Παπα-Χριστοφόρος, ο άγνωστος ησυχαστής και Πνευματικός των επτά αόρατων ασκητών.

Σε μια ερημική και σχεδόν απρόσιτη περιοχή που βρίσκεται μεταξύ της Βίγλας και του «Αγίου Νείλου» υπάρχει κτισμένο το ερημικό κελί που λέγεται «Γιαννακόπουλα».

Τιμάται στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι ακατοίκητο και ερειπωμένο. Ο τελευταίος Γέροντας λεγόταν Γαβριήλ.

Σ’ αυτό το κελί, όπως έλεγαν οι παλιότεροι ησυχαστές, εφτά άγνωστοι,που ασκήτευαν στην περιοχή ¨Ευωδία, ερημίτες ερχόντουσαν κατά καιρούς και μεταλάμβαναν τα Άχραντα Μυστήρια από τα χέρια ενός ευλαβούς και εναρέτου απλού Γέροντος, του παπα-Χριστοφόρου και κατόπιν αναχωρούσαν για τα αφανή καταφύγιά τους. Μάλιστα ήταν και ο Πνευματικός τους. Κάποτε που πήγε να τους κοινωνήσει, πέρασε μπροστά από τους Τούρκους και δεν τον είδαν, έγινε αόρατος.

Για τους αόρατους ασκητές υπάρχει η εξής μακραίωνη αγιορείτικη παράδοση:

«….Μια ομάδα ασκητών τον αριθμόν επτά ( κατʼ άλλους δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτη προσευχή υπέρ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδική χάρη από τον Κύριο να ζουν «άοικοι και γυμνοί» και να είναι αόρατοι από τους οφθαλμούς των ανθρώπων.

..Υπάρχει και παράδοση μάλιστα, που υποστηρίζει ότι αυτοί οι Εφτά ερημίτες (κατʼ άλλους δώδεκα) θα επιτελέσουν την τελευταία Λειτουργία στη κορυφή του Άθωνα στο ναϊδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Και μετά θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία. Αυτοί οι εφτά (ή δώδεκα) δεν θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταμορφωθούν. Δηλαδή θα αλλάξουν μορφή και τα σώματά τους θα γίνουν άφθαρτα και αθάνατα όπως όλων των ευρισκομένων εν ζωή τότε ανθρώπων».

Ο ιερομόναχος Χριστοφόρος γεννήθηκε το 1789 στην Ελλάδα από γονείς ευλαβείς.. Αναζητώντας πνευματικό οδηγό σε ηλικά 48 ετών ήρθε στο Άγιο Όρος.
Έγινε υποτακτικός στον γέροντα Ζωσιμά, στα Καυσοκαλύβια. Για την τέλεια υπακοή του απέκτησε γρήγορα το χάρισμα της νοεράς Προσευχής. Χειροτονήθηκε ιερομόναχος και πνευματικός και ανέλαβε Δικαίος της Σκήτης, μετά την κοίμηση του Γέροντά του. Για περισσότερη ησυχία και απερίσπαστη προσευχή άφησε τα Καυσοκαλύβια και πήγε στο ησυχαστικό κελί «Γιαννακόπουλα» πέρα από την σπηλιά του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου. Απέκτησε τρεις Ρουμάνους υποτακτικούς τον Γρηγόριο, τον Νεόφυτο και τον Χρυσόστομο. Ακολουθούσαν ησυχαστικό τυπικό. Όλη την νύχτα αγρυπνούσαν και καθημερινά τελούσαν την Θεία Λειτουργία.

Πολλές φορές ο παπα-Ιωάσαφ ο Λαυριώτης, ο βιογράφος του, όταν είχε μεγάλους πειρασμούς επισκεπτόταν τον παπα-Χριστοφόρο και χωρίς να του πη τίποτε, ο Γέροντας κατανοούσε την κατάστασή του και με μία συμβουλή του κατάλληλη τον ανέπαυε και τον αλλοίωνε.

Συμβούλευε: «Ο αρχάριος μοναχός πρέπει να αρχίζη με πολύ ζήλο τη νοερά προσευχή. Να εργάζεται λίγο και να προσεύχεται πολύ».

Εκοιμήθη στις 22 Δεκεμβρίου 1862, σε ηλικία 73 ετών, εκ των οποίων τα 25 έζησε στο Άγιο Όρος. Μία εβδομάδα, πριν κοιμηθεί, ειδοποίησε τους πατέρες της Λαύρας. Τον επισκέφθηκαν, τους ζήτησε συγχώρεση και τους παρακάλεσε να κάνουν κομποσχοίνι.

Σε μια στιγμή το πρόσωπό του έλαμψε με φως άκτιστο και οι πατέρες έκθαμβοι έπεσαν πρηνείς λέγοντας το ¨Κύριε ελέησον». Μετά την ανακομιδή των λειψάνων του η κάρα του ευωδίαζε και έκανε θαύματα. Τον βίο του έγραψε ο παπα-Ιωάσαφ ο Λαυριώτης.

Απόσπασμα Από το βιβλίο «Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση», Άγιον Όρος, 2011. και από την εργασία : ‘Αγνωστες διηγήσεις για τους ασκητές της Αθωνίτικης Βίγλας»
Επιμέλεια έρευνας και κειμένων: πρωτ: Δημήτριος Αθανασίου.

https://fdathanasiou.wordpress.com

Πηγή:https://iconandlight.wordpress.com/

«Πᾶνος»