π. Δημήτριος Μπόκος: Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ

π. Δημήτριος Μπόκος

Καθ’ ὁδὸν πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ τὸ τελευταῖο Πάσχα του ὁ Χριστός, προσεγγίζοντας στὴν Ἱεριχώ, συνάντησε ἕνα ζητιάνο τυφλό, ὁ ὁποῖος τὸν ἱκέτευσε μὲ μεγάλες κραυγὲς νὰ τὸν ἐλεήσει. Ὁ Χριστὸς εἶπε νὰ τὸν φέρουν μπροστά του καὶ τὸν ρώτησε: Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω; Καὶ ὁ τυφλὸς ἀπάντησε: «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω». Θέλω τὸ φῶς μου (Κυριακὴ ΙΔ΄ Λουκᾶ). 

Ὁ τυφλὸς τῆς Ἱεριχοῦς εἶχε ξεκάθαρο αἴτημα, γιατὶ εἶχε σαφῆ ἐπίγνωση τῆς κατάστασής του. Γνώριζε καλὰ τὴν ἀδυναμία του, ὅτι εἶναι τυφλός. Βίωνε τὶς συνέπειες τῆς τύφλωσης μὲ τρόπο ποὺ δὲν τοῦ ἄφηνε περιθώριο γιὰ ψευδαισθήσεις. Οἱ ἀνθρώπινες προσπάθειες, οἱ γιατροί, τὰ φάρμακα, κρίθηκαν ὅλα ἀνώφελα. Ἀπογοητευμένος ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινο μέσο, ἔβλεπε καθαρὰ τί τοῦ ἔλειπε, ἀλλὰ καὶ ποῦ θὰ τὸ βρεῖ. Ἡ σωματικὴ τύφλωση εἶχε ἀνοίξει μιὰ φωτεινὴ ρωγμὴ στὴν ψυχή του. Κατάλαβε καλά, ὅτι βοήθεια θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει μόνο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του ἢ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἔριξε λοιπὸν τὴν ἀδυναμία του μπροστὰ στὸν Θεό. 

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς 1 Δεκεμβρίου 2024

Ἑωθινόν

 

Ἦχος πλ β´ - Ἑωθινόν Α´
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΗ´ 16 - 20

¹⁶ Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς. ¹⁷ καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν. ¹⁸ καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. ¹⁹ πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ²⁰ διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΉ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Προφήτης Ναούμ

 
Ναούμ, τὸν Ἑλκεσαῖον ἐκπεπνευκότα,
Ἕλκει πόθος με σμυρνίσαι σμύρνῃ λόγου.
Πρώτη ἐκ βιότοιο Δεκεμβρίου ᾤχετο Ναούμ.

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγομένους προφῆτες.

Ἔζησε τὸν 7ο αἰώνα πρὸ Χριστοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεών. Πατρίδα εἶχε τὴν Ἐλκεσέμ, γι’ αὐτὸ ὀνομάστηκε καὶ Ναοὺμ ὁ Ἐλκεσαῖος.

Τὸ βιβλίο τῆς προφητείας του ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία μικρὰ κεφάλαια καὶ ἀφορὰ τὴν τύχη τῆς πόλης Νινευῆ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 18, 35-43] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ» [23-1-1994] [Β 291]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 18, 35-43]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                με θέμα:

                            «ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ»

                                 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-1-1994]

[Β 291]

      Εκπληκτικό, όντως, αγαπητοί μου, το θαύμα της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς. Και η έκπληξις προέρχεται τόσο από τον Κύριον, όσο και από τον τυφλόν. Και οι δύο πλευρές εκπλήσσουν. Παρατηρούμε τον Κύριον, με πόσην ευκολία δίδει αυτό που του ζητείται. Λέγει ένας ερμηνευτής: «Ὅρα τήν ἐξουσίαν». «Δες», λέγει, «την εξουσίαν». «’’Ἀνάβλεψον’’. Τίς γάρ τῶν προφητῶν οὕτως ἐθεράπευσεν, ἐν τοσαύτῃ, φημί, ἐξουσίᾳ;». Τι είπε; «Ἀνάβλεψον». Δηλαδή «Να δεις». «Ποιος», λέγει, «από τους προφήτας ποτέ εθεράπευσε με τόσην εξουσίαν;».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 18,35-43] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με)» [Λουκ. 18,38].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 18,35-43]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ

«Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με)»[Λουκ.18,38].

Προσῆλθε, λοιπόν, αὐτὸς ὁ τυφλὸς μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι προσερχόταν στὸν Θεὸ ποὺ εἶναι σὲ ὅλα ἰσχυρὸς· καὶ ἀποκαλεῖ τὸν Ἰησοῦ «υἱὸν Δαυΐδ», διότι ἔχοντας ἀνατραφεῖ μέσα στὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ ἔχοντας γεννηθεῖ ἐκεῖ ὡς ἐντόπιος, δὲν ἀγνόησε ὅσα εἶχαν εἰπωθῇ ἐκ τῶν προτέρων γι᾿ Αὐτὸν μέσῳ τοῦ νόμου βέβαια καὶ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ ὅτι κατὰ σάρκα προερχόταν ἀπὸ τὴ γενιὰ τοῦ Δαβίδ. Ἑπομένως, ἐπειδὴ ἤδη εἶχε πιστέψει ὅτι, ὄντας Θεὸς ὁ Λόγος, ὑπέμεινε μὲ τὴ θέλησή Του τὴν κατὰ σάρκα γέννησή Του, ἐννοῶ ἀπὸ τὴν ἁγία Παρθένο, πλησιάζει τὸν Ἰησοῦ ὡς Θεό, λέγοντάς Του: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Πράγματι, μιὰ πρόσθετη μαρτυρία ὅτι ἀπηύθυνε αὐτὴν τὴν ἱκεσία στὸν Κύριο, ἔχοντας αὐτὴν τὴν πεποίθηση, ἀποτελοῦν τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε (:Ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει)».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἀπόστολος ὁ Πρωτόκλητος

 
Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει,
Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους.
Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.

Μορφὴ βιβλική. Φυσιογνωμία προνομιοῦχος καὶ διαλεχτή. Πρῶτος ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀποστόλους γνώρισε τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ πρῶτος κλήθηκε νὰ τὸν ἀκολουθήσει, γι’ αὐτὸ καὶ Πρωτόκλητος.

Τὸ ὄνομά του τὸ ἱερὸ κατέχει ἰδιαίτερη θέση στὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους τοῦ Ἔθνους μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [Λουκ. 18,35-43] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ (από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», ομιλία ΞΣΤ΄)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ [Λουκ. 18,35-43]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ

      (από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», ομιλία ΞΣΤ΄)

    «Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἱεριχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς.  καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ.  ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ(: Και ενώ αυτοί έβγαιναν από την Ιεριχώ, Τον ακολούθησε πλήθος λαού πολύ. Και ιδού δύο τυφλοί που κάθονταν κοντά στο δρόμο, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς περνά, άρχισαν να φωνάζουν και να λένε:  “Ελέησέ μας, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, που για σένα μίλησαν οι προφήτες”. Το πλήθος όμως του λαού τούς μάλωσε για να σιωπήσουν, για να μην ενοχληθεί ο Ιησούς με τις φωνές τους. Αυτοί όμως πιο πολύ φώναζαν και έλεγαν: “Ελέησέ μας, Κύριε, απόγονε του Δαβίδ”)»[Ματθ.20,29-34].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφεσ. 2,4-10] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφεσ. 2,4-10]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς,  καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ (:Ὁ Θεὸς ὅμως ποὺ εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος, ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀγάπης Του, μὲ τὴν ὁποία μᾶς ἀγάπησε, καὶ ἐνῶ ἀκόμη ἤμασταν πνευματικὰ νεκροὶ ἐξαιτίας τῶν παραβάσεών μας, μᾶς ζωοποίησε πνευματικὰ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό)» [Ἐφ. 2,4-5].

«Ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει»: Ὄχι ἁπλῶς εὔσπλαχνος, ἀλλὰ πλούσιος σὲ εὐσπλαχνία, ὅπως λέγει καὶ ἀλλοῦ: «Εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμέ (:Ἄκουσε, Κύριε, καὶ κάμε δεκτὴ τὴν προσευχή μου, διότι εἶναι ἀγαθὸ καὶ εὐεργετικὸ τὸ ἔλεὸς Σου πρὸς ὅλους. Σύμφωνα μὲ τὴν ἄπειρη εὐσπλαχνία Σου ρῖξε ἕνα στοργικὸ βλέμμα πρὸς ἐμένα)» [Ψαλμ. 68,17]· καὶ πάλι: «Ἐλέησόν μέ, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου (:Ἐλέησέ με, Θεέ μου, σύμφωνα πρὸς τὸ ἄπειρο ἔλεὸς Σου· καὶ σύμφωνα μὲ τὸ ἀπέραντο πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου σβῆσε ἐντελῶς τὴν παρανομία μου)» [Ψαλμ. 50,1].

Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Ὁ Θεός Λόγος καί “οἱ λόγοι τῶν ὄντων”»

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.

Κατάθεση μοναδικῶν προσωπικῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν τοῦ Καθηγητοῦ Δημητρίου Τσελεγγίδη ποὺ ἀφοροῦν πέραν τῶν ἄλλων θαυμαστῶν ἐμπειρικῶν βιωμάτων, καὶ τὴν δόξα τῆς Ἑλλάδος!
 

Αὐτή τὴν δόξα τὴν ἔζησε μαζὶ μὲ τὸν Ὅσιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη, καὶ τὴν μοιράζεται μαζί μας.
 

Μὶα ἀποκαλυπτικὴ ὁμιλία ποὺ ἀξίζει νὰ τὴν παρακολουθήσετε μέχρι τέλους.

 

 

Πάτρια Ράχης

«Πᾶνος» 

Πορφυρίτης: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»[1]

Γράφει ὁ Πορφυρίτης 

Εἶναι συγκινητικό, ἐνθαρρυντικό καί συνάμα συμβολικό («ὡσεὶ περιστερὰν»[2]) αὐτό πού συμβαίνει στό Περιστέρι. Μέσα σέ μία πολτοποιημένη κοινωνία καί πατρίδα, ὅπου τά πρόσωπα μετασχηματίστηκαν σέ μονάδες καί ὅσον οὔπω σέ ἀριθμούς, καί χάνονται στήν ἄβυσσο τῆς ἀσωτίας· ὅπου ὑπάρχει ὁ φόβος, ὁ τρόμος, ἡ σύγχυση, ἡ βορβορώδης ἁμαρτία καί ἡ σκιά θανάτου· ὅπου τό μόνο ἐνδιαφέρον τῶν «χριστιανῶν», εἶναι ἡ «καλοπέραση» στό ἀπέραντο αὐτό χοιροστάσιο, νά τρῶνε καί νά δαπανοῦν ὧρες ὁλόκληρες στήν εἰκονική πραγματικότητα, λησμονώντας τή Ζωή.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

 

Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ὁ νέος Ἱερομάρτυρας 16/29

Ἀπὸ μικρὸς ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ἀγάπησε τὸν Χριστό.  Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του περίμεναν νὰ ἀποκοιμηθεῖ ὁ μεγαλύτερός τους ἀδελφὸς καὶ αὐτοὶ σηκώνονταν καὶ προσεύχονταν κρυφὰ γιὰ ὦρες.

Κατάγονταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ὁροῦντα τῆς ἐπαρχίας Μόρφου.  Καλὴ παιδαγωγὸ καὶ δασκάλα τῆς εὐσεβείας εἶχαν τὴ γιαγιά τους Λωξάντρα, ἡ ὁποία τοὺς ζητοῦσε νὰ τῆς διαβάζουν βίους ἁγίων.

Άγγελος Καραγεώργος: “ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΡΑΜΠ-ΕΛΟΝ ΜΑΣΚ” με τη Μαρία Γλαρέντζου στην Εκπομπή ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Άγγελος Καραγεώργος 

Ζωντανά Έκτακτα Ραδιοφωνικά στη Μαρία Γλαρέντζου και την Εκπομπή της ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ δείχνοντας και στιγμιότυπα μιλήσαμε για τον ρόλο της διακυβέρνησης Τραμπ με δεξί χέρι τον Έλον Μασκ και τη σχέση τους με τον Σιωνισμό, τον Μετανθρωπισμό και τον 3ο Ναό του Σολομώντα.

Η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία

Οι ασθένειες που μας βρίσκουν είναι συνήθως καρπός των αμαρτιών μας. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τον λόγο που είπε ο Χριστός στον παράλυτο της Βηθεσδά, αφού τον θεράπευσε: «Πρόσεξε· έγινες υγιής, μην αμαρτάνεις πλέον». Από αυτό μαθαίνουμε ότι το νόσημά του ο παράλυτος το απέκτησε από τις αμαρτίες του. Την ίδια σημασία έχει ο λόγος του Κυρίου και στον άλλο παράλυτο της Καπερναούμ: «Έχε θάρρος, παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Ο Κύριος, επειδή γνώριζε καλά ότι η ασθένεια του σώματος ήταν συνέπεια της ασθένειας της ψυχής, δηλαδή της αμαρτίας, θεράπευσε πρώτα την ψυχή του παραλύτου, δίδοντας την άφεση των αμαρτιών του, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η θεραπεία του σώματος.

Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει τον Κάιν σαν ένα από τα πρώτα παραδείγματα που η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία. Διότι μετά τον φόνο του αδελφού του, άρχισε να τρέμει το σώμα του. «Πραγματικά», συμπεραίνει ο Άγιος, «πηγή και ρίζα και μητέρα όλων των κακών είναι η φύση της αμαρτίας. Αυτή παραλύει τα σώματά μας, αυτή φέρνει τις αρρώστιες».

Σε άλλο σημείο ο χρυσορρήμων Πατήρ μας εξηγεί αναλυτικότερα: «Η αμαρτία είναι φοβερό πράγμα και καταστρέφει την ψυχή. Πολλές φορές μάλιστα το κακό ξεχειλίζει και επεκτείνεται και στο σώμα. Αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: Συνήθως όταν η ψυχή μας υποφέρει, εμείς παραμένουμε αναίσθητοι, ενώ όταν το σώμα πάθει έστω και μικρή βλάβη, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να θεραπεύσουμε την αρρώστια επειδή ακριβώς την αισθανόμαστε. Γι’ αυτό πολλές φορές ο Θεός τιμωρεί το σώμα για τα αμαρτήματα της ψυχής, ώστε με την πληγή του κατωτέρου (δηλαδή του σώματος) να τύχει κάποιας θεραπείας και το ανώτερο, δηλαδή η ψυχή». Πραγματικά, η αρρώστια θλίβει τον άνθρωπο, τον ταπεινώνει και τον κάμνει να θυμηθεί τον Θεό. Καταφεύγοντας τότε στον Θεό, βρίσκει μαζί με την υγεία του σώματος και την υγεία της ψυχής.

Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει ότι «αιτία των σωματικών κακών είναι η κακία της ψυχής. Και αυτό το φανέρωσε ο επί τριανταοκτώ έτη παράλυτος και ο άλλος που τον κατέβασαν από τη στέγη». Άλλωστε «εάν το σπουδαιότερο από όλα, δηλαδή ο ίδιος ο θάνατος, έχει την ρίζα και την αιτία του στην αμαρτία, πολύ περισσότερο ισχύει αυτό και για τις περισσότερες από τις αρρώστιες».

✶✶✶

Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς: «Και τότε γιατί δεν τιμωρούνται όλοι οι αμαρτωλοί; Βλέπουμε πολλούς ασεβείς να καλοπερνούν και να σφύζουν από υγεία». Ο ιερός Χρυσόστομος, απαντώντας στην απορία αυτή λέγει ότι πρέπει να θρηνούμε περισσότερο γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που ενώ αμαρτάνουν δεν τιμωρούνται. «Διότι το ότι δεν έπαθαν τίποτε σ’ αυτή την ζωή γίνεται αιτία μεγαλύτερης τιμωρίας στην άλλη ζωή. Όσα λυπηρά συμβαίνουν στην παρούσα ζωή είναι νουθεσία, ενώ στην άλλη ζωή είναι τιμωρία».

Ίσως εδώ χρειάζεται επίσης να διευκρινισθεί ότι δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να κρίνουμε την ψυχική κατάσταση του ανθρώπου από την βαρύτητα της ασθενείας του. Πρώτον, διότι εμείς δεν γνωρίζουμε το πραγματικό αίτιο της ασθενείας. Δεύτερον, διότι ή ψυχή του ανθρώπου, και πολύ περισσότερο τα κρίματα του Θεού, είναι άβυσσος. Μόνον Εκείνος γνωρίζει τι είναι για το συμφέρον της ψυχής, και δίνει τον σταυρό της δοκιμασίας ανάλογα και με την αντοχή του ανθρώπου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η υπομονή στις δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός, όχι μόνον καθαρίζει την κακία της ψυχής, αλλά και προσφέρει ανυπολόγιστη ωφέλεια στον άνθρωπο.

Από το βιβλίο: Ιερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Οι ασθένειες και ο πιστός. Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Άγιον Όρος, σελ. 11.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/i-astheneia-sundeetai-me-tin-amartia/

Θεοφάνης Μαλκίδης: «Είμεθα κράτος ελεύθερον ή υποτελές τω Κεμάλ;». Ένας αιώνας επέμβασης της κεμαλικής Τουρκίας στην Ελλάδα

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της επόμενης,  στο πλαίσιο της υπό εκκόλαψη «ελληνοτουρκικής φιλίας»,  η οποία κατέληξε στο σύμφωνο ειρήνης του 1930 και στην πρόταση για Νόμπελ ειρήνης στον Κεμάλ (!), κεντρική  παράμετρος της παραπάνω πολιτικής ήταν η Θράκη.

Στη Θράκη, μεταξύ των άλλων, κρινόταν η μεταφορά του Κεμαλικού καθεστώτος από την Τουρκία στην Ελλάδα και η επικράτηση του εθνικιστικού μορφώματος από τη γειτονική χώρα, στην εξαιρετικής σημασίας περιοχή της πατρίδας μας. Με δεδομένη τη σιωπή και τη συναίνεση του ελλαδικού πολιτικού και γραφειοκρατικού συστήματος στην Κεμαλική επέλαση στη Θράκη, η μοναδική αντίσταση που υπήρξε ήταν αυτή των αποκαλούμενων «παλαιομουσουλμάνων»,  όσων δηλαδή Τούρκων, Κούρδων και άλλων,  είχαν βρει καταφύγιο μετά την απέλασή τους από την Τουρκία. Η αντίστασή τους  όμως κάμφθηκε πολύ σύντομα, αφού ένας από τους όρους της σύναψης του ελληνοτουρκικού συμφώνου φιλίας ήταν και η εκδίωξή τους από τη Θράκη, όπερ και εγένετο με τελική κατάληξη στη Συρία.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής, ο Νέος

 
Πληγεὶς νέε Στέφανε τὴν κάραν ξύλῳ,
Εὗρες πρεπόντως οὐχὶ γηράσκον στέφος.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Στεφάνου Νέου κράτα θραῦσαν.

Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του, Ἰωάννης καὶ Ἄννα, τὸν ἀνέθρεψαν κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο. Ὅταν μεγάλωσε, μορφώθηκε ἀρκετὰ καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούμενος στὸ περίφημο ὄρος τοῦ Ἁγίου Αὐξεντίου.

Ἰωάννης Λίτινας: Ἔλεγχος καὶ ἀναίρεση ἐπιχειρημάτων Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τοῦ Συνοδευτικοῦ Μηνύματος.

(μικρά συμβολὴ στὸ ἔργο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νομοκανονικῶν καὶ Δογματικῶν Ζητημάτων)

 

Ἰωάννης Λίτινας
 

Α΄ ΜΕΡΟΣ

 

Εἰσαγωγικὸ σημείωμα

 

Δεδομένου τοῦ ἐκτεταμένου σκανδαλισμοῦ ποὺ ἔχει προκαλέσει, ὄχι μόνο ἡ ἀδιόρθωτη πράξη τῆς ἀποβολῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τοῦ Σταυροῦ λιτανειῶν ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα τῶν ναῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Περιστερίου, ἀλλὰ καὶ ἡ συνοδεύουσα, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, διδασκόμενη κακόδοξη θεολογία, μετὰ βλασφήμων ἀναφορῶν ἀπέναντι στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ψευδῶν ἐπιχειρημάτων πρὸς ὑποστήριξη τῶν θεολογικῶς ἀστηρίκτων θέσεων τῆς Ἐγκυκλίου 1-2024, με τίτλο: «Ἡ λανθασμένη θεολογικὰ καὶ αὐθαίρετα μόνιμη τοποθέτηση τοῦ “Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς” μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα», καὶ τοῦ «Συνοδευτικοῦ Προσκλητικοῦ Μηνύματος», προβαίνουμε σὺν Θεῷ, σὲ σειρά τριῶν (3) μερῶν, ἀπολογητικῆς μελέτης πρὸς ἀναίρεση τῶν διδασκαλιῶν αὐτῶν καὶ πρὸς διαφύλαξη ἔστω καὶ ἑνὸς ἀδελφοῦ ποὺ ἀπὸ ἄγνοια θὰ δεχθεῖ ὡς «ὀρθόδοξα» τὰ ψυχοφθόρα αὐτὰ διδάγματα.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Μέ τό μαχητικό πνεῦμα πού πρέπει νά διακρίνει κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό…

Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Βυζαντινῆς Ἱστορίας

 

Πολλά συγχαρητήρια ἀξίζουν στήν ὁμάδα τῶν πιστῶν τοῦ Περιστερίου, πού συνεχίζοντας τήν ἀντίδραση στήν αὐθαίρετη ἀπόφαση τοῦ τοπικοῦ μητροπολίτη νά βγάλει τούς Ἐσταυρωμένους ἀπό τίς Ἀγίες Τράπεζες τῶν ναῶν τῆς περιοχῆς, ὀργάνωσαν καί τήν πρόσφατη δράση κατά τήν ἐκεῖ ἐπίσκεψη τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, διευρύνοντας (πολύ σωστά) τό ἀντικείμενο τῆς διαμαρτυρίας καί σέ ἄλλα θέματα (ὅπως τά σχέδια περί «κοινοῦ Πάσχα» καί γενικότερα ἡ φιλοπαπική καί οἰκουμενιστική του δραστηριότητα). 

Ο απλός και άκακος Επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος

Ήταν αξιοθαύμαστος ο συνδυασμός της απλότητος με την ευφυΐα, της μορφώσεως με την άγνοια των τεχνολογικών εξελίξεων στον Σεβασμιώτατο Αντώνιο.

Κάποια χρονιά που έκανε την Αποκαθήλωση στο χωριό Δρυόβουνο στην ύπαιθρο πάνω σε ένα λόφο, όταν πήγε να μιλήση, του πρότεινε ένας Ιερέας να του βάλη μία «ψείρα» (ένα μικροφωνάκι), για να ακούγεται. Ο Δεσπότης παραξενεύτηκε και είπε στον ιερέα: «Δεν είσαι στα καλά σου». Μετά το κήρυγμα λέει στον παπα-Στέφανο (Ρήνο): «Αυτός ο παπάς είναι τρελλός. Πήγα να μιλήσω και ήρθε να μου βάλη μία ψείρα». Όταν του εξήγησαν, παραδέχθηκε ότι δεν ξέρει από τέτοια πράγματα. Ήταν απλός, άκακος και απονήρευτος, χωρίς φθόνο και ζήλο για τα χαρίσματα των άλλων.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης

 
Τμηθεὶς μεληδόν, καὶ σφαγὴν Πέρσης φέρων,
«Ψυχὴ σεσώσθω, φροῦδά μοι μέλη» λέγει.
Εἰκάδι Πέρσης ἑβδομάτῃ σφάγη ἐκμελεϊσθείς.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ἔζησε τὸν 4ο μ.Χ. αἰ. ἐπὶ βασιλέως Ἀρκαδίου. Ζοῦσε στὴν Βηθλαδὰ τῆς Περσίας καὶ καταγόταν ἀπὸ ἐπίσημο γένος. Ἦταν φίλος μὲ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, Ἰσδιγέρδη.

Παραλειπόμενα από την διαμαρτυρία για τον Πατριάρχη στο Περιστέρι 23/11/2024

 

Βλέποντας τις φωτογραφίες κανείς από χαμηλό ύψος δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς πόσος κόσμος ήταν.

 

1)Την πρώτη ώρα από 16.00μμ έως 17μ.μ. η αστυνομία προσπάθησε να βάλει τον κόσμο μέσα στο στενάκι που βλέπετε, έτσι ώστε να μην υπάρχει κανείς μπροστά στα πεζοδρόμια. Ο λόγος για να μην φαίνονται, και ως ένα σημείο να μην ακούγονται. Αυτό τελικά δεν το κατάφεραν, οι πιστοί δεν δέχτηκαν να μπουν όλοι στο στενό μέσα, αλλά η αστυνομία εμπόδισε με ΜΑΤ το άπλωμα προς τα δεξιά, όπως βλέπουμε από απέναντι. Προφανώς από εκεί θα έφερναν τον Πατριάρχη.

Υπήρχε δηλαδή αρκετός κόσμος στο βάθος του στενού που δεν φαίνεται παρά μόνο αν τραβούσε κανείς φωτογραφίες από ψηλά.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νίκων ὁ μετανοεῖτε - ὁ φλογερός κήρυκας τῆς μετάνοιας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ὁ ὀρθόδοξος μοναχισμὸς εἶναι συχνὰ συνδεδεμένος καὶ μὲ τὴν ἱεραποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Φλογεροὶ μοναχοὶ διέδωσαν τὴ σώζουσα χριστιανικὴ διδασκαλία σὲ φυλὲς καὶ λαούς, ποὺ δὲν εἶχαν ἀκούσει τὸ σωτήριο λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἕνας τέτοιος φλογερὸς μοναχὸς ἱεραπόστολος ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Νίκων ὁ ἐπονομαζόμενος «Μετανοεῖτε», ἀπὸ τὴν προτροπή του γιὰ μετάνοια.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 920 στὴν ἀρχαία Παφλαγονία τοῦ Πόντου, κοντὰ στὴν Τραπεζοῦντα, ἀπὸ ἐπιφανεῖς, πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν ὁποῖο ἀνάθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Νικήτας. Ἐνέβαλαν δὲ στὴν τρυφερὴ παιδική του ψυχὴ τὴν πίστη στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση στὴν Ἐκκλησία. Ὡς παιδὶ ἔδειχνε πρωτοφανῆ ὡριμότητα καὶ σοβαρότητα, ἀποφεύγοντας τὶς διασκεδάσεις, τὶς τέρψεις καὶ ζοῦσε μὲ ἐγκράτεια καὶ σωφροσύνη. Εἶχε πάρῃ ἐνωρὶς δὲ τὴν ἀπόφαση νὰ ἀφιερωθῇ στὸ Θεὸ καὶ τὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Ἀλύπιος ὁ Κιονίτης

 
Ἀνεῖχεν Ἀλύπιον ὄρθιος κίων,
Πρὸς οὐρανοὺς ζητοῦντα βαίνειν, οὗ μένει.
Εἰκάδι ἕκτῃ ἄλυπον, Ἀλύπιε, βῆς ἐπὶ οἶκον.

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι, ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κέρατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.

Νεκτάριος Δαπέργολας: «Ποιμένες» ὑπό τό κράτος παχυδερμικῆς ἀναισθησίας…

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Αὐτό θά μποροῦσε κανείς νά τό ἐκλάβει καί ὡς ἀπάντηση σέ ὅσα ἔγραφα πρόσφατα περί τῆς πλήρους σιγῆς τῶν Ἑλλαδικῶν ἐπισκόπων ἀπέναντι στόν διωγμό τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Οὐκρανίας. Νά λοιπόν ἡ ἀπάντηση: ἕνα ἀκόμη ἀρχιερατικό συλλείτουργο στήν Χαλκίδα, ὅπου μαζεύτηκαν οὔτε ἕνας, οὔτε δύο, ἀλλά 15 ἐπίσκοποι, ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, γιά νά συνεορτάσουν μέ τόν τοπικό μητροπολίτη γιά τήν ὀνομαστική του ἑορτή (1η καί 2η φωτογραφία). 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Αἱκατερίνα - Ἡ πάνσοφος μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ γυναῖκες μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἐξίσου ἡρωίδες μὲ τοὺς ἄνδρες μάρτυρες, οἱ ὁποῖες συναποτελοῦν τὴν πιὸ ἐκλεκτὴ χορεία τῶν ἁγίων. Τὸ πρόβλημα τῆς ἰσότητας τῶν δύο φύλων, λύθηκε γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας στοὺς ἁγίους Της, ὅπως καὶ ἡ σύμπλευση γνώσης καὶ πίστης.
 

Στὶς κορυφαῖες γυναῖκες μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνήκει καὶ ἡ μεγαλομάρτυς ἁγία Αἰκατερίνα. Γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια στὰ 294 ἀπὸ εἰδωλολατρικὴ οἰκογένεια καὶ ὀνομαζόταν Δωροθέα. Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Κώνστας ἢ Κέστος καὶ ἦταν ἀριστοκράτης, φρόντισε δὲ νὰ δώσει τὴ μεγαλύτερη δυνατὴ μόρφωση στὴν πανέμορφη καὶ εὐγενέστατη κόρη του. Σπούδασε στὶς πιὸ ὀνομαστὲς ἐθνικὲς σχολὲς φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, ἀστρονομία καὶ ἰατρική. Γνώριζε τὸν Πλάτωνα, τὸν Ἀριστοτέλη, τὸν Βιργίλιο καὶ ὅλους τοὺς ποιητές. Ἐπίσης κατεῖχε τίς θεωρίες τῶν ἀρχαίων ἰατρῶν Ἀσκληπιοῦ, Γαληνοῦ καὶ Ἱπποκράτη. Ἦταν πανεπιστήμων! Κάποιοι μάλιστα τὴν ταυτίζουν μὲ τὴν ἀλεξανδρινὴ φιλόσοφο Ὑπατία, λόγῳ ὁμοιότητας, ἡ ὁποία εἶχε βρεῖ τραγικὸ θάνατο, περὶ τὸ 440, σὲ μιὰ θρησκευτικὴ διένεξη.

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [:Γαλ. 3,23- 4,5] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [:Γαλ. 3,23- 4,5]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι (:Προτοῦ ὅμως ἔλθει ἡ νέα αὐτὴ κατάσταση, στὴν ὁποία ἰσχύει πλέον ἡ πίστη, ὁ νόμος μᾶς φρουροῦσε κλεισμένους καλά, σὰν νὰ ἤμασταν μέσα σὲ κάποιο φρούριο, γιὰ νὰ καταφύγουμε ἔτσι στὴν πίστη ποὺ ἔμελλε νὰ ἀποκαλυφτεῖ μετὰ ἀπὸ  καιρό)» [Γαλ. 3,23].

Εἶδες πῶς παρέστησε σαφῶς αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἴπαμε; Διότι μὲ τίς λέξεις «ἐφρουρούμεθα» καὶ «συγκεκλεισμένοι» τίποτε ἄλλο δὲν θέλει νὰ δηλώσει, παρὰ τὴν ἀσφάλεια ἡ ὁποία δόθηκε ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ νόμου. Διότι σὰν νὰ κρατοῦσε αὐτοὺς μέσα σὲ ἕνα τεῖχος μὲ τὸν φόβο καὶ στὸ βίο τὸν σύμφωνο πρὸς αὐτόν, ὁ νόμος κρατοῦσε αὐτοὺς στὴν πίστη.