Σάββας Ἠλιάδης: Πῶς ἐργάζονται οἱ αἰρέσεις

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Ἐφίμωσεν τοὺς δαίμονας (ὁ Κύριος). Ἤν μὲν γὰρ ἀληθές τὸ παρ᾿ αὐτῶν λεγόμενον καὶ οὐκ ἐψεύδοντο τότε λέγοντες ὅτι Σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ· ἀλλ᾿ οὐκ ἤθελε δι᾿ ἀκαθάρτου στόματος τὴν ἀλήθειαν προφέρεσθαι καὶ μάλιστα δι᾿ ἐκείνων, ἶνα μὴ προφάσει ταύτης επιμίξαντες τὸ ἴδιον θέλημα τῆς κακίας, ἐπισπείρωσι τοῦτο, καθεύδουσι τοῖς ἀνθρώποις...
 

Τοιοῦτος γὰρ ὁ τρόπος τῆς ἀντικειμένης ἐνεργείας ἐστί. Τοιαῦτα δὲ τὰ τῶν αἱρέσεων συγκροτήματα τυγχάνει. Πατέρα γὰρ ἑκάστη τῆς ἰδίας ἐπινοίας ἔχουσα τὸν διάβολον καὶ αἰσχυνομένη τὸ τούτου μισητὸν ὄνομα προφέρειν, ὑποκρίνεται τὸ καλὸν καί ὑπὲρ πᾶν ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, τὰς τε τῶν Γραφῶν λέξεις περιβάλλεται. Καὶ λέγει μὲν τὰ ρήματα, κλέπτει δὲ τὴν διάνοιαν τὴν ἀληθῆ. (Μ. Ἀθανάσιος)

Μετάφραση:

Τοὺς φίμωσε τοὺς δαίμονες ὁ Κύριος. Ἦταν βέβαια ἀλήθεια αὐτὸ ποὺ λεγόταν ἀπὸ αὐτοὺς καὶ δὲν ἔλεγαν ψέματα, ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ. 

 

Ἀλλὰ δὲν ἤθελε νὰ προφέρεται ἡ ἀλήθεια ἀπὸ ἀκάθαρτα στόματα καὶ μάλιστα ἀπὸ ἐκεῖνα, ἔτσι ὥστε μὲ αὐτὴν τὴν πρόφαση καὶ ἀφοῦ ἀνακατέψουν τὸ δικό τους τὸ κακὸ θέλημα, νὰ τὸ διασπείρουν, καθὼς οἱ ἄνθρωποι θὰ βρίσκονται σὲ πνευματικὴ νάρκη. 

 

Τέτοια εἶναι, λοιπόν, ἡ μέθοδος τῆς δαιμονικῆς ἐνέργειας· τέτοιες δὲ συμβαίνει νὰ εἶναι καὶ οἱ ὀργανώσεις τῶν αἱρέσεων. Καθεμία ἔχει πατέρα τῆς δικῆς της ἐπινοήσεως τὸν διάβολο καί, ἐπειδὴ ντρέπεται νὰ προφέρει τὸ μισητὸ ὄνομά του, ὑποκρίνεται καὶ χρησιμοποιεῖ τὸ καλὸ καὶ ἀνώτερο ὄνομα πάντων, τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος καὶ ἐπιπλέον τὸ διανθίζει μὲ τὶς λέξεις τῶν Ἁγίων Γραφῶν. 

 

Καί, λέει μὲν τὰ λόγια, ἀλλὰ ἁρπάζει καὶ κλέβει τὴν διάνοια, ποὺ ζεῖ στὴν ἀλήθεια.

 

Ἀντιγραφή - Μετάφραση - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ηλιάδης

«Πᾶνος»