν τον
Προσωπικό Αριθμό, για άλλους λόγους, άσχετους με την Ορθοδοξία.
Μήπως όμως με αυτόν τον τρόπο ευχαριστούνται οι αρνητές της πίστης και δυσαρεστείται ο Θεός και οι πιστοί Χριστιανοί;
Θεωρώ ότι το θέμα αυτό είναι κατ’ εξοχήν και κυρίως πνευματικό. Όλο
το νόημα βρίσκεται στην πνευματική διάσταση των πραγμάτων. Η αφαίρεση
της προσβολής στην Ορθόδοξη Πίστη και στην Χριστιανική συνείδηση, από
τους λόγους της αντίδρασης, καθιστά την κίνηση αυτήν Πνευματικά και
Χριστιανικά ανόητη.
Τοποθετεί, εξ αρχής τα πράγματα σε μια
ανορθόδοξη αντίληψη και μια λανθασμένη λογική. Φυτεύει στις συνειδήσεις
των πιστών ανθρώπων την ιδέα ότι, για να πετύχει ο πιστός την σωτηρία του, έχει ανάγκη τους άπιστους, και όχι τον Χριστό και την Εκκλησία Του, Τον οποίο αποφασίζει να μην Τον αναφέρει καθόλου.
Εισάγει εξ αρχής την νοοτροπία του ενδοτισμού, της παραίτησης και της
παράδοσης των Χριστιανών, στις απαιτήσεις του άπιστου κόσμου, με την
πεποίθηση ότι, αυτό θα έχει καλό αποτέλεσμα.
Είναι εξ αρχής μια θλιβερή πνευματική πτώση,
συνυφασμένη με αίολες και αμφίβολες ελπίδες και υποσχέσεις μιας
απίθανης μελλοντικής ανάστασης. Μιας υποτιθέμενης ανάστασης, η οποία
βασίστηκε στην άρνηση του ονόματος του Χριστού, με την ελπίδα ότι έτσι
θα έχει την Χάρη Του. Η αντίληψη αυτήν τοποθετεί εξ αρχής την κατεύθυνση
των πραγμάτων σε μια εσφαλμένη πορεία.
Υιοθετεί την διαλεκτική του ανορθόδοξου δικαιωματισμού και την κατάχρηση της ελευθερίας.
Αυτά χαρακτηρίζουν την αντίχριστη εποχή μας.
Χωρίς την Ορθοδοξία να προσδιορίζει νοηματικά το δίκαιο, την ειρήνη, την ελευθερία, την αλήθεια, την τιμή και γενικώς τις αξίες και τα ιδανικά, οι λέξεις αυτές προσλαμβάνουν ένα άλλο καταστροφικό νόημα. Δίκαιο και δικαίωμα καταλήγει να θεωρείται
η ευθανασία, η ομοφυλοφιλία, η παιδεραστία, η πλεονεξία, η
εκμετάλλευση, οι εκτρώσεις και πολλά άλλα άτιμα και αντίχριστα πράγματα.
Για το θέμα αυτό της ηλεκτρονικής σκλαβιάς μας έγραψε πρόσφατα ο μεγάλος Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Μας άφησε φωτισμένο οδηγό το ιδιόχειρο κείμενο με τίτλο «Σημεία των Καιρών».
Εκεί
σημειώνει με σαφήνεια ότι, η εξωτερική δημόσια ομολογία του ονόματος
του Χριστού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, με το εσωτερικό βίωμα της
χάρητος.
«Τέτοια
δυστυχώς λογική, είχαν και ορισμένοι «γνωστικοί» στα χρόνια των Αγίων
Μαρτύρων, που προσπαθούσαν να μεταστρέψουν τους υποψηφίους μάρτυρας,
όπως αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος στον λόγο του στον Μάρτυρα Γόρδιο «……
πολλοί παραλογιζόντουσαν προσπαθώντας να πείσουν τον Μάρτυρα να αρνηθή
μόνο με τα λόγια, και να κρατήση την πίστη με την ψυχή, την εσωτερική
διάθεση, γιατί ο Θεός δεν δίνει προσοχή στην γλώσσα αλλά στην διάθεση. Ο
Μάρτυς όμως Γόρδιος ήταν άκαμπτος και απεκρίθηκε: «ουκ ανέχεται τι
γλώσσα κτισθείσα παρά Χριστού φθέγξασθαι τι κατά του Κτίσαντος…… μη
πλανάσθε. Θεός ου μυκτηρίζεται. Εκ του στόματος ημάς του ημετέρου
κρίνει, εκ των λόγων δικαιοί και εκ των λόγων καταδικάζει».».
Ο
Άγιος Παΐσιος είναι ξεκάθαρα αντίθετος στην άρνηση της εξωτερικής
ομολογίας του ονόματος του Θεού και μάλιστα σχολιάζοντας αυτό ακριβώς το
θέμα της ηλεκτρονικής σκλαβιάς. Στο πολύ σημαντικό, για την υπόθεση
μας, αυτό κείμενο, καταγγέλλεται και απορρίπτεται ο ενδοτισμός και ο
συμβιβασμός με την αποφυγή της δημόσιας, επίσημης ομολογίας του Χριστού. «δυστυχώς
και πάλι “ορισμένοι γνωστικοί” θα φασκιώνουν τα πνευματικά τους τέκνα
σαν τα μωρά, δήθεν για να μην στενοχωρούνται· “δεν πειράζει αυτό, δεν
είναι τίποτα, αρκεί εσωτερικά να πιστεύετε! Κι ενώ βλέπουμε τον απόσ.
Πέτρο που εξωτερικά αρνήθηκε τον Χριστό, και ήτο άρνησις,…….».
Φαίνεται πως ο διάβολος γνωρίζει καλύτερα από εμάς ότι, αν βγει από
τον ανθρώπινο λόγο ο Χριστός, μετά κανένας άλλος λόγος δεν είναι ικανός
να σώσει την ανθρωπότητα, από την δική του σκλαβιά. Φροντίζει λοιπόν
πρώτα να βγάλει το όνομα του Χριστού. Να παρασύρει τους πιστούς σε αυτήν
την πρώτη πτώση και μετά έπεται συνέχεια.
Είναι κρίμα, αλλά ο
διάβολος ξέρει καλύτερα από τους Χριστιανούς, ότι ο Χριστός είναι ο
μοναδικός Σωτήρας της ανθρωπότητας και δεν υπάρχει άλλος κανένας ικανός
να την σώσει. Ο Χριστός έχει την μοναδικότητα και την αποκλειστικότητα.
Αποκλειστικά και μόνο μέσα από τον Χριστό, μπορεί να προκύψει το
ζητούμενο. Χωρίς Αυτόν τα πράγματα οδηγούνται σε καταστροφή. «Ιω. 10,1
Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν
προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ
λῃστής·………Ιω. 10,9-10 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ,
σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. ὁ
κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα
ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν». Η Εκκλησία του Χριστού εμφορούμενη από
αυτό το φρόνημα, επικαλείται το όνομα του Χριστού. «Φιλιπ. 2,5 τοῦτο
γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ…….Φιλιπ. 2,9-11 διὸ καὶ ὁ
Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν
τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,
καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ
πατρός».
Πως λοιπόν εμείς τώρα, να αφήσουμε το όνομα του Χριστού, τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, για να στηριχτούμε σε όσους δεν θέλουν να το ακούνε; Η
αποσιώπηση του ονόματος του Χριστού, στην προσπάθεια αποτροπής της
ηλεκτρονικής σκλαβιάς, αποφασίστηκε σαν ένας σοφός στρατηγικός ελιγμός.
Στην πραγματικότητα πετάει το κρίσιμο όπλο και πηγαίνει στην μάχη χωρίς
αυτό.
Προσφάτως η ανθρωπότητα άκουσε τον Πρόεδρο της
Αμερικής, της υπερδύναμης του πλανήτη, να σπάει την «πολιτική ορθότητα»,
και να διαλαλεί τον Χριστό. Στο δημόσιο μήνυμά του για τα Χριστούγεννα,
αντιτάσσεται στην αποχριστιανοποίηση του κατ’ εξοχήν Χριστιανικού
γεγονότος. Δε θα λέμε καλές γιορτές, θα λέμε καλά Χριστούγεννα είπε ο
πρόεδρος Τραμπ. Μίλησε για το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία. Για
την γέννηση του Χριστού. Πως λοιπόν να σιωπήσουμε εμείς, όταν ένας
πολιτικός άρχοντας, όχι εκκλησιαστικός, και μάλιστα μη ορθόδοξος,
διαλαλεί τον Χριστό και συνδέει την πορεία της ανθρωπότητας με τον Θεό;
Πως να μη θυμηθούμε τα λόγια του Χριστού «“Οι δε τελῶναι καί αἱ πόρναι
προάγουσιν ἡμᾶς εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 21,31).
Πως εμείς ορθόδοξοι όντες, κληρονόμοι και διάδοχοι της αλήθειας, για τον μοναδικό Θεό, να μη τον συνδέσουμε και να μη τον ομολογήσουμε, ως τον ουσιαστικό λόγο, ο οποίος ερμηνεύει και εξηγεί, την απόφασή μας εναντίον του αντίχριστου νόμου της κυβέρνησης;
Αυτό είναι το θέμα. Η σύγκρουση της κυβέρνησης με την ορθόδοξη πίστη.
Για άλλα θα μιλάμε εμείς; Δηλαδή να τον ομολογούν οι θρησκείες του
κόσμου, να τον ομολογούν πολιτικοί κυβερνήτες, και να μη τον ομολογούν
τα βαπτισμένα, στο Άγιο Πνεύμα, μέλη της Εκκλησίας Του; Δε θα πέσει
επάνω μας το κρίμα; «ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,
ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. » (Ματθ.
10, 33)
Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγιά να είναι πάντοτε στο στόμα, στο μυαλό και στην καρδιά μας και να κατευθύνει την ζωή μας.
