Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Στὸν λόγο του «Εἰς τὴν μάρτυρα Ἰουλίτταν» (PG 31, σελ. 237 καὶ ἑξῆς) ὁ Μέγας Βασίλειος ἐγκωμιάζει τὸ ἦθος καὶ τὴν γενναιότητα τῆς Ἁγίας αὐτῆς τῆς Καππαδοκικῆς γῆς, τὴν μνήμη τῆς ὁποίας ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 30 Ἰουλίου.
Ὁ Μ. Βασίλειος ἐκφώνησε τὸν λόγο αὐτὸν τὸ 373, ἀνήμερα τῆς μνήμης της, ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ ναοῦ ποὺ ἀνεγέρθηκε στὴν Καισάρεια πρὸς τιμή της, στηριζόμενος σὲ διηγήσεις πιστῶν ποὺ παρευρέθηκαν στὸ μαρτύριο τῆς Ἁγίας. Ἐξ ἄλλου τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καὶ τ’ ἀδέλφια του εἶχαν συχνὰ ἀκούσει ἀπὸ τὴν εὐσεβῆ γιαγιά των, τὴν Μακρίνα, ποὺ εἶχε ζήσει καὶ μάλιστα ἐξοριστῆ κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Διοκλητιανοῦ, παρόμοιες διηγήσεις γιὰ κατορθώματα μαρτύρων. Μάλιστα, ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τῆς Ἁγίας (303), κατὰ τὸν διωγμὸ αὐτόν, μέχρι τὴν γέννησή του (329) δὲν εἶχαν μεσολαβήσει παρὰ μόνον τρεῖς περίπου δεκαετίες.