ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ: Δάκρυα σταλάζει ὁ Ἄθωνας. Ἅγιον Ὄρος 2017 (Μέρος 7ον)

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2019

Δάκρυα σταλάζει ὁ Ἄθωνας. Ἅγιον Ὄρος 2017 (Μέρος 7ον)

Τῆς Γεροντίσσης ἄπαυστη εἶναι ἡ ἱκεσία

Ἐφέστιο ἀνάβλυσμα, ἀεὶ ἡ παραμυθία!

Πιθάρια, ἐλέους ξέχειλα ἔξω ἀπὸ τὴν αὐλή της.

Λάδι σταλάζει μέσα τους , σὲ κάθε δέησή της!

Ἐκεῖνος ξέρει τὸ γιατί μὲ ἐξέλεξε ἀπὸ νέο!

Μόνο τὸ πάντων ἕνεκεν, ὅσο θὰ ἀναπνέω

θὰ ἀκούγεται ἀπ τὰ χείλη μου, προσεύχεσθε γιὰ μένα

κάποτε νὰ ἀνταμώσουμε σὲ μέρη ἑτοιμασμένα!

Μακρίνα καὶ Θεοφανώ τὴν Ἐφραιμία πέμπουν.

Ἀνθοὶ τῆς Ὁδηγήτριας τὸν ἧλο λιτανεύουν!

Θασίτης ὁ Ἀρχάγγελος σμίγει ἀφιερωμένους!

Καντηλοκέρι Ἀθωνικὸ μὲ ρασοφορεμένους!

Μονοπάτι κρυμμένο ἀπὸ τὸν ἥλιο κατεβαίνουμε μὲ ταχὺ ρυθμό, στὸ μεσημέρι τῆς τρίτης μας μέρας στὸ Ὄρος. Πυκνόφυτα περάσματα ὑγρά, μὲ δροσάτα θάμνα καὶ συστάδες ἀπὸ μεγαλόκορμα κούφια δέντρα ποὺ ριζώνουν χωρὶς τελειωμό, δημιουργοῦν ἕνα ἐντυπωσιακὸ εἶδος σήραγγας, πολυσύχναστο καὶ πολυθρύλητο γιὰ τοὺς ἁπανταχοῦ προστρέχοντες στὸ καταφύγιο τῆς Γεροντίσσης! Προορισμός μας γιὰ προσκύνημα, ἡ Μονὴ τοῦ Σωτῆρος Παντοκράτορος. Στὴ μάνδρα του ἀσκήθηκαν ἀμέτρητες ὁσιακὲς μορφές. Ἄνθη Παντοκρατορινά, σὲ αἰώνια ἐαρινὸ λειμῶνα ποὺ περιποιεῖται ἄπαυστα ἡ στοργικὴ Ἐλαιοβρύτισσα!

Ὕστερα ἀπὸ περίπου 20 λεπτὰ φτάνουμε σὲ ἀπρόσκοπτο ἀγνάντι τῆς Μονῆς. Ὁ ἐπιβλητικὸς καστρόπυργος στὸ κέντρο της, σῆμα κατατεθέν της, οὐρανοφίλητος ἀναβατήρας δεήσεων. Τὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι της, παρατηρητήριο θαυμασίων ποιημάτων τῆς ἀνοιγμένης παλάμης τοῦ Δημιουργοῦ! Λίγα μέτρα ἀπὸ τὴν πύλη, σιμὰ σὲ ἕνα ἐξωτερικὸ παλαιὸ χτίσμα, ἀντικρίζουμε πολλὰ ἀραδιασμένα πιθάρια! Πῶς μπορεῖς νὰ προσπεράσεις ἁπλᾶ, πῶς νὰ μείνεις ἀδιάφορος σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ μιὰ εἰκόνα μπορεῖ νὰ γεννήσει; Κάθε πιθάρι καὶ μιὰ ψυχή, ποὺ παρακαλάει γιὰ θεῖο ἔλεος! Ἡ Γερόντισσα, ποὺ δὲν ἀφήνει ποτὲ τὸ Μοναστήρι της δίχως λάδι!

Ξέχειλα πάντα τὰ δοχεῖα τοῦ ἐλέους στὴν Παντοκράτορος! Δὲν θὰ ἐγκαταλείψει ποτὲ ἡ Μάνα τὰ παιδιά της , ποὺ ἐπιποθοῦν νὰ μεγαλώνουν ὁλοένα μέσα τους τὰ δοχεῖα τῆς χάριτος, νὰ χωρᾶνε ἐκεῖνα ὅσο περισσότερο γίνεται, ἀπὸ τὸ πέλαγος τοῦ σπλαχνισμοῦ καὶ τῆς μητρικῆς της ἀγάπης!

Ἐργασίες μέσα στὴν αὐλὴ τοῦ μοναστηριοῦ! Φτιάχνεται ἐξ ἀρχῆς μιὰ νέα φιάλη σκεπαστὴ μὲ θόλο καὶ κίονες.

Σχεδὸν ἕτοιμο τὸ μαρμάρινο περιραντήριό της, νὰ γεμίσει μὲ τὴν καθαρτικὴ δύναμη καὶ τὴν ἐνέργεια, ποὺ θὰ διώξει μακριὰ κάθε κίνδυνο ἀπὸ ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους ἐχθρούς, ἀναβρυτήριο παντουργοῦ καὶ παντοδυνάμου Ἁγίας Τριάδας, ποὺ πηγάζει τὸν Ἁγιασμὸ καὶ κάθε χάρη τοῦ Παραδείσου.

Ἕνας νεαρὸς μοναχός , μᾶς ὁδηγεῖ στὸ καθολικὸ γιὰ νὰ προσκυνήσουμε καὶ νὰ κατασπαστοῦμε, τὴν ἐφέστιο εἰκόνα τῆς Γερόντισσας. Ρουμάνοι ἀδελφοί μας, μὲ μπροστάρη τους ἕναν Ἱερέα, ξεκινοῦν ἀμέσως νὰ τῆς ψάλλουν στὴν γλῶσσα τους τὸ Ἄξιον ἐστί!

Ἀκάθιστη Ἐκείνη, μὲ τὸ ἀσημωμένο πιθάρι στὰ πόδια της, τὰ χέρια της ὑψωμένα, καὶ ἕνα βλέμμα κατάγιομο ἀπὸ τρυφεράδα, κανέναν δὲν παρατηρεῖ, κανέναν δὲν ψέγει! Μόνο ἐλπίδα χαρίζει σὰν σὲ κοιτᾶ κατάματα! Καρτερᾶ μόνο καὶ ἀγωνιᾶ, ποτὲ νὰ μὴν στερεύουν τὰ αἰτήματα τῶν ταπεινῶν ἱκετῶν, γιὰ νὰ ἀναβλύζει Ἐκείνη τὴν ἀκαταίσχυντη προστασία της!

Τὸ ἀπολυτίκιο Της δὲν σταματᾶ καὶ αὐτὸ νὰ ψέλνεται ἀδιαλείπτως μέσα ἀπὸ τῶν ἐκλεκτῶν Της τεκνίων τὶς δεόμενες καρδιές: Τὸ Ὅρος Σου Δέσποινα σκέπεις ἀεὶ στοργικῶς, Μονὴν Παντοκράτορος δὲ τὴ σεπτὴ Σου μορφή, φυλάττεις Γερόντισσα. Ὥσπερ ποτὲ τὴ βλύσει θαυμαστῶς τοῦ ἐλαίου, ἄφθονον μεταδίδως τοῖς Σοῖς τέκνοις τὴν χάριν, πιστῶς ἀσπαζομένοις εἰκόνα τὴν θεία Σου.

Σχεδὸν τρέχοντας, γιὰ νὰ προλάβουμε τὸ πρόγραμμα τῆς σκήτης μας, νιώθοντας ἀπερίγραπτη χαρά, ποὺ ξανααξιωθήκαμε νὰ προσκυνήσουμε τὴν πηγὴ τοῦ ὑπεραφθόνου ἐλέους, τὸ ταμεῖο αὐτὸ τῆς πίστης, ἀρχίσαμε νὰ ἀνηφορίζουμε γιὰ τὸν Προφήτη. Ἐλάχιστα πρίν, μιὰ τελευταία, χρωστούμενη ἀπὸ τὸ περσινό μας ταξίδι, ἐπίσκεψη! Στὸ κοιμητήρι τῆς Παντοκράτορος!

Στὰ σίγουρα ἀπὸ αὐτὸ τὸ τόσο ξεχωριστὸ ἐξωτερικὸ «δωμάτιο» θὰ πρέπει νὰ ξεκινᾶ τὸ προσκύνημα σὲ κάθε μοναστήρι . Νὰ λάβεις πλούσια καὶ ἐδῶ τὴν εὐχὴ τῶν θριαμβευτῶν τοῦ Παραδείσου, πρὶν συνοδοιπορήσεις μὲ τοὺς γενναίους μαχητὲς τοῦ μοναχικοῦ στρατεύματος, τοὺς ἀρματωμένους μὲ τοῦ φωτὸς τὰ ὅπλα τὰ ἀκατανίκητα! Στενόμακρο τοῦτο τὸ κοιμητήρι.

Ὅλοι σὲ κάθετη παράταξη πρὸς Ἀνατολάς! Στοιχισμένοι σταυροί, ἀνοιγμένα στὴ σειρὰ μνήματα, ἀγέρωχα κυπαρίσσια, ὅλα σὲ μιὰ θαυμαστὴ διάταξη σὲ μιὰ ...ἀλλιώτικη εὐθεῖα μὲ ἀρχὴ καὶ δίχως τέλος. Στὸ κέντρο, οἱ Πατέρες διατηροῦν τὸν τάφο τοῦ Γέροντος Βησσαρίωνος! Τοῦ πρώτου Γέροντος μετὰ τὴν ἀναβίωση τοῦ κοινοβίου. Ἔχουν μεταφέρει τὸ τίμιό του λείψανο ἐντὸς τῆς Μονῆς, σὲ σημεῖο δίπλα στὸ καθολικό, μὲ τὰ Παύλεια λόγια ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους νὰ λάμπουν πάνω του: Δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν!

Κράτησαν ὅμως σὰν τόπο προσευχῆς τὸ πρῶτο μνῆμα, ὅπου ἀρχικὰ ἐναποτέθηκε τὸ ἄψυχο σῶμα τοῦ Γέροντά τους. Νέο τὸν ἐξέλεξε ὁ Κύριος καὶ ἐκεῖνος, τέκνο τῆς ὑπακοῆς, δόξασε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἀπόφασή Του! Ὑπέφερε στὸ τέλος! Καθαρτήριο τῆς ἁγιότητας ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ καρκίνος ποὺ συνεχῶς τὸν Παράδεισο συμπληρώνει ...Μὰ τοῦ χάρισε ὁ πανσθενουργὸς Θεός, σωτήρια ὑπομονὴ καὶ δύναμη θαυμαστῆ, λίγο καιρὸ μόλις πρὶν τὴν ἐκδημία του, νὰ «μιλήσει» στὰ ἀγαπημένα του παιδιά. Καὶ ζήτησε αὐτοὶ οἱ τελευταῖοι πατρικοί του λόγοι, νὰ γνωστοποιηθοῦν στὴν ἀδελφότητα μιὰ μέρα μετὰ τὴν στερνή του ἀναπνοή!

Ἀγαπητοί μου πατέρες καὶ ἀδελφοί, πάντοτε ἤσασταν καὶ εἶστε στὴν καρδιά μου. Τώρα ποὺ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μὲ κάλεσαν κοντά τους, νὰ εἶστε ὅλοι ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι, νὰ ἀγωνίζεσθε στὸ Μοναστήρι ὅπως καὶ ἐγὼ τόσα χρόνια προσπάθησα ἔστω καὶ μὲ τὴν ἐλαχιστότητά μου νὰ ἀνακαινισθεῖ ἡ Μονή, νὰ ᾿ρθουν καὶ νέοι μοναχοὶ γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία μας στὸ Μοναστήρι.

Τώρα ποὺ μὲ πῆρε ὁ Θεὸς κοντά του -Ἐκεῖνος ξέρει γιατί· Ἐκεῖνος τὸ ἔκανε γιὰ τὴν ἀγάπη μας, τὴν ὑπομονή μας -θέλω μὲ χαρὰ νὰ τὸ ἔχετε μέσα στήν καρδιά σας. Βέβαια ἡ στενοχώρια ὑπάρχει ἀλλὰ πάνω ἀπὸ τὴν στενοχώρια εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ. Κι ὁ Χριστὸς ὅταν ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο ἦταν τριαντατριῶν ἐτῶν· κοντὰ στὴν Παναγία μας, ἡ ὁποία στενοχωρέθηκε, ἔκλαιγε ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἔτσι τὰ ἤθελε τὰ πράγματα. Κι ἐσεῖς δὲν θέλω νὰ εἶστε στενοχωρημένοι μαζί μου ἐφόσον μὲ πῆρε ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία. Θέλω νὰ εἶστε χαρούμενοι.

Νὰ εἶστε μεταξὺ σας σὰν ἀδελφοὶ· νὰ ἀγωνίζεσθε ἐδῶ στὸ Μοναστήρι αὐτὸ πού μᾶς τὸ χάρισε ἡ Παναγία ἡ Γερόντισσα. Καὶ ὅσοι ἔρχονται νέοι ἄνθρωποι νὰ τοὺς ἔχετε σὰν ἀδελφούς, μὲ πολὺ ἀγάπη. Αὐτὸ εἶναι βασικό, γιὰ νὰ πάει τὸ Μοναστήρι μπροστά, ἐσεῖς ποὺ εἶστε ἐδῶ καὶ ὅσοι θὰ ἔρθουν πρέπει νὰ ἔχετε μεταξὺ σας πολὺ ἀγάπη.

Νὰ μὴν μαλώνετε μεταξύ σας· ὁ ἕνας νὰ ἀνέχεται τὸν ἄλλον, γιὰ νὰ μπορέσετε κι ἐσεῖς μετὰ ἀπὸ χρόνια νὰ σᾶς ἐλεήσει ἡ Παναγία ὅπου θὰ σᾶς περιμένω κι ἐγώ, ἐὰν ὁ Χριστὸς μὲ ὁδηγήσει καὶ ἐλεήσει διὰ τὶς ἁμαρτίες μου, θὰ σᾶς περιμένω ἐκεῖ ὅπου θὰ ζήσουμε καὶ θὰ περάσουμε ὅπως τὸ λέει ἡ Ἐκκλησία μας, ἐκεῖ θὰ ζήσουμε, θὰ μείνουμε αἰωνίως, κοντὰ στὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας.

Αὐτὰ τὰ λίγα εἶχα νὰ πῶ. Εὔχομαι πάντοτε νὰ μὲ θυμᾶστε καὶ νὰ προσεύχεσθε καὶ γιὰ μένα ...Ζητῶ συγχώρεση γιὰ ὅσους δὲν μπόρεσα νὰ βοηθήσω. Νὰ μὲ συγχωρέσουν ὅλοι καὶ νὰ μὲ ἐνθυμοῦνται πάντοτε στὶς προσευχές τους.

Σᾶς ἀφήνω μὲ τὴν καρδιά μου, μὲ τὴν πολλή μου ἀγάπη, μὲ τὴν ψυχή μου. Ἔτσι δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν. Ὅ,τι μᾶς ἐπέτρεψε ὁ Θεός μας τὸ ᾿κανε γιὰ νὰ σωθοῦμε. Δόξα τῷ Κυρίῳ καὶ τὴν Παναγία μας, ἡ ὁποία Γερόντισσα ἐδῶ πάντοτε ὅλους τοὺς ἐλεεῖ καὶ τοὺς ἁγιάζει. Ἔτσι πάντοτε ὅταν ἔχετε κάποιου εἴδους δυσκολία, κάποιο πρόβλημα, νὰ πηγαίνετε στὴν Παναγία τὴν Γερόντισσα, νὰ βάζετε μετάνοια καὶ νὰ ζητᾶτε τὸ ἔλεός της. Κι ἡ Παναγία ἡ Γερόντισσα πάντοτε θὰ βοηθάει ὅλους.

Ἔτσι, σᾶς χαιρετῶ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχή, μὲ τὴν καρδιά μου, μὲ τὴν ἀγάπη μου, καὶ ζητῶ συγχώρεση ἐὰν στενοχώρησα κανέναν, ἐὰν δὲν ἤμουν σωστὸς ὡς Γέροντας καὶ Ἡγούμενος, νὰ μὲ συγχωρέσετε ὅλοι. Καλὴ ἀντάμωση νὰ ἔχουμε ὅταν μᾶς καλέσει ὁ Χριστός.

Βησσαρίωνος πνευματικὲς ὑποθῆκες πρὸς τὴν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς Παντοκράτορος (Λειμωνάριον Ι.Μ.Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους 2011)

Φτάσαμε στὸν Προφήτη λίγο πρὶν ἡ καμπάνα καλέσει γιὰ τὴν τράπεζα. Μαζεμένοι στὴν αὐλή, οἱ προσκυνητὲς τῆς ἡμέρας. Μᾶς εἶχε προϊδεάσει ὁ πάτερ Φιλήμων ἀπ᾿ τὸ πρωί:

-Σήμερα θὰ ἔχουμε μιὰ μικρὴ ἀλλὰ πολὺ ὡραία συντροφιά! Μᾶς ἔκανε ἐντύπωση αὐτὴ ἡ ἰδιαίτερη ἀναφορά, μιᾶς καὶ ἐκεῖνος ἀνεξαίρετα ὅλων τὴν παρουσία χαίρεται, μὰ ὕστερα ἀπὸ λίγο καταλάβαμε ἀκριβῶς τί ἐννοοῦσε ...Καί ὄντως λίγοι μὰ ἐκλεκτοὶ ἦταν οἱ ...προσκεκλημένοι τῆς ἡμέρας! Ὁ πατὴρ Ἄγγελος, μὲ τὸν ἐπίσης ἱερέα υἱὸ τοῦ πατέρα Ἰωάννη.

Πολύτεκνοι καὶ οἱ δυό, ἡσύχιες ὡραῖες μορφές, δὲν μιλοῦν πολὺ μὰ χαμογελοῦν ὅλο χαρὰ καὶ χάρη! Θασίτες , Θεολογίτες , Ἀρχαγγελίτες! Σ᾿ ἕνα μπαλκόνι τοῦ Οὐρανοῦ ἀντικριστὰ ἀπ᾿ τὸν Ἄθωνα στέκονται καὶ εὐλογοῦν καὶ σταυρώνουν τὰ 4 σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα μὲ τὸν Τίμιο Ἧλο ...Στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἀρχαγγέλου στὴν περιοχὴ Θεολόγος τῆς Θάσου, λειτουργεῖ ὁ σεβάσμιος πατέρας Ἄγγελος καὶ γίνεται καθημερινὰ αὐτόπτης ὑπερλόγων θαυμάτων μὲ τὸ ἱερὸ καρφίον, τὸ πανίερο κειμήλιο ποὺ χρησιμοποιήθηκε στὴν Σταύρωση τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας.

Γιὰ ἐκεῖ τὸ 1974 ἡ μοναχὴ τῆς Ὁδηγήτριας Ἐφραιμία μαζὶ μὲ ἑπτὰ ἀδελφές της, ξεκίνησαν ἀπὸ τὴν Πορταριά τοῦ Βόλου μὲ κατευόδιο τὴν εὐχὴ τῆς Ἁγίας Ἡγουμένης τους μακαριστῆς πλέον Μακρίνας καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Γέροντά τους Ἐφραίμ Φιλοθεΐτη, δημιουργῶντας τὴν σημερινὴ γυναικεία ἀδελφότητα ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τῆς Μονῆς Φιλοθέου, τῆς ὁποίας εἶναι μετόχι.

Πῶς ὅλα τὰ ἁγιασμένα καὶ ὅλοι οἱ ἀφιερωμένοι σὲ κάθε ἄκρο αὐτοῦ τοῦ κόσμου, συνδέονται μὲ αὐτὴν τὴν ὁλάστραφτη, ἀμετρήτων διαστάσεων, ἀόρατη ἁλυσίδα, φτιαγμένη σὰν ἀπὸ καντηλοκέρι, νὰ κρατᾶ στὸ κέντρο της ἕνα ἀλλιώτικο ἐγκόλπιο ποὺ εἰκονίζει ...τὸν Άθωνα! Εἴχαμε δεῖ παλιᾶ σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς σπάνιες φωτογραφίες ποὺ ὑπῆρξαν, τὴν κατὰ σάρκα Μητέρα τοῦ ξενιτεμένου Ἐφραίμ, τὴν μετέπειτα μοναχή, μακαριστὴ Γερόντισσα Θεοφανῶ καὶ αὐτὴ ἀνθὸς τῆς Ὁδηγήτριας, νὰ εἰκονίζεται κρατῶντας μὲ εὐλάβεια στὴν ἀγκαλιά της ἕνα ἑξαπτέρυγο μὲ κάτι προσαρτημένο πάνω του!

Νὰ ποὺ μάθαμε σήμερα τί ἦταν! Ἦταν τὸ τμῆμα ἀπὸ τὸν τίμιο Ἧλο καὶ ἡ μακαριστὴ Θεοφανῶ στὴν αὐλὴ τοῦ Θασίτη Ἀρχαγγέλου! Ἀκοῦμε τὸν πατέρα Ἄγγελο: -Πῶς εὐωδιάζει παιδιά μου τοῦ Χριστοῦ μας τὸ καρφίον! Πόσα θαύματα καὶ θεραπεῖες γίνονται καθημερινά! Κάποτε νὰ ᾿ρθεῖτε νὰ προσκυνήσετε στὸ μοναστήρι μας! Θὰ λάβετε μεγάλη εὐλογία!

Γύρω ἀπό τὸν πολιὸ Πατέρα μαζί μας ὅλα τὰ ...ἀγαθά παιδιά! Ὁ κυρ -Παῦλος ὁ Ἁπλοῦς, ὁ Κυρ Νίκος ὁ θαρραλέος Κρητικὸς ...Ἀγιοταφίτης καὶ ὁ κυρ-Παναγιώτης στὰ 87 του πλέον, ἀπὸ τὴν Ἁγιάσω τῆς Μυτιλήνης! Ὕστερα ἀπὸ ἕναν χρόνο ἀκριβῶς τὸν ξανασυναντᾶμε, μετὰ τὴν Σιμωνόπετρα ἀπρόσμενα στὴν σκήτη τοῦ Ἄη Λιά! Πῶς χαιρόμαστε γιὰ τοῦτο τὸ ἀντάμωμα μὲ ὅλους τους! Ἕνας-ἕνας ξεχωριστοί! Ἁπλοῦς τόσο ταιριαστά τὸν ...βάφτισε ὁ Γέροντας Ἰωακείμ. Κάποιος εἶπε σοφᾶ πὼς δὲν εἶναι ἁπλό τὸ νὰ εἶσαι ἁπλός! Καὶ πόσο δίκιο εἶχε στ᾿ ἀλήθεια μιλῶντας γιὰ τὴν ἀνεπιτήδευτη ἔκφανση τῆς ἁπλότητας!

Ὁ κυρ-Παῦλος, ἀπὸ τοὺς πιὸ τακτικοὺς προσκυνητὲς στὰ μέρη τοῦ Προφήτη, ἔμεινε μέσα μας, σὰν μιὰ λεπτὴ αὔρα, ποὺ χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τρόπο καὶ τόπο, ἄφηνε τὰ πολύχρονα Ἀθωνικά του βιώματα καὶ τὴν ἀγάπη νὰ ξεχυθεῖ καὶ νὰ σὲ κατακλείσει, μὲ κάθε του κίνηση, κάθε του ταπεινὸ λόγο.

Καὶ αὐτὰ ταυτόχρονα περιβεβλημένα μὲ μιὰ ἀπροσποίητη διάκριση στ᾿ ἀλήθεια ἀσυνάντητη! Μὲ ὅλους θὰ συμπορευόμασταν στὶς ἑπόμενες ὧρες καὶ μέρες μας στὸ Ὄρος, μὰ καὶ ἀλησμόνητα παντοτινὰ πλέον, ἀφοῦ τὸ καντηλοκέρι τὸ ἀόρατο τὸ Ἀθωνικό, μπλέχτηκε στῆς ψυχῆς μας τὰ ἀκροδάχτυλα μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Θεσβίτη... Στὸν πρῶτο ὄροφο ἤδη μᾶς περίμενε ὁ Γέροντας Ἰωακείμ.

Καθισμένος στὴν κορυφή, εὐλογεῖ τὴν μεσημεριανὴ τράπεζα, ἐνῶ ἔπειτα ἀπὸ λίγο ἕνα ἀπὸ τὰ χιλιάδες του κηρύγματα ἀκούγεται ἠχογραφημένο τὴν ὥρα ποὺ τρῶμε. Ἡ ὑποχρέωση τῆς διαφώτισης τοῦ διπλανοῦ μας! Ἡ Πνευματικὴ ἐλεημοσύνη μὰ καὶ ἡ ὑλικὴ ποὺ παρηγορεῖ! Ὁ ἀνέκλειπτος οὐράνιος θησαυρός μας! Λίγο πρὶν ὁ Γέροντας εὐλογήσει τὰ περισσεύματα, θυμᾶται τοὺς ἐράνους ποὺ διοργάνωνε στὰ μέρη τῆς πνευματικῆς του σπορᾶς!

Τότε ποὺ οἱ ἄνθρωποι ...πετοῦσαν πιὸ ἀνάλαφρα μὲ τὰ φτερὰ τῆς ἐλεημοσύνης! Μνημονεύουμε τὸν Ἄη Γιάννη τὸν Χρυσόστομο: «Εἶναι ἐλαφριὰ ἡ ἐλεημοσύνη καὶ γρηγοροπετοῦσα, ἔχει φτερὰ χρυσᾶ καὶ κάνει πτήση ποὺ τοὺς ἀγγέλους εὐφραίνει. Σὰν περιστέρι πετᾶ, χρυσὸ καὶ ζωντανό, ποὺ ἔχει βλέμμα τρυφερὸ καὶ ἤπια μάτια. Δὲν ὑπάρχει τίποτα πιὸ ὄμορφο ἀπ' αὐτὸ τὸ μάτι».

Παρατηροῦμε τὸν πατέρα Φιλήμονα ποὺ δὲν σταματᾶ νὰ ἀπαντᾶ στὸ τηλέφωνο τῆς Σκήτης. Μᾶς λέει ἔπειτα ὅτι καθημερινὰ δὲν παύουν νὰ καλοῦν ἄνθρωποι γιὰ βοήθεια. Πνευματικὴ μὰ καὶ χρηματική!

Στενοχωριοῦνται οἱ πατέρες ποὺ δὲν μποροῦν νὰ δώσουν ὅσο θὰ ἤθελαν. Μὰ στὸ κομποσχοίνι τους ἔπειτα, δίνουν ὅλη τους τὴν προσευχητικὴ δύναμη νὰ ἀντισταθμίσουν τὴν ὑλική τους πενία ...Στὸ μικρὸ ἀρχονταρίκι τῆς αὐλῆς καθόμαστε γιὰ διακόνημα. Μαζί μας προστέθηκαν καὶ κάποιοι Κιλκισιῶτες ἀδελφοὶ μας καὶ 2 Σέρβοι προσκυνητές.

Ἑτοιμάζουμε δίπτυχα γιὰ τὸ Σαρανταλείτουργο τῶν Χριστουγέννων. Στ᾿ ἀριστερὰ χῶρος γιὰ κάθε ψυχὴ θλιβομένη, καταπονουμένη, ἐλέους καὶ βοηθείας τοῦ Θεοῦ ἐπιδεομένης. Στὰ δεξιὰ γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ ἀναπαύθηκαν ἐπ᾿ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου, ἐκεῖ ὅπου ἐπισκοπεῖ τὸ Φῶς τοῦ προσώπου Του! Πόσα ὀνόματα δὲν θὰ μνημονευθοῦν ἐξαιρέτως στὰ γλυκοφωτισμένα κοιλώματα τῶν Ἱερῶν ὅλου τοῦ Ἄθωνα, στὴν Βηθλεέμ καὶ στὸν φριχτὸ τὸν Γολγοθᾶ τῶν Θείων προθέσεων.

Βιβλιάρια ...καταθέσεων εἶναι τοῦτα τὰ μικρὰ χαρτιὰ καὶ οἱ πατέρες μεγάλοι εὐεργέτες, ποὺ πασχίζουν στοὺς λογαριασμοὺς τῶν ξεχασμένων ψυχῶν, νὰ ὑπάρχει πάντα ...διαθέσιμο ὑπόλοιπο ἐλέους καὶ φωτός. Ὁ κυρ-Παῦλος ὅποτε μᾶς συναντᾶ ἔχει κάτι τόσο ὠφέλιμο νὰ θυμηθεῖ καὶ νὰ μᾶς πεῖ:

-Ἕνα χαντάκι εἶναι ἡ ζωὴ παιδιά! Κάνουμε μιὰ καὶ περνᾶμε ἀπέναντι! Ὅλους νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε καὶ γιὰ ὅλους νὰ προσευχόμαστε! Ἔχουμε πάει ποὺ λέτε στὸν Γέροντα Παΐσιο στὴν Παναγούδα ὅταν ζοῦσε ἀκόμα καὶ τὸν περιμέναμε στὴν αὐλή! Ἤμασταν καμιὰ δεκαριὰ ἄνθρωποι.

Ἕνας ποὺ τὸν ἤξερα, εἰσαγγελέας σὲ μεγάλη θέση, ἐρχόταν πρώτη φορὰ καὶ κράταγε τὶς ἀποστάσεις του, ἦταν αὐτὸ ποὺ λέμε κομματάκι ἀκατάδεκτος καὶ κάπως ξιπασιάρης ὁ εὐλογημένος! Μόλις βγαίνει ὁ Γέροντας κατευθεῖαν στρέφεται στὸν ἄνθρωπο αὐτὸ καὶ τοῦ λέει γελῶντας: Καλῶς τον, καλῶς τὸν κύριο Εἰσαγγελέα! Ἔ αὐτὸ ἦταν! Σὰν παιδάκι ἔπειτα ἐκεῖνος ἀγκάλιαζε τὸν Γέροντα, τοῦ φιλοῦσε τὰ χέρια, ἔγινε ὁ πιὸ ἁπλὸς καὶ καταδεκτικὸς ἄνθρωπος στὸν κόσμο!

Σκέφτομαι τί μπορεῖ νὰ ᾿ναι αὐτὸ ποὺ σὲ μιὰ στιγμὴ μονάχα, καταφέρνει νὰ ἀλλοιώσει σὲ τέτοιο βαθμὸ μιὰ ἀνθρώπινη ψυχὴ μόλις στὸ διάβα της βρεθεῖ ἕνας ρασοφορεμένος κλητὸς καὶ ἐκλεκτός... Θυμᾶμαι κάτι ποὺ ἄκουσα ἀπὸ Χριστοκήρυκα καὶ θαρρῶ πὼς εἶναι ταιριαστὸ τούτη τὴν ὥρα νὰ γραφτεῖ, δίπλα σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα μαρτυρούμενα περιστατικὰ μὲ τὰ θαυμάσια τῆς Παναγούδας. Πατέρες τοὺς προσφωνοῦμε ὅλους αὐτούς, ποὺ συναντᾶμε καὶ σὲ τοῦτα τὰ μέρη.

Καὶ μοιάζει αὐτὸ τὸ συνηθισμένο πάτερ νὰ ἔχει τόσο νόημα, ἰδιαιτέρως γιὰ κάποιους ὅπως ὁ πάτερ Παΐσιος ὁ μεγάλος μας Ἅγιος. Πατέρες τοὺς φωνάζουμε, γιατί γεννᾶνε συνεχῶς μέσα μας τὸν Χριστό! Γίνεται ἡ ψυχὴ μας Θεοτόκος μὲ μιά τους λέξη, μὲ ἕνα ταπεινό τους βλέμμα μὲ μιὰ ζεστὴ ἀγκαλιά!

Σὰν αὐτὴ ποὺ θυμᾶται ὁ Ἁπλοῦς ἀπὸ ἕναν ἄλλον μεγάλο Ἀθωνίτη Ἅγιο. -Εἴχαμε πάει στὸν Γέροντα Ἐφραίμ τὸν Κατουνακιώτη! Μπαίνουμε στὸ κελάκι του καὶ τὸν βλέπουμε νὰ ὑποφέρει ἀπὸ φριχτοὺς πόνους στὰ πόδια...-Γέροντα τοῦ λέω, περαστικὰ νὰ εἶναι, νὰ κάνουμε προσευχὴ νὰ περάσει ὁ πόνος! Ἄστραψε καὶ βρόντηξε ὁ Γέροντας! Βρὲ τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λές, μοῦ εἶπε μὲ πολὺ αὐστηρὸ ὕφος! Καὶ ἔπειτα δείχνοντας τὰ πόδια του: Τοῦτα ἐδῶ εἶναι τὰ παράσημά μου! Καὶ ἔπειτα μὲ πῆρε ἀγκαλιὰ βέβαια!

(συνεχίζεται μὲ τὸ 8ο μέρος)

Νώντας Σκοπετέας