Πέντε χρόνια ἔχουν περάσει ἀπὸ τὸ δημοψήφισμα τοῦ 2015 ὅπου μὲ μεγάλη πλειοψηφία ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ψήφισε ὅτι προτιμοῦσε νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΕΕ μὲ ὅλες τὶς συνέπειες ποὺ ἔχει μία τέτοια ἀπόφαση παρὰ νὰ δεχθοῦμε τὰ ἄθλια μέτρα τῶν δανειστῶν.
Καὶ αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα ἦρθε κάτω ἀπὸ τὴν ψυχολογικὴ βία τῶν ΜΜΕ καὶ τοῦ κλεισίματος τῶν τραπεζῶν ὑπὲρ τῆς παραμονῆς μὲ κάθε κόστος στὴν ΕΕ.
Τὸ σημαντικότερο ὅμως δὲν εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος, καθὼς ὅπου καὶ ἂν ἔγιναν δημοψηφίσματα αὐτὰ πάντα βγῆκαν κατὰ τῆς ΕΕ.
Τὸ σημαντικότερο εἶναι ὅτι τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος ἀγνοήθηκε παντελῶς καὶ ἡ τότε κυβέρνηση τὸ ἔγραψε στὰ παλιά της τὰ παπούτσια. Καὶ σὲ αὐτὸ ἐνισχύθηκε ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα!
Ἀκόμη καὶ σήμερα κανένας δὲν διαμαρτύρεται γιὰ τὴν μὴ ἐφαρμογὴ τῆς ἀπόφασης τοῦ δημοψηφίσματος. Καὶ εἶναι ἀπορίας ἄξιο πὼς δὲν διαμαρτύρονται οἱ συμπολῖτες μας ποὺ συνεχῶς ὁμιλοῦν γιὰ δημοκρατία καὶ γιὰ δικαιώματα τοῦ πολίτη.