Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 3 Φεβρουαρίου 2019 : η παραβολή των ταλάντων

Ἐπένδυση καὶ κέρδος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Φεβρουαρίου 2019 (ΙΣΤ΄ Κυριακὴ Ματθαίου: Ματθ. κε΄ 14-30)
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα. ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δού­λων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον. καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε·
κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. ἄρατε οὖν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα ­τάλαντα. τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχον­τος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ· καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυ­γμὸς τῶν ὀδόντων. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

1. Πλῆθος χαρισμάτων

Τὴν παραβολὴ τῶν ταλάντων ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Ἕνας ἄνθρωπος πρὶν φύγει γιὰ μακρινὸ ταξίδι, παρέδωσε στοὺς δούλους του τὰ ὑπάρχοντά του· σὲ ἄλ­λον ἔδωσε πέντε τάλαντα, σὲ ἄλλον δύο, σὲ ἄλλον ἕνα.

Ὁ ἄνθρωπος τῆς παραβολῆς συμβολίζει τὸν Θεό. Τὸ τάλαντο ἦταν ἕνα σημαντικὸ ποσὸ χρυσοῦ στὴν ἀρχαιότητα. Συμβολίζει «πᾶσαν Θεοῦ δωρεάν», γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος¹. Ὁ Θεὸς δηλαδὴ προικίζει τὸν κάθε ἄνθρωπο μὲ διάφορα χαρίσματα, τὰ ὁποῖα ἂν καλλιεργήσει κατὰ τὸ θεῖο θέλημα, θὰ ἀξιωθεῖ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ὅλοι λοιπὸν ἔχουμε χαρίσματα, καὶ μάλιστα ἀρκετά – ἀκόμη καὶ τὸ ἕνα τάλαντο ἦταν σημαντικὸ κεφάλαιο.

Ὑπάρχουν διάφορα χαρίσματα: μελω­δικῆς φωνῆς, ζωγραφικῆς, διανοητικῆς ἀντιλήψεως, εὐχέρειας λόγου, χάρισμα ἔμφυτης εὐγένειας, παρηγορίας τῶν θλιβομένων… Πλῆθος τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους. «Οὐδεὶς γάρ ἐστιν ἀμέτοχος τῆς τοῦ Θεοῦ χρηστότητος», γράφει ὁ Ἅγιος. Κανεὶς δὲν εἶναι ἀμέτοχος τῆς εὐεργετικότητος τοῦ Θεοῦ.

2. Ἄνιση διανομὴ γεμάτη ἀγάπη

Ὁ κύριος τῆς παραβολῆς, ὅπως εἴδαμε, δὲν μοίρασε σὲ ὅλους τὸ ἴδιο χρηματικὸ ποσό, ἀλλὰ «ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν», στὸν καθένα κατὰ τὴ δύναμή του. Δηλαδὴ ὁ Θεὸς δὲν δίνει σὲ ὅλους τὰ ἴδια χαρίσματα οὔτε στὸν ἴδιο βαθμό, ἀλλὰ στὸν καθένα κατὰ τὶς ἀντοχές του, κατὰ τὴ δυνατότητά του νὰ τὰ αὐξήσει· διότι ἡ διανομὴ τῶν ταλάντων γίνεται μὲ αὐτὴ τὴν προοπτική: νὰ τὰ διαχειρισθεῖ ὁ καθένας ἔτσι ὥστε νὰ σωθεῖ.

Συνεπῶς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ λυπούμαστε ποὺ δὲν ἔχουμε αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο τὸ χάρισμα, ἢ νὰ ζηλεύουμε ἄλλους γιὰ τὰ ἐξαιρετικὰ χαρίσματά τους. Ὅ,τι ἔχουμε, μᾶς τό ᾿δωσε ὁ Θεὸς μὲ τέλεια ἀγάπη καὶ σοφία. Εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ μποροῦμε νὰ σηκώσουμε χωρὶς νὰ ζημιωθοῦμε, αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ μποροῦμε νὰ καλλιεργοῦμε γιὰ νὰ σωθοῦμε. Ὁ Θεὸς δὲν κάνει λάθη. Ἄλλωστε σὲ ὅποιον ἔχει δώσει πολλά, ἀπὸ αὐτὸν θὰ ζητήσει καὶ πολλά.

Λοιπόν, ἀντὶ νὰ κάνουμε συγκρίσεις, ἂς καλλιεργοῦμε μὲ χαρὰ τὸ τάλαν­τό μας, ὅποιο κι ἂν εἶναι. Διότι, ὅπως ἔχει γραφεῖ, «τὰ δάση θὰ ἦταν βουβά, ἂν κελαηδοῦσαν μόνο τὰ πιὸ καλλίφωνα πουλιά».

3. Ἡ ἀνταπόδοση

Ὁ κύριος τῆς παραβολῆς ἐπήνεσε τοὺς δύο ἐργατικοὺς δούλους μὲ τὰ ἴδια ἀκριβῶς λόγια: «Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου». Πολὺ καλά, δοῦλε καλὲ καὶ πιστέ! Σὲ λίγα ἤσουν ἀξιόπιστος δια­χειριστής· θὰ σοῦ δώσω πολλὰ ἀγαθά. Μπὲς μέσα γιὰ νὰ ἀπολαύσεις τὴν ἴδια χαρὰ μὲ τὸν κύριό σου.

Γιατί ὁ ἴδιος ἔπαινος; «Διότι καὶ ἴση ἡ σπουδή»· διότι ἔδειξαν καὶ τὸν ἴδιο ζῆλο. Καὶ οἱ δύο διπλασίασαν αὐτὸ ποὺ τοὺς εἶχε δοθεῖ, μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν Εὐθύμιος Ζιγαβηνός².

Ἐπιπλέον, ἡ ἀμοιβὴ ποὺ δίνει ὁ Θεός, εἶναι πολὺ μεγάλη: «ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω». Πόσο γενναιόδωρος εἶναι ὁ Κύριός μας!

4. Ἡ τιμωρία τῆς ἀκαρπίας

Ἀντίθετα μὲ τοὺς δύο παραπάνω δούλους ὁ τρίτος, ποὺ εἶχε πάρει τὸ ἕνα τάλαντο, ἔδειξε ραθυμία. Πῆγε καὶ τὸ ἔθαψε. Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα νὰ δώσει λόγο γιὰ τὴ διαχείρισή του, μίλησε μὲ μεγάλη αὐθάδεια γιὰ νὰ δικαιολογηθεῖ γιὰ τὴ ραθυμία του. Ἐπέστρεψε μάλιστα τὸ ἕνα τάλαντο ἀκέραιο, πιστεύοντας ὅτι ἦταν ἀπαλλαγμένος εὐθυνῶν. Ὁ κύριός του ὅμως τὸν ἤλεγξε καὶ διέταξε αὐστηρότατη τιμωρία, ἡ ὁποία συμβολίζει τὴν αἰώνια κόλαση.

Ἀπὸ τὸ πάθημα τοῦ δούλου αὐτοῦ κα­ταλαβαίνουμε πόσο φοβερὸ ­πράγμα εἶναι ὄχι τὸ νὰ καταχρασθοῦμε ἕνα χάρισμα, ἀλλὰ ἁπλῶς νὰ μὴν τὸ ἀξιοποιήσουμε. Ἂς μὴν ἐπαναπαυόμαστε ὅτι ἔχουμε βέβαιη τὴ σωτηρία, ἐπειδὴ τυχὸν κάποιοι δὲν ἔχουμε διαπράξει μεγάλες ἁμαρτίες· ὀφείλουμε νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ χαρίσματά μας γιὰ τὴν ὠφέλεια τοῦ πλησίον καὶ πρὸς δόξαν Θεοῦ.

5. Οἱ τραπεζίτες

Ἀξιοπρόσεκτο εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς: Ὁ κύριος ἀπάντησε στὸν ὀκνηρὸ δοῦλο ὅτι ἔπρεπε νὰ καταθέσει στοὺς τραπεζίτες τὸ τάλαντο ποὺ τοῦ εἶχε δώσει, καὶ θὰ ἐρχόταν ἐκεῖνος νὰ πάρει τὸ δικό του μαζὶ μὲ τὸν τόκο.
Ποιοὶ εἶναι οἱ τραπεζίτες; Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἐξηγοῦν: Ἂν δὲν μποροῦμε νὰ πολλαπλασιάσουμε τὸ τάλαντό μας, μποροῦμε ὅμως νὰ διδάσκουμε ὅσους ἔχουν αὐτὴ τὴ δυνατότητα – αὐτοὶ εἶναι οἱ τραπεζίτες. Νὰ ποῦμε τὸν καλὸ λόγο, νὰ συμβουλεύσουμε ὅσους ἔχουν καλὴ διάθεση, ἀλλὰ δὲν γνωρίζουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γράφει ὁ χρυσολόγος Πατήρ³. Καὶ ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος: Δίνω συμβουλὴ σ᾿ αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ σωθεῖ, ὄχι γιὰ νὰ μιμηθεῖ ἐμένα τὸν ἁμαρτωλό, ἀλλὰ γιὰ νὰ δεχθεῖ ὡς φρόνιμος τὰ λόγια μου καὶ νὰ ὠφεληθεῖ⁴.

Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νὰ ἐργασθοῦμε. Ἡ ἀπερίγραπτη φιλανθρωπία Του ἔχει ὁρίσει πολὺ εὐνοϊκοὺς ὅρους πνευματικῆς κερδοφορίας. Εἶναι δυνατὸν νὰ περιφρονήσουμε τὴν ἀγάπη Του;

1. Μεγάλου Βασιλείου, Ὅροι κατ᾿ ἐπιτομήν, σνγ´, ΕΠΕ 9, 302-304.
2. Βλ. Παν. Τρεμπέλα, Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 2008⁶, σελ. 445.
3. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία ΟΗ´ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, PG 58, 714.
4. Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ μετανοίας καὶ ὑπομονῆς· στό: Κ. Φραντζολᾶ (ἐπιμ.), Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου Ἔργα, ἐκδ. Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, τόμ. 4ος, σελ. 316.

Καιρὸς σωτηρίας

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Φεβρουαρίου 2019 (ΙΣΤ΄ Κυριακή: Β΄ Κορ. ς΄ 1-10)

Ἀδελφοί, συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς — λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας — μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

1. ΣΤΟ ΚΕΝΟ

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ὁ θεῖος Παῦλος ἐκφράζει τὴν μεγάλη του ἀγάπη ἀλλὰ καὶ ἀγωνία γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου. Διότι αὐτοί, πρὶν γνωρίσουν τὸν Κύριο καὶ δεχθοῦν τὴν Χάρι του, ζοῦσαν μ’ ἕνα κοσμικὸ καὶ ἁμαρτωλὸ εἰδωλολατρικὸ τρόπο ζωῆς. Τώρα λοιπὸν ποὺ βαπτίσθηκαν καὶ δέχθηκαν τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ, ὁ θεῖος Παῦλος φοβᾶται μήπως ἐπιστρέψουν καὶ πάλι στὶς παλαιές τους συνήθειες, καὶ ἀπεμπολήσουν μὲ τὴν διαγωγή τους τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

Γι’ αὐτὸ τοὺς λέγει: Ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅλοι οἱ κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου εἴμαστε συνεργάται τοῦ Θεοῦ σὲ ἕνα πολὺ μεγάλο καὶ ἱερὸ ἔργο, τὸ ἔργο τῆς συμφιλιώσεως τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Θεό, τῆς μεταγγίσεως τῆς θείας Χάριτος στὶς ψυχές σας. Ἐνῶ λοιπὸν τὸ μεγάλο καὶ θεϊκὸ αὐτὸ ἔργο ἔχει πραγματοποιηθῆ σὲ σᾶς, κι ἔχετε ὅλοι σας συμφιλιωθῆ μὲ τὸν Θεό, ἔχετε δεχθῆ τὴν Χάρι του καὶ γίνατε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν πίστι σας καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια, προσέξετε καλά, διότι διατρέχετε ἕνα πολὺ μεγάλο κίνδυνο. 

Κινδυνεύετε νὰ χάσετε αὐτὴν τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ἐὰν δὲν προσέξετε, ἐὰν δὲν ἀπαρνηθῆτε γιὰ πάντα τὴν παλαιὰ εἰδωλολατρικὴ ἁμαρτωλὴ ζωή σας. Διότι ἐὰν ἐπιστρέψετε καὶ πάλι στὶς παλιές σας συνήθειες, στὴν πρὸ Χριστοῦ ζωή σας, τότε μάταια καὶ ἀνωφελῶς δεχθήκατε τὴν Χάρι. Γι’ αὐτὸ νὰ δείξετε σταθερότητα καὶ ζῆλο, νὰ ζῆτε τὴν νέα ἐν Χριστῷ ζωὴ χωρὶς παλινδρομήσεις, διακυμάνσεις καὶ ὑποτροπές.

Ἡ προτροπὴ αὐτὴ τοῦ θείου Παύλου ἠχεῖ καὶ σήμερα στὰ δικά μας αὐτιά, καὶ μάλιστα πολὺ ἐπίκαιρα. Διότι οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς ἀκούσαμε ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ζήσαμε ἐμπειρίες λατρευτικῆς καὶ μυστηριακῆς ζωῆς, αἰσθανθήκαμε τὴν παρουσία καὶ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, γευθήκαμε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. 

Ὅμως διατρέχουμε κι ἐμεῖς τὸν ἴδιο κίνδυνο. Ἐπειδὴ καθημερινὰ συναναστρεφόμαστε μ’ ἕνα κόσμο ἀντίθεο καὶ ἀδιάφορο πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἄγευστο ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ ἀναπνέουμε τὸ
πυκνό, σκοτεινὸ καὶ δηλητηριῶδες νέφος τῆς ἁμαρτίας, κινδυνεύουμε νὰ ἐπηρεασθοῦμε ἀπὸ αὐτό.

 Καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, νὰ ἀφομοιωθοῦμε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὶς συνήθειές του, νὰ ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς, κι ἔτσι νὰ ἀποδιώξουμε τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ζωή μας. Ἂς προσέξουμε λοιπόν, κινδυνεύουμε.

 Δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ πιστεύουμε στὸν Χριστὸ καὶ νὰ συμμετέχουμε σὲ κάποιες Ἀκολουθίες. Θὰ πρέπει καὶ νὰ μένουμε σταθεροὶ στὴν ἐν Χριστῷ ζωή, νὰ ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Χριστός μας, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ἐκκοσμικεύσεις. Νὰ γίνῃ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο κανόνας καὶ ρυθμιστὴς τῆς ζωῆς μας. Ἔτσι μόνον θὰ γίνουμε δεκτικὰ δοχεῖα τῆς θείας Χάριτος.

2. ΜΗ ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟ

Μὴ νομίζετε, λέγει στὴ συνέχεια ὁ θεῖος Παῦλος, ὅτι πάντοτε ὁ Θεὸς θὰ σᾶς στέλνῃ τοὺς ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας του νὰ σᾶς καλοῦν κοντά του, νὰ σᾶς παρακαλοῦν νὰ δεχθῆτε τὸ κάλεσμά του.Διότι λέγει ἡ Γραφή: Σὲ κατάλληλο καιρό, στὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς δείχνει τὸ ἔλεός του, σὲ ἄκουσα, καὶ σὲ ἡμέρα ποὺ δίνεται ἡ σωτηρία σὲ βοήθησα. Λοιπὸν τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρὸς γιὰ τὴν μετάνοιά μας καὶ τὴν πνευματική μας πρόοδο, τώ-ρα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς σωτηρίας μας.

Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ προτροπὴ τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποία μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι προτροπὴ ποὺ ἀπευθύνεται σὲ κάθε πιστὸ κάθε ἐποχῆς. Καλεῖ ἀλλὰ καὶ προειδοποιεῖ κι ἐμᾶς ὁ Θεός. Καὶ μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι θὰ πρέπει νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς ἀμέλειας καὶ τῆς ἀδιαφορίας καὶ ἀμέσως, σήμερα, νὰ ἐργασθοῦμε τὴν σωτηρία μας. Τὸ παρὸν εἶναι δικό μας, καὶ αὐτὸ δίνει στὴ διάθεσί μας ὁ Θεός. 

Σήμερα εἶναι ὁ κατάλληλος χρόνος ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεὸς τὴν Χάρι του γιὰ νὰ μετανοήσουμε. Τὸ αὔριο μπορεῖ νὰ μὴ τὸ ἔχουμε. Τί θὰ μᾶς συμβῇ ἀργότερα, εἶναι ἄγνωστο. Οὔτε ξέρουμε ποῦ καὶ πῶς θὰ βρεθοῦμε μετὰ ἀπὸ μία ὥρα ἢ μετὰ ἀπὸ μία ἡμέρα. Μὴν ἀναβάλλουμε λοιπὸν καὶ μὴν ἀργοῦμε. Διότι οἱ εὐκαιρίες φεύγουν πολλὲς φορὲς χωρὶς νὰ ξανάρχωνται ποτέ. Ἢ ἂν μᾶς δοθοῦν καὶ αὔριο αὐτές, δὲν θὰ μᾶς βροῦν τὸ ἴδιο πρόθυμους νὰ τὶς δεχθοῦμε καὶ νὰ ἐπωφεληθοῦμε ἀπὸ αὐτές. 

Διότι ἐὰν σήμερα τὶς περιφρονοῦμε ἢ ἀδιαφοροῦμε γι’ αὐτές, αὐτὸ μᾶς κάνει περισσότερο δυσκίνητους καὶ λιγώτερο πρόθυμους νὰ τὶς ἐκμεταλλευθοῦμε αὔριο. Ὅταν μᾶς καλῇ ὁ Θεὸς κι ἐμεῖς ἀρνούμαστε τὸ κάλεσμά του, γινόμαστε σκληροὶ καὶ ἀνάλγητοι, ἀνάξιοι τῆς θείας Χάριτος. Ἀλλὰ καὶ ἐπιφέρουμε πάνω μας τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἀρνήσεώς μας αὐτῆς.

Ἂς τρέξουμε λοιπὸν χωρὶς ἀναβολὴ κοντά του. Ἀκοῦμε σήμερα ἕνα κήρυγμα, μία πνευματικὴ ὁμιλία; Ἡ ἡμέρα αὐτὴ μπορεῖ νὰ γίνῃ γιὰ μᾶς ἡ ἀφετηρία τῆς μετανοίας μας, ἡ ἡμέρα τῆς σωτηρίας μας. Προσερχόμαστε στὴν ἱερὰ Ἐξομολόγησι, στὴ θεία λατρεία, στὴ θεία Κοινωνία; Οἱ ὧρες αὐτὲς οἱ ἱερές, κατὰ τὶς ὁποῖες συμμετέχουμε στὰ Μυστήρια τοῦ Θεοῦ καὶ πλημμυρίζουμε ἀπὸ τὴν Χάρι του, εἶναι γιὰ μᾶς οἱ ὧρες τῆς σωτηρίας μας. 

Ἂς τὶς ἀξιοποιήσουμε ἑπομένως σήμερα, γιὰ νὰ εἶναι τὸ αὔριο τῆς ζωῆς αἰώνιο, μακάριο, πανευφρόσυνο, μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ.

 ο Σωτήρ

Πηγή:https://antexoume.wordpress.com/

«Πᾶνος»