– Γέροντα, πῶς δίνει κανεὶς τόπο στὴν ὀργή;
– Μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν σιωπὴ δίνουμε τόπο στὴν ὀργή. Γιατί λέμε ὅτι τὸ φίδι εἶναι φρόνιμο; Παρόλο ποὺ ἔχει ὅπλο δυνατό, τὸ δηλητήριο, καὶ μπορεῖ νὰ μᾶς κάνη κακό, λίγο θόρυβο ἂν ἀκούση, ἀμέσως φεύγει· δὲν πάει κόντρα, δίνει τόπο στὴν ὀργή. Ἔτσι κι ἐσύ, ἂν κανεὶς σοῦ πῆ κανέναν λόγο καὶ σὲ πειράξη, μὴν ἀπαντᾶς. Ἂν σιωπήσης, ἀφοπλίζεις τὸν ἄλλον. Μιὰ φορὰ στὸ Καλύβι ὁ Ντίκας, ὁ μεγάλος γάτος, πῆγε νὰ χτυπήση ἕνα βατραχάκι. Ἐκεῖνο δὲν κουνήθηκε καθόλου, ὁπότε ὁ Ντίκας τὸ ἄφησε καὶ ἔφυγε. Τὸ βατραχάκι μὲ τὴν σιωπή του καὶ μὲ τήν... ταπείνωσή του τὸν νίκησε. Ἂν κουνιόταν λίγο, θὰ τὸ τίναζε ὁ Ντίκας ἐπάνω καὶ θὰ τὸ χτυποῦσε σὰν τὸ ντέφι.
– Γέροντα, ὅταν διαφωνοῦμε μὲ κάποια ἀδελφὴ καὶ ἐπιμένη ἡ καθεμιὰ στὴν γνώμη της, φθάνουμε σὲ ἀδιέξοδο καὶ τελικὰ νευριάζω.
– Κοίταξε, πρέπει ἡ μιὰ ἀπὸ τὶς δυό σας νὰ ταπεινωθῆ καὶ νὰ ὑποχωρήση· ἀλλιῶς δὲν γίνεται. Ἂν δύο ἄνθρωποι θέλουν νὰ περάσουν ἕνα μακρὺ ξύλο ἀπὸ μιὰ μικρὴ πόρτα, πρέπει ὁ ἕνας νὰ κάνη πίσω, γιὰ νὰ μπῆ πρῶτα ὁ ἄλλος· διαφορετικὰ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ περάσουν. Ὅταν ὁ καθένας ἐπιμένη στὴν γνώμη του, εἶναι σὰν νὰ χτυπάη ὁ πυριόβολος[1] στὴν στουρναρόπετρα καὶ πετιοῦνται φωτιές!... Οἱ Φαρασιῶτες[2], ὅταν κάποιος ἐπέμενε στὸ δικό του, ἔλεγαν: «Ἂς εἶναι τὸ δικό σου κατσίκι θηλυκὸ καὶ τὸ δικό μου ἀρσενικό»[3], κι ἔτσι ἀπέφευγαν τὸν καβγᾶ. Πάντως, ὅποιος ὑποχωρεῖ, κέρδος ἔχει, γιατὶ στερεῖται κάτι, κάνει μιὰ θυσία, καὶ αὐτὸ τοῦ δίνει τὴν χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη.
– Καὶ ὅταν κανεὶς ἐξωτερικὰ φέρεται σωστὰ καὶ ὑποχωρῆ, ἀλλὰ μέσα του ἀντιδρᾶ;
– Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μέσα του ζῆ ἀκόμη ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος καὶ παλεύει μὲ αὐτόν.
– Γιατί ὅμως, Γέροντα, ἂν καὶ φέρεται σωστά, δὲν ἔχει εἰρήνη μέσα του;
– Πῶς νὰ ἔχη εἰρήνη! Γιὰ νὰ ἔχη ὁ ἄνθρωπος εἰρήνη, πρέπει καὶ ἐσωτερικὰ νὰ εἶναι τοποθετημένος σωστά. Τότε φεύγει ὁ θυμός, ἡ ἀνησυχία καὶ ἔρχεται στὸν ἄνθρωπο ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅταν ἔρθη ἡ ψυχικὴ ἠρεμία μέσα του, ἀφανίζει τὸν καπνὸ τοῦ θυμοῦ, καθαρίζουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ βλέπει καθαρά. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς μόνον γιὰ τοὺς «εἰρηνοποιοὺς» λέει ὅτι «υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται»[4].
– Μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν σιωπὴ δίνουμε τόπο στὴν ὀργή. Γιατί λέμε ὅτι τὸ φίδι εἶναι φρόνιμο; Παρόλο ποὺ ἔχει ὅπλο δυνατό, τὸ δηλητήριο, καὶ μπορεῖ νὰ μᾶς κάνη κακό, λίγο θόρυβο ἂν ἀκούση, ἀμέσως φεύγει· δὲν πάει κόντρα, δίνει τόπο στὴν ὀργή. Ἔτσι κι ἐσύ, ἂν κανεὶς σοῦ πῆ κανέναν λόγο καὶ σὲ πειράξη, μὴν ἀπαντᾶς. Ἂν σιωπήσης, ἀφοπλίζεις τὸν ἄλλον. Μιὰ φορὰ στὸ Καλύβι ὁ Ντίκας, ὁ μεγάλος γάτος, πῆγε νὰ χτυπήση ἕνα βατραχάκι. Ἐκεῖνο δὲν κουνήθηκε καθόλου, ὁπότε ὁ Ντίκας τὸ ἄφησε καὶ ἔφυγε. Τὸ βατραχάκι μὲ τὴν σιωπή του καὶ μὲ τήν... ταπείνωσή του τὸν νίκησε. Ἂν κουνιόταν λίγο, θὰ τὸ τίναζε ὁ Ντίκας ἐπάνω καὶ θὰ τὸ χτυποῦσε σὰν τὸ ντέφι.
– Γέροντα, ὅταν διαφωνοῦμε μὲ κάποια ἀδελφὴ καὶ ἐπιμένη ἡ καθεμιὰ στὴν γνώμη της, φθάνουμε σὲ ἀδιέξοδο καὶ τελικὰ νευριάζω.
– Κοίταξε, πρέπει ἡ μιὰ ἀπὸ τὶς δυό σας νὰ ταπεινωθῆ καὶ νὰ ὑποχωρήση· ἀλλιῶς δὲν γίνεται. Ἂν δύο ἄνθρωποι θέλουν νὰ περάσουν ἕνα μακρὺ ξύλο ἀπὸ μιὰ μικρὴ πόρτα, πρέπει ὁ ἕνας νὰ κάνη πίσω, γιὰ νὰ μπῆ πρῶτα ὁ ἄλλος· διαφορετικὰ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ περάσουν. Ὅταν ὁ καθένας ἐπιμένη στὴν γνώμη του, εἶναι σὰν νὰ χτυπάη ὁ πυριόβολος[1] στὴν στουρναρόπετρα καὶ πετιοῦνται φωτιές!... Οἱ Φαρασιῶτες[2], ὅταν κάποιος ἐπέμενε στὸ δικό του, ἔλεγαν: «Ἂς εἶναι τὸ δικό σου κατσίκι θηλυκὸ καὶ τὸ δικό μου ἀρσενικό»[3], κι ἔτσι ἀπέφευγαν τὸν καβγᾶ. Πάντως, ὅποιος ὑποχωρεῖ, κέρδος ἔχει, γιατὶ στερεῖται κάτι, κάνει μιὰ θυσία, καὶ αὐτὸ τοῦ δίνει τὴν χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη.
– Καὶ ὅταν κανεὶς ἐξωτερικὰ φέρεται σωστὰ καὶ ὑποχωρῆ, ἀλλὰ μέσα του ἀντιδρᾶ;
– Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μέσα του ζῆ ἀκόμη ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος καὶ παλεύει μὲ αὐτόν.
– Γιατί ὅμως, Γέροντα, ἂν καὶ φέρεται σωστά, δὲν ἔχει εἰρήνη μέσα του;
– Πῶς νὰ ἔχη εἰρήνη! Γιὰ νὰ ἔχη ὁ ἄνθρωπος εἰρήνη, πρέπει καὶ ἐσωτερικὰ νὰ εἶναι τοποθετημένος σωστά. Τότε φεύγει ὁ θυμός, ἡ ἀνησυχία καὶ ἔρχεται στὸν ἄνθρωπο ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅταν ἔρθη ἡ ψυχικὴ ἠρεμία μέσα του, ἀφανίζει τὸν καπνὸ τοῦ θυμοῦ, καθαρίζουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ βλέπει καθαρά. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς μόνον γιὰ τοὺς «εἰρηνοποιοὺς» λέει ὅτι «υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται»[4].
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Ε' «Πάθη καὶ άρετές»
__________________________________
[1] Πυριόβολος: Τσακμακόπετρα.
[2] Κάτοικοι τῶν Φαράσων τῆς Καππαδοκίας, πατρίδος τοῦ Γέροντος Παϊσίου.
[3] Τὸ θηλυκὸ κατσίκι, ἐπειδὴ εἶναι παραγωγικό, ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τὸ ἀρσενικό.
[4] Ματθ. 5, 9.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου