ΟΡΘΡΟΣ
ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [:Ματθ.21,18-43]
O IEΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΘΗΚΕ
[Μέρος πρῶτο: ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ.21,18-22]
ΟΡΘΡΟΣ
ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [:Ματθ.21,18-43]
O IEΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΘΗΚΕ
[Μέρος πρῶτο: ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ.21,18-22]
Με αφορμή, λοιπόν, το εφιαλτικό πέρασμά του από εκεί, μνημονεύουμε τα γραφόμενα ενός αγίου επισκόπου, του μακαριστού μητροπολίτη Χαλκίδος, Νικόλαου Σελέντη, από μια επίσκεψή του στις φυλακές: «Ο άνθρωπος» τονίζει «όταν τον προσέχεις συγκινείται». Επίσης, σημειώνει: «Επίσκοπος σημαίνει σήμερα ένας μάρτυς. Να μαρτυρείς απ’ όλες τις μεριές και προ πάντων με τον εαυτό σου, που θέλει όλο να ξεφύγει»*.
ΠΑΡΑΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΥΠΕΡ… ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ.
ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΗΡΩΑ ΒΙΕΤΝΑΜΕΖΟ, ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ, ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΙ
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΜΒΡΥΩΝ.
Η απίστευτη ιστορία ενός Βιετναμέζου αποκαλύπτεται για να μας διδάξει την αξία της ζωής και το μεγαλείο ενός ανθρώπου.
Ήταν το έτος 2001 όταν ο Tong Phuoc Phuc από το Βιετνάμ πήγε με την έγκυο γυναίκα του στο νοσοκομείο, περιμένοντας την να γεννήσει. Ενώ περίμεναν, παρατήρησε ότι άλλες έγκυες γυναίκες πήγαιναν σε ένα δωμάτιο και αργότερα έβγαιναν με δάκρυα στα μάτια τους από εκεί.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ [:Φιλιπ. 4, 4-9]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-4-1985]
(Β134)
Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ μία ταραγμένη ἐποχή. Τὰ πρότυπα ἔχουν ἐκλείψει. Καθετὶ ποὺ οἱ αἰῶνες ἔχουν σεβαστεῖ, θεωρεῖται πιὰ νοσηρὸ καὶ ἐπικίνδυνο κατεστημένο καὶ πρέπει νὰ γκρεμιστεῖ... Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ἡ ἐποχή μας ἔχει χάσει τὸν προσανατολισμό της καὶ ἀναζητᾷ. Ἀναζητᾷ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, πῶς θὰ ζήσει ἡ κοινωνία καλύτερα. Πῶς θὰ ἐκφραστεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν τέχνη καλύτερα· πῶς θὰ φιλοσοφήσει ἀκριβέστερα· πῶς θὰ χρησιμοποιήσει τὴν ἐπιστήμη ἐπ᾿ ὠφελείᾳ. Ἀναζητᾷ· παντοῦ ἀναζητᾷ. Γι᾿ αὐτὸ βλέπει κανεὶς σὲ ὅλες αὐτὲς τίς προσπάθειες τοῦ ἀνθρώπου, φεύγοντας ἀπὸ τὴν κλασικότητα, νὰ εἶναι καὶ ἡ τέχνη του καὶ ἡ ζωή του μία καρικατούρα. Ἔτσι, ποὺ ἂν κανεὶς ζήσει λίγο τὴν κλασικότητα, νὰ αἰσθάνεται ὅτι βρίσκεται σὲ μία παρακμή. Ἄν ποῦμε ὅτι στὴν ἐποχή μας, ὅτι ζεῖ αὐτὴν τὴν παρακμή, θὰ μᾶς ἀπαντήσει ἡ ἐποχὴ μας: «Ὄχι· δὲν ζοῦμε τὴν παρακμή. Ἀρνηθήκαμε τὸ παρελθὸν καὶ ζητᾶμε κάτι. Κάτι καινούριο. Εἶναι μία μεταβατικὴ περίοδος. Ζητᾶμε κάτι ἄλλο...».
Πρόκειται για έναν μικρό ξύλινο ναό ο οποίος έχει ανεγερθεί σε ιδιωτική έκταση, ενώ η κοινότητά του παρά τις συνεχείς πιέσεις είχε επανειλημμένως αρνηθεί να προσχωρήσει στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας.
Να σημειωθεί ότι μετά από απαίτηση των τοπικών Αρχών από την έναρξη των εχθροπραξιών με τη Ρωσία δεν τελούνταν ιερές ακολουθίες στον ναό.
Στις 10 Απριλίου έπειτα από παράκληση πιστών της περιοχής ο πρωθιερέας Ηλίας Ουρούσκι κατέφθασε στον ναό, προκειμένου να τους εξομολογήσει και να τελέσει γι’ αυτούς ιδιωτική Θεία Λειτουργία.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Μυσταγωγίας και την ώρα της εκφώνησης του «Συμβόλου της πίστεως», εισέβαλαν στον ναό εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών συνοδεία Ουνιτών κληρικών, καθώς και κληρικών της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύσαμε ἤδη τὴν κύρια περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἀποτελοῦν τὸν «λαιμό», ποὺ συνδέει τὸν «κορμό» τοῦ Τριῳδίου μὲ τὴν «κεφαλή», τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, στὸν Σταυρὸ καὶ τελικὰ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.
Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο στὴν λειτουργική γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ διπλὴ αὐτὴ ἑορτή, τοῦ Λαζάρου καὶ τῶν Βαΐων, ὀνομάζεται «προοίμιο τοῦ Σταυροῦ», διότι μᾶς εἰσάγει στὸν ἑορτασμὸ τῶν σωτηρίων παθῶν καὶ τῆς λυτρωτικῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι τὸ τυπικὸ τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου δὲν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνο τῶν ὑπολοίπων Σαββάτων, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα στοὺς κεκοιμημένους. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο Σάββατο, ποὺ ὑμνολογικὰ προαναγγέλλει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ, ιστ’ 2). Ὁ Ὄρθρος τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου μὲ τὰ ἀναστάσιμα Εὐλογητάρια, τὀ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» θυμίζει τὸν κυριακάτικο ἀναστάσιμο Ὄρθρο, στὴν Θεία δὲ Λειτουργία ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου ἀκοῦμε «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε…», ὅπως στὶς μεγάλες «φωτιστικὲς» ἑορτές.
Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ
Ὁμιλία Θ΄: ΣΤΟΝ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ ΛΑΖΑΡΟ
Ὁ Λάζαρος σήμερα μὲ τὴν ἀνάστασή του ἀπὸ τοὺς νεκρούς, μᾶς χαρίζει τὴ λύση πολλῶν καὶ διαφόρων σκανδάλων. Πραγματικὰ δὲν ξέρω πῶς τὸ ἀνάγνωσμα αὐτὸ ἔδωσε καὶ στοὺς αἱρετικοὺς λαβὴ καὶ στοὺς Ἰουδαίους ἀφορμὴ γιὰ ἀντιλογία, ὄχι ἐπειδὴ πραγματικὰ ὑπάρχει τέτοια ἀφορμή, μακριὰ μιὰ τέτοια σκέψη, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐκεῖνοι εἶναι κακόψυχοι. Πολλοὶ δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς λένε ὅτι ὁ Υἱὸς δὲν εἶναι ὅμοιος μὲ τὸν Πατέρα. Γιατί; «Διότι χρειάστηκε», λένε, «ὁ Χριστὸς νὰ προσευχηθεῖ γιὰ νὰ ἀναστήσει τὸν Λάζαρο· ἐὰν δὲν προσευχόταν δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀναστήσει τὸν Λάζαρο. Καὶ πῶς», λένε, «μπορεῖ νὰ εἶναι ὅμοιος ἐκεῖνος ποὺ προσευχήθηκε μὲ ἐκεῖνον ποὺ δέχθηκε τὴν παράκληση; Διότι ὁ μὲν Υἱὸς προσεύχεται, ἐνῶ ὁ Πατέρας δέχτηκε τὴν προσευχὴ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ τὸν παρακαλοῦσε». Βλασφημοῦν ὅμως αὐτοὶ μὴν μπορῶντας νὰ καταλάβουν ὅτι ἡ προσευχὴ ἔγινε ἀπὸ συγκατάβαση καὶ ἐξαιτίας τῆς πνευματικῆς ἀδυναμίας τῶν παρευρισκομένων ἐκεῖ.
«—«Μὰ τί ἔπαθε ὁ Στέφανος; Δὲν ξαναεῖδε καλόγερο καὶ γράφει αὐτά;»
Αὐτὰ ἔλεγε ἡ κ. Μαρίκα Κουφάκη στὰ ἀδέλφια της στὴν Ἀθήνα ὅταν ὁ σύζυγός της κ. Στέφανος Κουφάκης τῆς ἔγραφε συνεχῶς γιὰ «τὴν βιβλικὴ μορφή» τοῦ καλόγερου ποὺ φιλοξενοῦσε στὸ σπίτι τους, στὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης, ἐνῷ ἡ ἴδια λόγῳ ἀσθενείας βρισκόταν στὴν Ἀθήνα:
—«Νὰ δεῖς Μαρίκα τὴν βιβλική του μορφή. Νομίζεις πῶς βλέπεις τὸν Πατριάρχη Ἀβραάμ».
Πιστεύω ότι ο Κύριος, που τους κάλεσε την πρώτη μέρα της του Χριστού Αγίας Ανάστασης μέσω του μαρτυρίου, θα τους κάνει μετόχους του αιωνίου Πάσχα εν τη ανεσπέρω ημέρα της Βασιλείας Του.
Ο Πατριάρχης Αλέξιος Β’. 18 Απριλίου του 1993.
“Έχουμε ανθρώπους που έχουν βγει σε απεργία πείνας. Και δεν ανοίγει
ρουθούνι” συνέχισε ο καθηγητής. “Στον ανάποδο κόσμο, ο υγειονομικός ο
οποίος ήταν ο ήρωας στην αρχή της πανδημίας, στη συνέχεια έγινε
παρίας.Εάν κάποιος από τους απεργούς πεθάνει, φέρουν ευθύνη οι
υγειονομικοί και κυβερνητικοί διαχειριστές οι οποίοι έφεραν στο αμήν
τους υγειονομικούς, θεσπίζοντας έναν αντισυνταγματικό νόμο που θίγει
την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τωρα οφείλουν να αποτρέψουν τον θάνατό τους
ανακαλώντας αυτόν τον επαίσχυντο νόμο. Διαφορετικά ευθύνονται για
ανθρωποκτονια εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο δια παραλείψεως”.