Σοφία Μπεκρῆ: Θρῆνος καὶ ἐλπίδα

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς «ἀνάμνησιν ποιούμεθα» ἑνὸς θλιβεροῦ γεγονότος τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδάμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, ὅπως ἀναφέρεται στὸ Συναξάρι τῆς ἡμέρας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ὑμνολογία ὅλη κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἔκπτωση τοῦ πρωτοπλάστου καὶ στὸν «ἀδαμιαῖο θρῆνο».

Ὁ ὑμνογράφος ὅμως δὲν στέκεται μόνον στὸν γοερὸ θρῆνο τοῦ Ἀδάμ, ἀλλὰ παρουσιάζει θαυμάσια καὶ τὴν ἱκεσία τοῦ ἰδίου καὶ κάθε ἔκπτωτου ἀνθρώπου γιὰ ἀνάκληση καὶ ἐπαναφορὰ στὴν γλυκιὰ ἀγκαλιὰ καὶ στὸν παραδεισένιο οἶκο τοῦ Πατρός, ποὺ τὸν στερήθηκε διὰ τῆς πονηρίας τοῦ διαβόλου καὶ τῆς δικῆς του αὐτονομήσεως.

Γι’ αὐτὸ λοιπόν τοποθετοῦν οἱ Πατέρες τὴν ἀνάμνηση τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, διότι ὅσο μεγάλη ἦταν ἡ πτώση καὶ ἡ στέρηση, ἄλλο τόσο μακρὺς χρειάζεται νὰ εἶναι καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπανάκτηση τῶν χαμένων ἀγαθῶν. Καὶ ἐπειδὴ ὁ παλαιὸς Ἀδὰμ δὲν μπόρεσε νὰ ἀντισταθῆ στὴν ἐπιθυμία γιὰ ἀπόλαυση τοῦ γλυκοῦ καρποῦ, χρειαζόταν νὰ ἔρθῃ ὁ νέος Ἀδάμ, γιὰ νὰ μᾶς δείξῃ μὲ τὴν δική του ἄσκηση καὶ μάλιστα μὲ τὴν νηστεία του τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐπανόρθωση τῆς πτώσεως.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6,14-21] Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Οἱ ἐπίγειοι καί οἱ οὐράνιοι θησαυροί

«Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γὰρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν (:Μὴ συσσωρεύετε γιὰ τὸν ἑαυτό σας θησαυροὺς πάνω στὴ γῆ, ὅπου ὁ σκόρος καὶ ἡ φθορὰ τῆς σαπίλας ἢ τῆς σκουριᾶς ἀφανίζουν τὰ ἀποθηκευμένα εἴδη τοῦ πλούτου καὶ ὅπου οἱ κλέφτες τρυποῦν τοὺς τοίχους τῶν θησαυροφυλακίων καὶ τὰ κλέβουν. Μαζεύετε γιὰ τὸν ἑαυτό σας θησαυροὺς στὸν οὐρανό, ὅπου οὔτε ὁ σκόρος οὔτε ἡ σαπίλα καὶ ἡ σκουριὰ ἀφανίζουν τοὺς ἀποθηκευμένους θησαυρούς σας καὶ ὅπου οἱ κλέφτες δὲν τρυποῦν τοὺς τοίχους τῶν θησαυροφυλακίων σας, οὔτε κλέβουν. Πρέπει λοιπὸν νὰ θησαυρίζετε θησαυροὺς στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ εἶναι καὶ ἡ καρδιά σας προσκολλημένη στὸν Θεὸ καὶ στὰ οὐράνια· διότι ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ ἡ καρδιὰ σας)» [Ματθ. 6,19-21].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6,16-21] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ» [21-2-1999] [Β392]

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ.6,16-21]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                              με θέμα:

                «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ»

                         [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-2-1999]                                       

  [Β392]

        Με τρία μεγάλα συνθήματα, αγαπητοί μου, η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς προετοιμάζει για το μεγάλο γεγονός του Πάσχα. Και είναι η αγάπη προς τους εχθρούς, η νηστεία και η αφιλαργυρία. Κατ’ ουσίαν, τα συνθήματα αυτά μας παρασκευάζουν για την συμμετοχή μας στο ποτήριον της Θείας Ευχαριστίας. Διότι, όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, «Οπότε κοινωνείς, Πάσχα επιτελείς». Αλλά και επιπλέον, την περίοδον αυτήν της Μεγάλης Τεσσαρακοστής οι άνθρωποι συχνότερα, πυκνότερα, μετέρχονται εις το Ποτήριον της ζωής. Μάλιστα επενοήθη η τετελεσμένη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων- το είπα διπλά, τετελεσμένη και προηγιασμένη, το ίδιο είναι- ακριβώς για τις ανάγκες του λαού να κοινωνεί συχνά. Εξάλλου, θα λέγαμε, οι πιστοί, τώρα την Σαρακοστή έχουν νηστεία διαρκή, προσευχή τονισμένη, μελέτη πιο έντονη, άσκηση κάθε αρετής και όλα αυτά αποβλέπουν εις την ένωσίν μας με τον Ιησούν Χριστόν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6,14-21] Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Η ΘΕΑΡΕΣΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6,14-21]

Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Η ΘΕΑΡΕΣΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ

«Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν (:Ὅταν νηστεύετε, μὴ γίνεστε ὅπως οἱ ὑποκριτές, σκυθρωποὶ καὶ κατηφεῖς· διότι αὐτοὶ ἀλλοιώνουν καὶ μαραίνουν τὸ πρόσωπό τους, παίρνουν τὴν ἐμφάνιση ἀδυνατισμένου ἀνθρώπου, γιὰ νὰ φανοῦν στοὺς ἄλλους ὅτι νηστεύουν· ἀληθινά σᾶς λέγω ὅτι ἀπολαμβάνουν ὁλόκληρο τὸν μισθό τους ,δηλαδὴ τοὺς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων)». [Ματθ. 6,16]

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς (Τῆς Τυροφάγου) 2 Μαρτίου 2025

Ἑωθινόν

 

Ἦχος γ´ - Ἑωθινόν Γ´
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙϚ´ 9 - 20

⁹ Ἀναστὰς δὲ πρωῒ πρώτῃ σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, ἀφ’ ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια. ¹⁰ ἐκείνη πορευθεῖσα ἀπήγγειλε τοῖς μετ’ αὐτοῦ γενομένοις, πενθοῦσι καὶ κλαίουσι. ¹¹ κἀκεῖνοι ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ’ αὐτῆς, ἠπίστησαν. ¹² Μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ, πορευομένοις εἰς ἀγρόν. ¹³ κἀκεῖνοι ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν τοῖς λοιποῖς· οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν. ¹⁴ Ὕστερον ἀνακειμένοις αὐτοῖς τοῖς ἕνδεκα ἐφανερώθη καὶ ὠνείδισε τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν καὶ τὴν σκληροκαρδίαν, ὅτι τοῖς θεασαμένοις αὐτὸν ἐγηγερμένον οὐκ ἐπίστευσαν. ¹⁵ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. ¹⁶ ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται· ¹⁷ σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ¹⁸ ὄφεις ἀροῦσι· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀρρώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν. ¹⁹ Ὁ μὲν οὖν Κύριος μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ. ²⁰ ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχοῦ, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντος διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων. ἀμήν.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025

Κυριακή της Τυρινής

 

«Εὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· Θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.» (Ματθ. στ’ 14-21)

Λάμπρος Σκόντος: Ὁ Βάκχος ζεῖ καί βασιλεύει στό πρόσωπο τοῦ Ἐωσφόρου

(Μιὰ διαφορετικὴ προσέγγιση τῶν καρναβαλικῶν ἀθλιοτήτων)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ
 

Εἰσήλθαμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, στὸ ἅγιο Τριώδιο, στὴν ἱερότερη ἑορτολογικὴ περίοδο τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὴν ὁποία μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν πνευματική μας ὑστέρηση, νὰ βιώσουμε τὴν σωτήρια κλήση μας γιὰ μετάνοια καὶ νίψη καὶ νὰ κάνουμε τὸν προσωπικό μας ἀγῶνα γιὰ τὴν πνευματική μας ἀναγέννηση. Ἡ κατανυκτικὴ περίοδος τοῦ Τριωδίου εἶναι ἕνα νοητὸ στάδιο πνευματικοῦ ἀγῶνα στὸ ὁποῖο καλεῖται κάθε πιστὸς νὰ τρέξῃ τὸν καλὸ ἀγῶνα τῶν ἀρετῶν, νὰ ἀποβάλλῃ κάθε παρείσακτο ἁμαρτωλὸ στοιχεῖο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, τὸ ὁποῖο ὑπάρχει ὡς θανατηφόρος ἰός, ποὺ δηλητηριάζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ὁδηγεῖ ἀργά, ἀλλὰ σταθερά, στὸν πνευματικὸ θάνατο. Μόνο ἔτσι θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ προσκυνήσουμε πνευματικὰ καθαροὶ τὸ θεῖο Πάθος τοῦ Λυτρωτῆ μας Χριστοῦ καὶ νὰ ἑορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴ λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6, 14-21] Πνευματικά θησαυρίσματα ἀπό ὁμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6, 14-21]

Πνευματικὰ θησαυρίσματα ἀπὸ ὁμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

 

Ἄν κανεὶς ἔχει ἀδικηθεῖ ἀπὸ τὸν πλησίον του, ἂς φέρει στὸ νοῦ του τὸν Δαβίδ. Μόλις θυμηθεῖ τὸν πρᾶο καὶ ἀνεξίκακο προφητάνακτα, θὰ σβήσει τὴν ὀργή, ποὺ σὰν φωτιὰ κατακαίει τὴν ψυχή του.

Γιὰ ποιόν λόγο, πές μου, εἶναι ἐχθρός σου ὁ ἀδελφός σου; Μήπως σὲ ἔβρισε; Μήπως σὲ ἔκλεψε; Μήπως σὲ ἀδίκησε; Ὅ,τι κι ἂν σοῦ ἔκανε, μὴν ἀναβάλλεις νὰ κόψεις τὰ σκοινιά, ποὺ σὲ κρατοῦν δεμένο μὲ τὴν ἔχθρα. Ἄν δὲν τὸ κάνεις σήμερα, αὔριο θὰ εἶναι δυσκολότερο. Μεθαύριο ἀκόμα πιὸ δύσκολο. Μέρα μὲ τὴ μέρα ἡ ντροπή σου θὰ μεγαλώνει καὶ ἡ ἔχθρα θὰ ριζώνει βαθύτερα στὴν καρδιά σου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΜΕΣΤΟΙ ΑΓΑΘΟΣΥΝΗΣ, ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:

«ΜΕΣΤΟΙ ΑΓΑΘΟΣΥΝΗΣ, ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 28-2-1982]

Β67
Μήνυμα ἀγαθοσύνης, ἀγαπητοί μου, σήμερα, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς δίνει. Ἐνόψει τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μᾶς λέγει ποιοὶ πρέπει νὰ εἴμαστε. Καὶ ἔτσι στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, μᾶς δίνει αὐτὸ τὸ μήνυμα τῆς ἀγαθοσύνης.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6, 14-21] Πνευματικά θησαυρίσματα ἀπό ὁμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου H ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ. 6, 14-21]

Πνευματικὰ  θησαυρίσματα ἀπὸ ὁμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 

H ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

 

Πολλοὶ χριστιανοί, ἀγνοῶντας τὴ μεγάλη ὠφέλεια τῆς νηστείας, τὴν τηροῦν μὲ δυσφορία ἢ καὶ τὴν ἀθετοῦν. Καὶ ὅμως, τὴ νηστεία πρέπει νὰ τὴ δεχόμαστε μὲ χαρά, ὄχι μὲ βαρυγκώμια ἢ φόβο. Γιατί δὲν εἶναι σὲ ἐμᾶς φοβερή, ἀλλὰ στοὺς δαίμονες. Φέρτε την μπροστὰ σὲ ἕναν δαιμονισμένο, καὶ θὰ παγώσει ἀπὸ τὸν φόβο, θὰ μείνει ἀκίνητος σὰν πέτρα, θὰ δεθεῖ μὲ δεσμὰ ἀόρατα, ὅταν μάλιστα δεῖ νὰ τὴ συνοδεύει ἡ ἀδελφή της καὶ ἀχώριστη συντρόφισσά της, ἡ προσευχή. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε: «Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ(:αὐτὸ ὅμως τὸ εἶδος τῶν δαιμόνων δὲν βγαίνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει καταληφθεῖ ἀπὸ αὐτό, παρὰ μόνο μὲ προσευχὴ ποὺ συνοδεύεται καὶ μὲ νηστεία, ὥστε ἡ προσευχὴ νὰ γίνεται μὲ διάνοια ὅσο δυνατὸν ἐλαφρότερη καὶ περισσότερο προσηλωμένη στὸ Θεό»[Μάτθ.17,21].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: Ἡ ἀρετή τῆς νηστείας

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Κατά τήν Κυριακή τῆς Τυροφάγου, καί στά δύο ἀναγνώσματα, καί στό εὐαγγελικό καί στό ἀποστολικό, γίνεται λόγος γιά τήν μεγάλη σημασία πού ἔχει ἡ ἀρετή τῆς νηστείας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Πρός Ρωμαίους ἐπιστολή μᾶς λέγει: «Ἀδελφοί, ὥρα ὑμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι», εἶναι καιρός πλέον πνευματικά νά ἀφυπνισθοῦμε. Ἡ νύχτα αὐτοῦ τοῦ βίου προχωράει καί ἡ μέρα τῆς Κρίσεως εἴτε τοῦ θανάτου μας εἴτε τῆς Δευτέρας Παρουσίας πλησιάζει.

Καί ἡ σύστασή του: «ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός, ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως έπιπατήσωμεν»· ἄς παρατήσουμε, λοιπόν, τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἄς ντυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός, εἰς τρόπον ὥστε σάν σέ ἡμέρα νά περιπατοῦμε εὐσχημόνως, περιποιημένοι πνευματικά, μέ καλό σχῆμα.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ Μάρτυς 

Ἡ Σαμαρεῖτις οὐχ ὕδωρ Εὐδοκία,

Ἀλλ' αἷμα, Σῶτερ, ἐκ τραχήλου σοι φέρει.

Μαρτίου ἀμφὶ πρώτῃ ἡ Εὐδοκία ξίφος ἔτλη.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ φώτισε τὴν καρδιά της καὶ μὲ τὶς νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 καί 14,1-4] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ» [25-2-1996] [Β330, β΄έκδοσις]

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 καί 14,1-4]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                              με θέμα:

                           «ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ»

                         [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 25-2-1996]                                       

  [Β330, β΄έκδοσις]

       Ακούσαμε, αγαπητοί μου, στην σημερινή αποστολική περικοπή, να μας λέγει ο μέγας των Εθνών Παύλος τα εξής από την προς Ρωμαίους επιστολή του. Σε μετάφραση: «Να δέχεστε όποιον έχει ασθενική πίστη, χωρίς να επικρίνετε τις απόψεις του. Για παράδειγμα, ένας πιστεύει πως μπορεί να φάει τα πάντα, ενώ ο άλλος, που έχει ασθενική πίστη, τρώει μόνο χόρτα. Αυτός που τρώει τα πάντα, ας μην περιφρονεί όποιον δεν τρώει. Αλλά κι αυτός που δεν τρώει, ας μην κατακρίνει όποιον τρώει. Γιατί ο Θεός τον έχει δεχτεί στην Εκκλησία Του. Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις έναν ξένο υπηρέτη; Μόνο ο Κύριός Του μπορεί να κρίνει αν στέκεται ή όχι στην πίστη. Και θα σταθεί, γιατί ο Κύριος έχει την δύναμη να τον στηρίξει».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ.6,14-21] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ματθ. 6,14-21]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[...] Ἔπειτα, ὅπως εἶπα παραπάνω, θέλοντας ὁ Κύριος νὰ δείξει ὅτι περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη ἀποστρέφεται καὶ μισεῖ τὴ μνησικακία καὶ πιὸ πολὺ ἀπὸ ὅλα ἐπιδοκιμάζει τὴν ἀρετὴ τῆς συγχωρητικότητας ποὺ εἶναι ἀντίθετη στὴν κακία αὐτή, καὶ ἀμέσως μετὰ τὴν παράδοση τῆς Κυριακῆς προσευχῆς, ὑπενθύμισε πάλι τὸ κατόρθωμα αὐτό, ὁδηγῶντας τὸν ἀκροατὴ στὴν τήρηση τῆς ἐντολῆς αὐτῆς καὶ μέσῳ τῆς ἐπικείμενης τιμωρίας ἀπὸ τὴν παράβασή της καὶ μέσῳ τῆς καθορισμένης ἀμοιβῆς ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ σὲ αὐτήν. «Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν (:Πρέπει λοιπὸν νὰ ἔχετε ὑπόψη σας ὅτι, ἂν καὶ ἐσεῖς συγχωρεῖτε μὲ ὅλη σας τὴν καρδιὰ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἔκαμαν σὲ σᾶς οἱ ἄλλοι)», λέγει, «ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος (:καὶ ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας ἁμαρτήματα)· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν (:ἐὰν ὅμως δὲν δώσετε συγχώρηση στοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὰ ἁμαρτήματά τους ἀπέναντι σὲ σᾶς, τότε οὔτε ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τίς δικές σας ἁμαρτίες πρὸς Αὐτόν)» [Ματθ. 6,14-15].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 καί 14,1-4] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 καὶ 14,1-4]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:Ἄς κάνουμε λοιπὸν τὰ ἔργα αὐτὰ τῆς ἀγάπης, ἀκούραστοι καὶ χωρὶς ἀναβολή, γνωρίζοντας σὲ ποιόν καιρὸ ζοῦμε. Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ποὺ ἀπαιτεῖ ἐπειγόντως τὴν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς· διότι εἶναι πλέον ὥρα νὰ σηκωθοῦμε ἀπὸ τὸν ὕπνο τῆς ἀμέλειας, ποὺ μᾶς κάνει δυσκολοκίνητους στὸ καλό)» [Ρωμ. 13,11].

Ἀφοῦ ὑπέδειξε ὅλα ὅσα ἔπρεπε ὁ Παῦλος, τοὺς παρακινεῖ πάλι πρὸς τὴν ἐκτέλεση τῶν ἀγαθῶν ἀπὸ τὸ πιὸ ἐπεῖγον. «Γιατί ὁ καιρὸς τῆς Κρίσεως», λέγει, «εἶναι πολὺ κοντά», ὅπως ἀκριβῶς ἔγραφε καὶ στοὺς Κορινθίους, ὅτι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπὸν ἐστιν (:ὁ καιρὸς τῆς ζωῆς αὐτῆς εἶναι πολὺ μικρὸς καὶ λιγοστός)» [Α΄ Κορ. 7,29]· καὶ στοὺς Ἑβραίους πάλι: «Ἒτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ (:Δεῖξτε ὑπομονὴ διότι πολὺ λίγος χρόνος μένει ἀκόμη καὶ ὁ Κύριος ποὺ περιμένουμε νὰ ἔλθει καὶ πάλι, θὰ ἔλθει καὶ δὲν θὰ ἀργήσει)» [Ἑβρ.10,37]. Ἀλλὰ ἐκεῖ τὰ ἔλεγε αὐτὰ γιὰ νὰ τονώσει ἐκείνους ποὺ κοπίαζαν καὶ γιὰ νὰ τοὺς παρηγορήσει γιὰ τοὺς ἱδρῶτες γιὰ τοὺς διαδοχικοὺς πειρασμούς, ἐνῶ ἐδῶ γιὰ νὰ ξυπνήσει ἐκείνους ποὺ κοιμοῦνταν· καθόσον αὐτὸς ὁ λόγος μᾶς εἶναι χρήσιμος καὶ γιὰ τὰ δύο.

Ἅγιος Παΐσιος: Ὁ πόνος γιὰ τὸν πλησίον βοηθάει τὴν οἰκογένεια

 

 

Ὅσο πιὸ πολλὰ ἀγαθὰ ἀποκτοῦν σήμερα οἱ ἄνθρωποι, τόσο πιὸ πολλὰ προβλήματα ἔχουν. Οὔτε τὸν Θεὸ εὐχαριστοῦν γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του, οὔτε τὴν δυστυχία τῶν συνανθρώπων τους βλέπουν, γιὰ νὰ κάνουν καμμιὰ ἐλεημοσύνη. Σπαταλοῦν καὶ δὲν σκέφτονται τὸν ἄλλον ποὺ δὲν ἔχει νὰ φάη. Πῶς νὰ ἔρθη μετὰ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ; Ἐδῶ καὶ οἰκογενειάρχης νὰ εἶναι κανείς, πρέπει ἀπὸ κάπου νὰ κόβη καὶ νὰ οἰκονομάη κάτι, γιὰ νὰ κάνη κάποια ἐλεημοσύνη. Νὰ πῆ στὴν γυναίκα του καὶ στὰ παιδιά του ὅτι στὸ τάδε μέρος ὑπάρχει κάποιος ἄρρωστος ἐγκαταλελειμμένος ἢ κάποια φτωχὴ οἰκο­γένεια ποὺ ἔχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἐὰν δὲν ἔχουν χρήματα νὰ δώσουν, ἂς τοὺς πῆ: «Ἂς δώσουμε τοὐλάχιστον ἕνα χριστιανικὸ βιβλίο, ἀφοῦ ἔχουμε πολλά». Δίνοντας σ᾿ αὐ­τοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, κάνει καλὸ καὶ στὸν ἑαυτό του ἀλλὰ καὶ στὴν οἰκογένειά του.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητής 

Ὁ Βασίλειος Χριστὸν ἐν ψυχῇ φέρων,

Ψυχὴν σκιᾶς τίθησι τῆς αὐτοῦ χάριν.

Κρύψαν ὑπὸ χθόνα εἰκόνα ὀγδοάτῃ Βασίλειον.

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς ἔζησε καὶ ἔδρασε ἐπὶ τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος Γ’ τοῦ Ἰσαύρου (717 – 741 μ.Χ.). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ Ὅσιος ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχός.

Ἔγινε μαθητὴς καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου († 27 Φεβρουαρίου). Ἀρχικὰ ζοῦσε σὲ κάποιο ἐρημητήριο καὶ ἀφοῦ προηγουμένως καλλιέργησε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ἀσκητικὴ ζωή, ἀργότερα, ὅταν ἀνέκυψε ἡ αἵρεση κατὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀντιστάθηκε μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία στοὺς εἰκονομάχους.

Ποιοί εἶναι αὐτοί, πού λένε ὅτι ἡ ὁμολογία τῆς Πίστεως εἶναι πρᾶγμα περιττό γιά τήν σωτηρία μας, γιά τήν θέωσή μας;

 

Τήν 27η τοῦ μηνός Φεβρουαρίου τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου καί ὁμολογητοῦ Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου.(*)

Ὁ Ἅγιος Προκόπιος ὁ Δεκαπολίτης ἔζησε στά χρόνια τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτοτα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου (740).
 

Ἦταν μοναχός. Τήρησε μέ κάθε ἀκρίβεια ὅλες ἐκεῖνες τίς πνευματικές ἀσκήσεις, πού μέσῳ τῆς καθάρσεως ὁδηγοῦν στόν φωτισμό καί στή θέωση. 

 

Καθάρισε τελείως τόν ἑαυτόν του ἀπό τά πάθη· καί ἕτοιμος ἔτσι πνευματικά, ἀγωνίστηκε μέ ἀνδρεία ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τῆς εἰκονομαχίας.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Μπροστά στήν ἑπόμενη μέρα (τώρα πού μᾶς τελείωσε ἡ «σωστή πλευρά τῆς Ἱστορίας»)…

 

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

      Ἡ «σωστή πλευρά τῆς Ἱστορίας» λοιπόν μᾶς τελείωσε καί ἀπέμεινε τό (γιά κάποιους ἀπό ἐμᾶς) ἐξ ἀρχῆς προφανές: ἡ σωστή θέση στό βάθος τοῦ ἀπόπατου. Ἡ πραγματική δηλαδή θέση γιά ἕνα ἀδιανόητο σκυλολόϊ πού κυβερνάει φασιστικά μέ τό προσωπεῖο μίας κάτισχνης μειοψηφίας (ἀλλά καί τήν ἀνοχή/συνενοχή μίας ἰσχυρότατης πλειοψηφίας) καί βογγάει ὑπό τό βάρος ἀπίστευτων σκανδάλων, χυδαίας συγκάλυψης μαζικῶν ἐγκλημάτων, ἐπιβολῆς ἀδιανόητων δαιμονικῶν μέτρων καί θεσμοθέτησης κάθε νοσηρῆς διαστροφῆς, ἀλλά βεβαίως καί μίας ὑπερήφανης ἐξωτερικῆς πολιτικῆς γονυπετοῦς καί ξεβράκωτου ἴτς ὀγλάν, πού ὁλοκλήρωσε τήν προδοσία τῆς Μακεδονίας, ἔδωσε γῆ καί ὕδωρ στόν Τοῦρκο κανίβαλο καί κήρυξε μέ τίς πλέον ξεδιάντροπες καί προκλητικές κορῶνες τόν πόλεμο σέ μία φιλική ὑπερδύναμη (καί ὅλα αὐτά ἀσφαλῶς χωρίς ἀπολύτως κανένα λόγο καί ἀπολύτως κανένα ἀντάλλαγμα). 

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Ο ακατάλληλος για Ίκαρος που έγινε Άγγελος! (27 Φεβρουαρίου)

 

Τὸ γλυκύφθογγον δεῦτε καὶ καλλικέλαδον Κατουνακίων στρουθίον, πνευματοφόρον Ἐφραίμ, ἀσκητῶν τῶν τῆς ἐρήμου ἰσοστάσιον, μέλψωμεν ὕμνοις μελιχροῖς νοερᾶς ὡς προσευχῆς διδάσκαλον καὶ πυξίον σκληραγωγίας σαρκίου, αὐτοῦ λιτὰς ἀπεκδεχόμενοι.

Εορτή αγίου Εφραίμ Κατουνακιώτη! Εορτή και πανήγυρη μεγάλη! Ότι σε δύσκολους καιρούς ετέχθη άγιος! Με τους πνευματικούς πόνους, τις οδύνες και τους κόπους της γέννησης!

Μνήμη σύγχρονου αγίου, και συγχρόνως και όλων των σύγχρονων αγίων μας! Των αγίων του καιρού μας! Και του μέλλοντος μας!

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης - Ὁ ἁγιασμένος νεοφανής γέροντας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ὁ 20ος αἰῶνας χαρακτηρίζεται ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ταραγμένους αἰῶνες τῆς ἱστορίας. Παρὰ ταῦτα εἶναι ὁ αἰῶνας ἀνάδειξης πλειάδας ἐπιφανῶν ἁγίων, ὡς ἐπιβεβαίωση τῆς μεγάλης ἀλήθειας, πὼς ὅπου: «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ρωμ. 5,20). Μιὰ τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ συνεχίζει καὶ στὶς δύσκολες καὶ παρακμιακὲς ἡμέρες μας, νὰ σώζει καὶ νὰ ἁγιάζει, νὰ ἀναδεικνύει ἁγίους. Ἀνάμεσά τους ὁ νεωστὶ καταταγεὶς στοὺς ἁγιολογικοὺς δέλτους, ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης, μιὰ σπουδαία ἀσκητικὴ μορφὴ τοῦ ἁγιορείτικου μοναχισμοῦ, ἄξιος συνεχιστὴς τοῦ γνησίου μοναχικοῦ ἰδεώδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ὅσιος Προκόπιος ὁ Ὁμολογητής ὁ Δεκαπολίτης

Οὐδέν, Δεκαπολῖτα, γῆς πᾶσαι πόλεις,

Πρὸς τὴν νοητήν, ἔνθα περ τάττῃ, πόλιν.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Προκοπίῳ τέρμα φαάνθη.

Ὁ Ὅσιος Προκόπιος ὁ Δεκαπολίτης ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου (717 – 741 μ.Χ.) καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν πνευματικὴ γενναιότητά του ὡς ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἀκολούθησε τὸ μοναχισμό, δὲν ἔμεινε στὴν ἀπομόνωση τοῦ κελιοῦ του, ἀλλὰ ἀγωνίσθηκε σθεναρὰ κατὰ τῶν εἰκονομάχων. Γι’ αὐτὸ ὑπέστη πολλὰ βασανιστήρια, μαστιγώσεις, φυλακὲς καὶ ἐξορίες. Διακρίθηκε, ἐπίσης, στὸν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή

 

Πού το σκοτάδι είναι πιο βαθύ;

Εκεί που λάμπει το πιο μεγάλο φως, και ύστερα σβήνει.

Σε μία πλατεία, που φωτίζεται με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τη στιγμή που σβήνουν όλες οι λάμπες, τότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ.

Πότε το σκοτάδι είναι βαθύ; Τη νύχτα λίγο πριν ξημερώσει.

Αδελφοί μου, στην εποχή μας αντικρίσαμε μία πλατεία που φωτιζόταν με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τόσο φωτεινή που συναγωνιζόταν το φως του ήλιου. Όταν όμως οι λάμπες έσβησαν, αντικρίσαμε μία πλατεία χωρίς φως, τόσο σκοτεινή σαν τη φωλιά του τυφλοπόντικα κάτω από τη γη. Αυτή η πλατεία στο χάρτη του κόσμου έχει το όνομα Ευρώπη.

Χυδαίες, «καλλιτεχνικές» ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ στην «Εθνική Πινακοθήκη».

 

Στην «Ελλάδα 2.0» του Μητσοτάκη, 

στην Εθνική Πινακοθήκη(!), 

 

ΓΙΑ σχεδόν ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ (μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2025) 

θα προβάλλονται σε δημόσια θέα 

τα άθλια βλάσφημα τερατουργήματα ενός Χριστόφορου Κατσαδιώτη

και θα χλευάζονται χυδαία τα πιο ιερά πρόσωπα και σύμβολα της Ορθοδοξίας,

η Παναγία, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Χριστόφορος, ο Τίμιος Σταυρός, οι Αρχάγγελοι, η Σταύρωση κλπ.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Φωτεινή ἡ Ἰσαπόστολος καί ἡ ἁγία οἰκογένειά της

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Τὰ βιβλικὰ πρόσωπα τῆς Καινῆς Διαθήκης ἔχουν ἰδιαίτερη θέση στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Κι᾿ αὐτό, διότι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν στὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε στὴ γῆ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ περισσότεροι σχετίστηκαν μὲ Αὐτόν. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρόσωπα ὑπῆρξε καὶ ἡ ἁγία Φωτεινὴ ἡ Ἰσαπόστολος καὶ Μεγαλομάρτυρας, ἡ γνωστή μας Σαμαρείτιδα.
 

Ἔζησε λοιπόν τὸν 1ο μ. Χ. αἰῶνα στὴν Παλαιστίνη. Γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴν πόλη Συχάρ, ἡ ὁποία βρισκόταν βόρεια τῆς Ἰουδαίας καὶ κατοικοῦνταν ἀπὸ Σαμαρεῖτες, οἱ ὁποῖοι ἦταν μὲν ἰσραηλιτικῆς καταγωγῆς, ἀλλὰ μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, εἶχαν ἔλθει σὲ ἐπιμιξίες μὲ εἰδωλολατρικοὺς γειτονικοὺς λαοὺς καὶ γι᾿ αὐτὸ θεωροῦνταν ἐξωμότες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ ὑπῆρχε μεταξύ τους ἔχθρα. Καὶ ὄντως, οἱ Σαμαρεῖτες ζοῦσαν ζωὴ περισσότερο προσαρμοσμένη στοὺς Ἐθνικούς, παρὰ στοὺς Ἰουδαίους. Ἡ Σαμαρείτισσα Φωτεινὴ ζοῦσε καὶ αὐτὴ ζωὴ ἔκλυτη, ἀλλάζοντας συνεχῶς ἄνδρες. Φαίνεται ὅτι ἦταν γνωστὴ στὴν πόλη καὶ ὅλοι τὴν στιγμάτιζαν γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή της. Σημειώνουμε πὼς δὲν γνωρίζουμε τὸ πρῶτο της ὄνομα, διότι Φωτεινὴ ὀνομάστηκε ὅταν πίστεψε στὸ Χριστὸ καὶ ἔλαβε τὸ ἅγιο Βάπτισμα ἀργότερα.