῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Ι')

 

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 

78. Τά πουλιά παρηγοροῦσαν πολύ τόν π. Κλεόπα. Συνωμιλοῦσε συχνά μέ τά «παλληκάρια τῶν δασῶν», μέ τίς κουκουβάγιες, τά κοτσύφια καθώς καί ἄλλα τά ὁποῖα τραγουδοῦσαν καί χαροποιοῦσαν τόν Γέροντα.
 

'Ο π. Κλεόπας κάποτε μᾶς διηγήθηκε τό ἑξῆς περιστατικό: «Τί μεγάλη χαρά εἶχα ὅταν κοινώνησα γιά πρώτη φορά στήν ἔρημο! *Ηλθε ἕνα κοπάδι πουλιά καί μοῦ ἔψαλαν παρά πολύ ὡραῖα. . . !». Καί ὁ στάρετς, ὅταν ἠμποροῦσε, ἐτάϊζε τά πουλάκια ἀπό τίς ἰδικές του πτωχές τροφές.
 

Αὐτή ἡ ἀγάπη του μέ τά πουλιά δέν διεκόπη, διότι δύο χρόνια πρίν ἀπό τήν κοίμησί του, ἀφοῦ κοινώνησε στήν ἐκκλησία, πηγαίνοντας γιά τό κελλί του συνοδευόμενος ἀπό δύο 'Αδελφούς, ἦλθε ἕνα κοπάδι μικρά πουλιά.
 

Αὐτά ἐκάθοντο στούς ὤμους του, στά χέρια του, τσιμποῦσαν τά γένεια του καί τά ράσα του, χωρίς ὅμως νά ἀκουμβοῦν στούς ἄλλους δύο 'Αδελφούς! Μετά ἐπέταξαν μακριά κι ἄρχισαν νά κελαηδοῦν. Τότε ὁ π. Κλεόπας εἶπε: «Πόσο θά ἐπιθυμοῦσα νά ζήσω πάλι μέ τά πουλιά στό δάσος!»                   

79. ῎Ελεγε ἀκόμη ὁ Γέροντας: ῞Οταν συνελήφθην ἀπό τήν 'Ασφάλεια στήν Μονή Σλάτινα, ὡδηγήθηκα στήν πόλι Φαλτιτσένι. 'Εκεῖ μ' ἐκτύπησαν καί μ' ἔριξαν σ' ἕνα μπουντρούμι.
 

῞Ολοι σχεδόν ἀπό ἐκεῖ ἐξήρχοντο τρελλοί. Μ' ἔριξαν καί μένα ἐκεῖ μέσα μαζί μέ ἄλλους πολλούς γιά νά χάσω ἐκεῖ μέσα τά μυαλά μου. Δέν ἔβλεπα μέ τά μάτια μου καί δέν αἰσθανόμουν ἔστω λίγη ζέστη. Τότε κατέβασα τόν νοῦ στήν καρδιά μου κι ἄρχισα νά λέγω τήν εὐχή τοῦ 'Ιησοῦ.
Μετά, ὅταν μᾶς ἔβγαλαν, ἀπόρησαν μέ μένα, διότι ἀκόμη ὡμιλοῦσα καί περπατοῦσα χωρίς νά μέ βαστάζουν ἄλλοι.
 

80. Συχνά ὁ π. Κλεόπας ἀναφερόταν στίς ἁμαρτίες πού πηγάζουν ἀπό τήν φιλαυτία καί προέπτρεπε ὅλους στήν μετάνοια, λέγοντας: «Πηγή κάθε κακίας καί κάθε ἁμαρτίας εἶναι ἡ φιλαυτία! 'Η φιλαυτία εἶναι παράλογη ἀγάπη ἀπεναντι στό σῶμα μας καί εἶναι τό πιό δύσκολο καί τό πιό λεπτό ἀπ' ὅλα τά πάθη, τά ὁποῖα ὑποδουλώνουν τήν ἀνθρώπινη φύσι».
 

'Από τήν φιλαυτία μας γεννῶνται: 'Η ἐλεημοσύνη μόνο γιά τόν ἑαυτό μας, ἡ συμπάθεια μόνο τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἡ δικαιοσύνη τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἡ εὐχαρίστησις τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὁ ἔπαινος τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἡ δόξα τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἡ φιλαρέσκειά μας, ἡ ἐπιβολή τῆς γνώμης μας κ ὅλες οἱ ἄλλες γνωστές καί ἄγνωστες ἁμαρτίες.

81. Μία πιστή γυναῖκα μᾶς ἐδιηγήθη πῶς ὁ πατέρας της θεραπεύθηκε μέ τίς προσευχές τοῦ π. Κλεόπα.
 

«῏Ητο τό τέλος τοῦ ἔτους 1995. 'Εγώ εἶχε φύγει πρίν λίγες ὧρες ἀπό τήν Συχαστρία καί εἶχα συναντήσει καί συνομιλήσει μέ τόν π. Κλεόπα. 'Ο πατέρας μου ἦτο πολύ ἄρρωστος καί γιά 40 περίπου χρόνια ἐβασανίζετο ἀπό τό πάθος τῆς μέθης. Μετά ἀπό πολλές προσπάθειες τόν ἔφερα κι αὐτόν μία ἡμέρα στόν Γέροντα. Αὐτός καθόταν κάτω ἀπό ἕνα δένδρο καί εἶχε τριγύρω του μερικούς Χριστιανούς. Καθίσαμε σέ σκαμνιά ἀπέναντι ἀπό τόν π. Κλεόπα, ὁ ὁποῖος ἐκείνη τήν στιγμή ὡμιλοῦσε πνευματικά θέματα.
 

Ξαφνικά σταμάτησε. 'Εκύτταξε ψηλά, ἐπάνω ἀπό τά κεφάλια μας καί ἄρχισε νά ὁμιλῆ γιά τό πάθος τῆς μέθης. 'Ο πατέρας μου, ἀπό τήν ἔκπληξί του, «μαρμάρωσε» ἐκεῖ στό σκαμνί πού καθόταν. 'Επέρασε ἀρκετή ὥρα. Στό τέλος ὁ π. Κλεόπας μᾶς εὐλόγησε, ὅπως ἔκανε συνήθως. 'Επλησίασα μαζί μέ τόν πατέρα μου κοντά του. 'Εκεῖνος ἔβαλε τά χέρια του ἐπάνω στό κεφάλι τοῦ πατέρα μου, ἔκαμε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ εἶπε:«῎Ετσι, ἀγαπητέ μου, νά ἐξομολογῆσαι καθαρά καί ἡ Θεοτόκος θά σέ βοηθήση. Θά ἰδωθοῦμε πάλι στόν παράδεισο!»
 

'Αναχωρήσαμε εἰρηνικοί. Τί συνέβη τότε δέν γνωρίζω. 'Επί 30 χρόνια δέν εἶχε ἰδεῖ τόν πατέρα μου νά κάνη τόν Σταυρό του, ἀλλά, μόλις ἐπιστρέψαμε στό σπίτι, μπῆκε στήν τραπεζαρία κι ἔκανε τρεῖς μεγάλες μετάνοιες. Τόν κυττάζαμε μέ τήν μητέρα μου καί ἐθαυμάζαμε χαρούμενες μ' αὐτό τό πρωτοφανές γεγονός. 'Από τότε ὁ πατέρας μου ἐξομολογεῖται τακτικά καί λυτρώθηκε ἀπό τό πάθος τῆς μέθης.

  Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

 

Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com/

____________________________

 

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ π. Κλεόπα Ἠλίε ΕΔΩ  

«Πᾶνος»