Αὐτὸ ποὺ ζοῦμε εἶναι διωγμός κατὰ τῆς πίστεως ἀπὸ τοὺς δαιμονοκινήτους ἄρχοντες σὲ συνεργασία μὲ τοὺς προδότες τῆς πίστεως, ἱεράρχες καὶ κληρικοὺς.
Φαίνονται βαρειὰ τὰ λόγια αὐτὰ , ἀλλὰ αὐτὰ λένε καὶ διδάσκουν οἱ ἅγιοι πατέρες. Αὐτὰ ἀκούσαμε ἀπὸ τοὺς πατέρες ποὺ γνωρίσαμε καὶ αὐτὰ βεβαιώνονται ἀπὸ τὰ λόγια καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων.
Οἱ ἐκκλησίες εἶναι κλειστὲς γιὰ δεύτερη φορά. Τὴν πρώτη φορὰ οἱ Ἱεράρχες (καὶ ἀκολούθως οἱ ἱερεῖς) εἶπαν ὅτι αἰφνιδιάστηκαν, ὅτι βρέθηκαν μπροστὰ σὲ πρωτόγνωρες καταστάσεις καὶ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς φιλανθρωπίας, δῆθεν φροντίζοντας γιὰ τοὺς κινδυνεύοντες συνανθρώπους δέχτηκαν ἀδιαμαρτύρητα νὰ κλείσουν οἱ ἐκκλησίες, παραδεχόμενοι ἐμπράκτως ὅσα ἔλεγαν οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως, ὅτι οἱ ναοὶ καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς τελούμενα εἶναι ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων....