Επειδή
ευτύχησε να έχει το ανθρώπινο γένος εσένα, Θεοτόκε, προστάτη και
μεσίτρια προς τον Θεό που γεννήθηκε από σένα, και επειδή εξαρτήθηκε
πάντοτε από την προστασία σου, και έχει εσένα μόνο καταφυγή και βοήθεια,
διότι έχεις παρρησία σ’ αυτόν, γι’ αυτό και εγώ πλησιάζω σ’ εσένα με
ολόθερμη ψυχή, επειδή δεν τολμώ να πλησιάσω με παρρησία στον Υιό σου,
αλλά σε ικετεύω να επιτύχω τη σωτηρία με τη δική σου μεσιτεία σ’ αυτόν.
Μη
λοιπόν με παραβλέψεις, Δέσποινα, ούτε να απομακρύνεις το δούλο σου, που
ανέθεσα όλη την ελπίδα μου, ύστερα από τον Θεό, σ’ εσένα.