Σας πληροφορώ, αδελφοί μου, ότι αν όλοι συνεργούμε στη σωτηρία των αδελφών μας, με βεβαιότητα γρήγορα πρόκειται να διορθωθούν οι κακοί, και να ελευθερωθούν οι πολιτείες μας από τα κακά και τις αμαρτίες.
Διότι, αν ένας μόνο άνθρωπος, που έχει ζήλο θεϊκό στην καρδιά του και αγάπη αδελφική, μπορεί να διορθώσει έναν ολόκληρο λαό, πόσο μάλλον μπορεί να διορθώσει τους αμαρτωλούς τόσο και τόσο πλήθος Χριστιανών, αρκεί μόνο να θελήσουν να αποκτήσουν ζήλο και αδελφική αγάπη στην ψυχή τους;
Χριστιανοί! Προσέξτε! Κάνετε ὡραῖες σκέψεις καί συλλογισμούς! Ἀλλά χωρίς νά ξέρετε, τί εἶναι ἡ σωτηρία· γιατί εἶναι ἀπαραίτητη ἡ σωτηρία· καί γιατί ἡ μόνη ὁδός πρός τόν Θεό καί τήν σωτηρία εἶναι ὁ Χριστός· μόνο ὁ Χριστός!
Σωτηρία εἶναι ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό· ἡ ἀποκατάσταση ἐπικοινωνίας μαζί Του. Ἡ σωτηρία εἶναι κάτι πού μάς ἐνδιαφέρει ὅλους. Ὅλους τούς λαούς· ὅλους τούς ἀνθρώπους· ἐνάρετους καί ἁμαρτωλούς! Ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ μιλώντας γιά τόν ἑαυτό του, λέγει: «θά κατεβῶ στό παιδί μου στόν Ἅδη». Το λέγει γιατί τότε, πρίν ἔλθει ὁ Χριστός, ὅλοι, ἁμαρτωλοί καί δίκαιοι, μετά τό ἐπίγειο ταξίδι τους, κατέληγαν στόν Ἅδη. Τόσο λίγη ἀξία εἶχαν τότε τά «καλά» τους ἔργα! Μόνα τους χωρίς τήν χάρη πού παίρνουμε, ἀπό τό βάπτισμα καί ἀπό τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Συνεχῶς βομβαρδιζόμαστε μὲ ἀναφορὲς στὴν Νέα ψηφιακὴ Ἐποχή, στὴν ψηφιοποίησι τῶν πάντων, στὸν Μετανθρωπισμὸ (ἤ Ὑπερανθρωπισμό), στὴν εἰκονικὴ πραγματικότητα, στὸ metaverce, στὸν Τρανσεξουαλισμό (τοὺς ὑπερήφανους, καλέ, τοὺς ΛΟΑΤΚΙ+). Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι ἰδέες καὶ σχέδια, ἀλλὰ γεγονότα ποὺ ἤδη πραγματοποιοῦνται, ἄλλα σὲ μεγαλύτερο ἄλλα σὲ μικρότερο βαθμό. Οἱ νέες ψηφιακὲς ταυτότητες καὶ τὸ ψηφιακὸ χρῆμα εἶναι μέσα καὶ ἐργαλεῖα τοῦ ἴδιου σκοποῦ. Καὶ ὁ τελικὸς σκοπὸς εἶναι ἡ δημιουργία τοῦ Νέου Πολιτισμοῦ καὶ Νέου Ἀνθρώπου, τοῦ Μετανθρώπου ἤ Ὑπερανθρώπου, κατὰ τοὺς σχεδιαστὲς καὶ ἐφαρμοστές ὅλων αὐτῶν.
Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Ζ’ Κυριακῆς Ματθαίου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὀφείλομε «οὐχ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν» ἀλλὰ «ἕκαστος ὑμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν» (Ρωμ. ιε’ 2), πρὸς πνευματικὴ ὠφέλεια καὶ ἐνίσχυσή του. Γι’ αὐτὸ καὶ ζητεῖ ἀπὸ τοὺς δυνατώτερους νὰ βαστάζουν τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων.
Γιὰ νὰ μπορέσωμε, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, νὰ κάνωμε ἐκεῖνο ποὺ ἀρέσει ὄχι στὸν ἑαυτό μας ἀλλὰ στὸν Θεὸ καί, συγχρόνως, ἐκεῖνο ποὺ ὠφελεῖ τὸν πλησίον, χρειάζεται νὰ ἔχωμε πάντοτε ὡς ὑπόδειγμά μας τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος «οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν» (ὅ.π. 3) ἀλλὰ ἔγινε «ὑπήκοος» τοῦ πατρός Του καὶ μάλιστα «μέχρι θανάτου σταυροῦ», χάριν τῆς δικῆς μας σωτηρίας.
Πριν 11 χρόνια η Μυρτώ πέρασε ένα μαρτύριο με ευθύνη του κράτους και της υποκριτικής κοινωνίας μας - Κι όμως επιμένει να μας χαμογελά
Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,4]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ἡ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Ἡ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Στὴ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 21-7-1985]
(Β140)
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ἐπιθυμῶντας νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, γράφει τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν». «Ἐμεῖς», λέγει, «οἱ δυνατοί, ἐμεῖς ποὺ νομίζομε ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχομε κάποια δύναμη πνευματική, ἂς κρατήσομε τίς ἀτέλειες ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὀλιγοτέραν πνευματικὴ δύναμη». Καὶ γιὰ νὰ στηρίξει αὐτό, δηλαδὴ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει μία αὐταρέσκεια, «μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν», ἀλλὰ πρέπει νὰ βοηθοῦμε πραγματικὰ τοὺς ἄλλους, ἀναφέρεται σὲ ἕνα πρότυπον. Καὶ αὐτὸ τὸ πρότυπον εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός· «διὰ τὸν Ὁποῖον», λέγει, «ἐγράφῃ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη: Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σὲ ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ». Ὡς νὰ ἀποτείνεται ὁ Υἱὸς πρὸς τὸν Πατέρα λέγοντας: «Ἐκεῖνοι ποὺ ὀνείδιζαν Σένα, ὦ Πατέρα μου, τώρα ὀνειδίζουν Ἐμένα». Εἶναι ἀπὸ τὸν Ψαλμὸν 68, στίχος 10.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 9, 27-35]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Ἡ ΑΞΙΑ ΤΗΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 25-7-1982]
(Β73)
Κάποτε, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος, διερχόμενος σὲ ἕναν τόπον, Τὸν συνήντησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι ἔκραζαν: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησον ἡμᾶς». «Ἰησοῦ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ», δηλαδὴ Μεσσία, «ἐλέησέ μας».
Εἶναι πολὺ συγκινητικὸ νὰ βλέπει κανεὶς τυφλοὺς ἀνθρώπους γενικὰ ἀσθενεῖς, νὰ σπεύδουν νὰ βροῦν τὴν ὑγεία των, πολὺ δὲ περισσότερο, ὅταν αὐτὴ εἶναι ὅρασις καὶ δὲν βλέπουν γύρῳ τίποτα, παρὰ μόνο σκοτάδι, νὰ σπεύδουν νὰ ζητήσουν τὴν θεραπεία τους ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ κάνει κατάπληξη εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν τὰ μάτια τους δὲν ἔβλεπαν, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Ἰησοῦ «υἱὸ τοῦ Δαβίδ». Δηλαδὴ Μεσσία. Διότι ὁ τίτλος «υἱὸς Δαυΐδ» σημαίνει Μεσσίας, δηλαδὴ Χριστός. Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶχαν τὰ μάτια τους καὶ δὲν εἶχαν δεῖ κανένα θαῦμα, παρὰ μόνο εἶχαν μάθει, εἶχαν ἀκούσει, συνεπῶς εἶχαν πιστέψει, αὐτοὶ νὰ ὁμολογοῦν τὸν Ἰησοῦν «υἱὸν Δαυΐδ». Κάνει ἐντύπωση αὐτό.
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Η Πατρίδα μας διέρχεται τους πιο δύσκολους καιρούς, με τους οιωνούς να είναι εναντίον της! Στο διηνεκές γνωρίζουμε, εμείς οι Έλληνες, ότι έχουμε για γείτονες (Τουρκία, Αλβανία και εσχάτως τα Σκόπια) βάρβαρες και απολίτιστες χώρες, που διεκδικούν ελληνικά εδάφη, αναγνωρισμένα από Διεθνείς Συνθήκες!
Όμως το πολιτικό μας Σύστημα, των τελευταίων δεκαετιών είναι εξόχως υποχωρητικό, δουλικό θα έλεγα, απέναντι στις κυβερνήσεις αυτών των χωρών! Που εν ονόματι της αποφυγής ενός πολέμου με την Τουρκία, συνεχώς ενδοτικά υποχωρεί, και όταν βέβαια δώσεις θάρρος στο χωριάτη, αυτός θα ανέβει και στο κρεβάτι σου!
Έτσι ακριβώς έπραξε, ο μεγαλύτερος ολετήρας Πρωθυπουργός της Ελλάδος, που ακούει στο όνομα Κώστας Σημίτης!
Συνελήφθη το 1952 με αφορμή τη συμμετοχή του στην πατριωτική ομάδα των λεγεωναρίων και φυλακίστηκε στο Γκαλές. Μετά την αποφυλάκισή του, εργάστηκε για ένα διάστημα ως οικοδόμος στο Bolintin, κοντά στο Βουκουρέστι. Ο Κύριος ήθελε να δοκιμάσει τον δούλο του στο καμίνι των πειρασμών και σαν άλλον Ιώβ πήρε τα παιδιά του ένα ένα, που από τα πέντε επέζησε μόνο ένα κορίτσι. Αυτή τη δοκιμασία έλαβε και ο πατέρας Ηλίας με πίστη, παραδομένος τελείως στο θέλημα του Θεού. Μετά από λίγα χρόνια, επανέλαβε ταπεινά την ιερατική του διακονία στα χωριά Gârdeşti (Teleorman) και Κουκουρούζ (Giurgiu), γινόμενος στους πιστούς παράδειγμα προσευχής και καλών έργων.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,27-35]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ
«Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ (:Καὶ ἐνῶ ἔφευγε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, Τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, οἱ ὁποῖοι φώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγαν: "Σπλαχνίσου μας καὶ θεράπευσέ μας, ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ"). Ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε (:Καὶ ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι, ἦλθαν κοντά Του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς λέει: "Πιστεύετε ὅτι ἔχω τὴ δύναμη νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾶτε;" Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦν: "Ναί, Κύριε"). Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (:Τότε ἄγγιξε μὲ τὰ δάκτυλά Του τὰ μάτια τους καὶ τοὺς εἶπε: "Ἄς γίνει αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας"). Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί (:Καὶ ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους)» [Ματθ. 9, 27-30].
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Παῦλος ἀπέδωσε τὴν δοξολογία πρὸς τὸν Θεό, πάλι ἀπὸ τὴν εὐχὴ προχωρεῖ σὲ παραίνεση, στρέφοντας τὸν λόγο στοὺς πιὸ δυνατοὺς κατὰ τὴν πίστη καὶ λέγοντας τὰ ἑξῆς: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν (:ὀφείλουμε ἐμεῖς οἱ δυνατοὶ στὴν πίστη καὶ στὴν ἀρετὴ νὰ δείχνουμε ἀνεκτικότητα καὶ συμπάθεια στὶς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων στὴν πίστη ἀνθρώπων καὶ νὰ μὴν κάνουμε ἐκεῖνα ποὺ ἀρέσουν στὸν ἑαυτό μας)» [Ρωμ. 15,1].
Εἶδες πῶς ἐξύψωσε αὐτοὺς μὲ τοὺς ἐπαίνους, ὄχι μὲ τὸ νὰ τοὺς πεῖ μόνο δυνατούς, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νὰ τοὺς τοποθετήσει μαζὶ μὲ τὸν ἑαυτό του; Καὶ ὄχι μόνο ἔτσι, ἀλλὰ καὶ τοὺς παρακινεῖ πάλι μὲ τὸ χρήσιμο καὶ τὸ εὐχάριστο. «Γιατί ἐσὺ βέβαια εἶσαι δυνατός», λέγει, «καὶ ὅταν δείχνεις συγκατάβαση δὲν βλάπτεσαι καθόλου ἀλλὰ σὲ ἐκεῖνον ὁ κίνδυνος εἶναι γιὰ τὰ χειρότερα κακά, ἂν δὲν βαστάζεται». Καὶ δὲν εἶπε «νὰ βαστάζουμε τοὺς ἀδυνάτους», ἀλλὰ «τίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων ἀνθρώπων», γιὰ νὰ παρακινήσει καὶ νὰ ὁδηγήσει τὸν δυνατὸ σὲ εὐσπλαχνία, ὅπως καὶ ἀλλοῦ λέγει: «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος (:ἐὰν ἀπὸ ἀδυναμία πέσει ἕνας ἄνθρωπος σὲ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς ποὺ εἶστε πνευματικὰ ἰσχυροί, νὰ τὸν διορθώνετε καὶ νὰ τὸν παιδαγωγεῖτε μὲ πνεῦμα πραότητας)» [Γαλ. 6,1].
Τα αεροσκάφη, τα οποία θα συμμετείχαν στην επιχείρηση από τη Σούδα της Κρήτης, ήταν είκοσι Nord 2501 Nor-atlas και δέκα C-47 Dakota της Πολεμικής Αεροπορίας και θα μετέφεραν καταδρομείς με πλήρη οπλισμό.
Η μοναδική στα χρονικά, επιχείρηση ενίσχυσης με αερομεταφορά, αρχίζει στις 22:30 και σύμφωνα με το σχεδιασμό ένα αεροπλάνο θα απογειωνόταν κάθε πέντε λεπτά. Τριακόσιοι δεκαοχτώ (318) καταδρομείς επιβιβάζονται στα μεταγωγικά της 354 Μοίρας Μεταφορών «ΠΗΓΑΣΟΣ», ενώ το «Νίκη 15», που απογειώθηκε τελευταίο, αναχώρησε από το αεροδρόμιο παρά το ότι είχε οδηγίες να μην πετάξει αφού είχε παραβιαστεί το χρονικό όριο.
«Νησὶ πικρό, νησὶ γλυκό, νησὶ τυραγνισμένο, κάνω τὸν πόνο σου νὰ πῶ καὶ προσκυνῶ καὶ μένω». Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια ξεκινάει ὁ ποιητὴς νὰ ὑμνήσῃ τὸ πολύπαθο νησί, «τὸ ὁλάνθιστο κλωνάρι, ποὺ τοῦ μαδῆσαν τά ἄνθια του διπλοῖ, τριπλοῖ βαρβάροι» καὶ ποὺ τὰ βάσανά του δὲν λένε νὰ πάρουν τέλος, γιατὶ οἱ κάθε λογῆς βαρβάροι συνεχίζουν νὰ τὴν μολεύουν, νὰ τὴν τυραγνοῦν καὶ «νὰ παίζουν τὴν τύχη της στὰ ζάρια».
Θλίψη καὶ πόνο αἰσθάνεται, πράγματι, κανείς, ὅταν ἀνατρέχη στὴν χιλιόχρονη ἱστορία τῆς Κύπρου καὶ διαπιστώνη ὅτι ποτὲ δὲν ἀνάσανε ἀπὸ τοὺς πολλαπλοὺς κατακτητές. Ὁ πόνος, μάλιστα, μετατρέπεται σὲ ὀργὴ καὶ ἀγανάκτηση, ὅταν σκέφτεται τὶς ἀδικίες ποὺ ἔχουν συντελεστῆ καὶ συντελοῦνται ἀκόμη σὲ βάρος τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ λαοῦ. Συγχρόνως, ὅμως, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἐκφράσῃ καὶ τὸν ἀπέραντο θαυμασμό του γιὰ τὸν ἡρωϊσμὸ τῶν παλληκαριῶν της καὶ τὴν ἀδούλωτη κυπριακὴ ψυχή, ποὺ ἀντιστάθηκε στὶς συνεχεῖς καὶ ἐπίμονες πιέσεις γιὰ ὑποταγή, ἄντεξε καὶ ἀντέχει άκόμα, -ἀλλὰ ἕως πότε;
