Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Ἔφτασε ὁ καιρὸς ποὺ οἱ ἀναμνήσεις πλήθυναν... Δὲν τὸ ᾿λεγες ποτέ, πὼς θὰ᾿φτανε τούτη ἡ ἐποχή!
Σὲ πλησμονὴ οἱ θύμησες, ξεπερνοῦν πλέον κατὰ πολὺ στὸ ζύγι τῆς ζωῆς τὰ ὄνειρα. Εἶναι ὄμορφο νὰ ἀναπολῇς, ὑπὸ μία προϋπόθεση ὅμως καὶ μόνο! Ἂν δοξολογεῖς συνεχῶς τὴ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, ἂν ὅλα σου τὰ θυμητάρια τὰ στρέφεις πρὸς τὸν οὐρανό, ἂν τοὺς δίνεις Χριστὸ ἔστω κι ἂν τότε τοῦτες οἱ θύμησές σου οἱ παιδικές, οἱ νεανικές, δὲν εἶχαν μέσα τους διόλου, ἔστω κι ἂν Αὐτὸς ἦταν μόνο μιὰ κάποια αἰτία ποὺ μετατράπηκε ἀπὸ τὸν ψεύτη κόσμο σὲ μία χρήσιμη ἀφορμή. Θυμᾶσαι λοιπόν τὶς γιορτᾶδες μέρες, τῶν Χριστουγέννων τὸ δωδεκαμέρι, τὸ Πάσχα τῆς μοσκόφυτης πλάσης, τὸ καλοκαίρι τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ξωκκλησιῶν. Καὶ ψάχνεις νὰ βρῇς μέσα τους, πίστη καὶ μυστήριο καὶ τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ συναντᾶς ἔθιμα καὶ συνταγὲς καὶ ἀγαπημένα πρόσωπα ποὺ ἔφυγαν καὶ ἤχους καὶ μυρωδιὲς καὶ γεύσεις. Μὰ Πουθενὰ ὁ Χρηστὸς Κύριος. Ἂχ ἐκεῖνα τὰ πανηγύρια τοῦ Δεκαπενταύγουστου, μὲ τὶς σημαιοστόλιστες πλατεῖες, τὰ πολλὰ φῶτα, τὶς ψησταριές, τὸν πάγο καὶ τὶς μουσικὲς ὡς τὸ πρωί... Μὰ εἶναι παραμονὴ τῆς Παναγίας! Ξημερώνει ἡ μετάσταση της!
Ἔχει νήστεμα αὐστηρὸ καὶ ἀπόψε! Πῶς θὰ ξυπνήσει ὁ κόσμος αὔριο; Ξημέρωσε καὶ ἀκόμα χορεύουν!
Ὦ ποιοί χορεύουν! Θυμᾶσαι τὰ νιᾶτα μας; Ὡς τὸ πρωὶ χορὸς καὶ ἔπειτα ἐκεῖ γύρω στὶς 10:00 μὲ 10:30 ὡς τὴν πλατεῖα νὰ ξανασυναντηθοῦμε, καὶ ἕνα κερὶ στὰ βιαστικὰ νὰ ἀνάψουμε μέσα στὴν ἐκκλησία ποὺ ὁ Παπᾶς κάνει ἀπόλυση... Ἔχει καὶ λαχειοφόρο καὶ a la tre ... καὶ ὡραίους ἄρτους καί ...τὴν γιορτάσαμε καὶ φέτος τὴν Παναΐτσα!
Εἶναι ὄμορφο νὰ θυμᾶσαι, ἀρκεῖ νὰ μπορῇς νὰ γυρίζεις στὸ τότε καὶ νὰ τὰ ἀλλάζῃς ὅλα!
Εἶναι ὄμορφο νὰ θυμᾶσαι, ἀρκεῖ νὰ μπορῇς νὰ γυρίζεις στὸ τότε καὶ νὰ τὰ ἀλλάζῃς ὅλα!
Αὐτὸ θαρροῦμε εἶναι μετάνοια ἀδελφοί μου! Νὰ γυρίσῃς πίσω, νὰ σιγάσῃς τὶς μουσικές, νὰ χαμηλώσῃς τὰ φῶτα καὶ νὰ μεταφέρῃς τὸ πανηγύρι ἀπολείτουργα, ὅπως γινόταν στὰ παλιότερα χρόνια, ὅταν ὅλοι οἱ νηστευτές, οἱ δεκαπεντιστᾶδες λειτουργημένοι καὶ κοινωνημένοι, ὄρθρου βαθέος ἔρχονταν στὴν ἐκκλησία νὰ ἀκούσουν τὰ ὑπέροχα καθίσματα......
Ἀναβόησον Δαυΐδ, τὶς ἡ παροῦσα ἑορτή; Ὁ πάντιμος χορός, τῶν σοφῶν Ἀποστόλων, ἠθροίσθη θαυμαστῶς, τοῦ κηδεῦσαι ἐνδόξως, τὸ σῶμα τῆς Πανυμνήτου Θεοτόκου καὶ τὸν Πέτρο ἔνδακρυ νὰ καταπλήττεται ὁρώμενος τὴν Παρθένο τρανῶς ἡπλωμένην ὑπτίαν ...
Νὰ γινόμασταν πάλι παιδιὰ καὶ νέοι νὰ ξανὰ πανηγυρίζαμε (συναθροισμένοι, συναγμένοι γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὴν ὄμορφη αὐτὴ λέξη τὸ πανηγύρι, πᾶν+ἀγείρω, συγκεντρώνω, συναθροίζω) καὶ νὰ μὴν ἀφήναμε στιγμὴ νὰ περνᾷ καὶ νὰ καταγράφεται ὡς μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἀσήμαντες ποὺ ζήσαμε, ὡς δῆθεν σημαντικὲς καὶ μνημειώδεις. Ἀλλὰ δόξα τὴ μακροθυμία τοῦ Κυρίου, ποὺ φέτος θὰ ξανὰ πανηγυρίσουμε καὶ δὲν θὰ ἀφήσουμε οὔτε μία λέξη, οὔτε ἕνα νόημα νὰ τὸ καλύψῃ ὁ ἦχος τῆς ὀρχήστρας, καμιὰ ψησταριὰ νὰ σκεπάσῃ τοῦ θυμιάματος τὴν δέηση, κανέναν προβολέα νὰ σβήσῃ τὸ φῶς τῶν ἱκετευτικῶν χεριῶν, ποὺ ἀναζητοῦν τὸ θεῖο Ἔλεος διὰ πρεσβειῶν τῆς ἀπειρογάμου Θεοτόκου.
Στὴ μηχανὴ τοῦ εὐλογημένου Χρόνου λοιπόν, νὰ γυρίσουμε στὸ τότε καὶ παραμονὲς τῆς πανσέπτου μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν καὶ ἀειπαρθένου Θεομήτορος, νὰ εἰσέλθουμε στὸ Καθολικὸ ἑνὸς ταπεινοῦ Μοναστηρίου ποὺ πανηγυρίζει! Στὴ σκιά τοῦ Κισσάβου!
Πῶς λάμπει τοῦτος ὁ Παπᾶς ποὺ βγαίνει νὰ κηρύξῃ, πρὶν ἀκουστοῦν τὰ ἀπόστιχα τοῦ ἑσπερινοῦ! Χρυσὸ τὸ στόμα του, μέλι ξεβγαίνει μαζὶ μὲ τὶς λέξεις! Μιά-μιὰ αὐτὲς στολίζουν τὸ κουβούκλιο τῆς Παναγίας μας!
.jpg)
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
___________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου