Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 17 Μαρτίου 2019 (Α΄Νηστειών – της Ορθοδοξίας)

Ὀρθοδοξία: ἐν Χριστῷ ζωή, ἀνοιχτός οὺρανός

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Μαρτίου 2019, τῆς Ὀρθοδοξίας (Α΄ Νηστειῶν, Ἰω. α΄ 44-52)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ·
ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

1. Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας

Γιορτάζουμε σήμερα τὴν Πίστη μας, τὴν Ὀρθοδοξία. Μὲ ἀφορμὴ τὴ νίκη τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῶν εἰκονομάχων πανηγυρίζουμε τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον ὅλων τῶν ἐχθρῶν της, διωκτῶν, αἱρετικῶν, ἀθέων… Διακηρύξαμε σήμερα τὴ σταθερὴ προσήλωσή μας στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τῶν Πατέρων μας. Ὁμολογήσαμε ὅτι ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἡ πίστη ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ διδάχθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἑρμηνεύθηκε καὶ ἀναλύθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες, «οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω πιστεύομεν…»· ἔτσι λαλοῦμε, αὐτὸ εἶναι τὸ φρόνημά μας, αὐτὰ πιστεύουμε· χωρὶς νὰ προσθέτουμε τίποτε, χωρὶς νὰ ἀφαιροῦμε τίποτε ἀπολύτως…

Τὸ ὅτι εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἶναι μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες δωρεὲς τοῦ Θεοῦ. Καθημερινὰ καὶ ὄχι μόνο σήμερα ὀφείλουμε νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Κύριο γι᾿ αὐτὴ τὴ δωρεά Του. Ἀλλὰ ὀφείλουμε καὶ νὰ κρατᾶμε τὴν πίστη μας ἀμόλυντη: νὰ μὴ συμμετέχουμε στὰ λεγόμενα Μυστήρια τῶν σχισματικῶν καὶ τῶν αἱρετικῶν οὔτε νὰ συμπροσευχόμαστε μὲ αὐτούς· νὰ μὴν ἀδιαφοροῦμε ὅταν γίνεται προσπάθεια νὰ παραχαραχθεῖ τὸ Ὀρθόδοξο δόγμα ἢ νὰ γίνει ψευδοένωση μὲ αἱρετικοὺς χωρὶς ἐκεῖνοι νὰ ἀποκηρύξουν τὶς κακοδοξίες τους. Ἐπιπλέον ἔχουμε χρέος ἱερὸ νὰ μαθαίνουμε τὴν Πίστη μας ὅσο μποροῦμε, νὰ διαφωτίζουμε ἄλλους ποὺ τὴν ἀγνοοῦν, καὶ γενικὰ νὰ τὴν ὁμολογοῦμε καὶ νὰ τὴν ὑπερασπιζόμαστε ὅποτε παρουσιάζεται τέτοια ἀνάγκη.

2. Ἐμπειρία Χριστοῦ

Ἀκούσαμε στὸ εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ὅτι μόλις ὁ Φίλιππος γνώρισε τὸν Κύριο, πῆγε ἀμέσως στὸν ἀγαπημένο του φίλο τὸν Ναθαναὴλ καὶ τοῦ εἶπε μὲ ἐνθουσιασμό: «Βρήκαμε αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψαν ὁ Μωυσῆς καὶ οἱ Προφῆτες! Εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ γιὸς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ». Ἐκεῖνος ἐξέφρασε ἐπιφυλάξεις: «Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ προέρχεται κάτι καλὸ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ;». Τότε ὁ Φίλιππος κατέφυγε στὸ πιὸ ἰσχυρὸ ἐπιχείρημα: «Ἔρχου καὶ ἴδε». Ἔλα καὶ δές. Ἔλα νὰ Τὸν γνωρίσεις προσωπικά, καὶ θὰ πεισθεῖς γι᾿ αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω.

«Ἔρχου καὶ ἴδε». Αὐτὸς ὁ λόγος συνοψίζει τὴν οὐσία τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας δὲν εἶναι ἀφηρημένη κοσμοθεωρία ἢ θρησκευτικὴ φιλοσοφία· οὔτε κώδικας ἠθικῶν κανόνων, ἄψυχων καὶ νεκρῶν, ποὺ δῆθεν ἐξασφαλίζουν τὴν αὐτοδικαίωση. 

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ζωή, εἶναι ἐμπειρία, γνωριμία μὲ ἕνα ζωντανὸ πρόσωπο, μὲ τὴ μοναδική, τὴν ἀπαστράπτουσα προσωπικότητα τῆς Ἱστορίας, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ἡ σύναψη στενοῦ συνδέσμου μὲ τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ. Ὅποιος γνώρισε ἀληθινὰ αὐτὸ τὸ Πρόσωπο, ἑλκύσθηκε ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὸ κάλλος Του.

3. Ἀνοιχτὸς οὐρανός!

Πράγματι ὁ Ναθαναὴλ πίστεψε στὸν Κύριο, μόλις Τὸν γνώρισε. Τότε Ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: «Ἐπειδὴ σοῦ εἶπα ὅτι σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά, πιστεύεις; Θὰ δεῖς μεγαλύτερα ἀπὸ αὐτά». Καὶ συνέχισε: «Ἀληθινὰ σᾶς διαβεβαιώνω, ἀπὸ τώρα ποὺ ἄνοιξε ὁ οὐρανὸς κατὰ τὴ Βάπτισή μου, θὰ βλέπετε διαρκῶς τὸν οὐρανὸ ἀνοιγμένο καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ν᾿ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ κατεβαίνουν στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, προκειμένου νὰ ὑπηρετήσουν Αὐτὸν καὶ τὴν Ἐκκλησία Του».

Μὰ πότε εἶδαν ἀγγέλους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι κατὰ τὴ δημόσια δράση τοῦ Κυρίου; Δὲν μαρτυρεῖται κάτι τέτοιο ἀπὸ τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια. Ὁ λόγος λοιπὸν αὐτὸς τοῦ Κυρίου σημαίνει ὅτι στὰ καταπληκτικὰ καὶ πολυάριθμα θαύματα τοῦ Κυρίου θὰ διαπίστωναν τὴ στενὴ σχέση καὶ ἐπικοινωνία Του μὲ τὸν οὐρανό, ὅπως ἐὰν ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν διαρκῶς, διατηρών­τας συνεχὴ καὶ ἀδιάκοπη τὴν ἐπικοινωνία μεταξὺ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ ἐπουρανίου Πατρός Του.

Ἀλλὰ αὐτὸς ὁ λόγος σὲ τί ἀφορᾶ ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν αἰώνων, ποὺ δὲν ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τοῦ Κυρίου; Μᾶς ἀφορᾶ, διότι ἡ πραγματικότητα αὐτὴ ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει μέσα στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία Ἐκεῖνος κυβερνᾶ καὶ ζωοποιεῖ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὁ οὐρανὸς ἀνοιχτός, ἡ ἕνωση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, εἶναι τὸ διαρκὲς θαῦμα τῆς Ἱστορίας, τὸ θεανθρώπινο καθίδρυμα ποὺ ἀνακαινίζει τὸν πεπαλαιωμένο καὶ φθαρμένο κόσμο καὶ τὸν προετοιμάζει γιὰ τὴν αἰωνιότητα.

Δὲν τὸ νιώθει αὐτὸ ὁ καθένας μας κατ᾿ ἐξοχὴν στὰ ἱερὰ Μυστήρια; Ὅταν ἐξομολογούμαστε, ὅταν κοινωνοῦμε, δὲν νιώθουμε τὴν θεία Χάρι, δὲν ἀγγίζουμε τὸν οὐρανό; Τί εἶναι ἡ θεία Λειτουργία; Ὅσο ἁμαρτωλοὶ καὶ ἂν εἴμαστε, ὅσο λίγα καὶ ἂν καταλαβαίνουμε, ὁπωσδήποτε ἔχουμε νὰ διαβεβαιώσουμε ὅτι ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ζωή, εἶναι μυσταγωγία, εἶναι πηγὴ ἀνανεώσεως καὶ ἁγιασμοῦ, οὐράνιο λιμάνι στὸ πολυτάραχο ταξίδι τῆς καθημερινότητος.

Ἀλλὰ καὶ σ᾿ αὐτὴν τὴν καθημερινότητα αἰσθανόμαστε τὴ θεία Χάρι, τὸν οὐρανὸ ἀνοιχτό, στὴν κατ᾿ ἰδίαν προσευχή, ὅταν κάνουμε τὸν σταυρό μας μὲ εὐλάβεια, ὅταν κυκλοφοροῦμε στὴν καρδιά μας ἕνα χωρίο τῆς θεόπνευστης Ἁγίας Γραφῆς, ὅταν ἀντιμετωπίζουμε τὸν θάνατο μὲ ἐλπίδα…

Ὀρθοδοξία: ὁ οὐρανὸς στὴ γῆ· καὶ ἡ καρδιά μας οὐρανός, ὅταν βασιλεύει σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστός.

Ἡ δύναμις τῆς πίστεως

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Μαρτίου 2019, τῆς Ὀρθοδοξίας (Α΄ Νηστειῶν, Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40)

Ἀδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

1. ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

Σήμερα Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσιάζει μία πορεία ἁγίων μορφῶν τῆς πίστεως μὲ προεξάρχοντα τὸν προφήτη Μωϋσῆ, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν σκληρὲς μάχες καὶ ὑπέστη-σαν φρικτὰ μαρτύρια, προκειμένου νὰ μείνουν ἀνυποχώρητοι στὴν ἀληθινή τους πίστι.

Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀρχίζει μὲ ἕνα ἐγκώμιο τοῦ προφήτου Μωϋσέως. Λέγει λοιπὸν ὅτι ὅταν ὁ Μωϋσῆς μεγάλωσε κι ἔγινε ἄνδρας, βρέθηκε μπροστὰ σὲ μεγάλο δίλημμα, σ’ ἕνα σταυροδρόμι δύο ἐπιλογῶν. Ὁ πρῶτος δρόμος, πλατὺς καὶ εὐρύχωρος, ὡδηγοῦσε στὸ παλάτι τοῦ Φαραώ, στοὺς θησαυροὺς τῆς Αἰγύπτου. Σὲ μιὰ ζωὴ γεμάτη πλούτη καὶ ἀπολαύσεις. Ὁ δεύτερος δρόμος στενός, ἀνηφορικός, δύσκολος, δρόμος τῆς κακοπάθειας, τοῦ ὀνειδισμοῦ καὶ τῶν στερήσεων. Καὶ ὁ Μω-ϋσῆς διάλεξε. Διάλεξε τὸν δεύτερο, τὸν δύσκολο δρόμο. Γιατί ὅμως τὸ ἔκαμε αὐτό;

Λέγει ὁ θεῖος Παῦλος ὅτι ὁ Μωϋσῆς τὸ ἔκαμε χάριν τῆς ἀληθινῆς του πίστεως στὸν ἕνα Θεό. Γι’ αὐτὸ ἀρνήθηκε νὰ ὀνομάζεται γυιὸς τῆς κόρης τοῦ Φαραώ, ἡ ὁποία τὸν εἶχε υἱοθετήσει. Προτίμησε νὰ κακοπαθῇ μαζὶ μὲ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ μείνῃ σταθερὸς στὴν πίστι τῶν πατέρων του· παρὰ νὰ ἔχῃ πρόσκαιρη ἀπόλαυσι ἁμαρτίας, δηλαδὴ νὰ ζῇ ἄνετα, μὲ τιμὲς ὡς Αἰγύπτιος ἄρχοντας ἀνάμεσα σὲ εἰδωλολάτρες ποὺ καταπίεζαν τὸ λαό του. Θεώρησε μεγαλύτερο πλοῦτο ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς Αἰγύπτου τὸν ὀνειδισμὸ καὶ τὴν περιφρόνησι.

Ὁ Μωϋσῆς ἀπαρνήθηκε τὴν θέσι του γιὰ νὰ μὴν ἐπηρεασθῇ ἀπὸ τὸ εἰδωλολατρικὸ κλῖμα τῶν ἀνακτόρων. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὸ παλάτι ὄχι μὲ θλῖψι ἀλλὰ μὲ περιφρόνησι καὶ ἀποστροφὴ πρὸς τὶς βασιλικὲς τιμές. Προτίμησε νὰ παραμείνῃ υἱὸς τοῦ Ἀβραάμ, παρὰ υἱὸς τῆς κόρης τοῦ βασιλέως καὶ νὰ ἀρνηθῇ τὴν πίστι του καὶ τὴν συγγένειά του μὲ τὸν ἰσραηλιτικὸ λαό. 

Ἐὰν συμβιβαζόταν μὲ τὸ εἰδωλολατρικὸ κλῖμα τοῦ παλατιοῦ, ἐὰν ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὶς καταπιέσεις τοῦ λαοῦ του, θὰ μποροῦσε νὰ ζῇ μέσα στὴν τρυφὴ τοῦ παλατιοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἀσεβεῖς Αἰγυπτίους. Πῶς ὅμως θὰ μποροῦσε αὐτὸς νὰ ἀπολαμβάνῃ χλιδὴ καὶ οἱ ἀδελφοί του νὰ κακοπαθοῦν; Αὐτὸ τὸ θεωροῦσε μεγάλη ἁμαρτία. Ἀλλὰ μεγαλύτερη ἀκόμη νὰ χάσῃ ὁ ἴδιος τὴν πίστι τῶν πατέρων του.

2. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Πόσο δύσκολη ἆραγε ἦταν ἡ ἐπιλογὴ τοῦ Μωϋσέως, μποροῦμε νὰ τὸ καταλάβουμε; Αὐτὸς εἶχε μεγαλώσει στὰ ἀνάκτορα, μέσα σὲ ἀνέσεις, πλούτη καὶ τιμές. Τρεφόταν καὶ ἀπολάμβανε κάθε τρυφὴ στὰ παλάτια. Καὶ τώρα ἔπρεπε νὰ τὰ ἀφήσῃ ὅλα αὐτά, βασίλεια λαμπρὰ καὶ θησαυροὺς ἀμύθητους, καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα τὸ δικαίωμά του νὰ εἶναι γυιὸς τοῦ βασιλέως.

Ἡ δυσκολία τοῦ πράγματος ἦταν ἀκόμη μεγαλύτερη, διότι ἔπρεπε νὰ ἀπαρνηθῇ καὶ τὴν κόρη τοῦ Φαραὼ ποὺ τοῦ ἔσωσε τὴν ζωὴ καὶ τόσο πολὺ τὸν ἐτίμησε. Ἡ πρᾶξι του μποροῦσε νὰ φανῇ ὡς μία ἐκδήλωσι ἀγνωμοσύνης πρὸς αὐτήν. Ἐπιπλέον ὁ Μωϋσῆς θὰ ἐρχόταν πιθανῶς σὲ ρῆξι μὲ κάποιους Ἰσραηλῖτες οἱ ὁποῖοι ἐκτιμοῦσαν ὅτι μέσα ἀπὸ τὸ παλάτι ὁ Μωϋσῆς θὰ μποροῦσε καλύτερα νὰ προστατεύῃ τὸ λαό του. 

Αὐτὸς ὅμως δὲν ὑπολόγισε τίποτε ἀπὸ αὐτά. Καὶ ἔρριξε τὸν ἑαυτό του σὲ ἀμέτρητους κινδύνους. Ἀπὸ βασιλιᾶς ἔγινε βοσκός, ἀπὸ πρίγκιπας πάμφτωχος. Ἀπὸ τὰ παλάτια ἔφυγε στὰ βοσκοτόπια καὶ τὶς ἐρημιές, ἀπὸ τὴν χλιδὴ στὴν στέρησι. Προτίμησε χάριν τῆς πίστεως νὰ ὑποφέρῃ κι αὐτὸς τὶς θλίψεις τοῦ λαοῦ του. Προτίμησε ἕναν ὀνειδισμὸ σὰν αὐτὸν ποὺ ὑπέστη κατόπιν ὁ Κύριός μας.

3. Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΙΣ ΜΑΣ

Πόσα ἔχει νὰ διδάξῃ ὁ Μωϋσῆς ἐμᾶς τοὺς συγχρόνους Ὀρθοδόξους πιστοὺς σήμερα Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας! Μᾶς διδάσκει ὅτι πάνω ἀπ’ ὅλα τὰ ἀγαθὰ στὶς ἐπιλογές μας πρέπει νὰ εἶναι ἡ ὀρθόδοξη Πίστι μας. Γιὰ τὴν πίστι αὐτὴ ἑκατομμύρια μαρτύρων προτίμησαν τὴν στέρησι, τὴν ἐξορία, τὶς πληγές, τὸ μαρτύριο, τὸν θάνατο, τὸν ὀνειδισμὸ τοῦ Χριστοῦ. «Ἐλιθάσθησαν, ἐπρί-σθησαν (ἐπριονίσθηκαν), ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον». Ἀγωνίσθη-καν τὸν ἀγῶνα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως «ὑ-στερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι… ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπη-λαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς». 

Γιὰ νὰ κρατήσουν ἀνόθευτη τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, τῶν ἁγίων Πατέρων μας, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Δὲν ὑπολόγισαν τὴν σταδιοδρομία τους καὶ τὴν καριέρα τους, τὴν θέσι τους καὶ τὴν ζωή τους. Στρατιὰ ὁ-λόκληρη: θεοφόροι Πατέρες, ὁμολογηταί, μάρτυρες, ὅσιοι, ἀσκηταί, πατριάρχαι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί. Κι ὅλοι αὐτοὶ οἱ μάρτυρες τῆς πίστεως μᾶς ἄφησαν ἱερὴ κληρονομία καὶ παρακαταθήκη. 

Νὰ κρατήσουμε ἀνόθευτη καὶ ἀναλλοίωτη τὴν Ὀρθοδοξία μας, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις, χωρὶς μικροϋπολογισμοὺς καὶ προσωπικὲς ἐπιδιώξεις. Νὰ μποροῦμε νὰ δίνουμε κι ἐμεῖς μὲ τὸν λόγο καὶ τὴν ζωή μας τὴν δική τους ὑπόσχεσι: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία», ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ μᾶς κοστίσῃ.

 ο Σωτήρ

Πηγή:  https://antexoume.wordpress.com/

«Πᾶνος»