– Μιὰ φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μὲ τὴν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.
– Δὲν φθάνει νὰ ἀγαπάη κανεὶς τὸν ἄλλον· πρέπει νὰ τὸν ἀγαπάη περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ἡ μάνα ἀγαπάει τὰ παιδιά της περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό της.
Μένει νηστικιά, γιὰ νὰ ταΐση τὰ παιδιά της, ἀλλὰ νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπὸ ἐκεῖνα. Τὰ παιδάκια τρέφονται ὑλικὰ καὶ ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τὴν ὑλικὴ γεύση, ἐνῶ αὐτὴ ἔχει τὴν πνευματικὴ ἀγαλλίαση.
Μιὰ κοπέλα, πρὶν παντρευτῆ, μπορεῖ νὰ κοιμᾶται μέχρι τὶς δέκα τὸ πρωὶ καὶ νὰ θέλη καὶ τὸ γάλα της νὰ τὸ ἑτοιμάζη ἡ μάνα της. Βαριέται νὰ κάνη καμμιὰ δουλειά. Τὰ θέλει ὅλα ἕτοιμα· θέλει ὅλοι νὰ τὴν περιποιοῦνται.
Ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὴν μάνα, ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὸν πατέρα, καὶ ἐκείνη νὰ ἔχη τὸ χουζούρι της. Ἐνῶ ὑπάρχει στὴν φύση της ἡ ἀγάπη, δὲν ἀναπτύσσεται, γιατὶ συνέχεια δέχεται βοήθεια καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὴν μάνα της, ἀπὸ τὸν πατέρα της, ἀπὸ τὰ ἀδέλφια της.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ γίνεται μάνα, μοιάζει μὲ μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατὶ δουλεύει συνέχεια ἡ ἀγάπη. Πρῶτα σιχαινόταν, ὅταν ἄγγιζε κάτι βρώμικο, καὶ ἔπαιρνε μοσχοσάπουνα γιὰ νὰ πλυθῆ. Ὕστερα, ὅταν λερώνεται τὸ παιδάκι καὶ πρέπη νὰ τὸ καθαρίση, λὲς καὶ πιάνει... μαρμελάδες! Δὲν σιχαίνεται.
Πρῶτα, ἂν τὴν ξυπνοῦσες, φώναζε, γιατὶ τὴν ἐνόχλησες. Ὕστερα, ὅταν κλαίη τὸ παιδί, ὅλη νύχτα ξενυχτάει καὶ δὲν δυσκολεύεται. Τὸ φροντίζει καὶ χαίρεται. Γιατί; Γιατὶ παύει νὰ εἶναι παιδί. Ἔγινε μάνα καὶ ἦρθε ἡ θυσία, ἡ ἀγάπη.
Ἡ μητέρα μάλιστα φθάνει νὰ ἔχη περισσότερη ἀγάπη καὶ θυσία ἀπὸ τὸν πατέρα, γιατὶ στὸν πατέρα δὲν δίνονται πολλὲς εὐκαιρίες, γιὰ νὰ θυσιάζεται.
Βασανίζεται, κοπιάζει περισσότερο μὲ τὰ παιδιά, ἀλλὰ παράλληλα φορτίζεται ἀπὸ τὰ παιδιά. Δίνει-δίνει, γι᾿ αὐτὸ συνέχεια παίρνει. Ὁ πατέρας οὔτε βασανίζεται τόσο πολὺ μὲ τὰ παιδιά, ἀλλὰ οὔτε φορτίζεται, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ ἀγάπη του δὲν εἶναι ὅση τῆς μητέρας.
Πόσες μητέρες ἔρχονται μὲ κλάματα καὶ μὲ παρακαλοῦν: «Κάνε προσευχή, Πάτερ, γιὰ τὸ παιδί μου». Τί ἀγωνία ἔχουν! Λίγοι ἄνδρες μοῦ λένε: «Κάνε προσευχή, παραστράτησε τὸ παιδί μου».
Νά, καὶ σήμερα μιὰ μητέρα μὲ τί λαχτάρα ἡ φουκαριάρα ἔσπρωχνε τὰ παιδιά της – ὀκτὼ εἶχε – καὶ τὰ ἔβαζε στὴν σειρά, γιὰ νὰ πάρουν ὅλα εὐλογία. Ἕνας πατέρας δύσκολα θὰ τὸ ἔκανε αὐτό. Καὶ ἡ Ρωσία ἀπὸ τὶς μητέρες κρατήθηκε.
Ἡ πατρικὴ ἀγκαλιά, ὅταν δὲν ἔχη Χάρη Θεοῦ, εἶναι ξερή. Ἐνῶ ἡ μητρικὴ ἀγκαλιά, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν ἔχη Θεό, ἔχει γάλα. Τὸ παιδὶ ἀγαπᾶ τὸν πατέρα του καὶ τὸν σέβεται, ἀλλὰ μὲ τὴν στοργὴ καὶ τὴν τρυφερότητα τῆς μητέρας αὐξάνει πιὸ πολὺ ἡ ἀγάπη του καὶ πρὸς τὸν πατέρα.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου