ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ…

Ένα μικρό εικονογραφικό ρέκβιεμ

Το βιβλίο αυτό δεν είναι κατάλογος νομισμάτων, ούτε νομισματική μελέτη, ούτε, πολύ περισσότερο, επιστημονική διατριβή. 

'Έτσι, ο συγγραφέας δεν απευθύνεται σε ειδικούς και δεν έχει τη φιλοδοξία να μπει στα δύσβατα οικόπεδα της οικονομολογίας και να προσθέσει άλλον ένα τίτλο στην ήδη πλούσια (αλλά και ανιαρή) βιβλιογραφία της.

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά:

Το βιβλίο αυτό δεν είναι παρά ένα αποχαιρετιστήριο στη δραχμούλα μας, στο πάλαι ποτέ εθνικό μας νόμισμα, που διαγράφεται οριστικά και αμετάκλητα από την ιστορία μας και ενταφιάζεται άκλαυτο -όπως και τόσα άλλα- στη συλλογική εθνική μας λήθη. 

Εκεί ακριβώς στοχεύει αυτή η έκδοση. Να αντιπαρατεθεί όσο γίνεται σ' αυτήν την επιδημική λήθη και να διασώσει -μέσα σε λίγες σελίδες- κάποιες εικόνες και κάποια στοιχεία από την 169χρονη πορεία της συχωρεμένης δραχμούλας μας, στα πλαίσια της ταλαίπωρης νεοελληνικής μας κοινωνίας. 

Κι ίσως απορήσει κανείς: Μα συναισθηματισμοί για τη δραχμή; Ναι, για τη δραχμή! Γιατί η δραχμή ήταν κάτι παραπάνω από ένα κομματάκι μέταλλο με κάποια εναλλασσόμενη ανταλλακτική αξία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

 'Ήταν -κυρίως- ένας θεσμός του καθ' ημέραν βίου, ένα δομικό στοιχείο της μουντής ζωής μας, ένα "δεδομένο" της πάλης για επιβίωση, μια εξ απαλών ονύχων συνήθεια... 

'Ήταν το πρώτο μας χαρτζιλίκι, η πρώτη μας αγορά στο χαρτοπωλείο της γειτονιάς, το πρώτο μας εισιτήριο στον θερινό κινηματογράφο, το πρώτο μας μεροκάματο, το πρώτο μας κέρασμα, το πρώτο πακέτο άφιλτρα, τα πρώτα μας δανεικά κι αγύριστα... 

Και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα κι η γλώσσα μας, κι ο λαϊκός μας πολιτισμός, συνδέθηκε μ' αυτό το κομματάκι μέταλλο. 

Αλήθεια, πόσα πράγματα θ' αλλάξουν και σ' αυτήν ακόμα τη γλώσσα μας. 

Σκέφτηκε κανείς πόσο γελοίες θα είναι αύριο οι εκφράσεις: "Αυτός είναι ευρωφονιάς", "Δεν δίνω σεντς τσακιστό" ή "Τέρμα τα δίευρα"... 

Ελπίζουμε αυτό το βιβλίο να αποτελέσει ένα ευπρεπές ρέκβιεμ στη δραχμούλα μας που φεύγει. 

Για να μην την ξεχάσουμε εμείς οι παλαιότεροι και για να την γνωρίσουν αυτοί που θα ' ρθουν, στις νέες εποχές των διεθνών συγκλίσεων και των ευρωπαγκοσμιοποιήσεων.

 «Η καταδίκη της δραχμούλα μας σε θάνατο πάρθηκε με τη συνθήκη του Άμστερνταμ για την οικονομική και νομισματική ένωση της Ευρώπης (1997) και η απόφαση αυτή έγινε άμεσα εκτελεστή με την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στη νέα ευρωπαϊκή οικονομική πραγματικότητα (2000). 

Προοπτική να δοθεί χάρη ή αναστολή της εσχάτης των ποινών δεν υπάρχει και την 1η Ιανουαρίου 2002 το εθνικό μας νόμισμα οδηγείται ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος, με έναν ολόκληρο αμνήμονα λαό να κραυγάζει "Πυρ". 

Η σορός της εναποτέθηκε στα διάφορα παλαιοπωλεία και στα άλμπουμ των συλλεκτών και δεν θα ακολουθήσει επιμνημόσυνη δέηση... 

Το βιβλίο αυτό δεν είναι παρά ένα αποχαιρετιστήριο στο πάλαι ποτέ εθνικό μας νόμισμα, που εκτοπίζεται πλέον οριστικά και αμετάκλητα από την ιστορία μας και ενταφιάζεται άκλαυτο στη συλλογική και εξαιρετικά ευρύχωρη εθνική μας λήθη. 

Είναι ένα ρέκβιεμ για τη δραχμούλα μας, που υπήρξε κάτι παραπάνω από ένα κομματάκι μέταλλο με κάποια εναλλασσόμενη ανταλλακτική αξία. Ήταν -κυρίως- ένας θεσμός του καθ' ημέραν βίου μας, ένα δομικό στοιχείο της μουντής ζωής μας, ένα "δεδομένο" της πάλης για επιβίωση, μια εξ απαλών ονύχων συνήθεια. 

Ήταν το πρώτο μας χαρτζιλίκι, η πρώτη μας αγορά στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, το πρώτο μας εισιτήριο στον θερινό κινηματογράφο, το πρώτο μας μεροκάματο, το πρώτο μας κέρασμα, το πρώτο πακέτο άφιλτρα, τα πρώτα μας δανεικά κι αγύριστα... 

Ελπίζουμε αυτό το βιβλίο να αποτελέσει ένα ευπρεπές ξόδι στη δραχμούλα μας που φεύγει. Για να μην την ξεχάσουμε οι παλαιότεροι και για να τη γνωρίσουν αυτοί που θα 'ρθουν, στις νέες εποχές των διεθνών συγκλίσεων και των ευρωπαγκοσμιοποιήσεων».

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Πηγή: http://www.biblionet.gr/

«Πᾶνος»