Ο γέροντας έφυγε και έκανε έτσι, ώσπου του αφαιρέθηκε το χάρισμα.
✶✶✶
Σε κάποιον γέροντα, επειδή είχε πολλή ταπείνωση, ο Θεός έδωσε το διορατικό χάρισμα. Έτσι ο γέροντας κατάλαβε από πριν ότι έρχονταν κάποιοι να τον επισκεφτούν, και στενοχωρήθηκε. Όταν έφυγαν οι επισκέπτες, παρακάλεσε τον Θεό να του πάρει το χάρισμα. Πήγε μάλιστα και σε έναν άλλο μεγάλο γέροντα και τον παρακάλεσε λέγοντας: «Αγωνίσου μαζί μου, για να μου αφαιρεθεί αυτό το πράγμα». Και αφού κάθισαν ο καθένας στο κελλί του, παρακάλεσαν τον Θεό για το θέμα αυτό. Άκουσε λοιπόν ο γέροντας μια φωνή να του λέει: «Να, σου το παίρνω, αλλά, όποτε θελήσεις, θα το έχεις».
✶✶✶
Ένας αναχωρητής καθόταν στη βαθιά έρημο επί τριάντα χρόνια και για τροφή του είχε τον καρπό ενός φυτού που λεγόταν μαλωάς (ίσως αγριομουριά). Έπειτα άρχισε να λέει μέσα του: «Άδικα χάνω εδώ τα χρόνια μου. Να, έχω τόσα χρόνια που δεν τρώω τίποτε άλλο εκτός από αυτόν τον μαλωά, και ούτε αποκάλυψη είδα, ούτε θαύμα έκανα όπως οι πριν από εμένα ασκητές πατέρες. Θα φύγω λοιπόν από εδώ και θα πάω στον κόσμο».
Καθώς
έκανε αυτές τις σκέψεις, του παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου και τον
ρώτησε: «Τι συλλογίζεσαι;» Εκείνος του ανέφερε όσα στριφογύριζαν στο
μυαλό του, και ο άγγελος του είπε: «Και τι θαύμα θέλεις να κάνεις
μεγαλύτερο από την υπομονή και την ανδρεία που σου έδωσε ο Θεός; Σκέψου,
ποιος είναι αυτός που σου έδωσε τη δύναμη να ζήσεις καρτερικά τόσα
χρόνια σε αυτόν τον τόπο τρεφόμενος μόνο από τον μαλωά; Κάνε λοιπόν
υπομονή και ζήτησε από τον Θεό να σου δώσει ταπείνωση». Έτσι ο
αναχωρητής ενισχύθηκε από τον άγγελο και έμεινε καρτερικά εκεί και την
υπόλοιπη ζωή του.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Γ’, Υπόθεση ΛΕ’ (35). Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 286, 289.
Εμείς όχι μόνο δεν έχουμε χαρίσματα, αλλά το σημαντικότερο δεν έχουμε ούτε ταπείνωση.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ιησού μου γλυκύτατε!
Εσύ που ήσουν ο αναμάρτητος Θεός, υπέμεινες τόσα και τόσα κακά, τόση αντιλογία, τόσες ύβρεις και χλευασμούς από ένα τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων που σε μισούσαν και είχαν μεγάλη κακία απέναντι σου.
Και εσύ με ανεξικακία όλα αυτά τα υπέμεινες για τη δική μου αγάπη και σωτηρία.
Και εγώ ένας αμαρτωλός άνθρωπος, ένας εμπαθής και ελεεινός να διαμαρτύρομαι και να λέω, γιατί με βρήκε αυτός ο πειρασμός και μου χαλάει την ησυχία μου, γιατί είναι τόσο πικρό το φάρμακο της σωτηρίας μου;
Άξια αυτών που έπραξα απολαμβάνω.
Επομένως δεν έχω ούτε μια δικαιολογία αλλά μόνο πρέπει να κάνω υπομονή να σηκώσω το Σταυρό τον οποίο μου χάρισε η αγαθότητά Σου προς σωτηρία μου».
Ο άνθρωπος ζητά τη θεραπεία του και φωνάζει:
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
-Ναι, θα σε ελεήσω, απαντά ο Θεός. Και αρχίζει ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων τη θεραπεία.
Μας στέλλει διάφορες θλίψεις, επιτρέπει πειρασμούς από άλλους ανθρώπους.
Και όλα αυτά είναι τα φάρμακα, τα πικρά φάρμακα που θεραπεύουν τη ψυχή του ανθρώπου.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει ότι στον καιρό της εγχειρήσεως ή της ιατρικής επεμβάσεως δεν πονά, δεν αγωνίζεται να ξεπεράσει το πόνο και τη θλίψη· ωστόσο όμως στο τέλος της θεραπείας γίνεται ψυχικώς καλά.
Ο εγωισμός είναι μια κληρονομιά που δεχθήκαμε από τους πρωτοπλάστους, από τον Αδάμ και την Εύα. Και οι πρωτόπλαστοι νικήθηκαν από το διάβολο, τον εωσφόρο.
Όταν κάποιος μας ελέγξει, μας προσβάλει, αμέσως μέσα μας γίνεται ένα κλώτσημα, μια δυσκολία εσωτερική, μια στενοχώρια, ένας πνιγμός, μια πίεση που μας σπρώχνει να αντιμιλήσουμε, να ανταποδώσουμε, να θυμώσουμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο που μας έκανε τον μεγάλο.
Εκείνη την ώρα χρειάζεται σφίξιμο, χρειάζεται να καταπιούμε μέσα βαθειά στη ψυχή μας, το φαρμάκι αυτό του εγωισμού.
Να πνίξουμε το θηρίο που έρχεται να βγει προς τα έξω για να μας ενοχοποιήσει. Και όταν στη συνέχεια, σε κάθε τέτοια περίπτωση, αντιμετωπίσουμε το κακό κατ’ αυτό τον τρόπο, πνίγοντας το θηρίο όταν πρόκειται να βγει προς τα έξω, με το πέρασμα του χρόνου, εσωτερικά θα ψοφήσει.
Και θα κλείσω με αυτό..
Πολλά παραδείγματα Αγίων ανθρώπων μας δίνουν πολύ κουράγιο για να σηκώσουμε και εμείς αυτόν το σταυρό, αυτή τη δυσκολία στην αντιμετώπιση του τρομερού εγωισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας Χριστιανός είχε μια κόρη δαιμονισμένη και την πήγε σε πολλούς γιατρούς αλλά δεν βρήκε τη θεραπεία της.
Αυτός ο Χριστιανός είχε ένα φίλο, πνευματικό άνθρωπο, ο οποίος είχε σχέση με τους Μοναχούς, και λέγοντάς του το παράπονο, τον πόνο του για το κορίτσι του, του λέει εκείνος· «Το παιδί σου θα βρει θεραπεία μόνον όταν καλέσεις ένα Μοναχό, υποτακτικό, και έλθει στο σπίτι σου και κάνει μια ευχούλα, θα δεις αμέσως το παιδί σου θα γίνει καλά.
-Και που θα τον βρω εγώ αυτόν τον Μοναχό;
-Να! Κάτω στην αγορά κατεβαίνουν, λέει, από την έρημο νεώτεροι υποτακτικοί Μοναχοί και πωλούν διάφορα εργόχειρα.
Σ’ ένα τέτοιο Μοναχό πες του· «Έλα στο σπίτι να σου πληρώσω τα εργόχειρα, διότι τώρα επάνω μου δεν έχω χρήματα». Και πες του να σου κάνει μια ευχή και θα δεις ότι το παιδί σου θα γίνει καλά.
Αυτός αμέσως το πρωί κατεβαίνει στην αγορά, βλέπει ένα νέο Μοναχό να πουλά διάφορα, εκεί, εργόχειρα.
Του λέει: πάτερ, πόσο τα δίνεις αυτά;
-Τόσο. Είπε ο Μοναχός.
-Μπορείς να έλθεις μέχρι το σπίτι να σε πληρώσω, γιατί επάνω μου δεν έχω χρήματα;
-Έρχομαι, λέει.
Και αφού προχωρούσαν προς το σπίτι και πλησίαζαν, ο διάβολος μυρίστηκε το πράγμα, ότι ήρθε η ώρα του να πάρει το εξιτήριο του και να φύγει από τον άνθρωπο, ετοιμάστηκε και αυτός.
Και μπαίνοντας ο Μοναχός μέσα στο σπίτι, τον συναντά η κόρη και σηκώνει το χέρι και του δίνει ένα ράπισμα, του Μονάχου.
Αυτός, ο Μοναχός, γύρισε και την άλλη πλευρά του προσώπου και του δίνει και απ’ εκεί ένα ράπισμα, και αμέσως η κόρη έπεσε κάτω κι’ έβγαζε αφρούς.
Και στο τέλος, φεύγοντας το δαιμόνιο είπε, ότι η εντολή του Χριστού με βγάζει και με διώχνει. Και αμέσως το παιδί έγινε καλά.
Ο υποτακτικός αυτός, από την πράξη αυτή φαίνεται ότι ήταν ένας προοδευμένος, ένας πετυχημένος Μοναχός ο οποίος θα είχε εξασκηθεί στην παιδία και τη θεραπεία της ψυχής του.
Στην προσευχή μας πάντοτε να παρακαλούμε και να δεόμεθα του Θεού να μας απαλλάσσει απ’ αυτό το θηρίο, τον εγωισμό, και να μας χαρίζει την Αγία ταπείνωση της ψυχής . Αμήν.