Τὰ προηγούμενα μέρη: Μέρος Α΄ ΕΔΩ Μέρος Β΄ ΕΔΩ
Τα εκκλησιαστικά πρόσωπα ο παπα-Φώτης τα σεβόταν και τα εκτιμούσε. Ιδιαίτερα τιμούσε τον επίσκοπό του. Χαιρόταν που κάθε χρόνο ο νυν Σεβ. Μητροπολίτης Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος τον επισκεπτόταν κατά την ονομαστική γιορτή του στον Τρίγωνα. Ο παπα-Φωτέλλης ακόμα και μετά από πολλά χρόνια αποχώρησης από την ενεργό του δράση, τη γιορτή του την τελούσε κάθε χρόνο στον Τρίγωνα. Έκανε με χρήματά του πλούσιο τραπέζι για όλο τον κόσμο. Ήθελε να κεραστούν όλοι οι άνθρωποι και χαιρόταν όταν του έλεγε ο κόσμος ευχές. Μα την ίδια στιγμή που ευχόταν, αν κάτι δεν πήγαινε καλά, μπορούσε να κάνει σκηνές και να ανατρέψει το πανηγύρι σε κυνηγητό και φωνές. Μπροστά στο λάθος, χίλια καλά να του έκαμνες, έπρεπε να τα ακούσεις. Κι αυτό όχι σε κατώτερους απ’ αυτόν ανθρώπους, αλλά και σε κείνους που τους φιλοξενούσε, σε κείνους που τον στήριζαν έστω και οικονομικά. Δε λογάριασε τίποτα για την αλήθεια. Απεχθανόταν τη διαστροφή και την αναλήθεια.
Είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ Τίκα. Όταν ερχόταν ο παπα-Φώτης στην Αθήνα, δεν παρέλειπε να περνάει και από την Αγίας Φιλοθέης, όπου βρίσκεται η Αρχιεπισκοπική έδρα. Τον ενθυμούμαι να πίνει τον καφέ του με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο. Μάλιστα κάποτε συνέβη κατά την χειροτονία του νυν Σεβ. Μητροπολίτου Μυτιλήνης να λάβει μέρος κατ’ αυτήν και ο παπα-Φώτης. Στη θωριά της απλότητάς του ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ είπε τον χαρακτηριστικό λόγο του: «Όλοι εμείς – ενν. οι αρχιερείς και ιερείς – δεν κάνουμε όσο αυτό το κούτσικο παπαδάκι» (λόγω του κοντού αναστήματός του). Κάποια φορά, την ώρα που μιλούσε με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Σεραφείμ την ώρα του κεράσματος, τον άκουσα να του λέει: «Μακαριώτατε, να εκδώσετε μια εγκύκλιο κατά των εκτρώσεων. Φονιάδες είναι οι γιατροί που κάνουν τέτοια πράγματα»!
Η νηστεία του ήταν από τις πιο αγαπημένες αρετές του. Ποτέ του σε όλη του την ζωή δεν κατέλυσε ημέρες Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή λάδι ακόμα και μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του.
Η προσευχή του μια ακατάπαυστη δοξολογία και ευχαριστία. Συνήθιζε να λέει από στήθους τους αγαπημένους του Χαιρετισμούς προς το πρόσωπο της Παναγίας μας που την υπεραγαπούσε. Ήξερε από στήθους όλο το Ψαλτήρι και την Καινή Διαθήκη. Είχε απομνημονεύσει πολλά πατερικά κείμενα των Αγίων της Εκκλησίας μας.
✶✶✶
Με τα πολλά χρόνια της αυστηρής εγκράτειας, της ελεημοσύνης, της ανυποκρίτου αγάπης του, έλαβε από το Θεό μας τα χαρίσματα της προοράσεως και διοράσεως. Ανώτερος αξιωματικός του στρατού, που ετύγχανε και πνευματικό του τέκνο, μας μαρτυρεί ότι κάποτε που η σύζυγός του δεν ήθελε την μητέρα του, δηλαδή την πεθερά της, και στενοχωριόταν πολύ, συνέβη κατά την επίσκεψή του στο σπίτι τους να της πει ότι έχει μεγάλο λαχείο, το οποίο κληρώνεται σε λίγες μέρες και κερδίζει τον πρώτο λαχνό. Σε τρεις μέρες εκοιμήθη η πεθερά της!
Σε κάποια άλλη περίπτωση, ζήτησε ξαφνικά να τον οδηγήσουν σε κάποια περιοχή. Όταν έφθασαν και σταμάτησαν έξω από ένα σπίτι, βγήκε από το αυτοκίνητο ο παπα-Φώτης και άρχισε να φωνάζει να βγει η κυρία που διέμενε εκεί. Η κυρία βγήκε και άρχισε να διαμοίβεται ένας διάλογος τρομερός. Ο παπα-Φώτης επέμενε να κατεβεί η κυρία για να εξομολογηθεί ένα μεγάλο αμάρτημά της. Εκείνη εκνευρισμένη και εκτεθειμένη στη γειτονιά της φώναζε στον παπα-Φώτη με άσχημα λόγια να φύγει από το σπίτι της. Τελικά έφυγε ο παπα-Φώτης, αλλά σε λίγη ώρα πληροφορήθηκαν ότι η κυρία πέθανε ξαφνικά. Είχε προσχωρήσει στους Πεντηκοστιανούς κι επειδή εκείνος προαισθάνθηκε τον θάνατό της, έτρεξε για να την σώσει με το μυστήριο της εξομολογήσεως.
Κάποιος
άλλος κληρικός γνωστός του αρρώστησε ξαφνικά κι ενώ δεν θα μπορούσε να
λειτουργήσει και θα άφηνε τους πιστούς αλειτούργητους, ετοιμάσθηκε να
πάει στο ναό του για να ενημερώσει τους επιτρόπους ότι δεν δύναται να
λειτουργήσει. Όταν πήγε όμως στο ναό του, είδε προς έκπληξή του ότι ο
παπα-Φώτης ήταν ήδη ντυμένος τα ιερά άμφιά του και προσκόμιζε
αναμένοντας τον ψάλτη για να ξεκινήσει. Εντελώς ξαφνιασμένος ο παπάς τον
ρώτησε: «Μα καλά, παπα-Φώτη, πώς ήλθες εδώ σήμερα»; Κι ο παπα-Φώτης
αφοπλιστικά του απάντησε: «Μα καλά δεν είσαι άρρωστος; Πώς θα αφήναμε
τον κόσμο αλειτούργητο;».
(Συνεχίζεται)
Απόσπασμα ομιλίας του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλή Χριστοδούλου στην «Ημερίδα για τις σύγχρονες οσιακές μορφές του αιώνα μας», υπό την αιγίδα της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Ι. Ναός Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, Δευτέρα 23 Μαΐου 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου