– Γέροντα, τί εἶναι φιλαυτία;
– Τὸ νὰ κάνης τὰ χατίρια τοῦ παλαιοῦ σου ἀνθρώπου, νὰ ἀγαπᾶς δηλαδὴ τὸν παλαιό σου ἄνθρωπο. Καὶ ἡ γαστριμαργία καὶ ὁ ἐγωισμὸς καὶ τὸ πεῖσμα καὶ ἡ ζήλεια πρακτορεῖο τους ἔχουν τὴν φιλαυτία.
Καὶ βλέπεις, ἄλλος ἀπὸ φιλαυτία ζητάει τὸ βόλεμά του, τὴν ἀνάπαυσή του, καὶ δὲν λογαριάζει κανέναν.
Ἄλλος φροντίζει σχολαστικὰ γιὰ τὸ φαγητό του, γιὰ τὸν ὕπνο του, μὴν τυχὸν καὶ πάθη τίποτε ἡ ὑγεία του.
Ἄλλος ζητᾶ νὰ τὸν ὑπολογίζουν, νὰ τὸν ἐκτιμοῦν· λίγο νὰ μὴν τοῦ δώσουν σημασία, νὰ μὴν κάνουν τὸ θέλημά του, ἀντιδράει. Σοῦ λέει: «Γιατί δὲν μὲ ὑπολόγισαν; Θὰ τοὺς δείξω ἐγώ». Πὰ-πά, φοβερὸ πράγμα ἡ φιλαυτία!