Στὴν Γαλλία, παρ' ὅλο ποὺ εἶναι κράτος προοδευμένο – δὲν εἶναι ὑπανάπτυκτο –, τελευταία[1] ὀγδόντα χιλιάδες ἔγιναν Μουσουλμάνοι. Γιατί; Γιατί ἔχουν κάνει τὴν ἁμαρτία μόδα.
Βλέπεις ὅμως, ἐλέγχονται καὶ θέλησαν νὰ ἀναπαύσουν τὴν συνείδησή τους. Καὶ ὅπως οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, γιὰ νὰ δικαιολογοῦν τὰ πάθη τους, εἶχαν βρεῖ τούς δώδεκα θεούς, ἔτσι καὶ αὐτοί ἔψαξαν νὰ βροῦν μία θρησκεία ποὺ νὰ δικαιολογεῖ τὰ πάθη τους, γιὰ νὰ τούς ἀναπαύση σ' αὐτὸ τὸ θέμα.
Ὁ Μουσουλμανισμός κατὰ κάποιο τρόπο τούς ἐξυπηρετεῖ. Ἐπιτρέπει νὰ πάρουν ὅσες γυναῖκες θέλουν, ὑπόσχεται στὴν ἄλλη ζωή ἕνα βουνό πιλάφι, μία λίμνη γιαούρτι, ἕνα ποτάμι μέλι!
Καὶ ὅσες ἁμαρτίες καὶ νὰ ἔχουν, ἅμα τούς λούσουν μὲ ζεστό νερό, ὅταν πεθάνουν, καθαρίζονται! Πᾶνε στὸν Ἀλλάχ καθαροί! Τί ἄλλο θέλουν; Ὅλα βολικά!
Ἀλλά οἱ Γάλλοι δὲν θὰ βροῦν ἀνάπαυση. Πᾶνε νὰ ἀναπαυθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀναπαυθοῦν, γιατί τὰ πάθη δὲν δικαιολογοῦνται.
Ὁτιδήποτε καὶ ἄν κάνουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἀναίσθητοι νὰ εἶναι, πάλι ἀνάπαυση δὲν βρίσκουν, πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα, ἀλλὰ ἐσωτερικά βασανίζονται, εἶναι ἀγριεμένοι.
Γι' αὐτὸ ζητοῦν ψυχαγωγίες, τρέχουν στὰ νταούλια, μεθοῦν, βλέπουν τηλεόραση. Χαζεύουν δηλαδή, γιὰ νὰ ξεχνιοῦνται, γιατί ἐλέγχονται.
Καὶ ὅταν κοιμοῦνται, λές ὅτι ἡσυχάζουν; Ὑπάρχει συνείδηση, βλέπεις. Ἡ πρώτη Ἁγία Γραφή ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στούς Πρωτοπλάστους εἶναι ἡ συνείδηση, καὶ ἐμεῖς τὴν ξεσηκώνουμε φωτοτυπία τώρα ἀπὸ τούς γονεῖς μας.
Ὅσο καὶ ἄν τὴν καταπατήση κανεὶς τὴν συνείδησή του, πάλι μέσα τοῦ ἐλέγχεται. Γι' αὐτὸ λένε: «Τὸν τρώει τὸ σαράκι». Ναί, δὲν ὑπάρχει γλυκύτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ ἔχη κανεὶς ἀναπαυμένη τὴν συνείδησή του. Φτερά νιώθει μέσα του, πετάει.
____________________________
[1]. Εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1988
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Α' «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο»
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου