«Ἕως πότε, πανακήρατε Κόρη, τὸ τρισάθλιον Γένος τῶν Ἑλλήνων ἔχει νὰ εὑρίσκεται εἰς τὰ δεσμὰ μιᾶς ἀνυποφέρτου δουλείας;». Ὁ Κεφαλλονίτης Ἐπίσκοπος Κερνίτζης καὶ Καλαβρύτων Ἠλίας Μηνιάτης (1669-1714), ἐκφώνησε ὡς Ἀρχιμανδρίτης στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Βενετίας, στὸν ὁποῖο ὑπηρέτησε, πιθανὸν τὸ 1698, λόγο πανηγυρικὸ «εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου» καὶ εἶπε, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὰ παραπάνω.
Τότε τὰ δεσμὰ ἦταν φανερά, ἡ δουλεία στὴν τουρκικὴ κτηνωδία «τηγάνιζε» καὶ ποδοπατοῦσε τὸ Γένος. Ὅμως ὑπῆρχε ἡ πίστη καὶ ἡ ἐλπίδα στὴν ἐθνική του ἀνάσταση. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα κιόλας ποὺ ἔπεσε ἡ Πόλη στὰ χέρια τῶν Μωχαμετάνων, καὶ ἐνῶ ἀκούγονται θρῆνοι, κλαυθμοὶ καὶ ὀδυρμοὶ καὶ στεναγμὸς καὶ λύπη συνταράζει τοὺς δύσμοιρους Ρωμιούς, τὴν ἴδια στιγμὴ ρίχνεται καὶ ὁ σπόρος γιὰ τὴν Παλιγγενεσία του.