Από την επίσκεψη του αγίου Πορφυρίου στο Σινά

Τότε που ο άγιος Πορφύριος είχε έρθει στο Σινά – διηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός –, παραλίγο να είχαμε και ένα ατύχημα. Θέλησε ο Άγιος να πάη να προσκυνήση στα μέρη της Ραϊθού, όπου υπήρχαν εκεί και οι μάρτυρες οι εν Ραϊθώ αναιρεθέντες. 

 

Είχαμε ένα αυτοκίνητο με μια μικρή καρότσα και ήμασταν μπροστά τέσσερις. Οδηγούσα εγώ και δίπλα μου ήταν ο τότε δόκιμος νεαρός Γεώργιος, νυν π. Παύλος, και πίσω ήταν ο π. Φώτιος με τον γέροντα Πορφύριο. Τότε ο δρόμος ήταν χωματόδρομος και το αυτοκίνητο χοροπηδούσε πάνω στην άμμο, η οποία είχε φαγωθή και είχε βγη από κάτω πιο στερεό έδαφος. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Μηνᾶς, Ἑρμογένης καὶ Εὔγραφος

 
Eις τον Mηνάν.
Τμηθεὶς ὁ Μηνᾶς, κἂν κελαδεῖν οὐκ ἔχῃ,
Φιμοῖ κελαδοῦν δυσσεβείας τὸ στόμα.

Eις τον Eρμογένη.
Τὴν δυσσέβειαν ἐκπτύσας Ἑρμογένης,
Ὑπῆρξε Μάρτυς εὐσεβείας ἐκ ξίφους.

Eις τον Eύγραφον.
Τὰς ἐκ μαχαίρας, Εὔγραφε, τρώσεις φέρων,
Ὀξὺς Θεοῦ κάλαμος ὤφθης, εὖ γράφων.

Εὐκέλαδος δεκάτῃ Μηνᾶς ξίφει αὐχένα δῶκεν.

Δημήτρης Δασκαλάκης: Αντιρρητικός Λόγος κατά του Προσωπικού Αριθμού του Πολίτη

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών 

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο τέως Βουλευτής Επικρατείας της «ΝΙΚΗΣ» Γεώργιος Αποστολάκης δημοσιοποίησε ένα μικρό κείμενο με τον τίτλο «Τι κάνουμε με τον Προσωπικό Αριθμό;» και με τον υπότιτλο  «Προσωπικές απόψεις. Δεν δεσμεύουν κανένα. Δεν διεκδικώ το αλάθητο. Θέλω όμως τεκμηριωμένο αντίλογο», στο οποίο εκθέτει τις προσωπικές του απόψεις και θέσεις αναφορικά με το επικείμενο, νέο σύστημα ψηφιακής ταυτοποίησης.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Έτσι χτίστηκε το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα

Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ. Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. Είχαμε ξεχάσει την προσευχή, το κομποσχοίνι, την εξομολόγηση, τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας. Το σπουδαιότερο, δεν αφήναμε να δημιουργηθούν μοναστικά κέντρα. Τα θεωρούσαμε ότι δεν χρειάζονται και ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην Εκκλησία μας.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Ἐξωγήινες λέξεις γιά προδοτικές ἡγεσίες καί ἐκμαυλισμένους λαούς...

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας 

Καί ἐνῷ ἡ πολύπαθη Συρία καί οἱ ἐκεῖ πολυπληθεῖς ἑλληνορθόδοξοι πληθυσμοί ὑφίστανται γιά μία ἀκόμη φορά τά πάνδεινα ἀπό τούς ἐβραιοαμερικανοτουρκοκίνητους ἰσλαμοκανίβαλους τοῦ συστήματος, τό ἡμέτερο παρασιτικό πολιτικό κατεστημένο συνεχίζει (καί πάλι) νά ἐπιδεικνύει ἀφ' ἑνός μέν ὅραση τυφλοῦ, ἀφ' ἑτέρου δέ ἀκοή καί ὁμιλητική εὐχέρεια κωφαλάλου.

Ἕνα ἀνεκδιήγητο προδοτικό σκουπιδαριό, πού δέν γνωρίζει πιά ἐδῶ καί πολύ καιρό ἄλλη συμπεριφορά πέραν τοῦ πλέον ξετσίπωτου τεμενά καί τῆς πλέον ἐμετικῆς ἐπίκυψης καί πού ὡς ἐκ τούτου προφανῶς εἶναι (ἐκ τῆς ὀσφυοκαμπτικῆς του δυσπλασίας) παντελῶς ἀνίκανο νά ψελλίσει ἔστω ὁτιδήποτε θά δυσαρεστήσει τό σκυλολόϊ τῶν «συμμάχων» μας, πρός τούς ὁποίους συστηματικά μόνο ἐκχωρεῖ δωρεάν (δηλαδή οὔτε κἄν ξεπουλάει), χωρίς νά εἰσπράττει - καί πολύ φυσιολογικά ἄλλωστε - ὁτιδήποτε ἄλλο πλήν περιφρόνησης καί ταπεινώσεων. 

Αγία Αννα: Ατελείωτα τα θαύματα…

Η Μαρία χήρα Αρίστου Αριστάρχου, κάτοικος Αιγίου διηγείται τα εξής:
«Η μητέρα μου Αννα Γεωργίου όταν ήτο κόρη ανύπαντρη ηλικίας 30 ετών, ενώ ήτο υγιής αίφνης έπαθε παράλυση. Δεν μπορούσε να κινήση τίποτε.

 

Εμένανε στο Βόρι και γιατρό τότε πίστευαν και είχαν μόνο την Αγία Αννα. Πήραν την άρρωστη και την πήγαν σηκωτή με το φορείο στην Αγία Αννα. Έμεινε εκεί με τη μητέρα της Μαλαματένια μέσα στην Εκκλησία με νηστεία και προσευχή. 

Πολλές φορές τα βράδυα, διηγείται, ακουόταν ο θόρυβος από το άνοιγμα κλειδαριάς χωρίς να άνοιγη η πόρτα και άλλοτε καταλάβαιναν το θόρυβο από τα πασουμάκια της Αγίας Αννας, πού περπατούσε χωρίς να τη βλέπουν. Και άλλοτε ακουόταν το θυμιατό πού θύμιαζε η Αγία Αννα τη νύχτα στο ιερό. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Σύλληψις Ἁγίας Ἄννης

 
Οὐχ ὥσπερ Εὔα καὶ σὺ τίκτεις ἐν λύπαις.
Χαρὰν γὰρ Ἄννα ἔνδον κοιλίας φέρεις.
Τῇ δ' ἐνάτῃ Μαρίην Θεομήτορα σύλλαβεν Ἄννα.

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν σύλληψη τῆς Ἁγίας Ἄννης, μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὁ Κύριος μας, προετοιμάζοντας τὴν ἐπίγεια κατοικία Του, ἔστειλε ἄγγελο στὸ ταπεινὸ ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα γιὰ νὰ προμηνύσει τὴν γέννηση τῆς Ἁγίας Παρθένου. Ἡ Παρθένος Μαρία γεννήθηκε μὲ θαυματουργὸ τρόπο, σύμφωνα μὲ τὶς χριστιανικὲς παραδόσεις. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ Θεὸς χάρισε στὸν Ἰωακεὶμ καὶ στὴν Ἄννα τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μέσω τῆς ὁποίας ἔμελλε νὰ ἀποκτήσει σάρκα ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Σοφία Μπεκρῆ: Νὰ ἀνακύψουμε καὶ μεῖς!

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος 

Τὴν θεραπεία μιᾶς δυστυχισμένης γυναικὸς ἀπὸ τὸν Κύριο μᾶς παρουσιάζει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Ι’ Κυριακῆς Λουκᾶ (ιγ’ 10-17). Ὁ Κύριος δίδασκε, κατὰ τὴν συνήθειά του, «ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι.» Ἐκεῖ προσῆλθε, γιὰ νὰ προσευχηθῆ, «γυνὴ ἔχουσα πνεῦμα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές.» (ὅ. π. 10-11).

Ἀληθινὰ φοβερὸ τὸ θέαμα τῆς ταλαίπωρης αὐτῆς γυναίκας, ποὺ ἦταν κυριολεκτικὰ διπλωμένη στὰ δύο καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ «ἀνακύψῃ», νὰ ἀνορθωθῆ. Καὶ ὅμως ἡ ἀσθενὴς αὐτὴ γυναῖκα, ὅπως ἀναφέρει ὁ Λουκᾶς, δὲν προσῆλθε στὴν συναγωγή, γιὰ να παρακαλέσῃ τὸν Κύριο γιὰ τὴν θεραπεία της, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀκούσῃ τὸν θεῖο λόγο Του καὶ τελικὰ νὰ θεραπευτῆ δι’ αὐτοῦ.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Πατάπιος ὁ θαυματουργός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Τὰ ἄφθαρτα λείψανα πάμπολλων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μᾶς μαρτυροῦν τὴν παρουσία τῶν ἀκτίστων ἀνεργιῶν τοῦ Θεοῦ σ᾿ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν, μὲ τὴν πίστη τους καὶ τὴν ἁγία ζωή τους, σκεύη πολύτιμα τῆς θείας χάριτος. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους ποὺ ἀξιώθηκαν τῆς ἀφθαρσίας εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Πατάπιος, τοῦ ὁποίου, τὸ σεπτὸ σκήνωμα παραμένει ἄφθορο γιὰ χίλια ἑπτακόσια χρόνια!
 

Γεννήθηκε στὴν Θήβα τῆς Αἰγύπτου καὶ ἔζησε τον 4ο μ. Χ. αἰῶνα. Οἱ γονεῖς του ἦταν πολὺ πλούσιοι καὶ πιστοὶ Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀνέθρεψαν καὶ τὸν μεγάλωσαν μὲ εὐσέβεια καὶ βαθιὰ πίστη στὸ Θεό. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἔδειξε σημάδια ἀρετῶν καὶ πνευματικῆς ὡριμότητας. Ὡς ἔφηβος εἶχε πάρει τὴ μεγάλη ἀπόφαση νὰ ἀκολουθήσει τὸ μοναχικὸ ἀναχωρητισμό, μιμούμενος τοὺς μεγάλους ἀσκητὲς πατέρες τῆς Αἰγύπτου, οἱ ὁποῖοι γινόταν τὰ πρότυπα γιὰ πολλοὺς Χριστιανοὺς τῆς ἐποχῆς. Ἄφησε τὸν κόσμο καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ἐρημικὸ τόπο, ὅπου διῆγε μὲ προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνία καὶ ἀποκοπὴ τῶν παθῶν του.

π. Δημήτριος Μπόκος: ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

π. Δημήτριος Μπόκος

Ὅταν ὁ Χριστὸς θεράπευε ἀσθενεῖς κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, οἱ Φαρισαῖοι θύμωναν. Τὸν κατηγοροῦσαν ὅτι παραβαίνει τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὅριζε ἀργία γιὰ τὸ Σάββατο. Ἔτσι ἔγινε καὶ μὲ τὴ θεραπεία τῆς γυναίκας ποὺ ἦταν συγκύπτουσα, δηλαδὴ σκυμμένη, κυρτωμένη ἐντελῶς ἀπὸ τὴν ἀρρώστια της, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ σηκώσει ὄρθιο τὸ κεφάλι της. Μὰ ὁ Χριστὸς ἀνέτρεπε τοὺς συλλογισμούς τους (Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ). 

Πολλὲς φορὲς δόθηκε στοὺς Ἰουδαίους ἡ εὐκαιρία νὰ κατηγορήσουν τὸν Χριστὸ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς εἶχε πολλὲς ἀφορμὲς γιὰ νὰ τοὺς ἐξηγήσει, ὅτι δὲν πρέπει νὰ προσκολλῶνται στὸ γράμμα τοῦ νόμου, ἀλλὰ στὸ πνεῦμα. Σκοπὸς εἶναι πάντα νὰ βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, εἴτε ὑλικὰ εἴτε πνευματικά, ὄχι νὰ ἐξοντωθεῖ. Γιὰ χάρη του ἀναστέλλονται ὄχι μόνο οἱ φυσικοὶ νόμοι (θαῦμα), ἀλλὰ καὶ νόμοι θεόσδοτοι, πνευματικοὶ θεσμοί, τουλάχιστον ἀπὸ τὴν κατὰ γράμμα ἐκτέλεσή τους, γιὰ νὰ γίνει, ὅπως λέμε, συγκατάβαση, «οἰκονομία». Ὄχι βέβαια εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάλογη διάκριση. 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13, 10-17] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ «Ἡ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» [9-12-2001] (Β 448) Ἔκδοσις Β΄

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13, 10-17]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ μὲ θέμα:

«Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-12-2001]

(Β 448) Ἔκδοσις Β΄

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μᾶς περιγράφει ἕνα περιστατικὸ ποὺ ἔλαβε χώρα μέσα σὲ μία Συναγωγή. Ἐπῆγε ὁ Κύριος νὰ διδάξει καὶ ἦταν ἡμέρα Σάββατο. Ἐκεῖ εὑρίσκετο μία γυναῖκα συγκύπτουσα. Δηλαδή, εἶχε καμπούρα. Συγκύπτουσα· ἐπὶ δεκαοκτὼ ὁλόκληρα χρόνια, ποὺ δὲν μποροῦσε τελείως νὰ ἀνορθωθεῖ. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς τὴν εἶδε, τῆς εἶπε: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Δηλαδή: «Ἐλευθερώνεσαι ἀπὸ τὴν ἀσθένειά σου». Καὶ ἔθεσε τὰ χέρια Του ἐπάνω της. Καὶ ἀμέσως ἡ γυναῖκα αὐτὴ ἀνορθώθηκε. Καὶ ἐδόξαζε βέβαια τὸν Θεόν.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς 8 Δεκεμβρίου 2024

Ἑωθινόν

 

Ἦχος βαρύς - Ἑωθινόν Β´
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙϚ´ 1 - 8

¹ Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. ² καὶ λίαν πρωῒ τς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. ³ καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; ⁴ καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. ⁵ καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ⁶ ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ⁷ ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. ⁸ καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Πατάπιος

 
Φθαρτὸν λελοιπὼς Πατάπιε γῆς πὰτον,
Πατεῖς, ὅπου πατοῦσι πραέων πόδες.
Ὀγδοάτῃ Πατάπιε χλόης πέδον ἀμφεπάτησας.

Γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχε «πνεῦμα ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ». Δηλαδή, πνεῦμα ἀγάπης καὶ πνεῦμα ποὺ σωφρονίζει, ὥστε φρόνιμα καὶ συνετὰ νὰ κυβερνᾶ τὸν ἑαυτό του, ἀποφεύγοντας κάθε ἠθικὴ παρεκτροπή, διατηρώντας τὴν ἁγνότητα, ἀλλὰ συγχρόνως παραδειγμάτιζε καὶ τοὺς συνανθρώπους του.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Ἡ ἔκταση τοῦ παρόντος ἄρθρου ξεπέρασε τὸν ἀρχικὸ σχεδιασμό, διότι ἔπρεπε νὰ προστεθοῦν καὶ νὰ ἀναιρεθοῦν νέες συκοφαντίες καὶ διαστρεβλώσεις τοῦ νεωτεριστῆ καὶ οἰκουμενιστῆ μητροπολίτη τῆς Φλώρινας Εἰρηναίου. Γι᾽ αὐτὸ θεώρησα ἀπαραίτητο νὰ προτάξω τοὺς τίτλους τῶν ἑνοτήτων, ὥστε νὰ παραμείνει τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἀναγνωστῶν ζωντανὸ καὶ νὰ μὴ ἀποκάμουν νὰ τὸ διαβάσουν μέχρι τέλους. Διαρθρώνεται λοιπὸν τὸ περιεχόμενο ὡς ἑξῆς:

1. Μεταβάλλουν τὸ κακὸ σὲ καλὸ καὶ τὸ σκοτάδι σὲ φῶς. Παρεμποδίζουν τὴν σωτηρία.

2. Ἐστάλη στὴν Φλώρινα γιὰ νὰ ξερριζώσει τὴν καλὴ φυτεία τοῦ ὁσίου Αὐγουστίνου Καντιώτη

3. Οἱ διαστρεβλωμένες καὶ κακοποιημένες ἀλήθειες

           α) Ἐκκλησία δὲν εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, ἀλλὰ τὸ σύνολο τῶν πιστῶν. Ἡ πλάνη τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ

           β) Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοή

           γ) Καλοὶ καὶ κακοὶ ἐπίσκοποι

           δ) Κακοποιοῦν καὶ ὑβρίζουν τὴν Θεοπαράδοτη καὶ Πατροπαράδοτη Ἀποτείχιση

           ε) Ξεπέρασε καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο στὴν διαστρέβλωση

           στ) Ὁ αἱρετικὸς Πολυχρόνιος καὶ οἱ ἀποτειχισμένοι. Συκοφαντικὴ μυθοπλασία.

           ζ) Πάμπολλες διαστρεβλώσεις. Δὲν χωροῦν σὲ ἕνα ἄρθρο.

           η) Οἱ προβατόσχημοι λύκοι καὶ ὁ καταξιωμένος καθηγητής

Ἐπίλογος: Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ «Η ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ» [7-12-1986] [Β168]

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

σχετικὰ μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ μὲ θέμα:

«Η ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-12-1986]

[Β168]

Κάποτε, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος βρέθηκε σὲ μία Συναγωγὴ κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ὅπου καὶ δίδαξε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀνάμεσα στὸ πλῆθος, ἦτο καὶ μία γυναῖκα ραχητικὴ καὶ μὴ δυναμένη κἂν νὰ ἀνορθώσει τὸ κεφάλι της. Τὴν εἶδε ὁ  Κύριος καὶ τῆς λέγει: «Γύναι,  ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Καὶ ἔθεσε τὰ χέρια Του ἐπάνω της καὶ ἀμέσως ἡ γυναῖκα ἐκείνη ἀνορθώθηκε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 13,10-17]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

«Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτὼ καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές (:Ἐκεῖ βρισκόταν καὶ μία γυναῖκα ποὺ ὑπέφερε δεκαοκτὼ χρόνια ἀπὸ μιὰ ἀσθένεια ἐξαιτίας κάποιου πονηροῦ πνεύματος. Καὶ γι᾿ αὐτὸ ἦταν σκυμμένη διαρκῶς μὲ κυρτωμένο τὸ σῶμα της καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει ὄρθιο τὸ κεφάλι της)» [Λουκ. 13,11].

Νεκτάριος Δαπέργολας: ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΑΣΧΑ

Μία ἀκόμη παρουσία μου προχτές (3 Δεκ. 2024) στόν Focus FM καί τήν πρωινή ἐκπομπή τοῦ Στέφανου Δαμιανίδη, μέ ἀντικείμενο σχολιασμοῦ τίς πρόσφατες νεοεποχίτικες ἀγαπολογικές ἀθλιότητες στό Φανάρι, τήν συνεχιζόμενη προκλητική ἀφωνία καί ἀναισθησία τῶν ἱεραρχῶν μας, ἐνῷ ὁ διωγμός τῆς Ὀρθοδοξίας κλιμακώνεται, τήν ἀναγκαιότητα τῆς δικῆς μας ἀντίδρασης, καθώς καί ἄλλα θέματα τῆς τρέχουσας ἐπικαιρότητας. Ἀκοῦστε πιό κάτω τό 15λεπτο ἠχητικό:

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων - Ὁ ἀσυμβίβαστος Ἐπίσκοπος

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία, ὅσο ἦταν ὀρθόδοξη, εἶχε ἀναδείξει μεγάλες πατερικὲς μορφές, ἐφάμιλλους τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἀνατολῆς. Ἐπειδὴ μιλοῦσαν τὴν λατινικὴ γλῶσσα, τοὺς ὀνομάζουμε Λατίνους Πατέρες. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος ἐπίσκοπος Μεδιολάνων, τοῦ σημερινοῦ Μιλάνου τῆς Ἰταλίας.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 340 στὴν πόλη Τρέβηρα τῆς Γερμανίας. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀμβρόσιος καὶ ἦταν ἔνθερμος χριστιανὸς καὶ ἀνῆκε σὲ εὐγενῆ οἰκογένεια. Μάλιστα ἡ οἰκογένειά του εἶχε καταλάβει ὕπατα πολιτικὰ ἀξιώματα. Ὁ ἴδιος ἦταν διοικητὴς τῆς Γαλλίας. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του ἦταν ἀκόμη παιδὶ καὶ ἡ μητέρα του ἐγκαταστάθηκε στὴ Ρώμη, ὅπου ἀφιερώθηκε στὴν ἐπιμέλεια τοῦ παιδιοῦ της. Εἶχε τὴν εὐχέρεια νὰ τοῦ δώσει σπουδαῖα μόρφωση, μὰ περισσότερο ἀπὸ τὴν κοσμικὴ γνώση φρόντισε νὰ τὸν  μορφώσει πνευματικά. Τὸν κατήχησε στὴν χριστιανικὴ πίστη καὶ τοῦ δίδαξε τίς χριστιανικὲς ἀρετές.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων

Τὸ φθαρτὸν Ἀμβρόσιος ἐκδὺς σαρκίον,

Θείας μετέσχεν ἀμβροσίας ἀξίως.

Ἑβδόμῃ Ἀμβρόσιος ποτὶ ἄμβροτον ἤλυθεν οὖδας.

Ὁ Ἀμβρόσιος, διακεκριμένος Ρωμαῖος πολίτης, γεννήθηκε περίπου τὸ 340 μ.Χ.

Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία καὶ νομικά. Στὰ Μεδιόλανα ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικαστή. Φύλασσε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴν ἀλήθεια καὶ ἀπέδιδε ἀντικειμενικὰ τὴν δικαιοσύνη , ἂν καὶ δὲν εἶχε βαπτισθεῖ ἀκόμα χριστιανός. Ὅσον ἀφορὰ σ’ αὐτὸ ὅμως, ἀπαντᾶ ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς:

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφ. 2, 14-22] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφ. 2, 14-22]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὑμεῖς οἱ ποτὲ ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας (:Ἀλλὰ κι ἐσεῖς ποὺ ἤσασταν κάποτε εἰδωλολάτρες, μὲ τὴν ἕνωση καὶ κοινωνία σας μὲ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἀκούσατε τὸν λόγο τοῦ κηρύγματος ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια, δηλαδὴ τὸ χαρμόσυνο κήρυγμα τῆς σωτηρίας σας, κι ἀφοῦ πιστέψατε σὲ αὐτό, σφραγισθήκατε μὲ τὴ σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σύμφωνα μὲ τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ. Πλησιάσατε καὶ τὸν Θεὸ καὶ τίς διαθῆκες Του μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, διότι Αὐτὸς εἶναι ἡ εἰρήνη μας. Αὐτὸς ἔκανε καὶ τοὺς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους, τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸν Ἐθνισμό, ἕνα. Αὐτὸς γκρέμισε καὶ κατέλυσε τὸν τοῖχο ποὺ δημιουργοῦσε ὁ φραγμὸς τοῦ νόμου ποὺ ὀρθωνόταν ἀνάμεσα στοὺς δύο λαοὺς καὶ τοὺς χώριζε. Κατέλυσε δηλαδὴ τὴν ἔχθρα τῶν δύο λαῶν, ἀφοῦ κατάργησε μὲ τὸ αἷμα Του τὸν νόμο τῶν ἐντολῶν, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ περιεῖχε ἐπιβλητικὲς προσταγές, δὲν ἔδινε ὅμως καὶ τὴ χάρη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ καὶ τὴν τήρηση τῶν προσταγμάτων αὐτῶν)» [Ἐφ. 2,13-15].

Ο άγιος Νικόλαος και οι τρεις στρατηλάτες

Οι τρεις στρατηλάτες Νεπωτιανός, Ούρσος και Ερπυλίων επέστρεψαν από την αποστολή τους νικητές και πλέον έμεναν στο παλάτι απολαμβάνοντας μεγάλες τιμές. (1)

Οι άλλοι στρατηλάτες όμως που βρίσκονταν εκεί τους ζήλεψαν, παρακινούμενοι από τον διάβολο, και έπεισαν τον έπαρχο Αβλάβιο ότι συνωμοτούν εναντίον του βασιλιά και ότι υποκριτικά και με δόλο μιλάνε ειρηνικά. «Αν όμως βρουν κατάλληλη ευκαιρία», του είπαν, «τότε θα φανεί η κακία τους. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να βγουν από τη μέση. Σου το φανερώσαμε, λοιπόν, και συ κρυφά, πριν το αντιληφθούν, πες στον κύριο της οικουμένης, ώστε να τους θανατώσει σύντομα και χωρίς θόρυβο».

Ο άγιος Νικόλαος σώζει από τον θάνατο

Στον καιρό του βασιλιά Κωνσταντίνου δημιουργήθηκε μια αναταραχή στη Φρυγία από τους Ταϊφάλους και τα νέα έφτασαν στον ευσεβή βασιλιά. Αμέσως λοιπόν έστειλε τρεις στρατηλάτες, τον Νεπωτιανό, τον Ούρσο και τον Ερπυλίωνα, με τους στρατιώτες τους.

Αφού ξεκίνησαν από την πανευδαίμονα Κωνσταντινούπολη, έπλευσαν στη Λυκία, στο επίνειο Ανδριάκη, λιμάνι των Μύρων τρία μίλια από την πόλη. Εκεί βγήκαν από τα πλοία για να ξεκουραστούν, γιατί το ταξίδι τους ήταν δύσκολο. Βγήκαν, λοιπόν, και μερικοί από τους στρατιώτες θέλοντας να βρουν τρόφιμα. Άρχισαν όμως να προκαλούν ζημιές και προξένησαν μεγάλη αναστάτωση και φασαρία σε μια περιοχή που λεγόταν Πλάκωμα, έτσι που μαθεύτηκε και στα Μύρα και οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν εναντίον των άτακτων και ταραχοποιών στρατιωτών.

Όταν τα άκουσε αυτά ο άγιος του Θεού επίσκοπος Νικόλαος, ο ποιμένας και διδάσκαλος της εκεί αγίας εκκλησίας, καταπράυνε τον λαό ώστε να μη διαπράξει κάτι απερίσκεπτο, και αμέσως έσπευσε στον Ανδριάκη. Μόλις τον είδαν όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί, τον προσκύνησαν με την πρέπουσα τιμή. Το έμαθαν και οι τρεις στρατηλάτες και τον προσκύνησαν και αυτοί  και τον ασπάσθηκαν.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Θαυματουργός Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας

 
Ὁ Νικόλαος, πρέσβυς ὢν ἐν γῇ μέγας,
Καὶ γῆς ἀποστὰς εἰς τὸ πρεσβεύειν ζέει.
Ἕκτῃ Νικόλεώ γε φάνη βιότοιο τελευτή.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Από τον βίο του αγίου Σάββα

Όταν ο μέγας πατέρας Σάββας ήταν νέος και ζούσε στις Φλαβιανές (μονή στην Καππαδοκία), τα χέρια του δεν ησύχαζαν ποτέ: όταν δεν τα είχε υψωμένα προς τον Θεό προσευχόμενος, έκανε συνεχώς κάποια εργασία, έτσι ώστε να μη χαλαρώσει ούτε στιγμή ο νους του και μπορέσει κρυφά ο εχθρός να εισχωρήσει απαρατήρητος. Αυτό έκανε την αρετή του να πετά ψηλά, και ο ίδιος ξεπερνούσε στην υπακοή, την ταπείνωση και σε όλα τα άλλα ευαγγελικά κατορθώματα όλη την εκεί αδελφότητα, που ήταν γύρω στους εβδομήντα.

Στη συνέχεια έφυγε από εκεί με τη συγκατάθεση του ηγουμένου, ο οποίος τον ξεπροβόδισε με την ευχή του, και πήγε στα Ιεροσόλυμα, στον μέγα Ευθύμιο. Τον συνάντησε την ώρα που πήγαινε, όπως συνήθιζε, στην εκκλησία. Έπεσε τότε στα πόδια του και τον παρακαλούσε με δάκρυα, τον ικέτευε, τον εκλιπαρούσε να τον δεχτεί ως λογικό πρόβατό του, και ως ποιμένας του να τον ποιμαίνει μαζί με τους άλλους.

Ωστόσο, ο μέγας Ευθύμιος, όντας σε τέτοια θέματα άριστος παιδαγωγός, καθώς είχε περάσει ο ίδιος στην πράξη από όλους τους πνευματικούς αγώνες, όταν είδε τον Σάββα νέο ακόμη, σκέφτηκε ότι η προθυμία του ίσως είναι ένας πρόσκαιρος ενθουσιασμός χωρίς τη βαρύτητα που δίνει η βαθύτερη σκέψη. Δεν του επέτρεψε λοιπόν να ζήσει μαζί με τους μοναχούς της λαύρας, προτού περάσει από όλη τη μοναχική αγωγή σε κοινόβιο και δείξει σε αυτήν την απαιτούμενη ακρίβεια.

«Δεν είναι καθόλου σωστό, παιδί μου», του είπε, «ενώ είσαι νέος, να κατοικείς στη λαύρα. Αυτό ούτε τη λαύρα ωφελεί, ούτε σ’ εσένα ταιριάζει. Αν θέλεις να με ακούσεις, πήγαινε τώρα στο κάτω μοναστήρι, στον αββά Θεόκτιστο, και είμαι βέβαιος ότι κοντά του θα ωφεληθείς πάρα πολύ».

Ο μακάριος Σάββας υπάκουσε στα λόγια αυτά, επειδή κοντά στα άλλα είχε εξασκηθεί και στην υπακοή, και υποσχέθηκε ότι θα κάνει με προθυμία όλα όσα τον προστάξει. «Αυτό ήθελα», πρόσθεσε, «και γι’ αυτό κατέφυγα σ’ εσένα, για να σωθώ με τη βοήθειά σου».

Ο Ευθύμιος τότε τον έστειλε αμέσως στον μακάριο Θεόκτιστο, ζητώντας από εκείνον να τον φροντίζει πολύ, γιατί, όπως είπε, έβλεπε ότι επάνω στον νέο είχε χυθεί πλούσια η χάρη του Πνεύματος και ότι σε λίγον καιρό θα γεμίσει με τη δόξα του όλη την οικουμένη – πράγμα που έγινε και απέδειξε αληθινά τα προφητικά του λόγια.

Έτσι λοιπόν ο άγιος Σάββας έγινε υποτακτικός του μακαρίου Θεοκτίστου και παρέδωσε ανεπιφύλακτα όλο τον εαυτό του στον Θεό και κυριεύτηκε πέρα για πέρα από τον θεϊκό πόθο. Και επειδή ήξερε ότι έχει διπλή σύσταση, εννοώ από ψυχή και σώμα, γι’ αυτό επινόησε και διπλή άσκηση, κοπιάζοντας άλλοτε με το σώμα και άλλοτε με την ψυχή.

Από τη μια περνούσε όλη τη μέρα με σωματικούς κόπους, από την άλλη έμενε τις νύχτες άυπνος με τις προσευχές. Πότε κουβαλούσε νερό, πότε μετέφερε ξύλα, και τις εργασίες όλων, όσοι είχαν κάποιο διακόνημα, αυτός τις έκανε καλύτερα, γιατί, πέρα από την ψυχική του ανδρεία, ήταν και στο σώμα ψηλός και ρωμαλέος.

Αυτός ανέλαβε διαδοχικά διάφορα διακονήματα, και μάλιστα και τη φροντίδα των μουλαριών. Επιπλέον πήγαινε πριν από όλους στην εκκλησία και έφευγε τελευταίος, και συμμετείχε με προθυμία στις ιερές ακολουθίες. Και επάνω από όλα αυτά έβαζε ως ιερό επιστέγασμα την υπακοή και την εγκράτεια. Γι’ αυτό και σε όλους τους μοναχούς προκαλούσε θαυμασμό το πώς μια τόσο νεαρή ηλικία τη στόλιζε το στεφάνι των αρετών και της τελειότητας.

Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση Γ’, σελ. 59. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/

«Πᾶνος»

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Σάββας ὁ Ἡγιασμένος

 
Ψυχὴν ὄπισθεν τοῦ Θεοῦ κολλῶν πάλαι,
Ἔμπροσθεν αὐτοῦ νῦν παρίσταται Σάββας.
Θεσπεσίοιο πόλου πέμπτῃ Σάββας ἐντὸς ἐσήχθη.

Ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος ἐγεννήθη τὸ ἔτος 439 ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους γονεῖς εἰς τὴν πόλιν Μουταλάσκην τῆς Καππαδοκίας. Ὁ πατήρ του, στρατιωτικὸς εἰς τὸ ἐπάγγελμα, ἠναγκάσθη νὰ μεταβῇ μετὰ τῆς συζύγου του Σοφίας, εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν διὰ ὑπηρεσιακοὺς λόγους, ἀναθέτοντας τὴν ἀνατροφὴν τοῦ μικροῦ Σάββα ὁ ὁποῖος ἦταν μόλις πέντε ἐτῶν εἰς τὸν συγγενῆ του Ἑρμία.