Εἰσαγωγικὸ σημείωμα
Δεδομένου τοῦ ἐκτεταμένου σκανδαλισμοῦ ποὺ ἔχει προκαλέσει, ὄχι μόνο ἡ ἀδιόρθωτη πράξη τῆς ἀποβολῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τοῦ Σταυροῦ λιτανειῶν ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα τῶν ναῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Περιστερίου, ἀλλὰ καὶ ἡ συνοδεύουσα, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, διδασκόμενη κακόδοξη θεολογία, μετὰ βλασφήμων ἀναφορῶν ἀπέναντι στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ψευδῶν ἐπιχειρημάτων πρὸς ὑποστήριξη τῶν θεολογικῶς ἀστηρίκτων θέσεων τῆς Ἐγκυκλίου 1-2024, με τίτλο: «Ἡ λανθασμένη θεολογικὰ καὶ αὐθαίρετα μόνιμη τοποθέτηση τοῦ “Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς” μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα», καὶ τοῦ «Συνοδευτικοῦ Προσκλητικοῦ Μηνύματος», προβαίνουμε σὺν Θεῷ, σὲ σειρά τριῶν (3) μερῶν, ἀπολογητικῆς μελέτης πρὸς ἀναίρεση τῶν διδασκαλιῶν αὐτῶν καὶ πρὸς διαφύλαξη ἔστω καὶ ἑνὸς ἀδελφοῦ ποὺ ἀπὸ ἄγνοια θὰ δεχθεῖ ὡς «ὀρθόδοξα» τὰ ψυχοφθόρα αὐτὰ διδάγματα.
Κάποια χρονιά που έκανε την Αποκαθήλωση στο χωριό Δρυόβουνο στην ύπαιθρο πάνω σε ένα λόφο, όταν πήγε να μιλήση, του πρότεινε ένας Ιερέας να του βάλη μία «ψείρα» (ένα μικροφωνάκι), για να ακούγεται. Ο Δεσπότης παραξενεύτηκε και είπε στον ιερέα: «Δεν είσαι στα καλά σου». Μετά το κήρυγμα λέει στον παπα-Στέφανο (Ρήνο): «Αυτός ο παπάς είναι τρελλός. Πήγα να μιλήσω και ήρθε να μου βάλη μία ψείρα». Όταν του εξήγησαν, παραδέχθηκε ότι δεν ξέρει από τέτοια πράγματα. Ήταν απλός, άκακος και απονήρευτος, χωρίς φθόνο και ζήλο για τα χαρίσματα των άλλων.
ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [:Γαλ. 3,23- 4,5]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι (:Προτοῦ ὅμως ἔλθει ἡ νέα αὐτὴ κατάσταση, στὴν ὁποία ἰσχύει πλέον ἡ πίστη, ὁ νόμος μᾶς φρουροῦσε κλεισμένους καλά, σὰν νὰ ἤμασταν μέσα σὲ κάποιο φρούριο, γιὰ νὰ καταφύγουμε ἔτσι στὴν πίστη ποὺ ἔμελλε νὰ ἀποκαλυφτεῖ μετὰ ἀπὸ καιρό)» [Γαλ. 3,23].
Εἶδες πῶς παρέστησε σαφῶς αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἴπαμε; Διότι μὲ τίς λέξεις «ἐφρουρούμεθα» καὶ «συγκεκλεισμένοι» τίποτε ἄλλο δὲν θέλει νὰ δηλώσει, παρὰ τὴν ἀσφάλεια ἡ ὁποία δόθηκε ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ νόμου. Διότι σὰν νὰ κρατοῦσε αὐτοὺς μέσα σὲ ἕνα τεῖχος μὲ τὸν φόβο καὶ στὸ βίο τὸν σύμφωνο πρὸς αὐτόν, ὁ νόμος κρατοῦσε αὐτοὺς στὴν πίστη.
Κατὰ τὴν ΙΓ’ Κυριακὴ Λουκᾶ, τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει τὴν περίπτωση ἑνὸς ἄρχοντος, ποὺ προσέρχεται στὸν Κύριο, «λέγων: διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. ιη’ 18). Τὸ ἴδιο περίπου περιστατικὸ ἀφηγοῦνται καὶ οἱ ἄλλοι δύο Εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος καὶ ὁ Μάρκος, μόνον ποὺ αὐτοὶ μιλοῦν για ἕναν «νεανίσκο», ποὺ πλησιάζει τὸν Κύριο μὲ τὴν ἴδια ἀπορία (Ματθ., ιθ’ 16-22, Μάρκ., ι’ 17-25). Ὅλοι οἱ ἑρμηνευτὲς Πατέρες, πάντως, τονίζουν ὅτι ὁ νεαρός - ἄρχων πλησιάζει τὸν Κύριο μὲ γνήσιο ἐνδιαφέρον, καὶ ὄχι μὲ διάθεση νὰ τὸν «ἐκπειράσῃ», ὅπως ὁ νομικός, ποὺ τοῦ ἀπευθύνει τὸ ἴδιο ἐρώτημα (Λουκ., ι’ 25).
Ἔχει ἐνδιαφέρον, μάλιστα, νὰ δοῦμε τί προηγεῖται τοῦ διαλόγου τοῦ Κυρίου μὲ τὸν νεαρὸ ἄρχοντα. Ὁ Κύριος ἔχει μόλις εὐλογήσει μικρὰ παιδιὰ ποὺ τὰ ὡδήγησαν μπροστά Του καὶ ἔχει πεῖ μὲ νόημα ὅτι «τῶν τοιούτων (δηλ. τῶν παιδιῶν) ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ … ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν.» (Λουκ., ιη’ 15-17).
Μη φοβού το μικρό ποίμνιο. Σήμερα στο Περιστέρι γράφτηκε ιστορία. Με παλμό. Με δύναμη. Με αλήθεια.
Οι αδελφοί μας συγκεντρώθηκαν έξω από το Επισκοπείο της Ιεράς Μητροπόλεως γύρω στις 16:00 το απόγευμα. Περίπου οι μισοί από τους τριακόσιους του Λεωνίδα βρέθηκαν εκεί στο τσουχτερό κρύο και είχαν τις ευχές όλων μας που σκέπασαν ολόκληρη την Μητρόπολη. Η ατμόσφαιρα ήτανε ωραία διότι ο σκοπός ήτανε άγιος.
Οι αδελφοί έψαλαν Τη Υπερμάχω, Σώσον Κύριε τον λαόν Σου, Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ εκουσίως. Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι. Κατά διαστήματα ακούγονταν διευκρινήσεις ότι δεν είναι φονταμενταλιστές, φανατικοί, εξτρεμιστές (όπως τους λοιδορεί ο Μητροπολίτης), ούτε ανήκουνε σε κάποια σχισματική ομάδα. «Είμαστε πιστά τέκνα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας», φώναζαν.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18,18-27]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 27-11-1994]
(Β 308)
Ἡ παρουσία τοῦ πλουσίου νεανίσκου, ἀγαπητοί μου, ποὺ ζητᾷ ἀπὸ τὸν Κύριον τί νὰ πράξει γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνιον ζωήν, ὄντως μᾶς συγκινεῖ. Ἐνῶ τὸ ἐρώτημα εἶναι ἕνα τεράστιον θέμα, «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;», ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου μοιάζει ὅτι εἶναι πολὺ πεζή. Τί τοῦ εἶπε; «Τήρησε τίς ἐντολές». Πολὺ ἁπλά. «Τήρησε τίς ἐντολές». Καὶ ὁ νεανίσκος ἴσως νόμισε περὶ μεγάλων καὶ ἐκτάκτων καὶ ἀγνώστων ἐντολῶν. Γι᾿ αὐτὸ ἐρωτᾷ: «Ποιὲς εἶναι αὐτές;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπαριθμεῖ ἐντολὲς ἀπὸ τὸν δεκάλογον, πολὺ γνωστές.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18, 18-27]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ;»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 26-11-1989]
[Β 228]
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, μᾶς διηγεῖται ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὸ περιστατικὸ ποὺ κάποιος νεαρός, ἄρχων καὶ πλούσιος, ἐρώτησε τὸν Κύριον λέγοντάς Του: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξε τὴν ὁδὸν τῶν ἀρετῶν. «Τὰς ἐντολὰς οἶδας», τοῦ λέγει, «τίς ἐντολὲς τίς γνωρίζεις». Δηλαδὴ ἡ ὁδὸς κατακτήσεως τῆς αἰωνίου ζωῆς εἶναι πάρα πολὺ γνωστή. Εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν.
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 13,10-17]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτὸν ἄρχων λέγων, Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; (:Κάποιος ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς Τὸν ρώτησε τὸ ἑξῆς: "Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;")·εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς, Τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός (:τοῦ εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς: "Ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι σὲ ἐμένα νομίζοντας ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, γιατί μὲ ὀνομάζεις ''ἀγαθό''; Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπὸ μόνος του ἀπολύτως ἀγαθὸς παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός")» [Λουκ. 18,18-19].
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 18,18-27]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΝΕΑΝΙΣΚΟ
ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ ΝΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ [Ματθ. 19,16-26]
«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; (:Καὶ ἰδοὺ Τὸν πλησίασε κάποιος καὶ Τοῦ εἶπε: "Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί καλὸ νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;'')» [Ματθ. 19,16]
Ὁρισμένοι κατηγοροῦν τὸν νέο αὐτὸν ὡς ὕπουλο καὶ πονηρὸ μὲ τὴ σκέψη ὅτι πλησίασε τὸν Ἰησοῦ μὲ σκοπὸ νὰ Τὸν πειράξει· ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ἀρνηθῶ ὅτι ἦταν φιλάργυρος καὶ δοῦλος τῶν χρημάτων, ἐπειδὴ καὶ ὁ Χριστὸς τὸν ἔλεγξε ὡς ἄνθρωπο αὐτοῦ τοῦ εἴδους, ὕπουλο ὅμως δὲν θὰ μποροῦσα νὰ τὸν ὀνομάσω μὲ κανένα τρόπο, καὶ διότι δὲν εἶναι ἀσφαλές τὸ νὰ ἐπιχειρεῖ κανεὶς νὰ κρίνει τὰ ἄγνωστα πράγματα καὶ ἰδίως ὅταν πρόκειται γιὰ κατηγορίες, καὶ γιὰ τὸν πρόσθετο λόγο ὅτι ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος ἔχει ἀναιρέσει αὐτὴν τὴν ὑποψία· καθόσον λέγει ὅτι «Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν προσδραμὼν εἷς καὶ γονυπετήσας αὐτὸν ἐπηρώτα αὐτόν (:Καὶ ἐνῶ ἔβγαινε ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὸ σπίτι στὸν δρόμο, ἔτρεξε κοντά Του ἕνας ἄνθρωπος καὶ ἀφοῦ γονάτισε μπροστά Του, Τοῦ ἔθετε ἐρωτήσεις)» [Μᾶρκ. 10,17] καὶ ὅτι «ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν (:ὁ Ἰησοῦς τότε τὸν κοίταξε μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ ἐνδιαφέρον καὶ τὸν συμπάθησε)» [Μᾶρκ. 10,21].
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί(:Δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)»[Γαλ.6,11].
Σκέψου πόση οδύνη κατέχει τη μακάρια εκείνη ψυχή· διότι, όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι περιπίπτουν σε πένθος και αφού απώλεσαν κάποιον από τους οικείους τους ή υπομένοντας κάτι από τα απροσδόκητα, ούτε τη νύκτα ησυχάζουν, ούτε την ημέρα, επειδή πολιορκεί την ψυχή τους το πένθος· έτσι και ο μακάριος Παύλος, αφού είπε λίγο για τα ήθη, πάλι επανέρχεται στα προηγούμενα, τα οποία περισσότερο τάρασσαν την ψυχή του, λέγοντας τα εξής λόγια: «Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα».
