Μαλλιά κουβάρια στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής: Άγριο κράξιμο στο golden boy του Βαρθολομαίου. "Φτύνουν" οι ομογενείς τον Ελπιδοφόρο και αυτός λέει ψιχαλίζει

Έπειτα από την παραμόρφωση του ιστορικού κτιρίου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και τη δημιουργία κελιών στα οποία προοριζόταν να διαμείνει «η συνοδεία» του, δηλαδή εκείνους που κουβάλησε μαζί του από τη Χάλκη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλαχού.

Έπειτα από την κατάληψη της Μητρόπολης Νέας Ιερσέης με μεθόδευση τουρκικού καμικάζι που τόσο πολύ ευδοκιμεί στην τριτοκοσμική Τουρκιά εγκαθιδρύοντας μάλιστα σ’ αυτήν υποτακτικούς εξέχουσας μετριότητας. 

Έπειτα από τη διάλυση της Θεολογικής Σχολής, ξεκινώντας με τον εκδιωγμό καθηγητών ακόμα και εχόντων ακαδημαϊκή και θεσμική μονιμότητα, άσχετα αν ισχυρίζεται παραπλανητικώς ότι ο ίδιος δεν είχε ανάμειξη, αλλά ο παραιτηθείς τις προάλλες για τρίτη φορά Καντώνης τους έδιωξε, τώρα ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος άρχισε την εργολαβία διάλυσης των κοινοτήτων με πιο πρόσφατο θύμα μία εκ των κορυφαίων κοινοτήτων μας, εκείνης του Αγίου Δημητρίου της Αστόριας.

Οι New York Times ζητούν την έναρξη της ευθανασίας των ψυχικά ασθενών πολιτών από την κυβέρνηση: «Είναι ηθικό μας καθήκον»

Είναι «ηθικό καθήκον» της κυβέρνησης να κάνει ευθανασία στους «άχρηστους πολίτες» της κοινωνίας, όπως εκείνους που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, σύμφωνα με ένα συγκλονιστικό άρθρο των New York Times.

Η  ιστορία , με τίτλο «Η ιατρική βοήθεια στον θάνατο δεν πρέπει να αποκλείει την ψυχική ασθένεια» και γράφτηκε από την Καναδή ευγονολόγο Clancy Martin, ξεκινά με την περιγραφή ενός άνδρα για τις πολυάριθμες προσωπικές του απόπειρες αυτοκτονίας όταν ήταν ανήλικος.

«Ένας 55χρονος λευκός άνδρας (μιας από τις ομάδες που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας στην Αμερική) και ευτυχώς παντρεμένος πατέρας πέντε παιδιών, είμαι ευγνώμων που είμαι ανίκανος να αυτοκτονήσω. ” αυτός προσθέτει.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Πνευματικές συζητήσεις με τον γέροντα Ιάκωβο

«Λέω ότι η νηστεία ωφελεί τον άνθρωπο και στην ψυχή και στο σώμα. Πρέπει και νηστείες να τηρήσετε, αν έχετε υγεία, το κατά δύναμη με την άδεια του γιατρού, αλλά και με την εντολή του Πνευματικού. Όλα να γίνωνται με πολλή διάκριση και προσευχή. Ιδιαιτέρως να προσεύχεσθε, να αγωνίζεσθε τον αγώνα τον καλόν, διότι ο διάβολος γυρίζει ως λέων ωρυόμενος».

✶✶✶

«Δεν ξέρομε την ημέρα, ουδέ και την ώρα. Γι’ αυτό, επειδή είμαστε προσωρινοί άνθρωποι, ας φροντίζωμε για την ψυχή μας, που είναι πράγμα αθάνατο. Πεθαίνουν οι άνθρωποι, αλλά πώς πεθαίνουν; Πεθαίνομε, αλλά να είμαστε κοντά στον Χριστό. Να αγωνιζώμαστε με προσευχή, με αγάπη».

✶✶✶

«Παιδιά μου, σήμερα οι καιροί είναι δύσκολοι, οι ημέρες πονηρές. Γι’ αυτό, ν’ αγωνιζώμαστε. Αν δεν αγωνιζώμαστε, πώς θα σωθούμε;».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 4 ΜΑΪΟΥ 2023

Ἡ Ἁγία Πελαγία ἡ Μάρτυς

 

Βοὸς τὸ χαλκούργημα πῦρ φανὲν φλέγον,

Βληθεῖσαν ἔνδον τὴν Πελαγίαν φλέγει.

Ἀμφὶ τετάρτῃ Πελαγίη καύθη βοῒ χαλκῷ.

Ἡ Ἁγία Πελαγία γεννήθηκε στὴν πόλη Ταρσὸ τῆς Κιλικίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Μεγάλωσε σὲ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον.

Ὅμως, σὲ νεαρὴ ἡλικία, εἶδε σέ ὅραμα τὸν Ἐπίσκοπο τῆς πόλεως Λίνο, ὁ ὁποῖος βάπτιζε καὶ ἐπέστρεφε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ἐπιθύμησε νὰ τὸν δεῖ καὶ ἀφοῦ ζήτησε ἄδεια ἀπὸ τὴν μητέρα της μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι θὰ μεταβεῖ στὴν τροφό της, ποὺ ζοῦσε σὲ ἄλλη πόλη, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο καὶ βαπτίσθηκε.

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ (Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στήν Κοζάνη) - (Βιβλίο Α΄ - Μέρος 48ο)

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 10 Σεπτεμβρίου1944 – αριθμός 15
ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ
Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Από τα θαύματα του θείου Λόγου

ΕΝΑ ΚΟΚΚΟΡΑΚΙ ΛΑΛΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΛΗΝ ΜΑΣ. ΘΑ ΛΑΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ,
ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΛΗΜΑ ΤΩΝ Θ’ ΑΚΟΥΣΘΗ ΕΙΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΝ ΜΑΣ

Ἕνα νέον θαῦμα φιλανθρωπίας εἴδαμεν τήν παρελθοῦσαν Κυριακήν. Ἀπό τό πρόχειρο βῆμα τῆς Ἑστίας εἶχα ὁμιλήσει. Καί ὅπως πάντοτε, ὁ λόγος πού γίνεται εἰς τήν Ἑστίαν περιστράφηκε γύρω ἀπό τήν φιλανθρωπίαν. Ἀνέφερα συγκεκριμένα γεγονότα δυστυχίας καί ἐζήτησα τήν συνδρομήν ὅλων. Ἔσπειρα καί περίμενα τόν θερισμόν. Καί ὁ θερισμός δέν ἄργησε νά ἔλθει, καί μάλιστα πλούσιος πλουσιώτατος. Κατ’ αὐτήν τήν ὥραν τοῦ κηρύγματος δύο ἐκ τῶν ἀκροατῶν ἐδήλωσαν, ὅτι θά προσφέρουν ὑπέρ τῶν πτωχῶν ἀσθενικῶν παιδιῶν δύο δοχεῖα, ὁ ἕνας μέλι, καί ὁ ἄλλος τυρί. 400 δέ ἀκροαταί ἠγόρασαν εὐθύς μετά τό κήρυγμα 400 λαχεῖα τῶν 5 ἑκατομ. Ἀλλά τό μεγαλύτερον θαῦμα ἔγινε τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας. Ἦτο 4,30. Κάποια δεσποινίς ζητεῖ τόν ἱεροκήρυκα. Ἀκούσατε τήν στιχομυθίαν μεταξύ αὐτῆς καί τοῦ ἱεροκήρυκος. «Πάτερ», λέγει ἡ δεσποινίς, «ἤμεθα σήμερον εἰς τήν Ἑστίαν. Ἠκούσαμεν καί συνεκινήθημεν πολύ. Εἰς τό τραπέζι πού καθήσαμεν τό μεσημέρι εἶπα εἰς τούς γονεῖς μου, δέν εἶναι δέ πλούσιοι οἱ γονεῖς μου, ὅτι πρέπει κάτι νά προσφέρωμεν καί ἡμεῖς εἰς τήν Ἑστίαν.