Η μετάνοια προκαλεί σωτηρία (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)

Ας έρθουμε σε παραδείγματα αμαρτωλών που σώθηκαν με τη μετάνοια.

Ίσως κάποια από τις γυναίκες να πει: «Μόλυνα την ψυχή και το σώμα μου με κάθε είδους ακολασίες. Άραγε μπορώ να σωθώ;». Θυμήσου, γυναίκα, τη Ραάβ την πόρνη, και προσδόκησε κι εσύ τη σωτηρία. Γιατί αν εκείνη, που αμάρτανε φανερά και μπροστά σε όλους, σώθηκε με τη μετάνοια, δεν θα σωθείς κι εσύ με τον ίδιο τρόπο;

Ζήτησε να μάθεις πώς σώθηκε εκείνη. Αυτό μόνο είπε: «Ο Θεός σας είναι ο μόνος αληθινός Θεός στον ουρανό και στη γη» (Ι. Ναυή 2:11). Από τη βαθειά συναίσθηση της ακολασίας της, δεν τόλμησε να πει, «ο Θεός μου», αλλά «ο Θεός σας». Ολοφάνερη έχει τη μαρτυρία της σωτηρίας της στο στίχο των Ψαλμών: «Θα θυμηθώ τη Ραάβ και τη Βαβυλώνα και θα τις συγκαταλέξω ανάμεσα σ’ εκείνους που μ’ αναγνωρίζουν» (Ψαλμ. 86:4).

Το 1821 ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Κωνσταντῖνος Χολέβας – Πολιτικός Ἐπιστήμων
 

Μέσα σέ ὅλη τήν πνευματική σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας παρατηροῦμε ὁρισμένους διανοητές νά ἀμφισβητοῦν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Νέος Ἑλληνισμός «κατασκευάσθηκε» τόν 19^ο αἰῶνα καί ὅτι ἡ σχέση μας μέ τούς Ἀρχαίους Ἕλληνες καί τό Βυζάντιο-Ρωμανία εἶναι μύθος «ἐθνικιστικός». 

Βεβαίως στή χώρα μας ἔχουμε καί ὀρθῶς ἐλευθερία ἐκφράσεως. Ὅμως ἡ ἀνησυχία μας αὐξάνεται ὅταν τέτοιες ἀνιστόρητες ἀπόψεις ἐκφράζονται ἀπό συγγραφεῖς σχολικῶν βιβλίων καί ἀπό στελέχη πού διορίζονται σέ καίριες δημόσιες θέσεις. 

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δογματίζουν αὐθαιρέτως καί ἀγνοοῦν ἤ διαστρέφουν τίς πάμπολλες ἱστορικές πηγές, οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύουν τήν ἐθνολογική καί πολιτιστική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὑπενθυμίζουμε μερικές χρήσιμες ἱστορικές ἀλήθειες:

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 25ης Μαρτίου: Εὐαγγελισμός - Ἑλληνισμός

Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν,
οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μία φλόγα ἀστράφτει... ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία...

Πετάει ἕν᾿ ἄστρο... σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία...
«Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη χαῖρε!

Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ. Χαῖρε Μαρία, Χαῖρε!»

Ἐπέρασαν χρόνοι πολλοί... Μία μέρα σὰν ἐκείνη
ἀστράφτει πάλι ὁ οὐρανός... Στὴν ἔρμη της τὴν κλίνη
λησμονημένη, ὁλόρφανη, χλωμὴ κι ἀπελπισμένη,
μία κόρη πάντα τήκεται, στενάζει ἁλυσωμένη.

Ο παπάς στις ντάπιες

(από την ιστορία του Μεσολογγίου)

Το ίδιο κείμενο συναντήσαμε και στο Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964) με τον τίτλο: “Ο Αληθινός Κληρικός”

Ν.Δ. Μακρή

Συχνότατα ήκουσα επαναλαμβανόμενον υπό των γονέων και των συμπολιτών μου, μεταξύ άλλων και το εξής χαρακτηριστικόν επεισόδιον του σεβαστού ημών κλήρου.

«Ο εφημέριος του Αγίου Παντελεήμονος ιερεύς Παπα-Παναγιώτης Μπουγάτσας, εκ Μποχωρίου, από της ενάρξεως της πολιορκίας και άμα ως ήρχισεν ο κανονιοβολισμός και το τουφέκι, μετέβαινεν εις την εκκλησίαν του ελάμβανεν εις χείρας του τα άχραντα μυστήρια και ασκεπής με τον φανόν του υπό την βροχήν των σφαιρών περιήρχετο από προμαχώνος εις προμαχώνα και εκοινώνει τους ψυχορραγούντας παρηγορών αυτούς διά λόγων καταλλήλων και εμψυχών τους μαχομένους διά του παραδείγματός του. Την μετ’ αληθούς αυταπαρνήσεως εκπλήρωσιν του ιερού τούτου καθήκοντος, ουδεμίαν ημέραν παρέλειψεν.

Ότε δ’ επεσκέφθη ο αείμνηστος Βασιλεύς Όθων κατά πρώτον το Μεσολόγγιον κατά το 1837 και παρουσιάσθη ενώπιόν του ο Παπα-Παναγιώτης έτυχε να παρευρίσκηται εν τοις ανακτόροις και ο στρατηγός Μακρής παρά του οποίου εζήτησε πληροφορίας περί του ιερέως αυτού, ο δε Μακρής απήντησεν ως εξής:

«Μεγαλειότατε! τον παπά αυτόν δίκαιον είναι να τον προσκυνούμεν ως άγιον διά τας μεγάλας του εκδουλεύσεις εις την πατρίδα και τον κόσμον».

«Kαι οπoίαι εισίν αύται, Καπετάν Μακρή;»

«Άκουσε Μεγαλειότατε! από την αρχήν του κλεισμού στο Μεσολόγγι ο παπάς αυτός η μόνη του δουλιά που έκανε ήτανε καθώς επιάνετο το τουφέκι και ήτανε αυτό καθημερινό, είτε μέρα ήτανε είτε νύχτα, έτρεχε στην εκκλησία, έπαιρνε το δισκοπότηρο στα χέρια του και ξεσκούφωτος με το φαναράκι του, επήγαινεν από τάπια σε τάπια και μεταλάβαινε τους ψυχομαχούντας και τους παρηγορούσε με καλά λόγια και εγκαρδίωνε τους άλλους να πολεμούν με όρεξιν και με ψυχήν διά να έχουν την βοήθειαν του Θεού. Σου ορκίζομαι στην πίστη μου, Μεγαλειότατε, ότι δεν πέρασε ημέρα, είτε νύχτα, να μην τον ιδώ εις την τάπια μου επάνω στο τουφέκι καθώς να φέρνη γύρω όλαις ταις άλλαις τάπιες και μέσα εις την χώρα από σπίτι σε σπίτι και στο γιουρoύσι της εξόδου ήτανε μαζί μας και βόλι ή μπάλα δεν τον πείραξε· τότε δεν είναι άγιος ο παπάς αυτός;»

.

Ο αείμνηστος Όθων ακούσας πάντα ταύτα μετά προσοχής και συγκινήσεως, ηυχαρίστησε τον στρατηγόν Μακρήν δια τας αξιομνημονεύτους και χαρακτηριστικάς αυτάς της εποχής εκείνης πληροφορίας του και ιδιοχείρως προσήρμοσεν εις το στήθος του Παπα-Παναγιώτου το αργυρούν παράσημον του αγώνος ως και εκείνο του Σωτήρος φιλοδωρήσας αυτόν και διά γενναίου χρηματικού ποσού.

Η βασιλική αύτη πράξις λαβούσα χώραν ενώπιον πολλών αγωνιστών, γινωσκόντων τα κατά τον ιερέα τούτον εξ ιδίας αντιλήψεως, κατηυχαρίστησε τους πάντας και επί πολλάς ημέρας ήτο το θέμα της ομιλίας μεταξύ των αγωνιστών, ευλογούντων το όνομα του αειμνήστου Βασιλέως Όθωνος».

ηλ. πηγή κειμένου: Μυριόβιβλος

από την Ιστορία του Μεσολογγίου, του Ν.Δ. Μακρή.

εικόνα: Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι στις 5 Ιανουαρίου 1824 (από wiki)

Πηγή:https://antexoume.wordpress.com/

«Πᾶνος»

Η 25η Μαρτίου (από ένα παλιό αναγνωστικό)

Από μέρες ετοιμάζεται το σχολείο για την εθνική εορτή. Πολλά παιδιά εργάζονται και φτιάχνουν σημαίες. Άλλα ψαλιδίζουν το χαρτόνι και φτιάχνουν γράμματα για τις επιγραφές, άλλα φτιάχνουν στεφάνια.

Ή Τασία θά φτιάσει τό φωτοστέφανο για τήν Παναγία. Αύτόν θά τόν φορέσει ή Θυμιοπούλα. Αύτή θά παραστήσει τήν Παναγία. Είναι  πιό φρόνιμο καί ταπεινό κορίτσι. Όλο το σχολείο την άγαπά.

• Παιδιά! ή γιορτή μας πρέπει νά πετύχει λέει ό δάσκαλος. Θά προσκαλέσουμε καί κόσμο. Νά προσέξουμε νά μήν παραλείψουμε τί ποτε. Νά μή ντροπιαστούμε.

Προτού όμως μοιράσει τίς δουλειές, έξήγησε:

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821

Εξ αφορμής της εθνικής επετείου αξίζει να φέρουμε στο προσκήνιο μαρτυρίες πίστεως αγωνιστών και ηρώων του 1821. Επικεφαλής των ηρωικών κληρικών μαρτύρων του 1821 στέκεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄.

Τραγική ήταν η θέση του όταν επαναστάτησε η Ελλάδα. Έβλεπε ότι τον περίμενε το μαρτύριο. Πολλοί προσπαθούν να τον πείσουν να φύγει από την Κωνσταντινούπολη για να σωθεί. Αλλά ο καλός ποιμήν αρνήθηκε, ακολουθώντας τα ίχνη των γενναίων προκατόχων του. 

Είπε: «Με προτρέπετε εις φυγήν˙ μάχαιρα θα διέλθη τας ρύμας της Κωνσταντινουπόλεως και λοιπών πόλεων των χριστιανικών Επαρχιών. Υμείς επιθυμείτε όπως εγώ μεταμφιεζόμενος καταφύγω εις πλοίον ή κλεισθώ εν οικία οιουδήποτε ευεργετικού υμών Πρεσβευτού, να ακούω δε εκείθεν πως οι δήμιοι κατακρεουργούσι τον χηρεύοντα Λαόν… Ουχί!

Ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου - 25η Μαρτίου 2019 (Ευαγγέλιο - Απόστολος)

"Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου·"

Ευαγγέλιο-Απόστολος, σχολιασμός

Ευαγγέλιο: (Λουκ. α΄ 24-38)

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Μαρτίου (τῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ: Λουκ. α΄ 24-38)

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,

Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν.

Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ' Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ.

Ἡ λειτουργικὴ παράδοση καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πνευματικότητα τοποθετοῦν σὲ ἰδιαίτερη θέση τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ θεομητορικὲς ἑορτὲς πλουτίζουν τὴν λειτουργική μας ζωή, γιατί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πάντοτε ἀτενίζει μὲ ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ τὴν μεσίτρια τοῦ οὐρανοῦ. Οἱ θεολογικοὶ λόγοι καὶ ὕμνοι στὴν Κυρία Θεοτόκο εἶναι σὲ τελευταία ἀνάλυση δοξολογία στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

Μπορεί να υπάρχει Ορθοδοξία χωρίς το Οικουμενικό Πατριαρχείο;

σ.σ. Τί έπαθαν ο Αδάμ και η Εύα όταν πίστεψαν τον διάβολο που τους είπε ότι μπορούν να γίνουν θεοί; Έπεσαν. Από τότε μέχρι τώρα όλη η ανθρωπότητα με αυτό παλεύει. Συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια, συμβαίνει ακόμα και στα Πατριαρχεία. Ας προσέξουν το ακόλουθο άρθρο όσοι με τον υπέρμετρο εθνοφυλετισμό τους συντηρούν και θρέφουν την αλαζονεία στους Φαναριώτες. Δεν βοηθούν έτσι το πάλαι ποτέ ένδοξο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το καταποντίζουν στην χλεύη και την ασημαντότητα. Άξιους διαδόχους του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου και του Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου θέλουμε και όχι κοσμογλείφτες. Κι εμείς οι Έλληνες, δεν χρειαζόμαστε τον διάβολο σύμμαχο για να επιβιώσουμε, χρειαζόμαστε τον Ιησού Χριστό.

Του PETRUS ANTIOCHENUS 

Ο Δήμος Κορδελιού-Ευόσμου αφιερώνει την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων

Η επέτειος μνήμης των 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θα είναι το κεντρικό θέμα της φετινής παρέλασης για την 25η Μαρτίου στο Δήμο Κορδελιού-Ευόσμου. 

«Με όλους μας τους χορευτές του Συλλόγου Ποντίων Κορδελιού-Ευόσμου, με πανό, πλακάτ, 10 νταούλια και λύρες θα ανοίξουμε τη φετινή παρέλαση» αναφέρει στο pontos-news.gr η πρόεδρος του σωματείου, Θεοδώρα Σεμερτζίδου.

Οδηγούν στην ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ απέναντι στον Χριστό – Νέες δηλώσεις Αρχιεπισκόπου για το Άγιο Φως που ούτε άθεος θα «ξεστόμιζε» (ΒΙΝΤΕΟ)

Κάθε χρόνο βλέπουμε επιθέσεις κατά του Αγίου Φωτός. Αυτή την φορά όμως η επίθεση είναι συντονισμένη και στοχευμένη.

του Κίμωνα Χαραλάμπους

Σε αυτή συμμετέχουν ρασοφόροι, οι οποίοι αμφισβητούν το «θείον σημάδι», ονομάζοντάς το «ψευδοθαύμα».

Ο Αρχιεπίσκοπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Γεράσων Θεοφάνης, όχι δηλαδή όποιος και όποιος, υπεύθυνος μάλιστα του Πατριαρχείου για τον διάλογο με τους Καθολικούς στον δρόμο για την Πανθρησκεία, σε βίντεο που προβλήθηκε από τον ΑΝΤ1, όχι απλά αμφισβήτησε το «θαύμα του Αγίου Φωτός», αλλά έθεσε την Εκκλησία υπεράνω του Τριαδικού Θεού, χαρακτηρίζοντάς την σε αυτή την κατεύθυνση «πραγματιστική».

Όλες οι ευλογίες του Θεού περνούν από την Παναγία - π. Συμεών Κραγιοπούλου (†)

Δεν πήγε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στο Άγιον Όρος να βρει ένα κατάλληλο μέρος να περάσει καλά, έστω και πνευματικά, όπως θα νόμιζε κανείς. Είχε καημό μέσα του. 

Καθώς τότε ήταν πιο γνήσιοι οι άνθρωποι, ήταν πιο ειλικρινείς, όσοι είχαν έφεση, έβλεπαν ότι κάτι δεν ήταν καλό μέσα τους, και ήθελαν αυτό να αλλάξει, να διορθωθεί. 

Πήγε λοιπόν και έμεινε σ’ ένα ασκητήριο που είναι πάνω από τη Μεγίστη Λαύρα στους πρόποδες του Άθω, και εκεί επί τρία ολόκληρα χρόνια η κύρια προσευχή του ήταν: «Παναγία μου, φώτισόν μου το σκότος».

ΜΟΡΦΟΥ – ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΣΚΟΠΙΑ, ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΔΕΙΝΑ

Σε συνέντευξή του στην “Ορθόδοξη Αλήθεια” (13-3-2019), ο Μητροπολίτης Μόρφου κ.κ. Νεόφυτος, δεν διστάζει να μιλήσει για “προδότες πολιτικούς”, για τα Σκόπια, τον Πόλεμο και τα επερχόμενα δεινά, προσθέτοντας μια άγνωστη έως τώρα Προφητεία για την Ελλάδα και τους Έλληνες!

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ 

“Ο λαός θα πρέπει πρωτίστως να σταματήσει να βλέπει και να διακρίνει τους πολιτικούς σε δεξιούς και αριστερούς. Αυτό το παραμύθι τελείωσε. Τώρα πλέον πρέπει να διακρίνει τους πολιτικούς του σε πατριώτες και προδότες. Και οι επίσκοποι θα πρέπει να τολμήσουν να τοποθετηθούν. Τώρα, αν υπάρξουν και μερικοί επίσκοποι που τοποθετηθούν από την πλευρά των προδοτών, ας τους δώσουμε χρόνο να ανανήψουν”!

Μοναχός Γερμανός Διονυσιάτης (1840 - 24 Μαρτίου 1924)

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα της Θεσσαλίας το 1840.

Διακρινόταν για τη μεγάλη του ταπείνωση.

Γράφει περί αυτού ο ευλαβέστατος μο­ναχός Λάζαρος Διονυσιάτης († 1974): «Ούτος ο μακάριος Γερμανός είχεν έμφυτον εν τη καρδία του την αγίαν ταπείνωσιν και τα εξ αυτής συνακόλουθα χαρίσματα και αρετάς: πραότητα, ακακία, σεμνότητα και το παιδικόν και άπλαστον του χαρακτήρος του.

Εκ νεαράς ηλικίας έπασχεν ο μακαρίτης από κήλην, η οποία τόσον είχεν εξογκωθή, ώστε όταν ήλθεν εις το νοσκομείον, ήτο ως εν καρπούζιον, δύο κιλών περί­που.

Απαγόρευσαν την «απαγγελεία» συνθημάτων από τους ΟΥΚάδες στην παρέλαση

Με επίσημο έγγραφο που απέστειλε ο διοικητής της Μονάδας Υποβρυχίων Αποστολών, απαγορεύεται η απαγγελία συνθημάτων από τους άντρες των ΟΥΚ, στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Το ανορθόγραφο έγγραφο (η απαγγελία έγινε απαγγελεία), καλεί τους ΟΥΚάδες να μην απαγγείλουν συνθήματα στην παρέλαση προς «αποφυγή κυρώσεων, πειθαρχικών αλλά και ποινικών σε στελέχη»!

Ἅγιος Παΐσιος: Στὴν ἐποχή μᾶς λείπουν τὰ παραδείγματα

– Γέροντα, γιατί ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων λέει ὅτι οἱ Μάρτυρες τῶν ἐσχάτων χρόνων θὰ εἶναι «ὑπέρ πάντας Μάρτυρας»[1];

– Γιατί παλιά εἴχαμε μεγάλα ἀναστήματα. Στὴν ἐποχή μᾶς λείπουν τὰ παραδείγματα – μιλῶ γενικά γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Μοναχισμό. Τώρα πλήθυναν τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία καὶ λιγόστεψαν τὰ βιώματα. 

Θαυμάζουμε μόνον τούς Ἁγίους Ἀθλητές τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρίς νὰ καταλαβαίνουμε τὸ πόσο κοπίασαν, γιατί δὲν κοπιάσαμε, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὸν κόπο τους, γιὰ νὰ τούς ἀγαπήσουμε καὶ νὰ ἀγωνισθοῦμε ἀπὸ φιλότιμο νὰ τούς μιμηθοῦμε. 

Ὁ Καλός Θεὸς βέβαια θὰ λάβη ὑπ' ὄψιν Τοῦ τὴν ἐποχή καὶ τὶς συνθῆκες στὶς ὁποῖες ζοῦμε καὶ ἀνάλογα θὰ ζητήση. Ἄν λίγο ἀγωνισθοῦμε, θὰ στεφανωθοῦμε περισσότερα ἀπὸ τούς παλαιούς.

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 24 Μαρτίου 2019 (Β΄Νηστειών) : η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ

Σ’ ἕνα σπίτι στήν Καπερναούμ

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Μαρτίου 2019, Β΄ Νηστειῶν (Μάρκ. β΄ 1-12)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

Β' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ 

Ο θείος αυτός πατέρας, καταγόταν από την Ασία και ανετράφη από παιδί στην βασιλική αυλή της Κωνσταντινούπολης. Τελείωσε τις σπουδές του στη φιλοσοφία, ρητορική και φυσική. Στη λογική, κατά την αποφοιτήριο διάλεξή του ενώπιον του αυτοκράτορα και των αξιωματούχων, ο πρύτανης του πανεπιστημίου ανεφώνησε με θαυμασμό ότι αν ήταν παρών και ο ίδιος Aριστοτέλης θα τον επαινούσε.

Μετά τις σπουδές του όμως, απέρριψε τη προσφορά υψηλών αξιωμάτων του αυτοκράτορα, εγκατέλειψε τα βασίλεια και από είκοσι χρονών ασκήτευσε στο Άγιον Όρος. Πρώτα στην Λαύρα του Βατοπεδίου κατόπιν στη Λαύρα του Αθανασίου καθώς και στην ερημική τοποθεσία Γλωσσία, σημερινή Προβάτα.

Πού θα βρούμε την αληθινή ευτυχία; Γράφει ο π.Νεκτάριος Πόκιας

ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΜΕ!!!

Εάν είχε κάποιος την δυνατότητα να ρωτήσει πολλούς ανθρώπους για το πώς αντιλαμβάνονται την ευτυχία στη σημερινή μας εποχή, είμαι σίγουρος ότι ποικίλες απαντήσεις θα μπορούσε να λάβει. 

Άλλος θα θεωρούσε ευτυχία τα πολλά χρήματα, άλλος τις πολυκατοικίες που έφτιαξε, άλλος τον τελευταίο τύπο του iphone τηλεφώνου που πήρε, άλλος το ακριβό αυτοκίνητο που αγόρασε, άλλος τις μακρινές διακοπές που επέλεξε

Η δικτατορία της μόδας

Γράφει ο Μιχάλης

Σήμερα είδα την εξής ανάρτηση σε μία τηλεεφημερίδα: «Τζούλια Ρόμπερτς: Ακόμη μία celebrity που υιοθέτησε την τάση της σεζόν και έκοψε τα μαλλιά της». 

Το κείμενο συμπέραινε ότι «Οι διάσημες κυρίες φαίνεται να αγαπούν τα καρέ» και στο τέλος ΕΔΙΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΓΗ: «Γιατί λοιπόν να μην τολμήσετε κι εσείς μια αλλαγή στην εμφάνισή σας…».

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν την μανία του ανθρώπινου κοπαδιού.

Τι πάει να πει «τάση»;

Πως γίνεται να βγαίνει ένας ηλίθιος μόδιστρος και να λέει από τον χειμώνα «η τάση για το καλοκαίρι είναι να φορεθούν τάδε υφάσματα»;

Ο Γέρο-Γεώργιος Λαζάρ στην πόλη Πιάτρα Νεάμτς (Εξαιρετική και διδακτική ιστορία)

Περίπου το έτος 1895 ο Γέρο-Γεώργιος ακούγοντας ότι υπάρχουν πολλά μοναστήρια στην Μολδαβία, όπου διατηρούνταν μία μακραίωνη πνευματική ζωή, το Άγιο Πνεύμα τον προέτρεψε να πάει προς εκείνα τα μέρη. 

Εγκαταστάθηκε στην πόλη Πιάτρα Νεάμτς. Από τώρα αρχίζει μία καινούργια εποχή που είναι και η τελευταία της ζωής του. 

Εδώ άρχισε να επισκέπτεται όλες τις εκκλησίες της πόλεως και των περιχώρων. Έγινε γνωστός σ’ όλους τους ιερείς, μοναχούς και ευσεβείς χριστιανούς, οι οποίοι τον τιμούσαν σαν ένα όσιο του Θεού. 

Η απελευθέρωση της Καλαμάτας [23 Μαρτίου 1821]

Έφοδος του Θ. Κολοκοτρώνη, των Καπετανάκηδων, Κουμουντουράκηδων, Χρηστέηδων, Βενετσανάκηδων και του Παπαφλέσσα, Νικηταρά και Αναγνωσταρά

Στις 22 Μαρτίου το απόγευμα 2000 ένοπλοι της στρατιάς της «Δυτικής Σπάρτης» όρμησαν από τις Κιτριές της Μάνης και πολιόρκησαν με τους επίλεκτους οπλαρχηγούς τους την Καλαμάτα, ενώ ο Κεφάλας με τον Νικηταρά απέκοψαν το δρόμο προς την Τριπολιτσά.

Στις 23 Μαρτίου το πρωί ο Αρναούτογλου παρέδωσε την πόλη χωρίς αντίσταση στον Αρχηγό των Ελληνικών Δυνάμεων Πετρόμπεη ο οποίος και κράτησε τον Τούρκο αγά ως όμηρό του για να τον ανταλλάξει με το γιο του Αναστάσιο.

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΣΤΙΣ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Επισκέψεις Θεού... (π. Λίβυος)

Είναι πολύ σημαντικό στην ζωή μας να τα βλέπουμε όλα κατά Θεό. Όχι μόνο τα ευχάριστα, τα καλά, τα δοξασμένα και κολακευτικά. Αλλά κι όλα εκείνα που ενδεχομένως μας πικραίνουν ή μας πληγώνουν γεμίζοντας ερωτηματικά την ψυχή μας.

Εκεί στα δύσκολα είναι που φανερώνεται η ουσιαστική σχέση με τον Χριστό. Στα δύσκκολα κρίνονται οι μεγάλες αγάπες.

Οι δοκιμασίες είναι το χνώτο του Θεού στην ζωή μας, που προσπαθεί να ζεστάνει την καρδιά μας, ώστε να υπάρξει ικανή στην υποδοχή της χάριτος. Γιατί όταν εσύ σιωπάς και υπομένεις μιλάει ο Θεός.

«Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν τὴν ἀληθινὴ καταγωγή μας. Δὲν ξέρουν ὅτι εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ τῶν Ἀθανάτων»

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Μαρίας Μουρζά "Ἐν μέσω κρίσης"

Καὶ ξαφνικὰ ἕνα πρωὶ βρεθήκαμε νὰ ἐπιλέγουν ἄλλοι γιά μᾶς. Νὰ ἀποφασίζουν ἄλλοι γιά μᾶς. Νὰ νοιάζονται νὰ ἐκσυγχρονίσουν ὄχι τὴ ζωὴ ἀλλὰ τὸ θάνατό μας. 

Ξαφνικὰ ἕνα πρωὶ βρεθήκαμε ὑπὸ ζυγόν, περικυκλωμένοι ἀπὸ "σωτῆρες" ποὺ ψάχνουν μὲ σπουδὴ νὰ βροῦν τρόπους ἐξόντωσης, ὥστε ἀπὸ τὴν κατηγορία τῶν ὄντων νὰ περάσουμε σὲ κείνη τῶν μὴ ὄντων. 

Τῶν ἀπαθῶν καὶ ἀνέραστων καὶ ἄβουλων πλασμάτων, ποὺ πρῶτα τὰ τρομοκρατεῖς καὶ μετὰ τὰ μεταχειρίζεσαι καὶ τὰ διαχειρίζεσαι ὅπως θέλεις. 

Ξαφνικὰ χωρὶς νὰ ἀκουστοῦν ἔκτακτα δελτία εἰδήσεων, χωρὶς νὰ φανοῦν ἐχθροί, χωρὶς ὑποψία πολέμου, διαπιστώσαμε ὅτι εἴμαστε ὑπὸ κατοχή. Εἶχαν ἐπιλέξει γιὰ μᾶς τὸν ἀργὸ θάνατο.

Τα δάκρυα της Μετάνοιας του Μοναχού

Στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, στα πρώτα χρόνια του 12ου αιώνα, είχαν κοινοβιάσει δύο μοναχοί, ο Θεόφιλος και ο Ιωάννης, φίλοι στενοί από τα παιδικά τους χρόνια. Αλλά και μέσα στη μονή είχαν γίνει υπόδειγμα αδελφικής αγάπης.

Επειδή θέλησαν να μείνουν αχώριστοι ακόμα και στον τάφο, παρακάλεσαν τον αρμόδιο μοναχό, τον π. Μάρκο, να τους ετοιμάσει ένα κοινό τόπο ταφής.

Κάποτε ο Θεόφιλος έλειψε για ένα διάστημα από τη Λαύρα. Στη διάρκεια όμως της απουσίας του, ασθένησε ο Ιωάννης κι έφυγε για τον ουρανό.