Ὅποιος πρὶν καμμιὰ τριανταριὰ χρόνια ἔζησε, σὲ κάποιο βαθμό, τὰ πραγματικὰ γεγονότα στὴν τότε Γιουγκοσλαβία, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀνατριχιάσῃ μὲ ὅσα γίνονται σήμερα στὴν Οὑκρανία. Ξαναγίνονται τὰ ἴδια πράγματα, ἀπὸ τοὺς ἴδιους ἀνθρώπους, γιὰ τὸν ἴδιο σκοπό.
Ἀπὸ τὴν Κράϊνα τότε ξεκίνησαν (συνέχεια τῶν σφαγῶν τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου). Στὴν Οὑκρανία σήμερα. Στὰ ἀκρινά μέρη, στὶς ἀκρινὲς περιοχές, στὶς ἐσχατιές, ἐκεὶ ποὺ τελειώνει ὁ ὀρθόδοξος κόσμος καὶ ἀρχίζει ἡ φραγκοπαπιστική, ἡ εὐρωμασωνική, ἡ σατανιστικὴ εὐρωσιωνιστικὴ ἐπικράτεια ποὺ θέλει νὰ διαλύσῃ τὸν ὀρθόδοξο κόσμο.
Δύο φορὲς βρέθηκα στὴν τότε Γιουγκοσλαβία καὶ εἶδα μὲ τὰ μάτια μου καὶ ἔζησα -ἔστω καὶ λίγο- καὶ κατάλαβα, ὅσο μποροῦσα νὰ καταλάβω, τὸ τί διαδραματιζόταν καὶ ποιὰ ἦταν ἡ στόχευσις. Ἄκουγα τὸ 1992 τὸν στρατηγὸ Μλάντις νὰ μᾶς λέει: