Ελευθέριος Ανδρώνης: Φονικό στην Εύβοια: Του πήραν το σπίτι σε πλειστηριασμό και σκότωσε το νέο ιδιοκτήτη – Εγκλήματα απόγνωσης με συγκεκριμένους ηθικούς αυτουργούς

 

Ένας 75χρονος δανειολήπτης πήρε μια ζωή στο λαιμό του και μετά αυτοκτόνησε - Συνέπειες ενός απάνθρωπου κράτους και μιας αδιάφορης κοινωνίας

 

(σ.σ. στὸ τέλος τοῦ ἄρθρου ἀκολουθεῖ σχόλιο.)

 

Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Μέσα σε μια τραγωδία στην Εύβοια, συμπυκνώνεται όλη η τραγωδία ενός λαού που αφανίζεται από τις εστίες του, ενός λαού που ξεκληρίζεται από τη βάρβαρη επέλαση της καπιταλιστικής αγοράς.

Ένας 75χρονος στον Μύτικα που έχασε το σπίτι του σε πλειστηριασμό, δολοφόνησε με 4 σφαίρες τον 50χρονο που αγόρασε την υφαρπαγμένη – από χρέη – περιουσία. Και στη συνέχεια ο δράστης έστρεψε το όπλο στον εαυτό του και αυτοκτόνησε. Θλιβερή αποκάλυψη, ότι η ίδια του η αδερφή κίνησε διαδικασίες για να βγει το σπίτι σε πλειστηριασμό, λόγω χρημάτων που της χρωστούσε. Ωστόσο το σπίτι του 75χρονου ήταν ήδη υποθηκευμένο από servicers για οφειλές από καταναλωτικά δάνεια. Και το fund που αγόρασε τα χρέη του 75χρονου είχε προγραμματίσει πλειστηριασμό τους επόμενους μήνες, αλλά την υφαρπαγή του σπιτιού πρόλαβε ο πλειστηριασμός που είχε επιδιώξει με έκθεση κατάσχεσης, η ίδια η αδερφή του δολοφόνου και αυτόχειρα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ [:Φιλιπ. 4, 4-9] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ» [7-4-1985] (Β134)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ [:Φιλιπ. 4, 4-9]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-4-1985]

(Β134)

Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ μία ταραγμένη ἐποχή. Τὰ πρότυπα ἔχουν ἐκλείψει. Καθετὶ ποὺ οἱ αἰῶνες ἔχουν σεβαστεῖ, θεωρεῖται πιὰ νοσηρὸ καὶ ἐπικίνδυνο κατεστημένο καὶ πρέπει νὰ γκρεμιστεῖ... Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ἡ ἐποχή μας ἔχει χάσει τὸν προσανατολισμό της καὶ ἀναζητᾷ. Ἀναζητᾷ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, πῶς θὰ ζήσει ἡ κοινωνία καλύτερα. Πῶς θὰ ἐκφραστεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν τέχνη καλύτερα· πῶς θὰ φιλοσοφήσει ἀκριβέστερα· πῶς θὰ χρησιμοποιήσει τὴν ἐπιστήμη ἐπ᾿ ὠφελείᾳ. Ἀναζητᾷ· παντοῦ ἀναζητᾷ. Γι᾿ αὐτὸ βλέπει κανεὶς σὲ ὅλες αὐτὲς τίς προσπάθειες τοῦ ἀνθρώπου, φεύγοντας ἀπὸ τὴν κλασικότητα, νὰ εἶναι καὶ ἡ τέχνη του καὶ ἡ ζωή του μία καρικατούρα. Ἔτσι, ποὺ ἂν κανεὶς ζήσει λίγο τὴν κλασικότητα, νὰ αἰσθάνεται ὅτι βρίσκεται σὲ μία παρακμή. Ἄν ποῦμε ὅτι στὴν ἐποχή μας, ὅτι ζεῖ αὐτὴν τὴν παρακμή, θὰ μᾶς ἀπαντήσει ἡ ἐποχὴ μας: «Ὄχι· δὲν ζοῦμε τὴν παρακμή. Ἀρνηθήκαμε τὸ παρελθὸν καὶ ζητᾶμε κάτι. Κάτι καινούριο. Εἶναι μία μεταβατικὴ περίοδος. Ζητᾶμε κάτι ἄλλο...».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ [:Ἰω. 12,1-18] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ [:Ἰω. 12,1-18]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

«Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ (:ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, χωρὶς νὰ ἐμποδιστεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιβουλὴ τῶν ἐχθρῶν Του, ἕξι ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα ἦλθε στὴ Βηθανία, ὅπου ἔμενε ὁ Λάζαρος ποὺ εἶχε πεθάνει καὶ ὁ Κύριος τὸν εἶχε ἀναστήσει ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Οἱ συγγενεῖς λοιπόν τοῦ Λαζάρου, ἐπειδὴ αἰσθάνονταν μεγάλο σεβασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Ἰησοῦ γιὰ τὸ θαῦμα ποὺ εἶχε ἐπιτελέσει, Τοῦ ἔκαναν δεῖπνο ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα ὑπηρετοῦσε. Ὁ Λάζαρος μάλιστα ἦταν ἕνας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ κάθονταν καὶ ἔτρωγαν στὸ τραπέζι μαζὶ Του)» [Ἰω. 12,1-2].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ [:Φιλιπ. 4,4-9] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ [:Φιλιπ. 4,4-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ (:νὰ χαίρεστε πάντοτε μὲ τὴ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἕνωση καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Κύριο. Πάλι θὰ πῶ, νὰ χαίρεστε. Ἡ ἐπιείκειά σας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητά σας ἂς γίνει γνωστὴ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ σὲ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἀπίστους. Ὁ Κύριος πλησιάζει νὰ ἔλθει, καὶ Αὐτὸς θὰ ἀποδώσει στὸν καθένα ὅ,τι τοῦ ἀνήκει. Μὴν κυριεύεστε ἀπὸ ἀγωνιώδη φροντίδα γιὰ τίποτε, ἀλλὰ γιὰ καθετὶ ποὺ σᾶς παρουσιάζεται, νὰ κάνετε γνωστὰ τὰ αἰτήματά σας στὸν Θεὸ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ δέηση, οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ συνοδεύονται καὶ μὲ εὐχαριστία γιὰ ὅσα ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε. Καὶ ἔτσι, ὅταν διώχνετε κάθε μέριμνα καὶ ἐμπιστεύεστε τὸν ἑαυτό σας στὴ θεία Πρόνοια, ἡ εἰρήνη ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς καὶ τὴ μεταδίδει στοὺς δικούς Του, τῆς ὁποίας τὴν τελειότητα δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει κανένας νοῦς, εἴτε ἀνθρώπινος εἴτε ἀγγελικός, θὰ φρουρήσει τίς καρδιές σας καὶ τίς σκέψεις σας, ἐφόσον μένετε ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό)» [Φιλιπ. 4,4-7].

Φώτης Μιχαήλ: «ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ»: Οἱ Ἱεροί μας Ναοί ἀποϊεροποιοῦνται.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

Ἡ λεγόμενη λατρευτικὴ ἑβδομάδα βγάζει μάτια, ὅτι εἶναι ἐπινόηση καὶ πλάνο ἐφεύρημα τῶν οἰκουμενιστῶν.

Τί ἀνάγκη ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀπὸ λατρευτικὲς ἑβδομάδες Δυτικῆς κοπῆς;

 Ἐμεῖς ἔχουμε ὄχι μία, ἀλλὰ 52 λατρευτικὲς ἑβδομάδες τὸν χρόνο! Καὶ μὲ κορυφαία τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν ὁποία ἀγωνιζόμενοι κατὰ δύναμη πνευματικῶς περιμένουμε μὲ λαχτάρα.

 

«Πᾶνος»

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ [:Ἰω. 11,1-45] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ [:Ἰω. 11,1-45]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας, καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς (:ἦταν τότε κάποιος ποὺ λεγόταν Λάζαρος, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀρρωστήσει. Αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὴ Βηθανία, τὸ χωριὸ τῆς Μαρίας καὶ τῆς Μάρθας τῆς ἀδελφῆς της). Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει (:καὶ ἦταν ἡ Μαρία ἐκείνη ποὺ ἀργότερα, λίγο πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, Τὸν ἄλειψε μὲ τὸ μύρο καὶ σκούπισε τὰ πόδια Του μὲ τὰ μαλλιά της. Καὶ ὁ Λάζαρος ποὺ ἀσθενοῦσε, ἦταν ἀδελφὸς της)» [Ἰω. 11,1-2].

Μελισσοκομείο γεμάτο πνευματικό μέλι. Μέρος Α

 

Μοναχός Μάρκος (Ντουμίτρου ή Ντουμιτρέσκου)

 

 

Διηγήσεις για τους γέροντες Κλεόπα (Ιλιέ) και Μάρκο (Ντουμιτρέσκου)

 

Πριν από δύο δεκαετίες, στο «μελισσοκομείο» της Μονής Σιχάστια ζούσαν δύο μεγάλοι γέροντες, ο Κλεόπας (Ιλιέ) και ο Μάρκος (Ντουμιτρέσκου). Ο πρώτος υπήρξε αναχωρητής στα βουνά επί πολλά χρόνια και ο άλλος πέρασε περισσότερα από 20 χρόνια υπό απάνθρωπες συνθήκες στη φυλακή. Όταν συναντήθηκαν, άρχισαν να μοιράζονται τις εμπειρίες που βίωσαν. Ο ένας μοιράστηκε τις συμφορές της φυλακής και ο άλλος την εμπειρία των μεγάλων στερήσεων, που περνά ένας άνθρωπος, ζώντας μέσα στο δάσος και σε απόλυτη απομόνωση από άλλους ανθρώπους. Αυτές τις μυστικές συνομιλίες τις άκουσε ο νεαρός δόκιμος Βησσαρίων, που βοηθούσε τότε τον γέροντα Μάρκο στην περιποίηση των μελισσών. Σήμερα ο ασπρομάλλης εξομολογητής, ο πατήρ Βησσαρίων, δέχτηκε να μοιραστεί κάποια από τα μυστικά αυτών των πνευματικών συνομιλιών των γερόντων.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025

 Ὁ Ἅγιος Ἀντίπας Ἐπίσκοπος Περγάμου

Ταύρῳ παλαίεις, καλλιμάρτυς, Ἀντίπα,

Ὃς σε φλογίζειν, οὐ κερατίζειν ἔχει.

Χάλκεον ἑνδεκάτῃ βληθεὶς φλέγῃ, Ἀντίπα, εἰς βοῦν.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Ἀντίπας ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διομιτιανοῦ (81 – 96 μ.Χ.). Ἦταν σύγχρονος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου, ὅταν ὁ Θεολόγος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἦταν ἐξόριστος στὴν Πάτμο. Στὴν Ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Ἀντίπας ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη πιστὸς ἱερέας καὶ μάρτυρας.

Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Το δώρο της θείας Ευχαριστίας

Οφείλουμε, αδελφέ Πέτρε, με δάκρυα να προσφέρουμε καθημερινά στον Θεό θυσίες μέσω του Σώματος και του Αίματός του, γιατί αυτή και μόνη η θυσία λυτρώνει την ψυχή από τον αιώνιο θάνατο. Είναι όμως απαραίτητο, όταν το κάνουμε αυτό, να προσφέρουμε τον ίδιο τον εαυτό μας θυσία στον Θεό με συντριβή καρδιάς. Γιατί, τελώντας τα μυστήρια του πάθους του Κυρίου, οφείλουμε να θυμόμαστε και να μιμούμαστε αυτό που πράττουμε. Τότε δηλαδή προσφέρεται πραγματικά θυσία στον Θεό για χάρη μας, όταν εμείς κάνουμε θυσία τον εαυτό μας.

Πρέπει όμως να προσέχουμε, ώστε και μετά από την ώρα της προσευχής να φυλάξουμε, με τη δύναμη του Θεού, στις ψυχές μας τον ίδιο φόβο, και να μην αφήνουμε να τον διαλύσει λογισμός χαυνότητας ούτε να τον αρπάξει μάταιη χαρά και να χάσει η ψυχή το κέρδος της κατάνυξης. Έτσι και η Άννα (η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ) αξιώθηκε να λάβει αυτό που ζήτησε, επειδή και μετά από τη δέηση, την οποία έκανε με δάκρυα, φύλαξε τον εαυτό της στο ίδιο πνευματικό φρόνημα. Λέει δηλαδή γι’ αυτήν η Γραφή ότι το πρόσωπό της δεν άλλαξε πλέον έκφραση. (βλ. Α’ Βασ. 1:1-20)

✶✶✶

Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι εκείνος ζητά με σωστό τρόπο τη συγχώρηση των αμαρτημάτων του, ο οποίος προηγουμένως θα συγχωρήσει τα αμαρτήματα των άλλων προς αυτόν. Το δώρο δηλαδή κάποιου δεν γίνεται δεκτό, αν αυτός δεν διώξει προηγουμένως την κακία από την ψυχή του. Γιατί η ίδια η Αλήθεια – ο Κύριος – είπε: «Αν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο» κτλ ( Ματθ. 5:23-24). Με αυτό μπορούμε να καταλάβουμε ότι, ενώ όλα τα αμαρτήματα λύνονται με την προσφορά του δώρου (τη θεία Ευχαριστία), με τη μνησικακία πάλι ανανεώνονται, και εξαιτίας της ούτε το δώρο δέχεται ο Θεός.

Το ίδιο διδασκόμαστε και από την παραβολή του δούλου που χρωστούσε τα δέκα χιλιάδες τάλαντα και του χαρίστηκε το χρέος, και στη συνέχεια, επειδή απαιτούσε τα εκατό δηνάρια που χρωστούσε σε αυτόν ο σύνδουλός του, προκάλεσε την ακύρωση της χάρης και, για το χρέος των δέκα χιλιάδων ταλάντων, ρίχτηκε στην κόλαση (Ματθ. 18:23-34).

Οφείλουμε λοιπόν να ενωθούμε νοερά με τους συνανθρώπους μας, ακόμη και αν είναι μακριά, και να υποτάξουμε σε αυτούς με ταπείνωση την ψυχή μας, και με το καλό θέλημά μας να ευαρεστήσουμε στον Θεό. Και όταν ο Δημιουργός μας δει στ’ αλήθεια τέτοιον λογισμό, αμέσως και το δώρο μας θα δεχτεί, και από την αμαρτία θα μας λύσει.

Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Δ’, Υπόθεση ΛΓ’ (33). Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 314.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/to-doro-tis-theias-eyxaristias/

 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ε΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

 

Ἐν ἀγχόνη κὰν τέθνηκας Πατριάρχα,

ὁμως γε ἀεὶ ζῆς ἐν Ἐδὲμ τῇ θείᾳ.

Τῇ δεκάτῃ Πατριάρχης θῦμα γέγον’ οὕνεκα Ἔθνους.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, κατὰ κόσμο Γεώργιος Ἀγγελόπουλος, γεννήθηκε στὴ Δημητσάνα τὸ ἔτος 1745, ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετους γονεῖς, τὸν Ἰωάννη καὶ τὴν Ἀσημίνα. Τὸ 1767 μετέβη στὴ Σμύρνη, κοντὰ στὸν θεῖο του ἐκκλησιάρχη Μελέτιο, παρακολουθώντας μαθήματα στὴν Εὐαγγελικὴ Σχολή. Στὴ συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στὴν Πάτμο ἀπὸ τὸν Δανιὴλ Κεραμέα. 

Ἡ ρητορική περί φονταμενταλισμοῦ ὡς μέσο φίμωσης τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης

Ὁ Μητροπολίτης Περιστεριοῦ σέ ἕνα «ρεσιτάλ διαποίμανσης» μέ τεχνητή δυσφήμιση τοῦ ποιμνίου του, σέ δημόσιο λόγο, ἀποδεικνύει τήν ἄρρωστη ἐκκλησιολογία πού ἔχει ἐνστερνιστεῖ, προσθέτοντας ἀκόμα μιά κακοδοξία στό παλμαρέ του.

Χωρίς ἴχνος μετανοίας ὕστερα ἀπό τήν Συνοδική ἀναίρεση τῆς αὐθαιρέτου ἀποβολῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου καί τῆς συνοδεύουσας κακοδοξίας -πού δυστυχῶς κήρυξε γυμνή τῆ κεφαλῆ- χωρίς στάλα εἰλικρινοῦς πατρικοῦ ἐνδιαφέροντος καί πνεύματος καταλλαγῆς, ἔχοντας ἀστοχήσει τόσο σέ θεολογικό ὅσο καί σέ ἠθικό ἐπίπεδο δύο χρόνια τώρα, συνεχίζει τήν ἀγωνιώδη προσπάθειά του νά «βαφτίσει» καί νά ἀμαυρώσει τόν ἔντιμο, ἔμπονο καί δικαιωμένο, πλέον, ἀγῶνα τῶν πιστῶν τῆς Μητρόπολης μέ κάθε εὔπεπτο γιά τά ἐκκοσμικευμενα ὦτα χαρακτηρισμό.

Ανάμεσά μας ζούσε ένας Άγιος Πνευματικά παιδιά και συσπουδαστές του θυμούνται τον Γέροντα Κύριλλο. Μέρος Β.

 

«Πήγαινε και ρώτησε τον όσιο. Και άκου τι θα σου πει...»

Τὸ Α΄ μέρος ΕΔΩ

Ιεροδιάκονος Ηλιόδωρος (Γκαριάντς), Μονή της Όπτινα:

– Όταν διάλεξα για πρώτη φορά το μοναστικό μονοπάτι, μπήκα στην Τριaδική Λaύρα του Αγίου Σέργιου και διέμεινα εκεί για σχεδόν τέσσερα χρόνια – από το 1985 έως το 1989 – κάνοντας υπακοή στον πατέρα Κύριλλο (Παύλοφ). Σκέφτηκα ότι θα έμενα στη Λαύρα, αλλά ο πατήρ Κύριλλος μού είπε:

– Περίμενε ...

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος: Προσεύχεσθε να μην εισέλθετε σε πειρασμούς

Ο Κύριος με όλη τη διδασκαλία του μας προτρέπει να εισέλθουμε στους πειρασμούς· διότι είπε: «Μέσα από πολλές θλίψεις πρέπει να περάσετε, για να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών» (Ιω. 16:33), και «στον κόσμο που ζείτε θα έχετε θλίψη, και με την υπομονή σας θα κερδίσετε τις ψυχές σας» (Λουκ. 21:19), και άλλα πολλά όμοια. Πώς λοιπόν μας λέγει: «Προσεύχεσθε να μην εισέλθετε σε πειρασμούς»; (Λουκ. 22:40)

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Εὐψύχιος ὁ ἐν Καισαρείᾳ

Ἐκεῖ μετῆλθεν Εὐψύχιον τὸ ξίφος,

Οὗ Χριστὸς ἦλθε, Καισαρείας εἰς μέρη.

Φάσγανον ἀμφ' ἐνάτην Εὐψυχίου ἔκταμε λαιμόν.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Εὐψύχιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ δυσσεβοῦς αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ χώρα τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν ἄνθρωπος μὲ θεοφιλὴ βίο καὶ ἀγαθὴ κρίση καὶ εἶχε πολὺ πόθο γιὰ τὸν Χριστό. Ὅταν στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας ὁ Ἰουλιανὸς ἔχτισε ναὸ τῆς θεᾶς Τύχης, στὸν ὁποῖο θυσίαζαν οἱ εἰδωλολάτρες, ὁ Εὐψύχιος πῆρε μαζί του καὶ μερικοὺς ἄλλους θαρραλέους νέους καὶ γκρέμισαν τὸ ναὸ ἀπὸ τὰ θεμέλια καθὼς καὶ τὸ εἴδωλο τῆς θεᾶς.

Ελευθέριος Ανδρώνης: Η εβδομάδα της «βουβής»: Ώρα για αποχή από κάθε περιττή φασαρία του κόσμου

 

Η «βουβή» εβδομάδα είναι η προεργασία της συνετής σιωπής, που θα μας συνοδεύσει σαν ευλογημένο δισάκι στον ώμο για τη Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα

 

 Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Εισήλθαμε στην εβδομάδα, τη λεγόμενη «βουβή» ή «βουβοβδομάδα» ή «κωφή». Είναι η έκτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η προτελευταία πριν τη δοξασμένη κορυφή της Μεγάλης Εβδομάδας.

Παρά την εσφαλμένη εντύπωση που έχουν κάποιοι, κατά τη «βουβή» εβδομάδα συνεχίζονται κανονικά να τελούνται οι προβλεπόμενες Aκολουθίες (Προηγιασμένες, Όρθρος, Εσπερινός, Ώρες κ.λπ), αλλά το μόνο που παύει πλέον να ηχεί στις γλυκές μας εκκλησιές, είναι οι Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο, οι οποίοι διαβάζονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια στον Ακάθιστο Ύμνο, την Παρασκευή της προηγούμενης εβδομάδας.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐλέγχει καί ἀκυρώνει τόν ὀρθολογιστικό ἀγνωστικισμό τῆς Δύσεως.

Ἀπέναντι στόν ὀρθολογιστικό Ἀγνωστικισμό τοῦ Βαρλαάμ, ὁ  Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς παρουσίασε τήν ἐμπειρική ὁδό γνώσεως τοῦ Θεοῦ πού ἀπαιτεῖ ὄχι κάθαρση ἀπό τήν ἄγνοια, διότι τότε οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι θά ἦσαν θεοπτικότεροι τῶν προφητῶν, τῶν ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων, ἀλλά κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ἀπό τήν ἁμαρτία, κατόρθωση τῆς ἀπαθείας.

Χωρίς τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη ὁ νοῦς σκοτίζεται καί δέν εἶναι κατάλληλος χῶρος γιά νά ἐπιλάμψει τό θεϊκό φῶς, τό ὁποῖο φωτίζει ἀναλογικά τούς Χριστιανούς κατά τόν βαθμό τῆς καθάρσεώς τους.

Ανάμεσά μας ζούσε ένας Άγιος Πνευματικά παιδιά και συσπουδαστές του θυμούνται τον Γέροντα Κύριλλο. Μέρος Α.

Αρχιμανδρίτης Κύριλλος (Παύλοφ)

Πέρασε περίπου ένας χρόνος από τη μέρα που ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος (Παύλοφ) αναχώρησε για τον Κύριο. Την ημέρα της μνήμης του Γέροντα, αδερφοί από την Τριαδική Λάυρα του Αγίου Σέργιου, φίλοι, πνευματικά παιδιά και μαθητές του τον θυμούνται.

«Για να μείνουμε στην καρδιά του»

Αρχιμανδρίτης Παύλος (Κριβονόγκοφ), Πρωτοεφημέριος της Τριαδικής Λάυρας του Αγίου Σέργιου:

– Όταν ο Γέροντας ήταν ήδη αδύναμος, ρωτήσαν έναν από τους Γέροντες του Άθω:

– Πρέπει, ίσως, να επιλέξουμε έναν καινούργιόν πνευματικό για τους αδερφούς της Λαύρας;

Για να λάβουν την απάντηση:

Άγιος Πορφύριος, ο και Σιναΐτης

Θυμάμαι – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός – που μου έλεγε ο άγιος Πορφύριος, όταν ήρθε στο Σινά:

– Εγώ ξέρεις είμαι Σιναΐτης, γιατί όχι μόνο πήρα το όνομα από τον Σιναίου τον Πορφύριο, αλλά ζούσα και στο Σινά.

– Μα πώς, Γέροντα; αφού δεν έχετε ξαναέρθει.

– Ναι, βρε παιδί μου, δεν είχα έρθει, αλλά εδώ ήμουνα.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025

Οἱ Ἅγιοι Ἄγαβος, Ἀσύγκριτος, Ἑρμῆς, Ἡρωδίων Ἐπίσκοπος, Ροῦφος καὶ Φλέγων οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν Ἑβδομήντα

 

Eις τον Άγαβον.

Ψυχὴν Ἀγάβου τοῦ Προφηταποστόλου,

Ὁ ψυχοσώστης προσκαλεῖται Δεσπότης.

Eις τον Φλέγοντα.

Σβέσας πλάνης φλέγουσαν ὁ Φλέγων φλόγα,

Οὓς Δαυῒδ εἶπε, πῦρ φλέγον, βλέπει Νόας.

Eις τον Pούφον.

Παῦλος καλεῖ σε, Ῥοῦφ', Ἀπόστολος μέγας.

Ἐκλεκτὸν ὄντως· ὢ ἐπαίνου ἀξίου!

Eις τον Aσύγκριτον.

Ἀσύγκριτον δὲ πᾶς ἐπαινέσει μάλα.

Τοῦτον γὰρ ἠσπάσατο Παύλου τὸ στόμα.

Ὀγδοάτῃ μετέβησαν Ἀπόστολοι, ἀγγελέες τε.

«Αναμνήσεις από τον όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη»

Του Νικόλαου Μπαλδιμτσή, ιατρού

Τον όσιο Γέροντα Εφραίμ τον γνώρισα το έτος 1974. Ήμουν τότε τεταρτοετής φοιτητής Ιατρικής. Από τότε πήγαινα τακτικά προσφέροντας στον Γέροντα τις ιατρικές μου υπηρεσίες σχεδόν μέχρι την κοίμησή του.

Ο Γέροντας, όταν τον πρωτογνώρισα, ζούσε μόνος του. Είχαν «κοιμηθεί» και ο Γέροντάς του και οι υπόλοιποι πατέρες μεταξύ των οποίων και ο πατέρας του ο οποίος είχε γίνει μοναχός. Τα γένια του και τα μαλλιά του ήταν ήδη λευκά. Το πρόσωπό του όμως νεανικό και το βλέμμα του διεισδυτικό και ταυτόχρονα πατρικό. Με κράτησε στο κελί του για λίγες μέρες. Η φιλοξενία του ήταν πλούσια αν λάβουμε υπόψιν ότι ακόμα και το γάλα εβαπορέ που πρόσφερε το είχε αγοράσει από τη Δάφνη και το είχε κουβαλήσει με τον τορβά στην πλάτη από την παραλία (από εκείνο το κακοτράχαλο και ανηφορικό μονοπάτι που οδηγούσε στο κελί του). Ακόμη θυμάμαι την αλάδωτη φακή μέσα στην οποία είχε βάλει μερικές κουταλιές ωμό ταχίνι για να την «δυναμώσει» και πως μου έδινε κουράγιο να αδειάσω ένα τεράστιο πιάτο, λέγοντάς μου: Φα’ το παιδί μου. Στην έρημο δεν πετάμε τίποτε. Ο άνθρωπος όταν είναι κουρασμένος και πεινασμένος, πρέπει πρώτα να αναπαυθεί και να φάει. Γιατί το μυαλό του πεινασμένου, είναι στο στομάχι του. Και δεν μπορεί ν’ ακούσει ούτε πνευματικά, ούτε συμβουλές και νουθεσίες.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης: Η τέχνη της μετάνοιας και της σωτηρίας

 

Το έργο της σωτηρίας της ψυχής μας είναι το πιο υψηλό έργο, η πιο σοφή τέχνη. Αν θέλουμε τη σωτηρία μας, πρέπει να μαθητεύσουμε σ’ εκείνους που την πέτυχαν. Το έργο της μετάνοιας και της σωτηρίας αποκαλύφθηκε και εκπληρώθηκε από τους αγίους. Οι άγιοι άφησαν αυτήν την πνευματική κληρονομιά, την τέχνη της μετάνοιας και της σωτηρίας, στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Σ’ αυτήν, λοιπόν, θα διδαχθούμε τη μετάνοια και τη σωτηρία.

✶✶✶

Όταν η καρδιά σου ταραχθεί από ένα πάθος, όταν η γλώσσα σου προφέρει λόγια ανάρμοστα και εχθρικά, αμέσως λύγισε τα γόνατα και εξομολογήσου το αμάρτημά σου…

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025

 

Ὁ Ἅγιος Καλλιόπιος ὁ Μάρτυρας

Καλλιόπιος ἔμπαλιν παγεὶς ξύλῳ,

Τὸν ὀρθίως παγέντα δοξάζει Λόγον.

Ζωὴν Καλλιόπιος ἀγήρω ἑβδόμῃ εὗρεν.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Καλλιόπιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Πέργη τῆς Παμφυλίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Σὲ πολὺ μικρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ ἐνάρετη μητέρα του Θεόκλεια τὸν ἀνέθρεψε καὶ τὸν γαλούχησε μὲ τὰ νάματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Ἔτσι κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν ὁ νεαρὸς Καλλιόπιος ὄχι μόνο δὲν φοβήθηκε, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐμψύχωνε καὶ παρηγοροῦσε τοὺς ὀλιγόψυχους. 

Δημήτριος Παναγόπουλος: «Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο»

Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο,

Λέει λοιπόν ο άγγελος στον ασκητή:

Έλα κοντά μου, για να σου δείξω τα παράξενα του κόσμου.

Τον πήρε μαζί του και εκεί που προχωρούσαν, συναντούνε κάποιον που είχε κόψει ξύλα στο δάσος και προσπαθούσε να τα φορτωθεί στην πλάτη του.

Τα έδεσε στην πλάτη του και επιχείρησε να σηκωθεί.

Ήταν όμως βαριά και δεν μπόρεσε να σηκωθεί.

ΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου Μυτιληναίου μὲ θέμα: «ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ» [ἐκφωνήθηκε μετὰ τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο, στὶς 18-4-1986]

 

ΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα: «ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ»

[ἐκφωνήθηκε μετὰ τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο, στὶς 18-4-1986] 

Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, ἀγαπητοί, τελειώνει τὴν κατανυκτική του προσευχή, ποὺ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἰδιαιτέρως ἀναφέρομε, μὲ τοῦτα τὰ λόγια: «Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Πράγματι βλέπουμε τὸν ἱερὸν συντάκτη αὐτῆς τῆς προσευχῆς νὰ ζητάῃ σὰν δῶρο τοῦ Θεοῦ δύο πράγματα. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ αὐτογνωσία, λέγοντας «τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα», «νὰ βλέπω τὰ δικά μου τὰ πταίσματα, τὶς δικές μου τὶς ἁμαρτίες, δώρισέ μου τὸ δώρημα, χάρισέ μου τὸ δώρημα αὐτό, αὐτῆς τῆς αὐτογνωσίας». Καὶ τὸ δεύτερο εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ζητᾶ, ἡ ἀπουσία τῆς κατακρίσεως. Δηλαδὴ νὰ μάθω νὰ μὴν κατακρίνω τὸν ἀδελφό μου.

Νώντας Σκοπετέας: Τῆς μετανοίας βάλσαμο... (Ε΄ Νηστειῶν)

 

 

 Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ἄραγε ἀκούει ἡ ψυχή μας; Ἄραγε εἶναι ζῶσα, ὑπαρκτή, αἰώνια; Εἶναι ρητορικὰ τὰ ἐρωτήματα... Ἄν δὲν τὰ πιστεύαμε ὅλα τοῦτα δὲν θά ᾿χαμε καὶ λόγο ὕπαρξης... Γιατί ἄραγε νὰ ἤρθαμε σὲ αὐτὴν τὴ ζωή, γιατί νὰ ζοῦμε μὲ ὅλες αὐτές τὶς τόσο θλιμμένες στιγμές της, τὰ βάσσανά της, τοὺς πόνους καὶ τὶς δοκιμασίες, τὶς ἀρνήσεις, τὶς στερήσεις, τοὺς γκρεμοὺς καὶ τὶς φουρτοῦνες, ἂν ψυχὴ δὲν ὑπάρχει... Γιὰ νὰ ζήσουμε κάποια ἐλάχιστα χρόνια, νὰ φᾶμε, νὰ πιοῦμε, νὰ χορέψουμε, καὶ νὰ πεθάνουμε...
 

Γιὰ νὰ τὸ σκεφτοῦμε λίγο, γιὰ νὰ τὸ φιλοσοφήσουμε...