Ο
π. Ιάκωβος ήταν ψηλός, αδύνατος, ευθυτενής· και έβλεπε κανείς έναν
«άρχοντα» στο βάδισμα, στο παρουσιαστικό, στα λόγια του, στην έκφραση
του προσώπου του, στα μάτια που πάντα σχεδόν τα είχε στραμμένα προς τα
κάτω και στον καθ’ όλον τρόπο της τέλεσης του μυστηρίου της θείας
Λειτουργίας, στην καλή του άρθρωση και στην μουσική απαγγελία –αν και
δεν είχε ιδιαίτερη μόρφωση– και ιδιαίτερα στην αξιοζήλευτη απλότητά του.
Πάντοτε ερχόταν από το κελλί του στην εκκλησία φορώντας το
επανωκαλύμμαυχό του, τον σταυρό του και την ράβδο του, και παρά την
απλότητά του τηρούσε μια τάξη, σαν να πήγαινε σε κάποιον επίσημο χώρο.