Το Μεγαλοβδόμαδο πέρασε. Στις καρδιές όσων το έζησαν μένει άλλοτε το έθιμο, άλλοτε η επιστροφή στην παιδικότητα, άλλοτε ένα βαθύ βίωμα πίστης σε έναν Θεό Αγάπης και Ανάστασης.
Και όλη η πασχάλια περίοδος, αυτή που το «Χριστός Ανέστη» συνοδεύει τις συναντήσεις των χριστιανών και τις κυριακάτικες λειτουργίες, αποτυπώνει τη χαρά και την ελπίδα.
Χρειάζεται όμως και μια άλλη κατανόηση του προσώπου του Χριστού και της σημασίας που έχει για τη ζωή μας. Για το κοσμικό πνεύμα, ο Χριστός του Πάσχα είναι ένας Χριστός ακίνδυνος.
Γλυκερός, συναισθηματικός, ξανθογάλανος, ένας Χριστός βγαλμένος από τις χολιγουντιανές υπερπαραγωγές του «Ιησού από τη Ναζαρέτ», του «Χιτώνα», του «Μπεν Χουρ», των «Παθών», του «Βασιλιά», του «Βαραββά», ένα είδος παραμυθιού.