Άσκησις άνευ φύσεως και μαθήσεως ατελές (ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ) - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Η άσκηση χωρίς φυσικά προσόντα και γνώση είναι ατελής, μας λέει ο Πλούταρχος.

Που πάει να πει , ότι από μόνος του ο αθλητισμός και πρωταθλητισμός, χωρίς τα υπόλοιπα ιδεώδη και αξίες καταντά μια ανορθογραφία.

Με λύπη μου άκουσα προ ημερών, ένα πρώην αθλητή της Ολυμπιακής ομάδας της πατρίδας μας , αθλητή του ΤΑΕ KWON DO , Μακεδόνα, σε μια συνέντευξή του στο κρατικό (και όχι δημόσιο) κανάλι της ΕΤ3 (https://webtv.ert.gr/ert3/epikoinonia/o-alexandros-nikola-dis-ypopsifios-eyrovoyleytis-syriza-stin-epikoinonia/) να ´αμπελοφιλοσοφεί´ στο ερώτημα περί Πρεσπών, χωρίς να αιτιολογεί την αποδοχή - από μέρους του- της κυβερνητικής προδοσίας , μιας και κατεβαίνει υποψήφιος του κυβερνητικού κόμματος στις επικείμενες ευρωεκλογές, μαζί με άλλους επωνυμοανώνυμους – ας μου επιτραπεί ο όρος – καλλιτέχνες ή αθλητές (αν και το συνθετικό ´καλλι´ θέλει πολύ συζήτηση).

Αγαπητέ μου Αλέξανδρε , σε θυμάμαι μικρό παιδάκι, εκεί στο στενάκι στην Ιπποδρομίου, πίσω από τον Άγιο Κωνσταντίνο , όταν έτυχε για κάμποσο καιρό κι εγώ να προπονούμαι με τον πατέρα σου.

Με λυπεί το γεγονός ότι αθλητής που αντιπροσωπεύει την Ελλάδα, δέχεται και προσυπογράφει προδοτικές και μειοδοτικές κατά το κοινό αίσθημα , ενέργειες ενός αθέου και ανθελληνικού καθεστώτος . Πόσο μάλλον όταν συστρατεύεται και μ’ αυτό .

Είπες ότι η διπλωματία και η πολιτική , δεν είναι παιχνίδι αλγεβρικού αθροίσματος (συν-πλην) , όπως στον αθλητισμό.

Σου θυμίζω λοιπόν , αν το διδάχτηκες, ότι το αλγεβρικό άθροισμα το ’21 ήταν μείον. 

Η επανάσταση όμως έγινε. Γι’ αυτό κι εσύ σήμερα , μιλάς Ελληνικά και όχι Τούρκικα.

Το αλγεβρικό άθροισμα στην έξοδο του Μεσολογγίου επίσης αρνητικό . Όμως ο κουρνιαχτός που σήκωσε ήταν απίστευτος . Έμεινε φωτεινό σημείο στην ιστορία του γένους .

Επίσης το αλγεβρικό άθροισμα των ηρώων , των εθνομαρτύρων ή των οσιομαρτύρων -με τον τρόπο που το εννοεί το κόμμα που συμμετέχεις -ήταν πάντα αρνητικό. Δεν κέρδισαν τίποτα - κατά κόσμον - καθ‘ ότι δεν υποχώρησαν σε αρχές, ιδεώδη και αξίες .

Δεν πρόδωσαν Πατρίδα ή Χριστό.

Λοιπόν να ξέρεις ότι η ιστορία γράφεται όχι με λογιστικό τρόπο και αθροίσματα σε τεφτέρια , αλλά με ψυχή και θυσία.

Δικαιολογείς την ένταξή σου στο κυβερνητικό κόμμα με το σαθρό επιχείρημα ότι είσαι αντιρατσιστής. Δηλαδή μπαίνεις σε μια πολιτική παράταξη που καταδιώκει την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό , που βαφτίζει ρατσιστές , φασίστες αλλά και ανόητους, όσους εκφράζουν αγάπη για την πατρίδα και αρνούνται τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ένα κόμμα που έχει κάνει σημαία του τον ρατσισμό . Που ασκεί διακρίσεις και καταπιέζει τον Έλληνα εις όφελος των λαθρομεταναστών και των κακών γειτόνων (και δεν εννοώ βέβαια του πρόσφυγες πολέμου).

Όλα αυτά που είπες , με παρακινούν να πω δυο λόγια όχι τόσο σε εσένα (που ελπίζω να ανανήψεις) , μιας και κατά καιρούς βλέπουμε διάφορους αθλητές (κυρίως ποδοσφαιριστές) και καλλιτέχνες (του πάλκου κυρίως ή της μιας εφήμερης επιτυχίας) να γίνονται όργανα εκμετάλλευσης κομμάτων, για εξαγορά ψήφων , με αντάλλαγμα μια θεσούλα σε δήμο, περιφέρεια , βουλή γιατί όχι και στο ευρωκοινοβούλιο.

Μιας θεσούλας στο πάνθεον των πολιτικών. Λίγη αίγλη ακόμα κι αναγνωρισιμότητα, όταν τα φώτα του σταδίου ή του πάλκου σβήνουν οριστικά κι αμετάκλητα.

Δυο λόγια γενικά, γι’ αυτό που πιστεύω ότι εκφράζει το Ολυμπιακό ιδεώδες ή η εκπροσώπηση μιας σημαίας από τον οποιοδήποτε αθλητή, καλλιτέχνη , μαθητή ή επιστήμονα.

Τι σήμαινε όμως αθλητισμός και άσκηση στην αρχαία Ελλάδα;

Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσε σημαντικό μέρος της κοινωνικής ζωής και της αγωγής των νέων κατά το ´Νους υγιής εν σώματι υγιή´.

Οι Έλληνες επινόησαν πρώτοι τις ´αθλοπαιδιές´ τις οποίες ανήγαγαν σε αγωνίσματα. Η λέξη αγώνας προέρχεται από το ρήμα ´Άγω´ που σημαίνει ´οδηγώ´. 

Από το ίδιο ρήμα παράγεται η λέξη ´Αγωγή´, από την οποία παράγεται η έννοια παιδαγωγός (αυτός που άγει, που οδηγεί δηλαδή τον παίδα).

Πόσοι προπονητές αθλημάτων, άγουν στα σωστά ιδεώδη τα παιδιά μας;

Η Ελλάδα μας είναι ο χορηγός του Ολυμπιακού πνεύματος, που αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πολυτιμότερα αποστάγματα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας. Αθλητισμός για τους αρχαίους Έλληνες δε σήμαινε μόνο άσκηση των σωμάτων, αλλά και καλλιέργεια του πνεύματος.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επιζητούσαν μέσω του αθλητισμού την αρετή δια του ´ευ αγωνίζεσθαι´ .

Ο αθλητισμός έχει τις ρίζες του στην άσκηση θρησκευτικών καθηκόντων και είχε θρησκευτική ιερότητα. Η καλλιέργεια του σώματος παρέπεμπε στις έννοιες της αρμονίας και της μάθησης.

Υπερτροφία του ενός σε βάρος του άλλου θεωρούνταν βάρβαρη.

Κατά τον Πλάτωνα παράλληλα με το σώμα πρέπει να ασκείται και η ψυχή . Και μάλιστα η προτεραιότητα δίνεται σ᾿ αυτήν. Αλλιώς επηρεάζεται δυσμενώς τόσο το ήθος όσο και η διανοητική αλκή του εκπαιδευομένου. Όσον αφορά το ήθος η μονομερής ενασχόληση με το σώμα θα τον καταστήσει αγροίκο - με την κυριολεκτική έννοια της λέξης - σκληρό και βάναυσο, μειώνοντας την ικανότητά του να μετέρχεται επιτυχώς σε ιδιωτικές και σε δημόσιες υποθέσεις, τη μαχητική του ικανότητα στις πολεμικές επιχειρήσεις , αμβλύνοντας την οξύνοια και υποβαθμίζοντας τις πνευματικές λειτουργίες του.

Κάτι ακόμη πρέπει να προσεχθεί στο ανωτέρω χωρίο της Πολιτείας του Πλάτωνος: ότι δηλαδή ´η υπερβολική ενασχόληση με τη γυμναστική μειώνει την ικανότητα επιτυχούς αντιμετωπίσεως των ιδιωτικών και δημοσίων υποθέσεων´.

Oι Ολυμπιονίκες αποτελούσαν πρότυπα, θεωρούνταν ημίθεοι και οι πόλεις απ ’ τις οποίες κατάγονταν, υπολόγιζαν στην προστασία τους. 

Μεγάλη ευθύνη και χρέος.

Με λίγα λόγια, άθληση , αρετή , γνώση αληθείας , ανδρεία ,αγάπη και αφοσίωση στην πατρίδα ήταν αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του αθλητή, του στρατηγού , του φιλοσόφου στην αρχαία Ελλάδα .

Σήμερα αν και ο αθλητισμός είναι εξαιρετικά δημοφιλής, ωστόσο απέχει από το Ολυμπιακό ιδεώδες. Ο πρωταθλητισμός είναι μία πρώτη ένδειξη της διάβρωσης του αθλητισμού καθ’ ότι οδηγεί στην εμπορευματοποίησή του .

Παρά το γεγονός πως τα ιδανικά του αθλητισμού διασώθηκαν έως σήμερα, φαίνεται να απομακρύνονται από τις αρχικές επιταγές του, αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα του και την πραγματική του φύση.

Πέρα απ’ το Ολυμπιακό ή αθλητικό ιδεώδες που δεν αφήνει περιθώρια εξαργύρωσης των διακρίσεων και μάλιστα προς ζημία του έθνους, τίθεται το ερώτημα εάν μία διάκριση που γίνεται κάτω απ’ τον βαρύ ίσκιο της Ελληνικής Σημαίας πρέπει να διατηρείται και να αναγνωρίζεται, τη στιγμή που ο διακρινόμενος αθλητής προσβάλει με τα λεγόμενά του την ιστορία και το έθνος .

Δεν είναι ο αθλητής που τιμά τη σημαία και το έθνος με τη διάκριση , αλλά είτε διακριθεί είτε όχι , αυτός τιμάται που φέρει στη φανέλα του το εθνόσημο.

Οποιαδήποτε τιμή ή παροχή στην Ελλάδα, επισύρει μία διάκριση ενός αθλητή σε Ολυμπιακούς ή διεθνείς αγώνες , θα πρέπει να αφαιρείται τη στιγμή που ο εν λόγω αθλητής δεν τιμά τη Σημαία ή το Έθνος.

Η Ελληνική Σημαία βέβαια προσβάλλεται και λοιδορείται πολλάκις στις μέρες μας.

Στα σχολεία μας την κρατάει ο κληρωτός και όχι ο άριστος. Κάποιοι αναρχοαυτόνομοι την καίνε δημοσίως , χωρίς καμία απολύτως ενόχληση απ’ τις αρχές.

Λοιπόν την Σημαία να την κρατάει ο άριστός αν είναι ή έστω αποδεδειγμένα αισθάνεται Έλληνας, κι αν θέλει την τιμή.

Αν δεν θέλει ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος. Αν δεν υπάρχει άξιος της τιμής τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Βέβαια να ξεκαθαρίσουμε ότι Έλληνας είναι ο μετέχων Ελληνικής παιδείας , αυτός δηλ. που ασπάζεται τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού (ιστορία , γλώσσα , πνεύμα , πίστη ορθόδοξη).

Δεν φτάνει να γεννηθείς από Έλληνες , ´αν τουρκέψεις πάει χάθηκες θα γίνεις τούρκος´ έλεγαν οι παλιοί .

Αν δε γεννηθείς Έλληνας αλλά αποδείξεις ότι αισθάνεσαι Έλληνας, ότι τιμάς την Ελλάδα σε κάθε πτυχή της βιωτής σου, τότε είσαι άξιος να σηκώνεις το , να αναπνέεις κάτω απ’ τον ίσκιο της γαλανόλευκης .

Το ίδιο ισχύει και για τον όποιο αθλητή εκπροσωπεί επίσημα τη χώρα.

Κατά τη γνώμη μου πάντα , εάν δεν έχει Ελληνική συνείδηση δεν πρέπει να φέρει πάνω του το ελληνικό εθνόσημο.

Τη Σημαία δεν την κρατάμε, την προσκυνάμε.

Καταλήγω με μια ιδιαίτερη στιγμή της αρχαίας ιστορίας μας , που δεικνύει πόσο απέχουμε σήμερα απ’ το ιδεώδες που εκφράζει ο αθλητισμός καθ’ ότι το αθλητικό ιδεώδες στην εποχή μας εκφυλίστηκε.

Σημειώνω δε, ότι η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων ήταν ξένη για τους υπολοίπους σύγχρονους λαούς των αρχαίων Ελλήνων .

Μετά την θυσία του Λεωνίδα στη μάχη των Θερμοπυλών (όπου κι εκεί το αλγεβρικό άθροισμα ήταν αρνητικό), τα περσικά στρατεύματα βαδίζοντας προς τον νότο αναζητούσαν τον υπόλοιπο Ελληνικό στρατό. 

Τότε πληροφορήθηκαν ότι οι Έλληνες βρίσκονταν στην Ολυμπία, για την τέλεση της έβδομης Ολυμπιάδας. Ο βασιλιάς των Περσών Ξέρξης ζήτησε λοιπόν να μάθει τι είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες. Ακολουθεί ο διάλογος του Ξέρξη με τον αυλικό του:

- Πού βρίσκονται Έλληνες τώρα;

- Στην Ολυμπία είναι. Εκεί έχουν μαζευτεί όλοι τους.

- Και τι κάνουν εκεί;

- Αθλητικούς αγώνες.

- Πως το είπες;

- Αθλητικούς ολυμπιακούς αγώνες!

- Και τι είναι πάλι αυτό;

- Να, τρέχουν ο ένας δίπλα στον άλλο, ποιος θα έλθει πρώτος.

- Τρέχουν;

- Ναι.

- Και τι βραβείο παίρνει ο πρώτος;

- Ένα κλαδί αγριελιάς!

- Τι;

- Ναι τον στεφανώνουν με ένα κλαδί αγριελιάς που τον λένε κότινο. 

- Μίλα καλά, ανάξιε σκλάβε.

- Αλήθεια λέω στρατηγέ μου. Ένα κλαδί αγριελιάς.! 

Κοιτάζονταν οι Πέρσες στρατηγοί μεταξύ τους, μην πιστεύοντας στα αυτιά τους. Παγωνιά έπεσε στο στρατόπεδο των Περσών. Σε τι τόπο είχαν έρθει; Την σιωπή έσπασε ο γιος του ευυπόληπτου Πέρση πολέμαρχου Αρτάβανου, Τριταντέχμης και είπε:

´Αλίμονο, Μαρδόνιε, με ποιους άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε! Μ' αυτούς που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή!´. (´Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής!´).

Μακάρι να ίσχυε αυτό και σήμερα. Να μην υπήρχαν αθλητές που κάτω από φτωχά λογύδρια και στείρες ρητορικές, περἰ ανάγκης προσφοράς στα κοινά κ.λ.π., να κρύβουν την εξαργύρωση της αναγνωσιμότητας και των μεταλλίων τους, με αντάλλαγμα μια νέα καριέρα στον βρώμικο στίβο της πολιτικής.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης

_________________________ 

Μᾶς τὸ ἔστειλε
ὁ κ. Φώτης Μιχαὴλ 
καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε πολύ!

«Πᾶνος»