Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Θαύματα καὶ σημεῖα» ΕΔΩΕἰσαγωγή: Τί ζητοῦσαν οἱ Φαρισαῖοι;
Οἱ Φαρισαῖοι δὲν ἔμεναν ἱκανοποιημένοι μὲ τὰ θαύματα, ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος. Τὰ εὕρισκαν χωρὶς πολλὴ σημασία. Καὶ τοῦ ζητοῦσαν ἕνα θαῦμα μὲ ἰδιαίτερη σημασία: ἕνα - ὅπως τὸ ἔλεγαν οἱ ἴδιοι - «σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ»[1] Ἡ ἀπαίτησή τους γιὰ ἕνα τέτοιο θαῦμα, ἔκφραση μιᾶς δικῆς τους ἀντίληψης γιὰ τὰ σημεῖα καὶ τὰ θαύματα, ἐπανελήφθῃ πολλὲς φορές. «Ἡ γενεὰ αὕτη σημεῖον ζητεῖ»[2], μᾶς πληροφορεῖ ὁ Κύριος. Τὴν ἴδια ἀπαίτηση μὲ τοὺς Φαρισαίους εἶχαν καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι· παρ᾿ ὅλο ποὺ τὸ πιστεύω τους διέφερε τόσο πολὺ ἀπὸ τὸ πιστεύω τῶν Φαρισαίων[3].
Τὴν ἀξίωσή τους αὐτὴ γιὰ «σημεῖο ἐκ τοῦ οὐρανοῦ», μερικὲς φορὲς τὴν διετύπωσαν καὶ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ. Καὶ νὰ ἕνα παράδειγμα: Ὁ Κύριος ἔκαμε ἕνα θαῦμα. Ἐπλήθυνε πέντε ἄρτους. Καὶ μὲ αὐτοὺς ἐχόρτασε μιὰ ἀνθρωποθάλασσα: πέντε χιλιάδες ἄνδρες καὶ ἀμέτρητες γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἐκεῖνοι τὸ θαῦμα αὐτὸ τὸ εἶδαν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια. Καὶ ἔφαγαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ «τραπέζι». Σωματικὰ χόρτασαν. Μὰ πνευματικὰ δὲν τὸ κατάλαβαν. Καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν χόρτασαν. Καὶ ἐκφράζοντας τὴν πεῖνα τους εἶπαν στὸν Κύριο! «Τί σημεῖον ποιεῖς, ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμέν Σοι;
Οἱ πατέρες ἡμῶν τὸ μάννα ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ, καθὼς ἔστι γεγραμμένον· ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς φαγεῖν»[4]. Ὁ θαυματουργικὸς πολλαπλασιασμὸς τῶν ἄρτων στὰ χέρια τοῦ Σωτῆρος δὲν τοὺς ἐφάνηκε ἀρκετός! Γιατί εἶχε γίνει μὲ τὴν σιωπὴ καὶ μὲ τὴν ἁγία ταπείνωση, ποὺ διεπότιζαν ὅλες τίς ἐνέργειες τοῦ Θεανθρώπου! Αὐτοὶ ὅμως ἐχρειάζοντο θέαμα! Αὐτοὶ ἤθελαν κάτι τὸ ἐντυπωσιακό, κάτι ποὺ νὰ κάνει ἐφφέ! Ἤθελαν λόγου χάριν: Νὰ σκεπασθῇ ὁ οὐρανὸς μὲ μαῦρα σύννεφα! Νὰ ἀντηχήσουν βροντές! Νὰ λάμψουν ἀστραπές! Καὶ τὰ ψωμιὰ νὰ πέσουν ἀπὸ τὸν οὐρανό!
Κάτι τὸ ἀνάλογο ζητοῦσαν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ὅταν ὁ Θεάνθρωπος εἶχε εὐδοκήσει νὰ ἀνεβασθῇ στὸν Σταυρό. «Οἱ ἀρχιερεῖς Τὸν ἐμπαίζανε. Τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ φαρισαῖοι. Ἔλεγαν· Ἄλλους ἔσωσε. Τὸν ἑαυτό του δὲν μπορεῖ νὰ τὸν σώσῃ; Τίποτε δὲν εἶναι! Ἄν εἶναι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ἐδῶ θὰ τὸ δείξῃ! Ἄν κατεβῇ αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἀπὸ τὸν σταυρό! Μόνο τότε θὰ πιστεύσωμε σ᾿ αὐτόν[5]. Τὸ παραδέχονται, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔκαμε θαύματα.
Τὸ παραδέχονται ὅτι αὐτὰ ποὺ εἶχε κάμει ἦταν θαύματα. Καὶ ταυτόχρονα τὰ ὑποτιμοῦν. Καὶ ὑποτιμῶντας τὰ ἀρνοῦνται. Ἀρνοῦνται τὰ θαύματα, ποὺ ἔκαμε ὁ Θεὸς μὲ τὴν εὐσπλαγχνία Του. Καὶ Τοῦ ζητοῦν θαῦμα κομμένο στὰ μέτρα τῶν ἀντιλήψεών τους. Μὰ ἂν ἕνα τέτοιο θαῦμα ἐγίνετο, δὲν θὰ μποροῦσε πιὰ νὰ ἐπιτύχῃ ὁ σκοπός, γιὰ τὸν ὁποῖο ἦλθε ὁ Θεάνθρωπος στὴ γῆ. Καὶ φυσικὰ δὲν θὰ εἴχαμε πιὰ ἀπολύτρωση. Τέτοια θαύματα ποθοῦσαν καὶ ποθοῦν νὰ ἰδοῦν, ὅλοι οἱ ἐλαφρόμυαλοι, περίεργοι καὶ ἄκριτοι.
Ἕνα τέτοιο θαῦμα πόθησε νὰ ἰδῇ ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ ὁ Ἡρώδης[6]. Αὐτός, τὸ σημεῖο τὸ ἤθελε «γιὰ νὰ σκοτώσῃ τὸν καιρό του» εὐχάριστα! Καὶ ἐπειδὴ δὲν τοῦ ἔγινε τὸ χατήρι, τὸν ἐπῆρε τὸν Κύριο στὴν κοροϊδία! Καὶ εὑρῆκε ἔτσι εὐκαιρία γιὰ διασκέδαση!
Βιβλιογραφία
[1] Μᾶρκ. 8,1.
[2] Μᾶρκ. 8, 12.
[3] Ματθ. 16, 1.
[4] Ἰωάν. 6, 30-31.
[5] Ματθ. 27, 41-42.
[6] Λουκ. 23, 8.
Τὴν ἀξίωσή τους αὐτὴ γιὰ «σημεῖο ἐκ τοῦ οὐρανοῦ», μερικὲς φορὲς τὴν διετύπωσαν καὶ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ. Καὶ νὰ ἕνα παράδειγμα: Ὁ Κύριος ἔκαμε ἕνα θαῦμα. Ἐπλήθυνε πέντε ἄρτους. Καὶ μὲ αὐτοὺς ἐχόρτασε μιὰ ἀνθρωποθάλασσα: πέντε χιλιάδες ἄνδρες καὶ ἀμέτρητες γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἐκεῖνοι τὸ θαῦμα αὐτὸ τὸ εἶδαν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια. Καὶ ἔφαγαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ «τραπέζι». Σωματικὰ χόρτασαν. Μὰ πνευματικὰ δὲν τὸ κατάλαβαν. Καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν χόρτασαν. Καὶ ἐκφράζοντας τὴν πεῖνα τους εἶπαν στὸν Κύριο! «Τί σημεῖον ποιεῖς, ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμέν Σοι;
Οἱ πατέρες ἡμῶν τὸ μάννα ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ, καθὼς ἔστι γεγραμμένον· ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς φαγεῖν»[4]. Ὁ θαυματουργικὸς πολλαπλασιασμὸς τῶν ἄρτων στὰ χέρια τοῦ Σωτῆρος δὲν τοὺς ἐφάνηκε ἀρκετός! Γιατί εἶχε γίνει μὲ τὴν σιωπὴ καὶ μὲ τὴν ἁγία ταπείνωση, ποὺ διεπότιζαν ὅλες τίς ἐνέργειες τοῦ Θεανθρώπου! Αὐτοὶ ὅμως ἐχρειάζοντο θέαμα! Αὐτοὶ ἤθελαν κάτι τὸ ἐντυπωσιακό, κάτι ποὺ νὰ κάνει ἐφφέ! Ἤθελαν λόγου χάριν: Νὰ σκεπασθῇ ὁ οὐρανὸς μὲ μαῦρα σύννεφα! Νὰ ἀντηχήσουν βροντές! Νὰ λάμψουν ἀστραπές! Καὶ τὰ ψωμιὰ νὰ πέσουν ἀπὸ τὸν οὐρανό!
Κάτι τὸ ἀνάλογο ζητοῦσαν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ὅταν ὁ Θεάνθρωπος εἶχε εὐδοκήσει νὰ ἀνεβασθῇ στὸν Σταυρό. «Οἱ ἀρχιερεῖς Τὸν ἐμπαίζανε. Τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ φαρισαῖοι. Ἔλεγαν· Ἄλλους ἔσωσε. Τὸν ἑαυτό του δὲν μπορεῖ νὰ τὸν σώσῃ; Τίποτε δὲν εἶναι! Ἄν εἶναι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ἐδῶ θὰ τὸ δείξῃ! Ἄν κατεβῇ αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἀπὸ τὸν σταυρό! Μόνο τότε θὰ πιστεύσωμε σ᾿ αὐτόν[5]. Τὸ παραδέχονται, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔκαμε θαύματα.
Τὸ παραδέχονται ὅτι αὐτὰ ποὺ εἶχε κάμει ἦταν θαύματα. Καὶ ταυτόχρονα τὰ ὑποτιμοῦν. Καὶ ὑποτιμῶντας τὰ ἀρνοῦνται. Ἀρνοῦνται τὰ θαύματα, ποὺ ἔκαμε ὁ Θεὸς μὲ τὴν εὐσπλαγχνία Του. Καὶ Τοῦ ζητοῦν θαῦμα κομμένο στὰ μέτρα τῶν ἀντιλήψεών τους. Μὰ ἂν ἕνα τέτοιο θαῦμα ἐγίνετο, δὲν θὰ μποροῦσε πιὰ νὰ ἐπιτύχῃ ὁ σκοπός, γιὰ τὸν ὁποῖο ἦλθε ὁ Θεάνθρωπος στὴ γῆ. Καὶ φυσικὰ δὲν θὰ εἴχαμε πιὰ ἀπολύτρωση. Τέτοια θαύματα ποθοῦσαν καὶ ποθοῦν νὰ ἰδοῦν, ὅλοι οἱ ἐλαφρόμυαλοι, περίεργοι καὶ ἄκριτοι.
Ἕνα τέτοιο θαῦμα πόθησε νὰ ἰδῇ ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ ὁ Ἡρώδης[6]. Αὐτός, τὸ σημεῖο τὸ ἤθελε «γιὰ νὰ σκοτώσῃ τὸν καιρό του» εὐχάριστα! Καὶ ἐπειδὴ δὲν τοῦ ἔγινε τὸ χατήρι, τὸν ἐπῆρε τὸν Κύριο στὴν κοροϊδία! Καὶ εὑρῆκε ἔτσι εὐκαιρία γιὰ διασκέδαση!
Βιβλιογραφία
[1] Μᾶρκ. 8,1.
[2] Μᾶρκ. 8, 12.
[3] Ματθ. 16, 1.
[4] Ἰωάν. 6, 30-31.
[5] Ματθ. 27, 41-42.
[6] Λουκ. 23, 8.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου