Νώντας Σκοπετέας: Τό μεγάλο ταξίδι... (Ἡ Ψυχή μετά τόν θάνατο) μέρος γ΄

.....Δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν γῆ ἡ ὀμορφιά τοῦ ἄλλου κόσμου... Ὅταν βγοῦμε ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας μας δὲν θέλουμε νὰ ξαναμποῦμε μὲ τίποτα... γιατὶ ἐκεῖ εἶναι σκοτεινὰ καὶ στενὰ καὶ ὁ κόσμος εἶναι εὐρύχωρος... Ἔτσι καὶ αὐτὸ τὸ ἀπέραντο σύμπαν, ἡ γῆ θὰ μᾶς φαίνεται ἕνα τίποτα! Ὁ ἐκεῖ κόσμος ὅμως θὰ μᾶς φαίνεται εὐρύχωρος καὶ φωτεινὸς... ὄχι σκοτεινὸς ὅπως ἐδῶ. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας μὲ τό: μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.... 

Θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ μὲ τὴν δική μου λογικὴ μεταβέβηκε ἐκ τῆς ζωῆς εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴ... Κύριε ἐκ τοῦ Θανάτου; Ἐκ τοῦ Θανάτου! Ἀπὸ ἕνα τόσο μικρὸ σὲ ἕνα τόσο ἄπειρο! Ὁ Γέροντάς μας ( ἐννοεῖ τὸν Γέροντα Ἐφραίμ τὸν Φιλοθεΐτη ) ἔλεγε ἀπὸ ἕνα μικρὸ περίπτερο σὲ ἕνα τεράστιο σούπερ-μάρκετ!... Θὰ δοῦμε λοιπὸν ἀκριβῶς ὅλα τὰ μέρη ποὺ ζήσαμε καὶ θὰ ζητήσουμε ὅπως εἴπαμε σὰν εὐλογία νὰ μεταβοῦμε σὲ ἕναν ἀγαπημένο τόπο. Τότε οἱ γυναῖκες μποροῦν νὰ ζητήσουν νὰ ᾿ρθουν ἐδῶ στὸ Ἅγιο Ὄρος, στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀλλοῦ...

Τὴν ἐνάτη ἡμέρα ἡ ψυχὴ παρίσταται πλάϊ στὸν Χριστὸ καὶ τότε φτιάχνουμε τὰ κόλλυβα τῆς ἐνάτης ἡμέρας. Ἡ ψυχὴ ἐπανέρχεται στὸν Χριστὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία καὶ πάλι δέεται... Κύριε Ἐλέησον τὴν ψυχὴ ποὺ παρίσταται ἐνώπιον Σου. Ὁ Χριστὸς εὐλογεῖ καὶ δὲν ἀποφαίνεται. Οὔτε ἡ ψυχὴ γνωρίζει... Τώρα ὅμως ἔχει ἐμπειρία, ὅλων τῶν καλῶν καὶ ὅλων τῶν κακῶν τοῦ κόσμου τούτου καὶ τότε ἔχει τὴν γνώση ὅτι αὐτὸς ὁ κόσμος εἶναι ἕνα τίποτα μπροστὰ στὸ κάλος του ἄλλου... Καθὼς δὲ διέρχεται τὸ σύμπαν ἔχει καὶ τὴν γνώση τῶν ἄστρων καὶ τῶν γαλαξιῶν... ἀποκτᾶ δηλαδὴ καὶ αὐτὴν τὴν ἀστρονομικὴ ἐμπειρικὴ γνώση... 

Μιλᾶμε γιὰ ἀποστάσεις ποὺ χρειάζονται ἔτη φωτὸς γιὰ νὰ διανυθοῦν Ἀπὸ τὴν ἐνάτη ἡμέρα καὶ μετὰ ἀρχίζει τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἐκπλήξεως.... Θὰ παραλάβει ὁ Φύλακας Ἄγγελος τὴν ψυχὴ καὶ θὰ τὴν ὁδηγήσει στὸν Παράδεισο. Τὶς μισὲς ἡμέρες (ἀκόμη ὡς τὶς σαράντα μᾶς ἀπομένουν 31 ἡμέρες) στὸν Παράδεισο καὶ τὶς ἄλλες στὸν Ἅδη, ὁπότε τὴν Τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἡ ψυχὴ θὰ ἔχει πιὰ ὁλοκληρωμένη τὴν ἐμπειρία τοῦ νοητοῦ ἀόρατου κόσμου ὅπως ἔχει καὶ τὴν ἐμπειρία τούτου τοῦ κόσμου τοῦ κτιστοῦ... 

Θὰ λέγει τότε ἡ ψυχὴ τοῦ ἀπίστου: Ὄντως ὅλα ὑπάρχουν... Τὰ εἶδα, τὰ ἐβίωσα... Καλὰ τὰ ἔλεγαν οἱ Πατέρες καὶ τὰ βιβλία τὰ Πατερικὰ... Τώρα ὅμως τί θὰ γίνει ποὺ μεῖναν ἀνεφάρμοστα; Ποὺ παραμείναμε χρεοφειλέτες.... Οἱ ψυχὲς τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν ἄλλη: Δόξα τῷ Θεῷ! Τὰ ἐφαρμόσαμε... Δόξα τῷ Θεῷ κάναμε τὸ κατὰ δύναμιν... Μέγα τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου... Ὑπάρχει ἐλπίδα! κι ὁ Ἄγγελος Φύλακας ἐνισχύει...

Τὸ λυπηρὸ βέβαια εἶναι ὅταν κανεὶς δεῖ στὸν Ἅδη θλιμμένα, γεμᾶτα ἀπὸ λύπη, ἀγαπημένα πρόσωπα... Ὅπως καὶ στὸν Παράδεισο θὰ δεῖ βέβαια ἀγαπημένα πρόσωπα ἀλλὰ ἐκείνη τὴν στιγμὴ δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἐπικοινωνία καὶ καμιὰ συνομιλία... Εἶναι σὰν νὰ βλέπουμε ἀγαπημένα πρόσωπα πίσω ἀπὸ ἕνα ἀδιαπέραστο γυαλὶ ἀπ᾿ τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ δοῦμε μόνο ὄχι νὰ ἀκούσουμε ἢ νὰ ἀκουστοῦμε. Αὐτὸ θὰ γίνει μόλις ἡ ψυχὴ εἰσέλθει στὸν Παράδεισο μετὰ τὴν Τεσσαρακοστὴ ἡμέρα... Τώρα μόνο βλέπει ἡ ψυχὴ καὶ ἀποκτᾶ γνώση καὶ ἐμπειρία . Οἱ ψυχὲς ποὺ εἶναι μέσα στὸν Παράδεισο ἐπικοινωνοῦν μεταξὺ τους!

Τὶς μισὲς μέρες λοιπὸν μετὰ τὴν ἐνάτη ἀπὸ τὴν κοίμηση ἡ ψυχὴ τὶς περνᾶ σὲ ὅλον τὸν Παράδεισο καὶ τὶς ὑπόλοιπες στὸν Ἅδη καὶ ἔτσι ὅπως εἴπαμε ἔχει τὴν ἐμπειρία ὅλου τοῦ ἄλλου κόσμου. Μόνο τὴν ἀφάνεια δὲν βλέπει κανεὶς στὸν Ἅδη, εἰς τὴν ὁποία θὰ βρεθοῦν οἱ κολασμένοι κληρικοὶ καὶ μοναχοὶ... Στὰ ἔγκατα, στὴν ἀπομόνωση, στὸν πάτο τοῦ Ἅδη... Εἶναι γιὰ παράδειγμα σὰν νὰ πᾶμε στὸν πυθμένα τοῦ ὠκεανοῦ καὶ νὰ σκάψουμε ἄλλα ἑκατὸ μέτρα πιὸ βαθειά! Ἐκεῖ εἶναι τοποθετημένοι οἱ κολασμένοι μοναχοὶ καὶ κληρικοὶ...

Μόλις φτάσει λοιπὸν ἡ τεσσαρακοστὴ ἡμέρα μετὰ τὸν χωρισμὸ τῆς ψυχῆς αὐτὴ γονατίζει μπροστὰ στὸν Χριστὸ μας καὶ αὐτὸς ἀποφαίνεται! Ὁ Φύλακας Ἄγγελος καρτερικὰ ἀναμένει τὴν ἀπόφαση... Ἄν λάμψει... ἐκ δεξιῶν ἡ ψυχὴ σώζεται, ἂν ἐξ ἀριστερῶν ἡ ψυχὴ ὁδηγεῖται στὸν Ἅδη... ὄχι στὴν κόλαση. Ἡ κόλαση εἶναι τελείως ἄδεια ἀκόμα! Δὲν περιέχει ἀπολύτως κανέναν. Γιατί ἀκόμα δὲν ἔγινε ἡ Δευτέρα παρουσία... 

Στὴν κόλαση θὰ βρεθοῦν μετὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία οἱ δαίμονες καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ μὲ ψυχὴ καὶ σῶμα. Οἱ ψυχὲς τῶν κολασμένων τώρα παραμένουν στὸν Ἅδη ποὺ εἶναι ἂς τὸ ποῦμε τὸ προοίμιο τῆς Κολάσεως, ὅπως καὶ ὁ Παράδεισος εἶναι τὰ προεόρτια τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἐκεῖ βρίσκονται οἱ σεσωσμένες ψυχὲς ἄνευ σωμάτων. Οἱ ψυχὲς μαζὶ μὲ τὰ σώματά τους μετὰ τὴν Δευτέρα παρουσία θὰ ἑνωθοῦν καὶ θὰ ὁδηγηθοῦν πλέον ἀπ᾿ τὸν Παράδεισο στὸν Θεϊκὸ Νυμφῶνα, στὰ ἐνδότατα τοῦ Παραδείσου. 

Στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν αὐτὴ τὴ στιγμὴ βρίσκονται μόνο ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μας, μὲ ψυχὲς καὶ σῶμα. Οἱ Ἅγιοι βρίσκονται στὸν Παράδεισο ἀλλὰ χωρὶς σώματα. Καὶ ὁ Θεϊκὸς Νυμφῶνας εἶναι Παράδεισος ἀλλὰ μὲ ψυχὲς καὶ σώματα. Τώρα στὸν Παράδεισο βρίσκονται μόνο ψυχὲς περιμένοντας τὴν Δευτέρα Παρουσία, νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὰ σώματά τους. Γιατί εἶναι μισοί, λειψοὶ ἄνθρωποι χωρὶς τὸ σῶμα τους.... Σάν νὰ ἔχουμε τὸ φεγγάρι στὸ μέσον... Εἶναι παράδοξο αὐτὸ ξέρετε... Πιὸ περίεργο εἶναι νὰ δεῖς ἄγγελο χωρὶς φτερὰ παρὰ ψυχὴ χωρὶς σῶμα Τί ὅν εἶναι αὐτό; Ἐντολὴ Θεοῦ αὐτὸ τὸ μισὸ... ἡ πνοὴ καὶ τὸ σῶμα τὸ ἄλλο μισό... Περιμένουμε τὴν κοινὴ Ἀνάσταση! Κάντε λίγη ὑπομονή!.... 

( συνεχίζεται )

Νώντας Σκοπετέας

Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

___________________

Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ

Τὸ δεύτερο μέρος ΕΔΩ

«Πᾶνος»