Απ’
το ένα μέρος ο άνθρωπος τελείως ανόητα, ως άφρων, λύπησε τον Θεό· δεν
τον λογάριασε, δεν έμεινε στην αγάπη του Θεού, δεν έμεινε στη λατρεία
του Θεού. Έκανε το δικό του και παιδεύεται και άκρη δεν βρίσκει και θα
χαθεί.
Απ’
το άλλο μέρος ο Κύριος, ενώ τα ξέρει όλα και ξέρει πότε θα γίνει το
καθένα αφήνει να καταλάβουμε ότι περίμενε· περίμενε να βρεθεί απ’ την
ανθρώπινη πλευρά το πρόσωπο εκείνο το οποίο θα συντελούσε, ώστε η
σωτηρία να είναι πλέον ασφαλής, κι όχι να τη χάσει και να τη χάνει όλο
το ανθρώπινο γένος απ’ το σφάλμα απλώς των πρωτοπλάστων.
Αυτό
είναι το μεγάλο, το συνταρακτικό γεγονός· ότι βρέθηκε απ’ την πλευρά
των ανθρώπων το πρόσωπο που έψαχνε ο Θεός να βρει! Διότι ο άνθρωπος θα
σωθεί, επομένως πρέπει να συνδράμει ο άνθρωπος· δεν γίνεται αλλιώς. Όπως
συνέδραμε ο άνθρωπος κι έχασε τη σωτηρία του, έτσι πρέπει να συνδράμει,
για να έρθει η σωτηρία· κι είναι η Παναγία αυτή που συνέδραμε. Βρέθηκε
όπως την ήθελε ο Θεός.