Το φθινόπωρο τελείωσε, όχι όμως η μελαγχολία και η θλίψη. Και αυτό
γιατί γύρω μας και σε παγκόσμιο επίπεδο συμβαίνουν πολλές αρνητικές
εξελίξεις. Πανδημία, ενδεχόμενο λοκντάουν, οικονομική κρίση, φόβος να
μην χάσουμε την ελευθερία μας σε μια εποχή πιστοποιητικών
επιτήρησης. Και όλα αυτά, σε ένα πλαίσιο κοινωνικών δικτύων όπου η
«κατάθλιψη» ιεροποιείται κατά κάποιον τρόπο. Υποβάλαμε σε ποιμένες μας
ερωτήματα για το πώς μπορούμε να υποδεχόμαστε όλα αυτά τα δεινά και
να μην πέσουμε σε κατάσταση μελαγχολίας και ακηδίας, πώς να
αντιπαλεύουμε την αγωνία και την απάθεια που νιώθουμε όταν
συνειδητοποιούμε ότι τίποτα δεν εξαρτάται από μας.
Ιερέας Δημήτριος Σίσκιν, Συμφερούπολη:
– Σύμφωνα με
στατιστικά στοιχεία, περίπου 75 % των συμπατριωτών μας είναι
βαπτισμένοι Ορθόδοξοι χριστιανοί. Αλλά το πνεύμα που μας
διακατέχει, είναι μακριά από το χριστιανικό. Είναι ένα πνεύμα του
κόσμου τούτου της ολιγοπιστίας, της χαλαρότητας και της
φιλαυτίας. Οπότε, καθώς υποκύπτουν στην επιρροή του πνεύματος
αυτού, οι χριστιανοί σταδιακά χάνουν την ανδρεία τους, χάνουν την
μετοχή τους στο πνεύμα του Χριστού, και, όταν βρίσκονται
αντιμέτωποι με τις αναπόφευκτες δυσκολίες της ζωής, αρχίζουν να
γογγύζουν, να παραπονιούνται και να βυθίζονται στον ωκεανό
των αγωνιών και ανησυχιών τους.