Το
κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να
υμνεί το Θεό. Αυτό είναι το έργο που του αρμόζει. Αυτό μόνο εξηγεί την
πνευματική του υπόσταση. Αυτό μόνο δικαιώνει την εξέχουσα θέση του μέσα
στη δημιουργία. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να λατρεύει το Θεό και να
μετέχει στη θεία Του αγαθότητα και μακαριότητα.
Ως
εικόνα του Θεού που είναι, λαχταράει για το Θεό και τρέχει με πόθο να
ανυψωθεί προς Αυτόν. Με την προσευχή και την υμνωδία ευφραίνεται. Το
πνεύμα του αγάλλεται και η καρδιά του σκιρτάει.
Όσο περισσότερο
προσεύχεται, τόσο η ψυχή του απογυμνώνεται από τις κοσμικές επιθυμίες
και γεμίζει από τα ουράνια αγαθά. Και όσο αποχωρίζεται τα γήινα και τις
ηδονές του βίου, τόσο περισσότερο απολαμβάνει την ουράνια ευφροσύνη. Η
δοκιμή και η πείρα μάς επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή.
Ο
Θεός ευαρεστείται στις προσευχές εκείνες που προσφέρονται με τον
πρέποντα τρόπο, δηλαδή με συναίσθηση της ατέλειας και της αναξιότητάς
μας. Για να υπάρξει όμως τέτοια συναίσθηση, απαιτείται τέλεια απάρνηση
του κακού μας εαυτού και υποταγή στις εντολές του Θεού· απαιτείται
ταπείνωση και αδιάλειπτη πνευματική εργασία.
✶✶✶
Αναθέστε
όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Εκείνος προνοεί για σας. Μη γίνεστε
ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Αυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της
ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη
δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Αυτός γνωρίζει.
Εσείς να ζητάτε από το Θεό
και να μη χάνετε το θάρρος σας. Μη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας
είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονείστε όταν οι προσευχές σας δεν
εισακούονται. Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν
γνωρίζετε. Να ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείσθε το Θεό.
Οι
προσευχές και οι δεήσεις από μόνες τους δεν μας οδηγούν στην
τελειότητα. Στην τελείωση οδηγεί ο Κύριος που έρχεται και κατοικεί μέσα
μας, όταν εμείς εκτελούμε τις εντολές Του. Και μια από τις πρώτες
εντολές είναι να γίνεται στη ζωή μας το θέλημα όχι το δικό μας, αλλά του
Θεού.
Και να γίνεται με την ακρίβεια που γίνεται στον ουρανό από τους
αγγέλους. Για να μπορούμε κι εμείς να λέμε: «Κύριε, όχι όπως εγώ θέλω,
αλλ’ όπως Εσύ· “γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”».
Χωρίς λοιπόν το Χριστό μέσα μας, οι προσευχές και οι δεήσεις οδηγούν
στην πλάνη.
Από το βιβλίο: Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, τόμος Γ’, Ι. Μ. Παρακλήτου, σελ. 15.
«Πᾶνος»
Όσο περισσότερη προσευχή κάνουμε το πρωί, τόσο λιγότερη εξομολόγηση θα κάνουμε το βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όσο περισσότερο προσευχόμαστε τόσο λιγότερο θα πέσουμε στην κατάκριση.
Και ας ενθυμόμαστε αυτά που μας λέει ο φιλόσοφος Σωκράτης, ο χριστιανός προ Χριστού.
ΤΑ ΤΡΊΑ ΚΌΣΚΙΝΑ.
Ο Σωκράτης, στην αρχαία Ελλάδα, είχε σε μεγάλη υπόληψη τη σωφροσύνη. Μια μέρα, κάποιος πήγε και βρήκε τον μεγάλο φιλόσοφο και του είπε:
– «Ξέρεις τι έμαθα για τον φίλο σου;»
– «Μια στιγμή» απάντησε ο Σωκράτης. «Πριν μου πεις, θα ήθελα να περάσεις από τα τρία κόσκινα».
– «Τα τρία κόσκινα;»
– «Μα ναι!» απάντησε ο Σωκράτης. «Πριν πούμε οτιδήποτε για τους άλλους, είναι καλό να περάσουμε από τα κόσκινα αυτό που θα θέλαμε να πούμε. Το πρώτο κόσκινο είναι αυτό της αλήθειας. Σιγουρεύτηκες ότι αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια;»
– «Όχι, απλώς άκουσα να λένε...»
– «Πολύ καλά, δεν ξέρεις λοιπόν αν είναι η αλήθεια. Ας δοκιμάζουμε το δεύτερο κόσκινο, αυτό της καλοσύνης. Αυτό που θέλεις να μου πεις για τον φίλο μου είναι κάτι καλό;»
– «Α όχι! Αντίθετα».
– «Άρα», συνέχισε ο Σωκράτης, «θέλεις να μου πεις κακά πράγματα γι' αυτόν και δεν είσαι καν σίγουρος ότι είναι αλήθεια. Ίσως μπορείς να περάσεις το τρίτο κόσκινο, αυτό της χρησιμότητας. Είναι χρήσιμο να μάθω αυτό που έκανε ο φίλος μου;»
– «Όχι, δεν νομίζω».
– «Λοιπόν», κατέληξε ο Σωκράτης, «αν αυτό που έχεις να μου πεις δεν είναι ούτε αληθινό, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θέλεις να μου το πεις;
Αυτά τα λόγια είναι ό,τι χρειαζόμουν. Ειδικά σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή