Γράφει ὁ Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
-Ὅταν ἕνα γειτονικὸ κράτος ἀμφισβητῶντας διεθνεῖς συμβάσεις καὶ ὑπογραφεῖσες συμφωνίες καὶ προβάλλοντας τὴν ἰσχὺ τῶν ὅπλων, διεκδικεῖ ἐδάφη ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, δὲν μπορεῖ νὰ οἰκοδομηθεῖ φιλία μεταξὺ τῶν λαῶν αὐτῶν, καὶ τὸ χειρότερο, ὅταν ὁ λαὸς αὐτὸς καὶ ἡ διεθνὴς κοινὴ γνώμη τροφοδοτεῖται καὶ προπαγανδίζεται μὲ ἀνιστόρητα ψεύδη.
-Δὲν εἶναι εὔκολο οἱ δύο λαοὶ Ἕλληνες καὶ Τοῦρκοι νὰ ὁμογειτνιάσουν εἰρηνικά. Οἱ κάποιες ἐλπιδοφόρες συνυπάρξεις, γιὰ περιορισμένο χρόνο καὶ περιορισμένο χῶρο καὶ ἀριθμό, δὲν ἀντέχουν οὔτε στὸ φύσημα μιᾶς παρεξήγησης μικροῦ παιδιοῦ.
-Εἶμαι ὑποχρεωμένος ἐδῶ, νὰ ἐπισημάνω τὶς φιλότιμες καὶ ἀξιέπαινες προσπάθειες κατὰ καιρούς, ἐλαχίστων καλλιτεχνῶν τῶν δύο χωρῶν, τῶν παραγόντων Ἀθλητισμοῦ, τῶν εἰδικῶν τμημάτων παροχῆς βοηθείας καὶ τέλος τὸν κορυφαῖο στὸν τομέα αὐτοῦ τῆς ἀνάγκης συνύπαρξης κ. Μίκη Θεοδωράκη, ὁ ὁποῖος στὸ παρελθὸν κατέβαλε πολλὲς προσπάθειες. Ὅμως, μὲ λύπη μου πιστεύω ὅτι, οἱ ἀναλαμπὲς αὐτὲς ἀποτελοῦν σταγόνα στὸν ὠκεανό, μπρὸς στὸ μέγα Ἱστορικὸ τεῖχος ποὺ χωρίζει τοὺς δύο λαούς.