Μια
δαιμονισμένη ομολογούσε: «Όταν ήμουν 13 χρονών, έβοσκα τα γελάδια σε
μια ρεματιά και εκεί βλαστήμησα τον Χριστό και τον αντίχριστο και
δαιμονίστηκα, μπήκε μέσα μου δαίμονας.
Από τότε δεν είμαι καλά.
Παντρεύτηκα και με πήγε ο άντρας μου στην Αγγλία, στην Γερμανία, σε
όλους τους γιατρούς. Οι γιατροί δεν βρήκαν τίποτα. Δεν ξέρουν ότι έχω
δαίμονα. Τώρα, με έφερε και σε σένα».
Τους
είπα, «εξομολόγηση και θεία Κοινωνία» και φώναξε το δαιμόνιο: «Εσύ δεν
τα λες καλά! Εκείνος ο άλλος ο παπάς (ένας άλλος Ιερέας εξ εγγάμων που
είχαν πάει πρωτύτερα) τα λέει καλύτερα. Μόνο μεταλαβιά (θεία Κοινωνία),
δεν χρειάζονται διαβάσματα (εξομολόγηση)».