Ὁ Κύριος ἄλλα λέει καὶ ἄλλα ἐννοεῖ. Προσπαθεῖ ν᾽ ἀνυψώσῃ τοὺς μαθητάς του· νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ ἀπ᾽ τὰ εὔκολα στὰ δύσκολα, ἀπ᾽ τὰ γνωστὰ στὰ ἄγνωστα, ἀπ᾽ τὰ ὁρατὰ στὰ ἀόρατα, ἀπ᾽ τὰ συγκεκριμένα στὰ ἀφῃρημένα. Εἶνε ἄφθαστος δάσκαλος· ἔχει δίκιο ὅταν λέει, Σεῖς «μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος» καὶ «ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός» (Ματθ. 23,8-10).
Στὶς παραβολὲς παίρνει παραδείγματα ἢ εἰκόνες ἀπ᾽ τὴ φύσι καὶ τὴ ζωή. Κ᾽ ἐδῶ ὡς βάσι ἔχει μιὰ σκηνὴ τῆς οἰκογενείας, τὸ τραπέζι.
* * *
Ἕνας ἄνθρωπος, λέει, ἑώρταζε
κάποιο εὐχάριστο γεγονὸς –δὲν τ᾽ ἀποδοκιμάζει αὐτὰ ὁ Χριστός– κ᾽ ἔκανε
τραπέζι. Σὰν ἁπλοχέρης, φρόντισε τὸ γεῦμα νά ᾽νε πλούσιο. Μάγειροι
ἑτοίμασαν τὰ καλύτερα φαγητά, στρώθηκαν σερβίτσια ἀξίας, κέρασαν κρασιὰ
σπάνια, ἔγινε διακόσμησι μὲ λουλούδια, ἔπαιζε μουσικὴ εὐχάριστη· κάθε
τέρψι τῶν αἰσθήσεων. Ποιός δὲν θά ᾽θελε νὰ παρακαθήσῃ στὸ τραπέζι αὐτό;
Καὶ ὅμως δὲν πῆγε κανείς! Ὥστε λοιπὸν ἀδίκως ἔγινε ὅλος ὁ
κόπος καὶ τὰ ἔξοδα; Γιατί αὐτὴ ἀποχή, ἀφοῦ τοὺς κάλεσε μὲ ἐπίσημη
πρόσκλησι;